Erkek Bebek İsimleri Sözlüğü

Hepsi | A B C D E F G H I K L M N O P R S T U V Y Z
6931 sonuç bulundu.
A
Abay
1. Beceri. 2. Seziş, anlayış. 3. Büyük erkek kardeş.
Abayhan
Abay+han.
Abbas
1. Aslan. 2. Sert, çatık kaşlı kimse.
Abdal
1. Gezgin derviş.2. Dilenci kılıklı, üstü başı perişan kimse.
Abdi
Kullukla, kölelikle ilgili.
Abdülâlim
En iyi bilen Tanrı'nın kulu.
Abdülazim
Büyük, ulu olan Tanrı'nın kulu
Abdülaziz
En yüce, en değerli olan Allah'ın kulu.
Abdülbaki
Her zaman var olan Tanrı'nın kulu
Abdülbari
Yaratan, yaratıcı olan Tanrı'nın kulu.
Abdülbasir
Her şeyi görüp anlayan Tanrı'nın kulu.
Abdülbasit
Rızkı yayıp bollaştıran Tanrı'nın kulu.
Abdülcabbar
bk. Abdülcebbar
Abdülcebbar
Zorlayıcı güce sahip olan Tanrı'nın kulu.
Abdülcelil
En yüce olan Tanrı'nın kulu
Abdülcemal
Güzellikleri kendinde toplayan Tanrı'nın kulu.
Abdülcevat
Cömert olan Tanrı'nın kulu.
Abdülezel
Ezelden beri var olan Tanrı'nın kulu.
Abdülferit
Tek, eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
Abdülfettah
Gizli şeyleri açığa çıkaran Tanrı'nın kulu.
Abdülgaffar
Kullarının günahlarını bağışlayan Tanrı'nın kulu.
Abdülgaffur
bk. Abdülgafur
Abdülgafur
Suç bağışlayan, merhamet eden Tanrı'nın kulu.
Abdülgani
Varlıklı, cömert olan Tanrı'nın kulu.
Abdülhadi
Doğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu.
Abdülhak
Tanrı'nın kulu.
Abdülhakim
Her şeyi bilen Tanrı'nın kulu.
Abdülhalik
Yaratan, yoktan var eden Tanrı'nın kulu.
Abdülhalim
İyi ve yumuşak huylu Tanrı'nın kulu.
Abdülhamit
Herkesçe övülen Tanrı'nın kulu.
Abdülkadir
Kudretli ve güçlü olan Tanrı'nın kulu.
Abdülkahhar
Kahredici, yok edici gücü olan Tanrı'nın kulu.
Abdülkerim
Kerem sahibi, cömert, ulu olan Tanrı'nın kulu.
Abdullah
Tanrı’nın kulu.
Abdüllâtif
Bağışta bulunan Tanrı'nın kulu
Abdülmecit
Şan ve şeref sahibi, ulu olan Tanrı'nın kulu.
Abdülmelik
Evrene hükümdar olan Tanrı'nın kulu
Abdülmennan
Lütuf ve ihsan sahibi olan Tanrı'nını kulu
Abdülmetin
Sonsuz sağlamlığa, dayanıklılığa, güce sahip olan Tanrı'nın kulu
Abdülnasır
Yardımcı olan, yardım eden Tanrı'nın kulu
Abdülvahap
İhsanı bol olan Tanrı'nın kulu.
Abdülvahit
Tek ve eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
Abdürrahim
Merhametli, esirgeyen, koruyan Tanrı'nın kulu.
Abdurrahman
Rahmet sahibi olan Tanrı'nın kulu.
Abdürrauf
Çok merhamet eden, esirgeyen Tanrı'nın kulu.
Abdürreşit
Doğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu.
Abdürrezzak
Tüm yaratıklara rızkını veren Tanrı'nın kulu.
Abdüssamet
Kimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrı'nın kulu.
Abdüssami
Her şeyi duyan, yüce Tanrı'nın kulu.
Abdüsselâm
Barışçı olan Tanrı'nın kulu.
Abdüssemi
Her şeyi işiten, duyan Tanrı'nın kulu.
Abdüssettar
Günahları örten, gizleyen Tanrı'nın kulu.
Abdüzzeki
Anlayışlı, zeki olan Tanrı'nın kulu.
Abid
bk. abit
Abidin
İbadet eden, tapan kullar.
Abil
Koyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan kimse.
Abir
Güzel koku, misk.
Abit
İbadet eden, tapan kul.
Abır
1. Namus, şeref, haysiyet. 2. Utanma, hicap, hayâ.
Ablak
1. Yüzü güzel, parlak, yakışıklı. 2. Sevimli. 3. Yayvan ve toplu yüz. 4. Çok beyaz. 5. Siyahlı beyazlı. 6. Geniş, enli. 7. Ceviz ağacının mobilya yapmaya yarar iç kısmı. 8. Ağaçların dayanıklı kısmı. 9. Yaban armudu, ahlat. 10. İyice olgunlaşmamış üzüm.
Abraş
1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri.
Abuşka
1. Kadının kocası, eş. 2. Yaşlı, sözü dinlenen kimse.
Abuzer
Altın suyu.
Abuzettin
İzzettin'in babası.
Aca
1. Amca. 2. Abla. 3. Anneanne, nine. 4. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 5. Büyük. 6. Derelerin içinde yetişen, basit yapraklı, kırmızı çiçekli, güzel kokulu bir çalı.
Acabay
Aca ve bay sözlerinden oluşan bir ad.
Acabey
Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Acahan
Aca ve han sözlerinden oluşan bir ad.
Acar
1. Kuvvetli, güçlü, dinç. 2. Çevik, atılgan, kabına sığmaz. 3. Gözü pek, yiğit, cesur, kabadayı, yılmaz, 4. Hoş, sevimli yüzlü (kimse). 5. Yeni. 6. Taze. 7. Şişman, etli, semiz. 8. Çalışkan, becerikli. 9. Açıkgöz, zeki. 10. Çapkın. 11. Bir çeşit zehirli o
Acaralp
Yiğit, becerikli, cesur kişi.
Acarbey
Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Acarer
Güçlü, becerikli, gözü pek kimse.
Acarkan
Gözü pek, atılgan, cesur, nitelikli kimse.
Acarman
Çevik, becerikli, girişken insan.
Acaröz
Özünde yiğitlik, cesaret, doğruluk, beceriklilik nitelikleri taşıyan kimse.
Acarsoy
Yiğit, güçlü bir soydan gelen kimse.
Acartürk
Güçlü, korkusuz, yiğit Türk.
Acatay
Aca ve tay sözlerinden oluşan bir ad.
Açine
Önder, lider, yol gösteren, erkek kurt.
Acıdaş
Acıya ortak olan, dost.
Açıkalın
Doğruluktan ve dürüstlükten ayrılmayan kimse.
Açıkel
Cömert insan.
Açıker
Dürüst, doğru insan.
Açıkgün
Açık ve gün sözlerinden oluşan bir söz.
Açıl
Büyü, serpil, geliş” anlamında bir söz.
Aclan
Hızlı, çabuk, telaşlı kimse.
Acun
1. Dünya. 2. Varlık.
Acunal
Dünyayı fethet dünyaya yayıl" anlamında kullanılan bir ad.
Acunalan
1. Dünya genişliğinde,dünyayı kapsayan. 2. Dünyayı eline geçiren.
Acunalp
Dünyaca tanınmış yiğit.
Acuner
Çok ünlü, tanınmış kimse.
Acunman
Çok ünlü, tanınmış kimse.
Acunseven
Dünyayı seven.
Adahan
Ada ve han sözlerinden oluşan bir ad.
Adak
Bir dileğin, bir isteğin yerine gelmesi amacıyla kutsal sayılan bir güce adanmış nesne.
Adal
“Adın yayılsın, ün kazan” anlamında bir ad.
Adalan
Ün kazanan, ünlü, tanınmış.
Adalettin
Dinin adaleti.
Adam
1. İnsan. 2. Erkek kişi. 3. İyi yetişmiş, değerli kimse. 4. İyi huylu, güvenilir kimse. 5. Birinin yanında ve işinde bulunan kimse. 6. Birinin sözünü dinleyen, nazını çeken kimse, kayırıcı. 7. Bir alanda derin bilgisi olan veya bir alanı benimseyen. 8. Bi
Adamış
Adak yapmış olan kimse.
Adanan
Önemli ve değerli olan bir kişi, olay vb.nin anısına yapılan.
Adanır
Ad alan, ünlenen kimse, şanlı, şöhretli.
Adar
1. Erginlik, olgunluk. 2. Süre, zaman. 3. Arkadaş, taraftar, omuzdaş, yandaş. 4. Mart ayı.
Adarkan
Adak yapar" anlamındaki adar ile kan sözlerinden oluşan ad.
Adaş
Adları aynı olanlardan her biri.
Adasal
Ada ile ilgili, adaya özgü, adalı.
Aday
1. Bir görev, bir iş için kendini ileri süren veya başkaları tarafından ileri sürülen kimse.2. Bir iş için yetiştirilmekte, eğitilmekte olan kimse, namzet.
Â
Âdem
1. Dinî inançlara göre ilk yaratılan insan ve ilk peygamber. 2. İnsan, insanoğlu. 3. İnsanda bulunması gereken olumlu özelliklere sahip olan kimse.
A
Adil
1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
Adilhan
Adaletli hükümdar.
Adıbelli
1. Herkesçe bilinen, tanınan kimse. 2. Soyu temiz, tanınmış soydan gelen.
Adıgün
Adı güneş gibi olan.
Adıgüzel
Adı güzel olan.
Adın
1. Yabancı. 2. Başka, başkaca.
Adısanlı
Ünlü, tanınmış kişi.
Adısönmez
Adı her zaman duracak olan.
Adıvar
Adı var, adı var olan.
Adıyahşi
Adı güzel.
Adıyaman
Güçlü, becerikli, beğenilen kişi.
Adlan
“Adınla ün kazan, şöhret sahibi ol” anlamında bir ad.
Adli
Adaletli.
Adlı
Ünlü, tanınmış kişi.
Adlığ
Ünlü, tanınmış kişi.
Adnan
Bir yere yerleşip ikamet eden, mukim.
Adni
Cennete gitmeye hak kazanmış, cennetlik kişi.
Adsız
Ünsüz, tanınmamış, adı duyulmamış kimse.
Adsoy
Ad ve soy sözlerinden oluşmuş bir ad.
Afacan
Zeki ve yaramaz çocuk.
Afak
(a:fa:k)
Afer
Çok beyaz, bembeyaz.
Affan
İradesiyle kötü şeylerden kaçınan kimse.
Afif
Namuslu, iffetli, temiz, dürüst.
Afşar
1. Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. 2. Çabuk iş gören, çevik, atılgan. 3. Uyumlu, yumuşak başlı. 4. Bir şeyin zıddı, aksi.
Afşin
1. Zırh 2. Silah.
Ağa
1. Kırlık kesimde geniş toprakları olan, sözü geçen, varlıklı kimse. 2. Halk arasında sayılan ve sözü geçen erkeklere verilen san. 3. Ağabey, büyük kardeş. 4. Yardım eden, cömert kimse. 5. Okuryazar olmayan yaşlıca kişilerin adlarıyla birlikte kullanılan
Ağabay
Zengin kimse.
Ağacan
Yakın dost.
Agâh
Bilen, bilgili, haberli, uyanık.
Ağahan
Hükümdar gibi yüce olan kimse.
Ağakan
bk. Ağahan
Ağan
1. Yerin hava yuvarına girince, sürtünmeden dolayı akkor duruma gelen ve ardından bir ışık çizgisi bırakarak geçen gök cismi, akan yıldız, ağma. 2. Göğe doğru yükselen, yukarı çıkan.3. Akan yıldız, kayan yıldız.
Ağaner
Göğe doğru yükselen, değerli erkek.
Ağaoğlu
Ağanın oğlu.
Ağar
1. Ağır, yavaş. 2. Sadık, doğru sözlü.3. Yükselir, yücelir.
Ağarantan
Ağaran, ağarmaya başlayan tan vakti.
Ağaverdi
Ağa verdi, ağa bağışladı" anlamında kullanılan bir ad.
Ağca
1. Ak renkte, beyaz, oldukça beyaz. 2. Temiz, lekesiz. 3. Alaca. 4. Pamuk ipliğinden dokunmuş çul.
Ağcabey
Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Ağçelik
Beyaz çelik.
Ağer
Temiz, doğru kimse.
Agil
Göz ucuyla bakış.
Ağın
1. Yükseliş, yüceliş. 2. İhtiyar, yaşlı. 3. Daha fazla. 4. Aşk, sevda.
Ağırtaş
Ağırbaşlı, olgun kişi.
Ağış
Yükseliş, yükselme.
Ağnak
Coşkulu, sevinçli.
Ağyar
Başkaları, yabancılar, eller.
Ahen
Demir.
Ahfeş
Gündüzleri zayıf, geceleri iyi görebilen kimse.
Ahi
1. Arkadaş, dost. 2. Erkek kardeş. 3. Ahilik ocağından olan kimse. 4. Cömert, eliaçık.
Ahıska
Gürcistan topraklarında bir kale.
Ahmet
Övülmeye layık, övülmüş.
Ahsen
Çok güzel, en güzel.
Ahter
1. Yıldız. 2. Talih, şans, uğur.
Ajlan
bk. Aclan.
Aka
1. Büyük kardeş, ağabey. 2. Baba. 3. Saygıdeğer kişi. 4. Kabadayı. 5. Akan dam.
Akabay
Saygıdeğer varlıklı kişi.
Akabey
Saygıdeğer, varlıklı bey.
Akad
Doğruluğuyla, dürüstlüğüyle tanınmış kimse.
Akadlı
Doğruluğuyla ve dürüstlüğüyle ünlü kimse.
Akağan
Dürüstlüğüyle yükselen, yukarı çıkan kimse.
Akal
1. Akmak ve almak fillerinin emir biçimlerinin yan yana gelmesiyle oluşmuş bir ad.2. Beyaz anlamındaki ak ile kırmızı anlamındaki al sözlerinden oluşmuş bir ad.
Akalan
Dürüstlüğüyle ünlenen kimse.
Akalın
Dürüst, temiz, namuslu kadın.
Akalp
Doğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
Akaltan
Dürüst, güvenilir sultan, padişah.
Akan
1. Bir yerden bir yere doğru akan, giden. 2. Çeşme, pınar.
Akanay
Bir yerden bir yere doğru giden kimse.
Akaner
Bir yerden bir yere giden kimse.
Akansu
Bir yerden bir yere doğru akan, giden su.
Akant
Dürüst, güvenilir yemin.
Akanyıldız
Güneş sistemi içinde hareket ederken dünya atmosferinin üst katmanlarına girip sürtünme sonucu ateş külçesi durumuna dönüşen küçük nesne.
Akarca
1. Küçük akarsu. 2. Kaplıca. 3. Sürekli işleyen çıban. 4. Kemik veremi.
Akarçay
Akan çay, dere.
Akarsel
Akan sel.
Akarsu
1. Yeryüzünde, yer altında belirli bir yatak içinde, eğim boyunca sürekli veya zaman zaman akan su.2. Tek sıra elmastan gerdanlık.
Akartuna
Tuna nehri gibi akan.
Akartürk
Akan, ileriye hareket eden Türk.
Akasma
Düğün çiçeğigillerden, beyaz çiçek veren, bahçelerde süs çiçeği olarak yetiştirilen sarmaşık özelliği gösteren bir bitki.
Akasoy
Sevilen, sayılan soydan gelen.
Akata
Temiz, dürüst ataların soyundan gelen kişi.
Akatay
Temiz, doğru kimse.
Akay
Parıltılı ay, ışıklı ay.
Akaydın
Temiz ve aydınlık.
Akbal
Ak bal, beyaz bal, oğul balı.
Akbaran
Yağmur.
Akbaş
1.Yazın kutup bölgelerinde yaşayan, kışın ılık kıyılara göçen, kısa ve ince gagalı, siyah bacaklı bir tür yabani kuş 2. Karnabahar. 3. Tane tutmamış ekin başağı.4. Bir çeşit beyaz buğday. 5. Ekine tane tutturmayan bir bitki hastalığı.
Akbaşak
Sonbaharda ekilen, kabuğu beyaz, yumuşak, kışa dayanıklı bir çeşit buğday.
Akbatu
Yiğit erkek.
Akbatur
Yürekli, yiğit erkek.
Akbay
Dürüst zengin.
Akbayar
Dürüst ve namuslu saygın kimse.
Akbek
1. Dürüst, namuslu bey. 2. Dürüst ve namuslu olan saygın, zengin kişi.
Akbel
Suyu dürüst olan kimse.
Akbet
Namuslu, şerefli, doğru kimse.
Akbey
Dürüst, doğru kimse.
Akbil
bk. Akbel.
Akbilge
Namuslu, dürüst, bilgili, iyi ahlaklı, olgun ve örnek kimse.
Akboğa
Temiz, dürüst ve yiğit kimse.
Akbora
Genellikle arkasından yağmur getiren sert ve şiddetli fırtına gibi olan temiz ve dürüst kimse.
Akbörü
Beyaz kurt.
Akboy
Temiz soydan gelen kimse
Akbudun
Temiz, tanınmış soydan gelen kimse.
Akbuğ
Buğu, buhar gibi temiz olan kimse.
Akbulut
1. Bulutlu havalardaki bunaltıcı sıcaklık. 2. Pamuk bulutları.
Akburak
Hz. Muhammed'in Miraç Gecesi'ndeki temiz biniti.
Akburç
Güvenilir kale gibi olan kimse.
Akburçak
Baklagillerden, burçağa yakın bir bitki cinsi
Akça
1. Ak renkte, beyaz, oldukça beyaz. 2. Temiz, lekesiz. 3. Alaca. 4. Para.
Akçabay
Temiz ve dürüst kimse.
Akçael
Dürüst ve namuslu kimse.
Akçakan
Soylu, temiz, dürüst.
Akçakaya
Beyaz kaya.
Akçakıl
Beyaz çakıl.
Akçakoca
Saçı sakalı beyazlaşmış ihtiyar.
Akçal
1. Beyazımsı, beyaza çalan. 2. İhtiyar.
Akçalı
1. Akçası olan, varlıklı, zengin.2. Dalları yassı olan bir çeşit çalı.
Akçam
Kuzey Amerika’da yetişen bir çam türü.
Akcan
Özü temiz, dürüst kimse.
Akçasu
Berrak su gibi temiz olan.
Akçay
Temiz ve berrak akan dere gibi olan kimse.
Akcebe
Beyaz zırh.
Akçer
Dürüst ve namuslu kimse.
Akçit
bk. Akşit.
Akcivan
Dürüst ve namuslu genç delikanlı.
Akçığır
Bir yolda dürüst ve namuslu olarak giden kimse.
Akçıl
1. Beyazımsı. 2. Rengini atmış, ağarmış, soluk, solgun.
Akçınar
Bir çınar türü.
Akçora
Yiğit, kahraman.
Akdağ
Tepeleri karla kaplı dağ.
Akdal
Namuslu, dürüst kimse.
Akdamar
Namuslu, dürüst kimse.
Akdemir
Dövme demir.
Akdeniz
Kuzeyde Avrupa, doğuda Asya, güneyde Afrika ile kuşatılan deniz.
Akdes
En kutsal, en kutlu.
Akdik
Martta ekilen yazlık buğday.
Akdiken
Hünnapgillerden, kırlarda kendiliğinden yetişen, hekimlikte ve boyacılıkta kullanılan, sert odunlu bir ağaç.
Akdil
İyi, doğru, güzel konuşan kişi.
Akdoğ
“Talihin, şansın iyi olsun” anlamında kullanılan bir ad.
Akdoğan
Kartalgillerden bir doğan türü.
Akdoğdu
Namuslu bir biçimde dünyaya geldi" anlamında kullanılan bir ad.
Akdoğmuş
Namuslu bir biçimde dünyaya gelmiş anlamında kullanılan bir ad.
Akdoğu
Ak-doğu.
Akdöl
Temiz soydan gelen kimse.
Akdora
Doruğu bulutlu dağ.
Akdoru
Beyaz" anlamındaki ak ile "gövdesi kızıl, ayakları ve yelesi kara olan at" anlamındaki doru sözlerinden oluşan bir ad.
Akdoruk
Beyaz" anlamındaki ak ile "tepe, en yüksek yer, uç, zirve en üstün başarı düzeyi kibirli" anlamlarındaki doruk sözlerinden oluşan bir söz.
Akduman
Beyaz duman.
Akdur
Akmak ve durmak fiillerinin emir biçimleriyle yapılmış bir ad, "ak ve dur".
Akdurmuş
Uzun ömürlü olması, çok yaşaması ve dürüst olması istenen çocuklara verilen ad.
Akel
1. Doğru, dürüst işler yapan kimse.2. Eli uğurlu olan kimse.
Aker
Dürüst, güvenilir erkek.
Akergin
Olgunlaşmış, yetişmiş dürüst kimse.
Akerman
Dürüst, soylu, temiz kişi.
Akersan
Yiğitliğiyle ad yapmış dürüst kimse.
Akersoy
Yiğit soydan gelen dürüst kimse.
Akgil
Temiz soylu kimse.
Akgiray
Dürüst han veya prens.
Akgöl
Temiz göl.
Akgöze
Temiz su kaynağı.
Akgüç
Gücünü doğru ve dürüst işlerde kullanan kimse.
Akgün
Mutlu, sevinçli gün.
Akgündüz
Mutlu, sevinçli gün.
Akgüner
Aydınlanmış tan vakti.
Akgüneş
Güneş gibi parlak ve aydınlık olan kimse.
Akgüngör
“Aydınlık, güzel günler gör" anlamında bir ad.
Akhan
Dürüst han, güvenilir hükimdar.
Akhun
1. Güzel koku veren bir bitki, papatya.2. Batı hunu.
Akif
İbadet eden, ibadetle uğraşan kişi.
Akil
Akıllı, zeki kimse.
Akip
1. Son peygamber, Hazreti Muhammed. 2. Bir diğerinin arkasından gelen.
Akı
Cömert kişi.
Akıalp
Cömert, eli açık yiğit.
Akıl
İnsanın düşünme, anlama, kavrama yeteneği.
Akılbek
Aklı sağlam olan, aklına güvenilen kimse.
Akıllı
Bilgili, zeki kimse.
Akıman
Cömert, eli açık kimse.
Akın
1. Düşman topraklarına tedirgin etme, yıldırma, çapul gibi amaçlarla toplu olarak yapılan baskın. 2. Kalabalık bir şeyin arkası kesilmeyen bir geliş durumunda olması.
Akınal
Akın yap" anlamında kullanılan bir söz.
Akınalp
Akın yapan yiğit.
Akıncı
Düşman ülkesine akın yapan savaşçı.
Akıncıbay
Düşman ülkesine akın yapan savaşçı kimse.
Akıner
Akın yapan er.
Akıneri
Akıncı, savaşçı.
Akıntan
Tan yeri ağarırken yapılan akın.
Akkan
1. Temiz soylu. 2. Bilen, bilgili.
Akkaş
1. Yeşim taşının beyazı. 2. Şöhret, lakap. 3. Haşhaş, afyon.
Akkaya
Ak" ve "kaya" sözlerinden oluşan bir ad.
Akkaynak
Temiz, kirli olmayan kaynak.
Akkemik
Soyu temiz olan kimse.
Akkerman
Beyaz, kalın duvarlı, yüksek burçlu kale.
Akkılıç
Beyaz kılıç.
Akkın
1. Beyaz kılıç kabı. 2. İstekli, gönüllü, tutkun. 3. Akan su. 4. Açık, düzgün, pürüzsüz. 5. Az eğimli, düzgün, engebesiz yol veya toprak. 6. Kolaylıkla yapılan, çabuk ilerleyen, akıcı iş. 7. Yolunda, yoluna girmiş, olurunda iş.
Akköz
İçinde küçük kor parçaları bulunan beyaz kül.
Akkurt
Beyaz kurt.
Akkuş
Kartalgillerden, ava alıştırılabilen küçük bir yırtıcı kuş, atmaca.
Akkuyaş
Ak ışıklı güneş.
Aklan
1. Sularını bir denize veya göle gönderen bölge.2. Bir dağ sırasının yamaçlarından her biri.
Akmaç
Şelale.
Akman
1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar.
Akmanalp
Temiz, beyaz, yiğit insan.
Akmaner
Temiz, beyaz, yiğit kişi.
Akmeriç
Meriç nehri gibi saf ve temiz olan.
Akönder
Dürüst, güvenilir lider.
Akören
Temiz, bakımlı şehir.
Aköz
Özü temiz, doğru olan kimse.
Akozan
Güvenilir, dürüst şair, halk şairi.
Akpay
Ayağı düzgün, kötü yerlere gitmeyen kimse.
Akpınar
Berrak ve saf suyu olan pınar.
Akpolat
Çelik gibi kuvvetli ve sert olan.
Akpulat
bk. Akpolat.
Aksal
Akla, beyazla ilgili.
Aksan
İyi, temiz olarak tanınmış kimse.
Aksay
Dürüst, temiz olarak kabullen" anlamında kullanılan bir ad.
Aksel
Sel gibi ak" anlamında kullanılan bir ad.
Akser
Beyaz başlı, namuslu, dürüst, güvenilir.
Akses
Sesi güzel olan.
Akşit
1. Kutlu, uğurlu. 2. Nur, aydınlık.
Aksın
“Sen aksın, temiz ve lekesizsin, doğru ve dürüstsün” anlamında kullanılan bir ad.
Aksöğüt
Söğütgillerden, kabukları eczacılıkta kullanılan bir söğüt türü.
Aksoy
Temiz, tanınmış soydan gelen kimse.
Aksu
1. Kayalardan sızan tatlı ve berrak su. 2. Gözdeki billur cismin saydamlığını yitirerek ağarmasından ileri gelen körlük.
Aksun
Kımılda ve sun" anlamında kullanılan bir ad.
Aksunar
Dürüstlük, doğruluk gösterir" anlamında kullanılan bir ad.
Aksuner
Dürüst, güvenilir sunucu.
Aksungur
1. Eski Türk büyüklerine verilen san. 2. Kartalgillerden bir doğan türü, akdoğan.
Aksüyek
Soyu temiz olan.
Aktaç
Beyaz taç.
Aktalay
Beyaz deniz, ak deniz.
Aktan
Parlak, aydınlık sabah.
Aktar
1. Baharat veya güzel kokular satan kimse veya dükkân. 2. İğne, iplik, baharat, zarf, kâğıt, tütün vb. satılan dükkân. 3. Damlalar.
Aktaş
Lüle taşı
Aktay
Beyaz tay.
Aktekin
Güvenilir, dürüst prens, şehzade.
Aktemür
bk. Akdemir
Aktimur
bk. Akdemir
Aktı
1. Saf, masum. 2. El emeği.
Aktolga
Savaşçıların başlarına giydikleri demir başlık.
Aktuğ
Beyaz tuğ.
Aktün
Aydınlık, mehtaplı gece.
Aktuna
Gösterişli, görkemli dürüst kimse.
Aktunç
Beyaz tunç.
Aktürk
Soylu, temiz, doğru ve dürüst Türk.
Akün
Dürüstlüğü ve iyiliğiyle ün yapmış kimse.
Akünal
Dürüstlük ve iyilikle ün kazan" anlamında kullanılan bir ad.
Akvarol
Dürüst bir biçimde yaşa, uzun ve sağlıklı bir yaşamın olsun anlamında kullanılan bir ad.
Akyel
Güneyden esen rüzgâr, lodos.
Akyiğit
Dürüstlüğü ve temizliğiyle tanınmış yiğit.
Akyıldız
Çoban yıldızı.
Akyol
Dürüst, doğru ve iyi yol, hak yol.
Akyön
Doğru yön.
Akyürek
Temiz, iyi niyetli kimse.
Akyurt
Güvenilir yurt.
Akyüz
Namuslu, şerefli, doğru kimse.
Ala
1. Karışık renkli, çok renkli, alaca. 2. Açık kestane renginde olan, ela. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka.4. Benekli. 5. Tam olgunlaşmamış.
Alâattin
Dinin yücesi, ulusu, büyüğü.
Alabaş
1. Turpgillerden, şalgama benzeyen bir bitki.2. Baş tüyleri karışık renkli bir tür kuş.
Alabay
Henüz olgunlaşmamış kimse.
Alaca
1. Birkaç rengin karışımından oluşan renk. 2. Birkaç renkli iplikten yapılmış dokuma. 3. Ağaçta ilk olgunlaşan meyve.
Alaçam
Rengi kızıla yakın bir çam türü
Alacan
Henüz olgunlaşmamış dost.
Alaçuk
1. Üzeri dal ve hasırla örtülmüş kulübe, çardak.2. Keçeden yapılan çadır.
Aladoğan
Karışık renkli doğan kuşu.
Alahan
Henüz olgunlaşmamış hükümdar.
Alakoç
Derisinde türlü renkler olan koç.
Alakurt
Derisinde türlü renkler olan kurt.
Alakuş
Tavus kuşu.
Alâmet
Belirti, iz.
Alan
1. Düz, açık ve geniş yer, meydan, saha. 2. Orman içinde düz ve ağaçsız yer.3. Ülke alan, fetheden, fatih.
Alanalp
Ülke fetheden yiğit.
Alanay
Ülke fetheden kimse.
Alanbay
Ülke fetheden kimse.
Alaner
Ülke fetheden yiğit kimse.
Alangu
Altın geyik.
Alat
1. Acele, çabuk. 2. Bir tür çam ağacı.
Alatan
Güneş doğmadan önce ufukta beliren karışık renkler.
Alataş
Çok renkli taş.
Alatay
Derisinde benekler olan tay.
Alay
1. Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluk.2. Genellikle üç tabur ve bunlara bağlı birliklerden oluşan asker topluluğu.
Alaybey
Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Alaz
1. Alev. 2. Ağaçsız, açıklık yerler. 3. Gösteriş, haşmet.
Albayrak
Türk bayrağı.
Albora
İşte fırtına çıktı" anlamında kullanılan bir ad.
Alburak
İşte Burak" anlamında kullanılan bir ad.
Alcan
Cesur, yürekli, atılgan kimse.
Alçık
Gözcü, kollayıcı.
Alçın
Al renkli, kırmızı.
Alçınsu
Kırmızı renkli su.
Aldemir
Demirin kızdırılmış durumu.
Aldoğan
Bir doğan türü.
Alem
1. Bayrak, sancak. 2. Minare, kubbe, sancak direği vb. yüksek şeylerin tepesinde bulunan, madenden yapılmış ay yıldız veya lale biçiminde süs.
Alemdar
Bayrağı veya sancağı taşıyan kimse.
Â
Âlemşah
(â:lemşah)
A
Algan
Alan, fetheden, fatih.
Algın
1. Güçlü, iyi, güzel, sıcakkanlı, sevimli. 2. Sevdalı, âşık, vurgun. 3. Hızlı akan su. 4. Cılız, zayıf.
Algu
1. Silah. 2. Hep, bütün, hepsi. 3. Topluluk.
Algun
bk. Algın.
Algur
1. Tümsek, tepe. 2. Sakin, sessiz. 3. (Far.) Kırmızı.
Alhan
Erkek deve kuşu.
Ali
1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Orun bakımından en üstün.
Alican
Yüce, ulu dost.
Alihan
Yüce, ulu hükümdar.
Alim
Bilgin.
Aliş
“Ali” adının halk dilinde değişmiş biçimi.
Alişah
Hükümdarların en yücesi.
Alişan
Herkes tarafından tanınan, ünlü.
Aliyar
Yüce, ulu dost, sevgili.
Alıcı
Duygulu, içli, alıngan.
Alışık
Herhangi bir duruma alışmış olan.
Alkan
Kırmızı kan.
Alkaş
bk. Alkış.
Alkılıç
Eline kılıç al anlamında kullanılan bir ad.
Alkım
Gökkuşağı.
Alkın
1. Sevdalı, âşık, vurgun. 2. Fakir, zayıf.
Alkış
Hayırlı dua.
Alkoç
Kınalı koç.
Alkor
Kırmızı ateş, köz.
Alkun
Hep, bütün, herkes.
Allahverdi
Allah bağışladı" anlamında kullanılan bir ad.
Almıla
Kırmızı elma.
Alnar
Kırmızı nar.
Alnıaçık
Dürüst, temiz, lekesiz kimse.
Alnıak
Doğru, güvenilir kimse.
Alp
1. Yiğit, kahraman, cesur, bahadır kimse. 2. Eski Türklerde kullanılan bir unvan.
Alpağan
Cesur, yiğit, kahraman kimse.
Alpagu
1. Tek başına düşmana saldıran yiğit. 2. Eski Türklerde bir rütbe adı.
Alpak
Dürüst, kahraman, yiğit kimse.
Alpar
Yiğit, kahraman, cesur kimse.
Alparslan
1. Yiğit, cesur, yürekli kimse.2. Büyük Selçuklu hükümdarı.
Alpartun
Kendine güveni olan yiğit.
Alpaslan
bk. Alparslan.
Alpat
Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpata
Yiğit, cesur, yürekli ata.
Alpay
Cesur, yiğit kimse.
Alpaydın
Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpayer
Cesur, yiğit kimse.
Alpbilge
Yiğit, cesur, yürekli bilge kişi.
Alpçetin
İnatçı, sert tavırlı yiğit.
Alpdemir
Demir yürekli, korkusuz yiğit.
Alpdoğan
Doğuştan yiğit, cesur, yürekli olan kimse.
Alper
Yiğit, kahraman erkek.
Alperen
Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpergin
Yiğit, cesur, yürekli, olgun kimse.
Alpermiş
Yiğit, cesur, yürekli ermiş kimse.
Alpertunga
1. Yiğit, cesur, yürekli kimse.2. Türk destan kahramanı.
Alpgiray
Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
Alphan
Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
Alpkan
Yiğit soydan gelen.
Alpkanat
Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpkartal
Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpkın
Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Alpkülük
Ünlü, tanınmış yiğit kimse.
Alpkutlu
Yiğit, cesur, yürekli, kutlu kimse.
Alpman
Yiğit, cesur, kahraman kişi.
Alpoğan
Yiğit, cesur, yürekli, etkili kimse.
Alpsoy
Yiğit soydan gelen kimse.
Alpsü
Yiğit asker.
Alptekin
Yiğit, cesur, yürekli hükümdar.
Alptoğan
bk. Alpdoğan
Alptuğ
Yiğit, cesur, yürekli, savaşçı kimse.
Alpyürek
Cesur, yürekli, yiğit kimse.
Alpyürük
Bir yerde duramayan, hareketli, cesur, yiğit kimse.
Alsan
“San al, şanın, adın duyulsun” anlamında kullanılan bir ad.
Alsancak
Türk bayrağı.
Alsoy
Ünlü bir soydan gelen kimse.
Altaç
Taç takın anlamında kullanılan bir ad.
Altan
1. Kızıl tan. 2. Hakan, sultan, padişah.
Altaner
Yiğit, cesur hükümdar gibi olan kimse.
Altaş
Kırmızı taş.
Altav
Altın.
Altay
Yüksek dağ.
Altemür
Al renkli demir.
Alten
Kırmızı tenli kimse.
Altın
1. Parlak sarı renkte, kolay işlenen, değerli paslanmaz maden. 2. Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınay
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınbaran
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınbaş
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınbay
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınel
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altıner
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınhan
Üstün nitelikli, değerli hükümdar.
Altıniz
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınışık
Üstün nitelikli, değerli, aydın kimse.
Altınışın
Üstün nitelikli, değerli, aydın kimse.
Altınkaya
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınkılıç
Üstün nitelikli, değerli, savaşçı kimse.
Altınok
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altınöz
Soyu üstün nitelikli, değerli olan kimse.
Altınsoy
Soyu üstün nitelikli, değerli olan kimse.
Altıntaç
Altın taç takınmış kimse.
Altıntaş
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altıntop
1. Üstün nitelikli, değerli kimse.2. Greyfurt.
Altıntuğ
Üstün nitelikli, değerli kimse.
Altoğan
bk. Aldoğan.
Altop
İşte al, tombul bir çocuk anlamında kullanılan bir ad.
Altuğ
Kırmızı tuğ.
Altun
bk. Altın
Altuna
Kızıl akan Tuna nehri.
Altunay
bk. Altınay
Altunbaş
bk. Altınbaş
Altunç
Kırmızı tunç.
Altunçağ
Altın çağ.
Altuner
bk. Altıner
Altunhan
bk. Altunhan
Altuntaş
bk. Altıntaş
Amaç
Erişilmek istenen sonuç, maksat, gaye, hedef.
Amanullah
bk. Emanullah
Amil
1. İsteyen, emeli olan. 2. Etken, etmen, sebep, faktör.
Amir
Bir işte emir verme yetkisi bulunan kimse.
Anadolu
1. Anne, doldu!" anlamında kullanılan bir ad.2. Türkiye’nin Asya kıtasında bulunan topraklarına verilen ad.
Ancı
Avcı.
Ançıbay
Avcı bey.
Andaç
1. Armağan.2. Evlat, nesil. 3. Ün, şöhret. 4. Eş, denk.
Andak
Derhâl, hemen.
Andelip
Bülbül.
Andiç
Ant iç, yemin et anlamında kullanılan bir ad.
Andıç
bk. Andaç.
Angı
1. Şan, şöhret, ün. 2. Hatıra, hediye, armağan.
Angıl
Ünlü, tanınmış.
Angın
Tanınmış, ünlü.
Angış
Anı, hatıra.
Angıt
Ördekgillerden, tüyleri kiremit renginde, evcilleştirilebilen bir yaban kuşu.
Anı
Yaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, hatıra.
Anık
1. Hazır. 2. Anı, hatıra. 3. Zayıf, cılız.
Anıl
1. Amaç, erek. 2. Yavaş, ağır. 3. Bellek, hafıza. 4. “Adın her zaman anılsın” anlamında kullanılan bir ad.
Anıt
Önemli bir olayın veya büyük bir kişinin gelecek kuşaklarca tarih boyunca anılması için yapılan, göze çarpacak büyüklükte, sembol niteliğinde yapı.
Anlı
Ünlü, tanınmış, namlı.
Annak
1. Karşı, ön taraf. 2. Doruk, gözetleme yeri, siper. 3. Duygu. 4. Hatıra. 5. Alan, meydan
Ant
1. Tanrı'yı veya kutsal bilinen bir kişiyi, bir şeyi tanık göstererek bir olayı doğrulama, yemin.2. Kendi kendine söz verme
Apa
1. Büyük. 2. San, unvan.
Apak
Tertemiz, bembeyaz.
Apakhan
Tertemiz, dürüst hükümdar.
Apaydın
Çok aydınlık, çok ışıklı.
Aracı
Uzlaştırıcı, anlaşma sağlayan kimse.
Arafat
1. Tanışma, buluşma yeri.2. Hacıların Kurban Bayramı'nın arife günü toplandıkları Mekke'nin doğusundaki tepe.
Aral
1. Birbirine yakın adaların oluşturduğu topluluk, takımada. 2. Sıradağlar.
Aran
1. Kuytu, sıcak yer. 2. Yayla. 3. Düzlük, ova, kışlak. 4. Ilımlı, uyumlu, uygun.
Aras
1. Kendisininmiş gibi sahip çıkılan, bulunmuş mal.2. Doğu Anadolu’da bir ırmak.
Arat
1. Cesaret, yüreklilik. 2. Halk.
Araz
1. Esenlik, mutluluk. 2. Sel, akıntılı su. 3. Bir tür ot. 4. Soğuk. 5. Belirti, işaret.
Arbaş
Sarışın, mavi gözlü kimse.
Arbay
bk. Erbay
Arbek
bk. Erbey
Arca
1. Temiz. 2. Namuslu.
Arcan
Özü saf, temiz kimse.
Arda
1. Hükümdar veya kumandan asası. 2. İşaret olarak yere dikilen çubuk. 3. Sonra gelen.4. Meriç ırmağının Edirne yöresindeki önemli bir kolu. 5. Uygur yazılarında geçen çok eski bir Türk adı.
Ardahan
Sonra gelen, sonraki hükümdar.
Ardemir
bk. Erdemir
Ardıç
Servigillerden, güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen, yuvarlak kara yemişleri ilaç olarak kullanılan bir ağaççık.
Ardıl
Birinin ardından gelip onun yerine geçen kimse.
Arel
Temiz, dürüst kimse.
Arer
Temiz, doğru kimse.
Argın
Yorgun, bitkin, zayıf.
Argu
İki dağ arası, uçurum.
Arguç
Gurur.
Argüden
Temiz ve dürüst olmayı amaçlayan kimse.
Argüder
bk. Argüden
Argün
Temiz, aydınlık gün.
Arhan
Üstün nitelikli, dürüst hükümdar.
Ari
1. Özgür. 2. Çıplak, yoksun. 3. Boş.
Arif
Çok anlayışlı ve sezgili kimse.
Arik
Çabuk davranan, çevik kimse.
Arı
1. Temiz. 2. Yabancı şeylerden arınmış, katışıksız, saf. 3. Kutsal. 4. Günahsız. 5. Çiçeklerden bal yapan böcek. 6. Çalışkan.
Arıbal
Katışıksız, temiz bal.
Arıbaş
Dürüst, güvenilir kimse.
Arıboğa
Çalışkan kimse.
Arıç
Barış.
Arıca
Temizce, arı gibi.
Arıcan
Temiz, doğru kimse.
Arıel
Dürüst, temiz, namuslu.
Arıer
Çalışkan kimse.
Arığ
bk. Arık
Arıhan
Dürüst, çalışkan hükümdar.
Arık
1. Temiz, saf, duru.2. Zayıf, cılız. 3. Su yolu, ark. 4. Dere, çay. 5. Fidan dikilen yer.
Arıkal
“Temiz, doğru ve dürüst kal” anlamında kullanılan bir ad.
Arıkan
Temiz soylu kimse.
Arıkboğa
bk. Arıboğa
Arıker
Temiz, dürüst kimse.
Arıkhan
Temiz, dürüst hükümdar.
Arıkiz
Kendisinden sonra iyi bir ad bırakmış olan kimse.
Arıkol
Temiz ve dürüst ol anlamında kullanılan bir ad.
Arıkut
Mutlu olmuş dürüst kimse.
Arıl
Temizlen, arın anlamında kullanlıan bir ad.
Arıman
Temiz, saf, dürüst kimse.
Arın
1. Temiz, arı, saf. 2. Alın. 3. Yüz, cephe, dağların, tepelerin yüzü.
Arınç
1. Temiz, saf, arı. 2. Barış, huzur.
Arınık
Temiz, saf, berrak.
Arıpınar
Berrak akan pınar.
Arış
1. Kolun dirsekle bilek arasındaki bölümü. 2. Araba, kağnı oku. 3. Asma.
Arısal
Arı gibi çalışkan kimse.
Arısan
Temiz, doğru tanınmış kimse.
Arısoy
Temiz ve dürüst bir soydan gelmiş olan kimse.
Arısu
Berrak akan su temiz ve dürüst olan kimse.
Arıtan
Temizleyen, arı duruma getiren.
Arıtaş
Temiz taş.
Arıyüz
Temiz görünüşlü kimse.
Arkadaş
1. Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren kimselerden her biri.2. Bir ortamda birlikte bulunanlardan her biri.
Arkan
1. Temiz, arı kandan gelen. 2. Üstün, galip.
Arkın
1. Yavaş, ağır, sakin. 2. Zayıf. 3. Gelecek yıl.
Arkış
1. Elçi, haberci. 2. Kervan.
Arkoç
Arı gibi çalışkan kimse.
Arkun
bk. Arkın
Arkut
Temiz, uğurlu, kutlu.
Arlan
“Utanç duy” anlamında kullanılan bir ad.
Armağan
1. Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, hediye. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Arman
1. Dürüst, doğru, güvenilir kimse. 2. İstek. 3. Özlem.
Arna
Adak, adanmış.
Arol
“Arı, temiz, çalışkan ol” anlamında kullanılan bir ad.
Arpad
Arpacık.
Arpağ
Sihir, büyü, üfürük.
Arpak
Temiz, dürüst, güvenilir kimse.
Arpınar
bk. Arıpınar
Arsal
1. Arı gibi temiz, çalışkan. 2. Kumral.
Arsan
Temiz adlı, iyi tanınan kimse.
Arslan
bk. Aslan
Arslaner
bk. Aslaner
Arsoy
bk. Arısoy
Artaç
Temiz taç takınmış, güvenilir hükümdar.
Artam
1. Erdem, fazilet. 2. Değer, kıymet.
Artan
1. Yarar, fayda. 2. Üstünlük, meziyet, nitelik.
Artık
1. Erdemli, nitelikli, üstün. 2. Fazla, çok, daha çok.
Artuç
Ucu sivri bir demirle donanmış, uzunca çubuk şeklinde, mızrak türünden eski bir silah.
Artuk
bk. Artık
Artun
Gururlu, kendine güveni olan kimse.
Artunç
bk. Ertunç
Artut
Hediye.
Aru
bk. Arı
Arukan
bk. Arıkan
Aryüz
bk. Arıyüz
Arzık
Dindar, sofu
Asaf
1. Vezir. 2. Hazreti Süleyman’ın veziri.
Asal
Başlıca, esaslı, temel.
Asalet
(asa:let)
Asan
Kolay.
Aşcır
Güçlükleri, engelleri yenen kimse.
Asil
Soylu.
Aşir
1. Bir dinî tören sırasında veya cemaatle namaz kılınıp dua edildikten sonra okunan Kur'an ayetleri. 2. On sayısı. 3. On gün.
Ası
1. Yarar, fayda, kazanç. 2. Yetişkin, olgun. 3. İri, gösterişli. 4. Çevik.
Asıf
Şiddetli rüzgâr, fırtına
Â
Âşık
Tutkun, vurgun, sevdalı.
A
Asım
1. Günahtan, haramdan çekinen. 2. Namuslu, iffetli.
Aşır
bk. Aşir
Aşkan
1. Kula donlu at. 2. İşaret, im. 3. Renk, beniz.
Aşkın
1. Belli bir süreyi aşmış, ötesine geçmiş.2. Benzerlerinden üstün.3. Çok, fazla.
Aşkınay
Benzerlerinden üstün olan.
Aşkıner
Benzerlerinden üstün olan kimse.
Aslan
1.Kedigillerden, Afrika'da ve Asya'da yaşayan, erkekleri yeleli, yırtıcı, uzunluğu 160 cm, kuyruğu 70 cm ve ucu püsküllü, çok koyu sarı renkli güçlü bir memeli türü. 2. Gürbüz, yiğit adam.
Aslaner
Aslan gibi yürekli ve cesaretli olan kimse.
Aslanhan
Aslan gibi yürekli ve cesaretli olan hükümdar.
Aslıbey
Bey soyundan gelen.
Aslıhan
Han soyundan gelen.
Asri
Çağcıl, çağdaş.
Asu
(A:su)
Asutay
Hırçın tay.
Ata
1. Baba. 2. Dedelerden ve büyük babalardan her biri.3. Kişinin geçmişte yaşamış olan büyükleri.
Ataan
Atalarını an, hatırla anlamında kullanılan bir ad.
Atabay
Zengin, saygın kimse.
Atabek
Selçuklularda şehzadelerin eğitimiyle görevli kimse, lala.
Atabey
bk. Atabek.
Atabörü
Atası cesur ve yiğit olan kimse.
Ataç
1. Atalardan gelen, atalarla ilgili olan. 2. Büyüklük gösteren çocuk.
Atacan
Sevgili baba anlamında kullanılan bir ad.
Atadan
Atalardan gelen.
Ataergin
Atalardan ulaşan.
Atagün
Ataların aydınlığı.
Atahan
Hükümdar olan ata.
Atak
1. Dışa dönük, canlı, girişken. 2. Eli açık, cömert. 3. Atıcı, nişancı.
Atakan
Hükümdar olan ata.
Ataker
1. Dışa dönük, canlı, girişken kimse.2. Eli açık, cömert kimse.3. Atıcı, nişancı kimse.
Atakul
Atalarını gerçekten seven kimse.
Atakurt
Atası cesur ve yiğit olan kimse.
Atakut
Ataları kutlu olan kimse.
Atalan
At sahibi olan kimse.
Atalay
Ünlü, namlı, şöhretli kimse.
Atalmış
Ünlü, namlı, şöhretli kimse.
Ataman
Ata kişi, başkan, önder.
Atambay
Atam beydir anlamında kullanılan bir ad.
Atamer
Atam yiğittir anlamında kullanılan bir ad.
Atamtürk
Atam Türk'tür analamında kullanılan bir ad.
Ataner
Atan yiğittir anlamında kullanılan bir ad.
Atanur
Atası aydın, bilge olan kimse.
Ataol
Yüce bir insan ol anlamında kullanılan bir ad.
Ataöv
Atalarını öv anlamında kullanılan bir ad.
Atasagun
Hekim, doktor.
Atasan
Ataları gibi ünlü olan kimse.
Atasay
Atalarına saygı göster anlamında kullanılan bir ad.
Atasev
Atalarını sev anlamında kullanılan bir ad.
Ataseven
Atalarını seven kimse.
Atasever
bk. Ataseven
Atasevin
Atalarınını seviniz anlamında kullanılan bir ad.
Atasoy
Ataları gibi soylu olan kimse.
Atasü
Ataları asker olan kimse.
Atatöre
Atalardan gelen töre.
Atatuğ
Atalarının tuğunu takmış olan kimse.
Atatüre
bk. Atatöre
Atatürk
1. Türklerin atası. 2. Büyük kurtarıcı Gazi Mustafa Kemal Paşa'ya 1934 yılında yasayla verilmiş soyadı.
Ataullah
Allah’ın bağışı, ihsanı.
Ataün
Ata-ün.
Atay
Bilinen, tanınmış kimse.
Ateş
1. Yanıcı cisimlerin tutuşmasıyla beliren ısı ve ışık.2. Coşkunluk.
Atfi
Şefkatle, iyilikseverlikle ilgili.
Atgun
1. Yorgun, bitkin. 2. Yavaş. 3. Gizli, saklı. 4. Yaban armudu. 5. Yırtıcı hayvan.
Atik
1. Eski. 2. Özgür, hür. 3. Asil, soylu.
Atila
bk. Attila
Atilla
bk. Attila
Atıf
1. Eğilen, meyleden. 2. Bağlayan. 3. Şefkatli, sevecen
Atıl
“Girişken ol, ilerlemek için çaba göster, hızla ilerle, atılgan ol” anlamlarında kullanılan bir ad.
Atılay
bk. Atalay
Atılgan
1. Çekinip korkmadan kendini tehlike veya güçlüklere atan kimse.2. Girişken.
Atız
İki dere arasındaki su geçecek set.
Atlan
1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
Atlı
1. Atı olan.2. Ünlü, tanınmış.
Atlığ
Ünlü, tanınmış, adlı.
Atlıhan
1. Atı olan hükümdar.2. Ünlü hükümdar.
Atmaca
Kartalgillerden, ava alıştırılabilen küçük yırtıcı bir kuş.
Atom
1. Birkaç türü birleşince çeşitli kimyasal bileşikleri, bir tek türü ise bir kimyasal ögeyi oluşturan parçacık. 2. Eski Yunan filozoflarına göre, gerçeğin son, artık bölünemez, bozulamaz diye tasarlanan temel ögeleri.
Attilâ
1. Ünlü. 2. Babacık. 3. Büyük Hun İmparatorunun adı.
Atuf
Birine sevgisi olan, sevgi duyan.
Avar
1. Direnen, karşı koyan.2. VII.yüzyılın sonuna değin Orta Avrupa’da yaşamış bir Türk boyu.
Avcı
Avlanmayı seven, avı iş edinen kimse.
Avhan
Avı seven hükümdar.
Avkan
1. Uzak. 2. Suyun toplandığı yer.
Avni
Yardım ve yardımcılıkla ilgili.
Avşar
bk. Afşar.
Avunç
Avunma, teselli.
Ay
1. Yer yuvarlağının uydusu olan gök cismi, kamer. 2. Yılın on iki bölümünden her biri. 3. Güzel, parlak, nurlu.
Ayalp
Ay kadar parlak ve güzel yiğit.
Ayaltın
Ay ve altın gibi parlak olan.
Ayanç
Saygı.
Ayas
bk. Ayaz
Ayata
Ey baba! anlamında kullanılan bir ad.
Ayataç
Ey büyüklenen sevimliçocuk1 anlamında kullanılan bir ad.
Ayaydın
Ay ışığı, ay aydınlığı.
Ayaz
1. Duru ve sakin havada çıkan kuru soğuk. 2. Açık, bulutsuz hava. 3. Aydınlık, ışık. 4. Mehtap.
Aybar
Gösterişli, heybetli, görkemli.
Aybars
1. Ay gibi güzel ve temiz pars. 2. Hun İmparatoru Attila'nın amcası.
Aybaş
Ey lider, önder! anlamında kullanılan bir ad.
Aybay
Ey bey! anlamında kullanılan bir ad.
Aybek
1. Ay gibi güzel ve yakışıklı olan bey.2. Hindistan’daki Türk Memlûkleri Devletinin kurucusu. (Ö. 1210).
Ayberk
Ey güçlü kimse anlamında kullanılan bir ad.
Aybey
Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Ayboğa
Ey güçlü kimse anlamında kullanılan bir ad.
Aybora
Ey fırtına gibi olan! anlamında kullanılan bir ad.
Aycan
Ey sevgili anlamında kullanılan bir ad.
Ayçetin
Ey anlaşılması güç kimse! anlamında kullanılan bir ad. kullanılan
Aycihan
Dünyayı aydınlatan ay.
Aycıl
Ay gibi, ayla ilgili.
Aydar
Çocuğun ensesindeki saçlar, perçem.
Aydemir
Ay gibi ışıklı, temiz, demir gibi güçlü kimse.
Aydeniz
Ay gibi güzel, deniz gibi coşkulu olan.
Aydinç
Ay gibi dinç olan.
Aydın
1. Işıklı, pırıltılı, aydınlık. 2. Açık, kolay anlaşılır. 3. Öğrenimi, bilgisi ve görgüsü olan, ileri düşünceli kimse. 4. Umut veren. 5. Mehtap.
Aydınalp
İleri düşünceli yiğit.
Aydınay
Aydan daha güzel ve parlak olan.
Aydınbay
İleri görüşlü kimse.
Aydınbey
İleri görüşlü bey.
Aydınel
Eli açık, cömert olan kimse.
Aydıner
İleri görüşlü kimse.
Aydınol
İleri görüşlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Aydıntan
Sabahın aydınlığı gibi parlak olan.
Aydıntuğ
Başına parlak bir tuğ takmış olan kimse.
Aydınyol
Yolu aydınlık olan kimse.
Aydoğan
Ay gibi doğan.
Aydoğdu
Ay gibi doğan.
Aydoğmuş
Ay gibi doğmuş olan.
Aydolun
Dolunay, mehtap.
Aydonat
Ay gibi güzelliklerle donanmış olan.
Ayet
1. Kur'an surelerini oluşturan kısımlardan her biri. 2. Belirti, nişan.
Ayetullah
Allah'ın ayetleri.
Aygün
Ay gibi güzel, güneş gibi parlak olan.
Aygüner
Ay gibi güzel, güneş gibi parlak olan kimse.
Aygut
Karşılık, mükâfat.
Aygutalp
Her şeye karşılık veren yiğit.
Ayhan
Ey hükümdar! anlamında kullanılan bir ad.
Ayık
1. Anlayışlı, uyanık.2. Sarhoşluğu ve baygınlığı geçmiş olan.
Aykaç
1. Söyleyen, konuşan. 2. Akıl veren. 3. Ozan, şair.
Aykal
Ay gibi parlak ve ışıklı kal anlamında kullanılan bir ad.
Aykan
Parlak soylu, soyu sopu temiz.
Aykın
Çok konuşan.
Aykul
Ey kul! anlamında kullanılan bir ad.
Aykurt
Ey kurt gibi olan! anlamında kullanılan bir ad.
Aykut
Kutlu, uğurlu ay.
Aykutalp
Ay gibi uğurlu olan yiğit.
Aykutlu
Ay gibi kutlu olan.
Aylan
Açıklık, alan, meydan.
Ayman
Ay gibi ışıklı, güzel kimse.
Aymete
Ay ve mete.
Aymutlu
Ay gibi mutlu olan.
Ayni
Gözle ilgili olan.
Aypar
bk. Aybar
Aypars
bk. Aybars
Aypolat
Ay gibi güzel, çelik gibi güçlü olan.
Ayral
Benzerlerinden farklı olan.
Ayrıl
İki yolun ayrıldığı yer, yol kavşağı.
Aysal
Ay gibi, aya benzeyen.
Aysan
Ay gibi parlak, ışıklı, temiz tanınmış adı olan.
Aysev
Ay gibi güzel ve parlak olanları sev anlamında kullanılan bir ad.
Aysever
Ay gibi güzel ve parlak olanları seven anlamında kullanılan bir ad.
Aysevin
Ay gibi güzel olaları sevin anlamında kullanılan bir ad.
Aysın
Sen aysın, ay kadar güzelsin” anlamında kullanılan bir ad.
Aysoy
Ay gibi temiz soylu olan.
Aysu
Ay gibi parlak, su gibi berrak olan.
Aysun
Uysal.
Aysunar
Ay gibi olan güzelliğini gösteren.
Aysungur
Ey soğukkanlı kimse! anlamında kullanılan bir ad.
Aytaç
Ay gibi parlak taç takmış olan.
Aytan
Ay aydınlığı.
Aytar
Haberci, haber veren.
Aytek
Ay gibi tek, biricik, eşsiz.
Aytekin
Ay gibi tek ve uğurlu olan.
Aytemiz
Ay gibi saf ve temiz olan.
Aytemur
bk. Aydemir
Aytigin
Ay gibi güzel ve parlak olan.
Aytimur
bk. Aydemir
Aytış
Konuşma, söyleyiş.
Aytok
Ey doymuş! anlamında kullanılan bir ad.
Aytolun
Dolunay, ayın on dördü.
Aytop
Dolunay, ayın on dördü.
Aytöre
İyi töre, aydınlık getiren töre.
Aytuğ
Ay gibi tuğ.
Aytün
Ay ve gece.
Aytuna
Ay gibi gösterişli, görkemli olan.
Aytunç
Ay gibi parlak, tunç gibi dayanıklı olan.
Aytunca
Ay ve tunca.
Aytunga
Ey kahraman, yiğit! anlamında kullanılan bir ad.
Aytürk
1. Ay gibi güzel olan.2. "Ey Türk!" anlamında kullanılan bir ad.
Ayün
Ay gibi ünlü olan.
Ayvaz
1. Koca, eş. 2. Güzel, yakışıklı. 3. Saçsız, kel. 4. Sağır. 5. Kaba. 6. Osmanlılar zamanında büyük konaklarda mutfak işlerini gören uşak.
Ayverdi
Çevresine ışık saçtı, yararlı oldu anlamında kullanılan bir ad.
Ayyarkın
Ay ve güneş ışığı.
Ayyaruk
Ay ışığı.
Ayyıldız
Ay ve yıldız.
Ayyüce
Ay gibi parlak ve ulu olan.
Azadi
Özgürlük, serbestlik
Azam
Büyük, çok büyük.
Azamet
Büyüklük, ululuk.
Azamettin
Dinin azameti, ululuğu.
Azat
Kurtulmuş, serbest, özgür.
Azer
(a:zer)
Azim
Büyük, ulu.
Aziz
1. Ermiş, eren. 2. Sevgide üstün tutulan.
Azmi
1. Azimli, kararlı.2. Sözünde duran.
Azmun
Deneme, sınama.
Aznavur
1. Yiğit, kahraman. 2. Ele avuca sığmayan. 3. Sinirli, sert, korku veren iri yarı kimse.
Azrak
Az bulunur, nadir.
B
Babaç
Gösterişli, heybetli.
Babacan
Cana yakın, olgun, güvenilir kimse.
Babayiğit
1. Yürekli kimse.2. Bir girişimde kendine güvenebilecek durumda olan kimse.3. Güçlü kuvvetli, korkusuz kimse.
Babür
Kaplan.
Babürşah
Kaplan gibi şah.
Bağatur
bk. Bahadır
Bağdaç
bk. Bağdaş
Bağdaş
Yakın arkadaş, dost.
Bağır
1. Göğüs. 2. Ok yayı ve dağda orta bölüm.
Bağış
Bağışlanan şey, yardım.
Bağışhan
Bağışı seven hükümdar.
Baha
1. Ar. Güzellik, zariflik. 2. Ar. Parıltı. 3. Far. Kıymet, değer, paha.
Bahadır
Savaşlarda gücü ve yılmazlığıyla üstünlük kazanan veya yiğitlik gösteren kimse.
Bahadırhan
Savaşlarda gücü ve yılmazlığıyla üstünlük kazanan veya yiğitlik gösteren hükümdar.
Bahai
Bahailik yanlısı kimse.
Bahattin
Dinin güzelliği.
Bahir
Deniz.
Bahri
1. Denizle ilgili olan.2. Bir tür deniz ördeği.
Bahşı
1. Bilgin, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Hekim.
Bahti
1. Bahtla, kaderle ilgili olan.2. Bazı divan şairlerinin ortak mahlası.
Bahtiyar
Mutlu.
Bakanay
Ay gibi aydınlık saçan.
Baki
1. Sürekli.2. Bir şeyden artan miktar.3. Öteki.
Bakır
Doğada serbest ve birleşik olarak bulunan kızıl renkli, kolay işlenir bir maden.
Bakırhan
Bakır gibi işe yarayan hükümdar.
Baksı
bk. Bahşı
Bala
Yavru, çocuk.
Balaban
1. İri, büyük.2. Şişman, gürbüz kimse.2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş.
Balâbey
Yüce bey.
Balaman
bk. Balaban
Balamir
Eski bir Türk kağanı.
Balatekin
Prens, şehzade çocuğu.
Balatürk
Türk çocuğu.
Balaz
Ağaç, asma filizi, sürgün.
Balbal
Eski Türklerde kişinin anılması için mezarının veya bazı kurganların etrafına dikilen taş.
Balbay
Bal-bay.
Balbey
Bal gibi tatlı olan bey.
Balcan
Bal gibi sevimli ve tatlı olan.
Baldemir
Bal gibi tatlı ve sevimli olan yiğit.
Baler
Tatlı dilli, cana yakın kimse.
Balhan
Bal gibi tatlı ve cana yakın hükümdar.
Balibey
bk. Balıbey.
Balı
1. Büyük kardeş. 2. Sevgi gösterilen kimse. 3. Veli, ermiş.
Balıbaş
Ermiş kimse.
Balıbey
Değer verilen olgun bey.
Balım
Balım, tatlım, güzelim anlamında kullanılan bir ad.
Balk
1. Şimşek. 2. Parıltı, parlayış.
Balkan
1. Sık ormanla kaplı dağ. 2. Yığın, küme. 3. Sazlık, bataklık.
Balkı
1. Parıltı, ışık. 2. Güzel, parlak, süslü kimse.3. Şimşek.
Balkır
1. Parıltı, ışıltı, ışık. 2. Şimşek.
Balkış
Şimşek.
Balkoç
Bal gibi tatlı ve sevimli yiğit.
Balsan
Bal gibi tatlısın" anlamında kullanılan bir ad.
Baltaş
Küçük balta.
Bandak
1. Dağlardan inen suların dağ eteğinde oluşturduğu bataklık. 2. Uç taraflarından bağlanmış ot demeti.
Bangu
1. Haykırış, bağırış. 2. Gök gürültüsü. 3. Yankı.
Barak
Tüylü, kıllı çuha, kebe.
Baran
1. Varan, ulaşan.2. Yüce, ulu.
Baranalp
Hedefine ulaşan yiğit.
Baranbilge
Amacını elde eden bilge.
Baransel
Hedefine ulaşan sel gibi olan.
Baray
1. Ezelî, öncesiz, öncesi olmayan. 2. Yeni ay, ay başı.
Barbaros
Büyük Türk denizcisi, Barbaros Hayrettin Paşa'ya. (1467-1546) Avrupalılar tarafından verilen ve "Kızıl sakal" anlamına gelen bir ad.
Barça
Hepsi, tamamı.
Barçak
bk. Balçak
Barçın
Bir tür ipekli kumaş.
Barik
Işıklı, parıltılı, parlak, parlayan.
Bariz
Açık, gözle görülür, belirgin.
Barım
1. Varlık, servet, zenginlik. 2. İktidar.
Barın
1. Bütün, hep. 2. Güç, kuvvet. 3. Göğüs.
Barış
1. Barışma işi. 2. Savaşın bittiğinin bir antlaşmayla belirtilmesinden sonraki durum.3. Böyle bir antlaşmadan sonra insanlık tarihindeki süreç.4. Uyum, karşılıklı anlayış ve hoşgörü ile oluşturulan ortam.
Barışcan
Barıştan yana olan kimse.
Barkan
Çöllerde rüzgârın esme yönüne dikey doğrultuda oluşan, ay biçimindeki küçük kum kitlesi.
Barkın
1. Yolculuk eden, yolcu, gezgin.2. Kendisini yolundan hiçbir şeyin alıkoymadığı yolcu.
Barlas
Kahraman, savaşçı.
Barlık
Varlık, zenginlik.
Bars
Kedigillerden, genellikle Asya ve Afrika'nın sıcak bölgelerinde yaşayan, postu benekli, bazen de düz siyah, çevik, yırtıcı, etçil, memeli hayvan.
Barsbay
bk. Barsbey
Barsbey
Yiğit, cesur bey.
Bartu
1. Varlık, servet.2. Varılacak yer, mesafe.
Basa
1. Fazla, üstün, baskın. 2. Arka.
Başağa
En büyük ağa.
Basak
Sağlam, dayanıklı.
Başal
En yükseğe çık, yüksel anlamında kullanılan bir ad.
Başar
Bir işi istenilen biçimde bitir anlamında kullanılan bir ad.
Başargan
Başarılı olan.
Başarman
Yaptığı işleri başarıyla sonuçlandıran kimse.
Başat
Sertlik, zorluk bakımından üstün olan.
Başay
bk. İlkay
Başaydın
Aydınların önde geleni.
Başbay
Zenginlerin önde geleni.
Başbuğ
Eski Türklerde baş, başkan, komutan.
Başdemir
İleri gelen, saygın kimse.
Başdoğan
Önce doğan.
Başeğmez
Buyruk altına girmeyen.
Başel
Baş ve el.
Başer
En önemli kimse.
Başhan
En önemli, ileri gelen hükümdar.
Basir
1. Görüp anlayan. 2. Zeki. 3. Her şeyi görüp anlayan Allah.
Basım
Güç, kuvvet.
Baskak
Cesur, yürekli.
Başkal
Her zaman önder ol, önderliğin sürsün anlamında kullanılan bir ad.
Baskan
Üstün gelme, yenme, zafer.
Başkara
Önemli, saygın kimse.
Başkaya
Önemli, saygın kimse.
Başkaynak
En önemli kaynak, ilk kaynak.
Baskın
1. Kısa süreli beklenmedik saldırı. 2. Üstün.
Başkur
Türk çadırlarının çevresindeki kanatları örten bölümlerin üst tarafına bağlanan ve 18 cm. kadar eni olan kuşak.
Başkurt
1. En önemli kimse.2. Ural Dağları bölgesinde yaşayan ve Türklerin Kıpçak kolundan olan bir boy.
Başkut
Kutlu, talihli kimse.
Başman
Baş olan, ileri gelen, saygın, önemli kimse.
Başok
Ok gibi sivri olan, her işte ön plana çıkan kimse.
Başol
Önder ol, lider ol anlamında kullanılan bir ad.
Başöz
Her şeyin en önemli olanı.
Basri
Görme ile ilgili olan.
Başsoy
Soyu asil olan kimse.
Baştaş
Yaşıt, akran, kafadar, benzer.
Baştemir
bk. Başdemir
Baştuğ
Önemli, saygın kimse.
Baştugay
Önemli olan tugay.
Baştürk
Türklerin önderi, lideri.
Basut
1. Yardım, arka. 2. Yardımcı.
Batı
Güneşin battığı yön.
Batıbay
Üstün gelen, gücü yeten, galip olan zengin.
Batıbey
Üstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
Batıcan
Üstün gelen, gücü yeten, galip olan kimse.
Batıhan
bk. Batuhan
Batır
bk. Batur
Batıray
bk. Baturay
Batırhan
Kahraman, yiğit, cesur, bahadır hükümdar.
Battal
1. Cesur, kahraman. 2. Pek büyük, iri.
Batu
Üstün gelen, gücü yeten, galip.
Batucem
Üstün gelen, gücü yeten, galip olan hükümdar.
Batuhan
Üstün gelen, gücü yeten, galip olan hükümdar.
Batur
Kahraman, yiğit, cesur, bahadır.
Baturalp
Kahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
Baturay
Kahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
Baturhan
Kahraman, yiğit, cesur, bahadır hükümdar.
Bayar
Ulu, yüce, saygın, soylu kimse.
Baybars
1. Zengin ve korkusuz kimse.2. Bir tür kaplan.
Baybaş
Zengin, ileri gelen, saygın kimse.
Baybek
Zengin bey.
Baybora
Fırtına.
Baybörü
Zengin ve yiğit olan kimse.
Bayça
Zengin, varlıklı.
Baycan
Zengin, varlıklı kimse.
Baydoğan
Dünyaya zengin olarak gelen, zengin doğan.
Baydu
1. "Zengindi, varlıklıydı" anlamında kullanılan bir ad.2. İlhanlı Devletinin hükümdarı.
Baydur
Güçlü, kuvvetli, cesur.
Bayduralp
Güçlü, kuvvetli, cesur olan yiğit.
Bayer
Zengin, varlıklı kimse.
Bayezit
1. Yezit'in babası.2. Çeşitli dönemlerde yaşamış Osmanlı şehzadelerinin ortak adı.
Baygüç
Güçlü ve zengin kimse.
Bayhan
Zengin ve varlıklı hükümdar.
Bayhun
Zengin kimse.
Bayık
1. Doğru, gerçek (söz). 2. Açık, belli.
Bayın
bk. Baylan
Bayındır
Gelişip güzelleşmesi, hayat şartlarının uygun duruma getirilmesi için üzerinde çalışılmış olan, bakımlı.
Bayır
Zengin, varlıklı.
Bayırhan
Zengin, varlıklı hükümdar.
Baykal
1. Yabani at. 2. Deniz.
Baykam
Doktor, hekim.
Baykan
Zengin bir soydan gelen kimse.
Baykara
Doğan cinsinden bir kuş türü.
Baykır
Ay ışığı.
Baykoca
Varlıklı, saygın kimse.
Baykor
Zengin, varlıklı bir duruma getirir anlamında kullanılan bir ad.
Baykul
Zengin, varlıklı kul.
Baykurt
Zengin, varlıklı saygın kimse.
Baykut
Kutlu, talihli kimse.
Baykutay
Zengin. talihli kimse.
Baylan
1. Ağırbaşlı, uslu, kibar. 2. Şımarık nazlı, yaramaz. 3. Sebatsız, tembel.
Bayman
Varlıklı, saygın kimse.
Bayol
Zengin ve varlıklı ol" anlamında kullanılan bir ad.
Bayrak
Bir ulusun, bir topluluğun veya örgütün simgesi olarak kullanılan, belli bir rengi ve biçimi olan, genellikle dikdörtgen biçiminde kumaş.
Bayraktar
Bayrağı taşıyan, bayrak taşımakla görevli kimse.
Bayram
1. Ulusal veya dinsel bakımdan önemi olan, kutlanan gün. 2. Sevinç, neşe.
Bayrı
Çok eski zamanda var olmuş veya eskiden beri var olan, kadim.
Bayru
bk. Bayrı
Bayrualp
Eskiden beri yiğit olan kimse.
Bayrubay
Eskiden beri varlıklı olan kimse.
Bayruhan
Eskiden beri hükümdar olan kimse.
Bayruk
bk. Bayrı
Baysal
1. Rahat ve dingin. 2. Gürültüsüz, huzurlu.
Baysan
Zengin ve tanınmış kimse.
Baysoy
Varlıklı soydan gelen kimse.
Baysu
Bol, bereketli, gür su.
Baysungur
Şahin türünden yırtıcı bir kuş.
Baytal
1. Kısrak. 2. Bayır, yokuş.
Baytaş
Zengin ve varlıklı olan kimse.
Baytekin
Zengin prens, şehzade.
Baytimur
Zengin ve güçlü kimse.
Baytok
Zengin ve tok olan kimse.
Baytugay
Zengin ve varlıklı kimse.
Baytüze
Zengin ve adaletli kimse.
Baytüzün
Soylu kişi.
Bayuk
bk. Bayık
Bayülken
Yüce, yüksek, ulu zengin kişi.
Bayyiğit
Zengin yiğit.
Bedel
1. Değer, fiyat, kıymet. 2. Bir şeyin yerini tutabilen karşılık.3. Eşit, denk.
Bedi
1. Eşi ve benzeri olmayan, eşsiz. 2. Yeni, görülmemiş.
Bedih
Açık, anlaşılır, ilk göze çarpan, ilk akla gelen.
Bedir
Ayın on dördüncü gecesi, dolunay.
Bedirhan
Dolunay gibi güzel olan hükümdar.
Bediz
1. Süs, bezek, nakış. 2. Resim, heykel, şekil.
Bedrettin
Dinin dolunayı.
Bedri
Dolunayla, ayın on dördü ile ilgili olan.
Bedük
Büyük, yüce, gösterişli, önemli.
Beğenç
Güzel veya çirkin yargısını verdiren duygu, beğenme.
Behçet
Sevinç.
Behiç
Şen, güzel yüzlü kimse.
Behlül
1. Çok güldüren, şakacı. 2. Hayırsever, iyi adam.
Behmen
1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Behnan
1. İyi huylu kimse.2. Güler yüzlü kimse.
Behram
1. Merih yıldızı. 2. Eski İran dininde yolcuları korumakla görevli olduğuna inanılan melek.
Behzat
Soyu sopu temiz, doğuştan iyi, temiz kimse.
Bek
1. Sağlam, sert, katı. 2. Bey. 3. İleri gelen, sözü geçen, saygın, zengin kişi.
Bekâm
Amacına, isteğine kavuşmuş, erişmiş olan kimse.
Bekata
Atası bey olan kimse.
Bekbars
Cesur, yiğit bey.
Bekbay
Güçlü ve varlıklı olan kimse.
Bekdemir
Demir gibi sağlam ve güçlü olan kimse.
Bekdil
Doğru sözlü, mert kimse.
Bekem
Sağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
Beker
Güçlü, yiğit kimse.
Bekir
Sabahları erken kalkmayı alışkanlık edinen kimse.
Beksan
Tanınmış, ünlü, saygın kimse.
Bektaş
1. Akran, eş, yaşıt. 2. Eşit, denk.
Bektöre
Güçlü, değişmez töreleri olan, törelerine bağlıkimse.
Bektürk
Güçlü Türk.
Beleda
bk. Bileda
Belek
1. Hediye, armağan. 2. Alacalı, karışık renkli. 3. Nişan, iz.
Belen
1. Dağlık, sarp yer. 2. Sırt, bayır, yamaç, dağ eteği. 3. Yüksek, dağlık yerlerde görülen düzlük. 4. Issız yer.
Belge
Bir gerçeğe tanıklık eden yazı, fotoğraf, resim, film vb. vesika, doküman.
Beliğ
1. Düzgün söz söyleyen. 2. Düzgün, güzel söz.
Bellek
1. Zihnin belleme ve anımsama yeteneği, gücü. 2. Bellenerek öğrenilen şey. 3. İşaret, iz.
Bellisan
Tanınmış, ünlü kimse.
Benal
Yüzünde kırmızı benleri olan kimse.
Benam
1. Namlı, ünlü, meşhur. 2. Güzel, iyi.3. Az bulunan.
Benan
(bena:n)
Benazir
Eşsiz, tek olan.
Bender
Ticaret limanı, iskele.
Bendeş
Eş, benzer.
Bener
Ben yiğitim anlamında kullanılan bir ad.
Bengi
Sonu olmayan, hep kalacak olan, sonsuz, ebedî.
Bengialp
Sonsuza dek yiğit olarak kalacak olan.
Bengibay
Sonsuza dek varlıklı olarak kalacak olan.
Bengisan
Ölümsüz adı olan.
Bengisoy
Soyu sonsuza dek sürecek olan.
Bengisu
Efsanelere göre içen kimseye ölümsüzlük sağladığına inanılan bir su, abıhayat.
Bengitaş
Orhun anıtları.
Bengü
bk. Bengi
Benol
Ben işte oyum anlamında kullanılan bir ad.
Benşen
Mutluyum, şenim anlamında kullanılan bir ad.
Bent
1. Bağ. 2. Zincir. 3. Düğüm. 4. Tutsak, esir.
Bentürk
Bm Türküm anlamında kullanılan mi ad.
Benzer
Nitelik, görünüş bakımından bir başkasına benzeyen veya ona eş olan.
Berat
1. Nişan, rütbe. 2. Bir buluştan, bir haktan yararlanmak için devletçe verilen belge, patent. 3. Osmanlı İmparatorluğu'nda bir göreve atanan, aylık bağlanan, san, nişan veya ayrıcalık verilen kimseler için çıkarılan padişah buyruğu.
Bereket
1. Bolluk, gürlük, ongunluk. 2. Yağmur.
Beren
1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
Berfin
Berfi(:)n
Berge
İm, iz, eser.
Bergin
bk. Berkin
Beri
1. Salim, kurtulmuş. 2. Temiz.
Berin
(beri:n)
Berk
1. Sağlam, kuvvetli. 2. Katı, sert. 3. Şiddetli. 4. Hızlı. 5. Orman. 6. Ar. Şimşek. 7. Yaprak.
Berkal
Sağlam, güçlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Berkan
İyice hatırla anlamında kullanılan bir ad.
Berkant
Güçlü, bozulmaz yemin.
Berkay
Sağlam ve güçlü kimse.
Berke
Kamçı.
Berkel
Eli güçlü olam kimse.
Berker
Güçlü, sağlam kişilikli kimse.
Berki
Şimşek gibi, parlak.
Berkin
Sağlam, güçlü, kuvvetli.
Berkkan
Güçlü soydan gelen kimse.
Berkman
Güçlü, sağlam kişilikli kimse.
Berkmen
bk. Berkman
Berkok
Ok gibi çevik ve güçlü olan kimse.
Berkol
Güçlü, dayanıklı ol anlamında kullanılan bir ad.
Berköz
Özü güçlü kimse.
Berksal
Güçlü, kuvvetli kimse.
Berksan
Güçlü tanınan kimse.
Berksay
Güçlü olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
Berksoy
Güçlü soydan gelen kimse.
Berksu
Bol, gür akan su.
Berksun
Kendini sağlam ve güçlü olarak göster anlamında kullanılan bir ad.
Berktan
Sabahın parlaklığı.
Berktin
Özü güçlü, sağlam olan kimse.
Berkün
Sağlam, güçlü tanınmış kimse.
Berna
(berna:)
Berran
(berra:n)
Bertan
Şafak yemişi.
Berter
Üstün, yüksek, nitelikli, değerli.
Besalet
(besa:let)
Beşaret
(beşa:ret)
Beşarettin
Dinin müjdesi.
Besat
Düz yer, düzlük.
Besen
bk. Pesen
Beşer
İnsan, insanoğlu.
Besim
Güler yüzlü, güleç adam.
Beşir
1. Müjde getiren, müjdeci. 2. Güler yüzlü, güleç.
Betik
Yazılı olan şey, yazılmış, yapıt.
Betim
1. Bir şeyi, bir kimseyi, bir olay veya duyguyu betimleyen söz veya yazı. 2. Herhangi bir şeyin resmi veya heykeli.
Beyazıt
bk. Bayezit
Beybars
bk. Baybars
Beybolat
Çelik gibi güçlü, saygın kimse.
Beycan
Bey gibi olan kimse.
Beyda
Sahra, çöl.
Beydağ
1. Beyin gezip dolaştığı dağ.2. Anadolu'nun çeşitli yerlerinde dağların ortak adı.
Beydaş
Adil, doğru.
Beygu
Yırtıcı bir kuş.
Beyhan
Sır saklamayan, aklındakini ve yüreğindekini hemen söyleyen.
Beykal
Beyliğini sürüdür anlamında kullanılan bir ad.
Beykan
Bey soylu olan kimse.
Beykara
bk. Baykara
Beyrek
1. Çok nazik, efendi, bey. 2. Hüzünlü.
Beysan
Bey gibi tanınmış olan.
Beytekin
bk. Baytekin
Beytemir
bk. Baydemir
Beytöre
Törelere göre bey olmuş kimse.
Beytullah
Allah’ın evi, Kâbe.
Beyzade
1. Bey oğlu. 2. Soylu. 3. Nazlı, şımarık yetiştirilmiş.
Beyzat
Doğuştan bey olan, soylu, asilzade.
Bican
Cansız.
Bilâl
1. Su gibi ıslatan.2. Islaklık.
Bilan
Süslü ve işlemeli kılıç kemeri.
Bilay
Ey ay gibi güzel ve parlak olan, bunu bil! anlamında kullanılan bir ad.
Bilbaşar
Bil ve başar anlamında kullanılan bir ad.
Bilbay
Ey varlıklı kimse, bunu bil! anlamında kullanılan bir ad.
Bileda
Tarihte, Atillâ'nın kardeşi. (434-445) yıllarında saltanat süren Hun Hükümdarı.
Bilek
Güç, kuvvet.
Bilen
Bilgili, görgülü, anlayışlı.
Bilender
Seyrek olarak bil" anlamında kullanılan bir ad.
Bilge
Bilgili, iyi ahlaklı, olgun ve örnek kimse.
Bilgealp
Bilgili yiğit.
Bilgebay
Bilgili, varlıklı kimse.
Bilgeer
Bilgili kimse.
Bilgehan
Bilgili hükümdar.
Bilgekağan
Bilgili hükümdar.
Bilgekan
Bilgin soydan gelen kimse.
Bilgekurt
Bilgili kimse.
Bilgekut
Bilgili ve kutlu kimse.
Bilgen
Bilgili, çok bilen.
Bilger
Akıllı, bilgili, bilge, bilgin.
Bilgetay
Bilgili kimse.
Bilgetürk
Bilgili Türk.
Bilgi
Öğrenme, araştırma veya gözlem yolu ile elde edilen gerçek.
Bilgiç
1. Bilgili kimse, her şeyi bilen, anlayan. 2. Bilmediği hâlde bilir gibi görünen, bilgili geçinen.
Bilgihan
Bilgili hükümdar.
Bilgin
Bilimsel bir konuda derin bilgisi olan, âlim.
Bilginer
Bilimsel bir konuda derin bilgisi olan kimse.
Bilgü
bk. Bilgi
Bilgütay
Bilgili.
Bilhan
Çok bilgili, çok bilen.
Bilik
1. Güçlü bir seziş ve görgüden doğan ruh uyanıklığı ve zevk olgunluğu. 2. Akıl, us, hikmet, bilgi.
Bilir
Bilgili, her şeyi bilen, anlayan, görgülü, kültürlü.
Bilkan
Bilgili.
Bilmen
Bilen, anlayan, bilgili.
Bilnur
Ey aydın kimse, bunu bil! anlamında kullanılan bir ad.
Bilsay
Bil ve say anlamında kullanılan bir ad.
Bilsen
Sen bil anlamında kullanılan bir ad.
Biltaş
Bil ve coşkunluk yap anlamında kullanılan bir ad.
Biltay
Bunu bil anlamında kullanılan bir ad.
Bilyap
Bilerek yap anlamında kullanılan bir ad.
Binal
Bindikten sonra al anlamında kullanılan bir ad.
Binali
Hz. Ali'nin oğlu.
Binalp
Bin yiğit.
Binan
Bin ve an " anlamında kullanılan bir ad.
Binat
Ata bin" anlamında kullanılan bir ad.
Binay
Bin ay " anlamında kullanılan bir ad.
Binbaşar
Bin ve başar anlamında kullanılan bir ad.
Binbay
Çok zengin kimse.
Bindal
Bin tane dal.
Biner
Bin tane erkek anlamında kullanılan bir ad.
Bingöl
Bin tane göl.
Binışık
Çok parlak.
Binkan
Güçlü, kuvvetli
Binnur
Çok nurlu.
Bintuğ
Savaşçı, dövüşken.
Binyaşar
Çocuğun uzun yaşaması dileğiyle verilen adlardandır.
Biran
Bir kez olsun hatırla anlamında kullanılan bir ad.
Birant
Ant iç, yemin et anlamında kullanılan bir ad.
Biray
Ay gibi tek, eşsiz.
Bircan
Çok sevimli, cana yakın.
Birce
Tek, eşsiz, biricik.
Birdal
Yardımsever.
Birge
1. Kamçı. 2. Birlikte, beraber. 3. Kuma, ortak.
Birgi
1. Kamçı. 2. Birlikte, beraber.
Birgit
Birleşik, birleşmiş, birlik olmuş.
Birhan
Seçkin kimse.
Biriz
Birlikteyiz, beraberiz anlamında kullanılan bir ad.
Birkan
Aynı soydan olan.
Birkök
Aynı soydan olan.
Birmen
Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Birol
Tek ol, biricik ol anlamına kullanılan bir ad.
Birsan
Ünlü, tanınmış.
Birsel
Hareketli, canlı.
Birsen
Teksin, biriciksin anlamında kullanılan bir ad.
Birsin
Teksin, eşsizsin anlamında kullanılan bir ad.
Birsoy
Aynı soydan olan kimse.
Birtan
Sabahın ilk aydınlığı gibi yakışıklı olan.
Birten
Kimseye bağımlı olmayan.
Bitek
Verimli.
Bitim
1. Son, sonuç. 2. Yapı, kuruluş. 3. Ekinin yerden bitmesi, çimlenme.
Boğa
1. Damızlık erkek sığır. 2. Bal yapan dişi arı.
Boğaç
1. Boğan.2. Boğaya benzeyen.3. Dede Korkut hikâyelerinde geçen bir kahraman adı. Küçük yaşta bir boğayı öldürdüğü için bu ad verilmiştir.
Boğaçhan
bk. Boğaç
Boğahan
Kuvvetli, cesur hükümdar.
Boğataş
Güçlü ve kuvvetli kimse.
Boğatay
Güçlü ve kuvvetli kimse.
Boğatekin
Güçlü, kuvvetli şehzade.
Boğatimur
Güçlü, kuvvetli.
Boğatır
bk. Bahadır
Böget
1. Havuz. 2. Gölün derin yeri. 3. Su birikintisi.
Böğrek
bk. Beyrek
Böke
1. Kahraman, güçlü kimse. 2. Önder, başkan, reis. 3. Kabadayı, cesur, efe. 4. Güreşçi, pehlivan.
Böken
bk. Böke
Bolat
bk. Polat
Bolcan
Canlı, hareketli, neşeli.
Bolgan
Olan, bulunan.
Bolhan
bk. Bolgan
Bolkan
Kanı bol, hareketli, yerinde duramayan.
Bölükbaşı
Askerlikte takımlardan oluşan, üçü veya dördü bir tabur oluşturan ve öbür birliklerin temeli sayılan birliğin başı.
Bor
1. İşlenmemiş, ekilmemiş toprak. 2. Fr. Doğada bor asidi veya boratlar durumunda bulunan bir element.
Bora
Genellikle arkasından yağmur getiren sert ve şiddetli fırtına.
Borahan
Fırtına gini hükümdar.
Borak
Yağmurdan sonra toprağın üstünde oluşan tuzlu beyaz katman.
Borakan
Bora-kan.
Borakhan
bk. Burak
Boran
1. Bora. 2. Sis, duman. 3. İç sıkıntısı. 4. Yaban güvercini.
Boranalp
Cesur, çevik yiğit.
Boranbay
Çok zengin, varlıklı.
Boransü
Fırtına gibi asker.
Borataş
Sağlam, kuvvetli ve fırtına gibi olan kimse.
Boratav
Fırtına gibi hızlı olan kimse.
Boratay
Fırtına gibi olan kimse.
Boray
bk. Boray
Börçek
Kâkül, perçem, pürçek.
Börk
Eskiden kullanılan, genellikle hayvan postundan yapılan başlık.
Borkan
Kanlı, canlı kimse.
Börteçin
Eski tarihçilere göre Türkleri Ergenekondan kurtaran demircinin adı.
Börü
1. Kurt. 2. Yiğit, bahadır, cesur.
Börübars
Güçlü, kuvvetli kimse.
Börübay
Güçlü, kuvvetli kimse.
Börübey
Güçlü, kuvvetli bey.
Börühan
Güçlü, kuvvetli hükümdar.
Börükan
Güçlü, kuvvetli bir soydan gelem kimse.
Boy
1. Bir aşiretin kollarından her biri. 2. Uzunluk.
Boyar
Eskiden Tuna bölgesinde, Transilvanya’da ve Rusya’da soylulardan olan kimselere verilen unvan.
Boydak
Özgür, serbest.
Boydaş
Aynı boyda olan.
Boyer
Uzun boylu olan kimse.
Boylan
Kibirli, mağrur.
Boylu
Boyu uzun olan kimse.
Boynak
Boynu eğri.
Boyraz
bk. Poyraz
Boysal
Boyun uzasın, uzun boylu ol anlamında kullanılan bir ad.
Boysan
1. Uzun boylu, yakışıklı delikanlı. 2. Serbest.
Boz
1. Toprak rengi. 2. Yiğit. 3. Kin, düşmanlık.
Bozan
Sürülmemiş tarla.
Bozat
Boz donlu at.
Bozay
Başkalarına yararı az olan kimse.
Bozbağ
Bağı boz anlamında kullanılan bir ad.
Bozbala
Yiğit delikanlı.
Bozbaş
Yiğit delikanlı.
Bozbay
Yiğit ve delikanlı olan zengin kimse.
Bozbey
Yiğit ve cesur olan bey.
Bozbora
Fırtına gibi sert ve kuvvetli olan.
Bozca
Boza benzeyen.
Bozdağ
Tepeleri dumanla kaplı olan dağ.
Bozdemir
Demir gibi sağlam ve kuvvetli olan kimse.
Bozdeniz
Dalgalı deniz.
Bozdoğan
Bir şahin türü.
Bozer
Cesur ve yiğit kimse.
Bozerk
Sağlamlık, kuvvetlilik.
Bozhan
Yiğit hükümdar.
Bozkan
Cesur, yiğit, güçlü kimse.
Bozkara
Teni esmer olan yiğit.
Bozkaya
Kuvetli, cesur, yürekli kimse.
Bozkır
Ağaçsız ve susuz ova.
Bozkurt
Göktürk efsanelerinde yer alan kutsal hayvan.
Bozlak
Orta ve Güney Anadolu'nun bazı bölgelerinde bir türkü ezgisi.
Bozok
24 Oğuz boyundan on ikisine verilen ad. Osmanoğulları bu boydan gelmiştir.
Bozokay
Bozoklardan olan kimse.
Boztaş
Sağlam ve kuvvetli olan kimse.
Boztepe
Bozkır olan yer.
Boztimur
bk. Bozdemir
Bozyel
Yağmur getiren lodos rüzgârı.
Bozyiğit
Çok cesur ve yürekli olan yiğit.
Bucak
1. Gizli veya uzak bir köşe, kuytu yer. 2. Irmak kıyılarındaki kumluk, çalılık yerler. 3. Dağ tepesi.
Budak
1. İnce ve küçük dal. 2. Ağaç gövdesinde tomurcuk çıkacak yuvarlak boğum.
Budun
Halk, kavim, ulus.
Budunal
Milletini sev anlamında kullanılan bir ad.
Budunalp
Milletin yiğidi.
Büğdüz
1. Ağacın budak yeri. 2. Çam ağacının özü.
Büge
Su bendi, bent.
Büget
bk. Böget
Buğra
Erkek deve.
Buğrahan
1. Erkek deve gibi korkusuz olan hükümdar.2. X. yüzyılın başlarında Orta Asya´daki Yağma boyundan çıkan ve ilk İslam devletini kuran Türk hükümdarlarının birçoğuna verilen san.
Bük
1. Ova ve dere kıyılarındaki çalı ve diken topluluğu. 2. Böğürtlen. 3. Akarsu kıyılarındaki verimli tarlalar. 4. Dönemeç. 5. Sık ağaçlık, orman.
Bukay
Alçak, aşağı, kısa.
Büke
1. Ejderha, büyük yılan. 2. Akılı, bilgili.
Büklüm
Bükülmüş, kıvrılmış şeylerin oluşturduğu kat.
Bulak
Kaynak, pınar, çeşme.
Bülent
Yüksek, yüce, ulu.
Bulgan
Olgun, bilgili, görgülü, hoşgörülü kimse.
Bulgu
1. Bulunan şey, keşif. 2. Anlayış. 3. İlham.
Bulgubay
Anlayışlı zengin.
Bulgucan
Anlayışlı kimse.
Bulgunoyan
Anlayışlı bey.
Buluç
Bulunan şey, buluş.
Bulunç
Vicdan.
Buluş
İlk kez yeni bir şey yaratma, icat.
Bulut
Atmosferdeki su damlacıkları ve buz taneciklerinin görülebilir yoğunluk kazanmasıyla oluşan, biçimleri, yükseklikleri ve yol açtıkları hava olaylarıyla birbirinden ayrılan yığınlar.
Bulutay
Bulut ve ay.
Buluttekin
Bulut gibi her yeri kaplayan bey.
Bumin
1. Baykuş. 2. Tümen.
Buminhan
bk. Bumin
Bünyamin
Yakup Peygamber'in en küçük oğlunun adı.
Burak
Hz. Muhammed'in Miraç Gecesi'ndeki biniti.
Büran
Keskin, kesici.
Burç
1. Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı.2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad.3. Ökse otu.
Burçak
Baklagillerden, taneleri yem olarak kullanılan bir bitki.
Bürçe
Kurt yavrusu.
Burçhan
Yüce, ulu, saygın hükümdar.
Burçin
Geyik, dişi geyik.
Bürge
1. Pire. 2. Bir yerde duramayan canlı, taşkın kimse. 3. Keklik. 4. Bahşiş, armağan.
Burhan
Kanıt, delil, ispat.
Burhanettin
Dinin kanıtı, ispatı.
Bürkan
Volkan, yanardağ.
Burkay
1. Ay, hilal.2. Gücenmiş, kırılmış kimse.
Bürküt
Kartal.
Buruk
1. Tadı kekre olan. 2. Alınmış, kırılmış, gücenmiş. 3. Aksak, topal, eğri basan. 4. Kapalı havuz. 5. Hortum, kasırga.
Burukbay
Gücenmiş, kırılmış zengin kimse.
Buruktekin
Gücenmiş, kırılmış şehzade.
Bütün
Eksiksiz, tüm.
Buyan
1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Buyruk
1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir. 2. Egemenlik.
Buyrukalp
Buyruk veren yiğit.
Buyrukata
Buyruk veren ata.
Buyrukbay
Buyruk veren zengin.
Buyrukçu
Buyruk veren, emreden.
Buyrukhan
Buyruk veren hükümdar.
Ç
Çaba
Herhangi bir işi yapmak için harcanan güç, zorlu, sürekli çalışma.
Çabar
bk. Çapar
C
Cabbar
1. Zorlayan, cebreden. 2. Kuvvet ve kudret sahibi (Allah.) 3. Gökyüzünün güneyinde bulunan bir yıldız kümesi.
Cabir
Zorlayan, cebreden.
Ç
Çadır
1. Çadır.2. Kadınların baş örtüsü.
C
Cafer
1. Küçük akarsu. 2. Caferî mezhebinin kurucusu. 3. Hz. Ali'nin Mute Savaşı´nda ölen kardeşinin adı.
Ç
Çağ
1. Dönem, mevsim, zaman. 2. Yaş. 3. Yüzyıl, asır. 4. Çağlayan.
Çağa
1. Bebek, çocuk. 2. Küçük kuş yavrusu.
Çağaçan
Yeni bir dönem başlatan kimse.
Çağaçar
bk. Çağaçan
Çağakan
Çağ değiştiren kimse.
Çağan
1. Bayram. 2. Kalın ve kuvvetli deve kösteği. 3. Doğan kuşu.
Çağanak
Körfez, liman.
Çağatay
1. Yavru at, tay.2. Cengiz Hanın oğlu.
Çağay
Çağın parlak ve aydın bireyi.
Çağbay
Çağın zengini olan kimse.
Çağdaş
1. Aynı çağda yaşayan. 2. Bulunulan çağın koşullarına uygun olan. 3. Yaşıt.
Çağıl
1. Çağla ilgili. 2. Çakıl. 3. Çağla.
Çağıltı
Suyun akarken, taşlara, kayalara çarparak çıkardığı ses.
Çağın
Yıldırım, şimşek.
Çağır
1. Şıra. 2. Çakır. 3. Dar yol, küçük yol.
Çağkan
Canlı, dinamik, çalışkan kimse.
Çağla
1. Badem, kayısı, erik gibi çekirdekli yemişlerin ham durumu. 2. "Coşkulu ol" anlamında kullanılan bir ad.
Çağlak
1. Şelale, çağlayan. 2. Yırtıcı kuş, çaylak.
Çağlam
Çağlayan.
Çağlan
Bir ırmağın denize kavuştuğu yer.
Çağlar
1. Çağlayan. 2. Coşkulu, canlı kimse.
Çağlasın
Coşsun, çağlasın anlamında kullanılan bir ad.
Çağlayan
Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Çağlayangil
Çağlayan ailesine mensup olan kimse.
Çağlayantürk
Çağlayan Türk.
Çağlı
1. Kuvvetli. 2. Namuslu.
Çağman
Çağın insanı.
Çağrı
1. Birini çağırma, davet. 2. Doğan, çakır kuşu. 3. Rütbe, unvan, san.
Çağrıbey
1. Çağıran bey.2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Çağveren
Yeni bir çağ açan kimse.
C
Cahit
Çok çalışan, çaba gösteren kimse.
Ç
Çakan
Parıldayan, ışık veren.
Çakar
1. Kıvılcım. 2. Şimşek. 3. Yaman, görmüş geçirmiş kimse.
Çakıl
Küçük veya orta boyda taş parçası.
Çakım
1. Şimşek, kıvılcım 2. Yığın.
Çakın
1. Şimşek, kıvılcım. 2. Mavi gözlü.
Çakır
1. Mavimsi, mavi benekli, gri göz rengi. 2. Bir doğan cinsi. 3. Gönül, iç, can.
Çakırbey
Yiğit, cesur, gözü pek bey.
Çakırca
Çakıra benzeyen.
Çakırer
Cesur, yiğit kimse.
Çakmak
1. Taşa vurulup kıvılcım çıkaran çelik parçası. 2. Tutuşturma aygıtı.
Çakman
Amacına erişen, ulaşan kimse
Çakmur
1. Yarı uykulu bakış. 2. Sert taş 3. Pinti.
Çalapkulu
Tanrı kulu.
Çalapöver
Tanrı över.
Çalapverdi
Tanrı verdi.
Çalgan
Yatağı taşlık olan ve gürültüyle akan su.
Çalıkbey
Sağlığı yerinde olmayan bey.
Çalım
1. Gösterişli tavır, kurulma. 2. Kılıcın keskin tarafı. 3. İlgi. 4. Vuruş.
Çalın
1. Ateş çakmağı. 2. Çiy, kırağı.
Çalış
1. Çelme, güreş. 2. Çarpışma, cenk, savaş.
Çalışkan
Çok çalışan, çalışmayı seven.
Çalkan
Su birikintisi.
Çalkara
Doğan türünden bir kuş.
Çalkın
Alev.
C
Calp
Güçlü, kuvvetli, gayretli.
Ç
Çaltı
1. Diken, çalı. 2. Küçük ve dikenli orman. 3. Akasya. 4. Engel. 5. Kuytu yer. 6. Hızlı, çevik.
Çam
İğne yapraklı, kozalaklı, reçineli ağaç.
Çamak
Kendini beğenen.
Çambel
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çamer
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çamok
Güçlü, kuvvetli kimse.
C
Can
1. Ruh. 2. Güç, dirilik, 3. İnsanın kendi varlığı, özü, 4. Gönül. 5. Çok içten, sevimli, şirin kimse.
Canal
Gönül al, kendini sevdir, sevilen biri ol anlamında kullanılan bir ad.
Canalp
Özünde yiğitlik, güçlülük olan kimse.
Canaltay
Özü, ruhu yüce olan kimse.
Canan
(ca:nan)
Canat
Şiddetle iste anlamında kullanılan bir ad.
Canay
Şirin, tatlı kimse.
Canaydın
Özü temiz, aydınlık ruhlu kimse.
Canbay
Özü zengin, gönlü tok olan kimse.
Canbek
Özü pek, güçlü kişilikli kimse.
Canberk
Güçlü, sağlam kişilikli kimse.
Canbey
Şirin, tatlı bey.
Canbolat
bk. Canpolat
Canbulat
bk. Canpolat
Canda
İçte, özde, yürekte olan kimse.
Candan
İçten, yürekten, samimi.
Candaner
İçten, samimi, dost kimse.
Candar
1. Canlı, diri. 2. Koruyucu, muhafız.
Ç
Çandarlı
Osmanlı İmparatorluğu zamanında sadrazamlar ve kazaskerler yetiştirmiş büyük bir ailenin adı.
C
Candaş
Dost, arkadaş, yoldaş.
Candeğer
Uğrunda can verilecek kadar güzel, değerli, sevilen.
Candemir
Özü güçlü, demir gibi sağlam ve kişilikli kimse.
Candoğan
Yaradılıştan samimi, dost olan kimse.
Canel
İçten, candan uzatılan el, dostluk eli.
Caner
Çok içten, sevilen, sevimli kimse.
Canfer
1. Aydın, bilgili kimse. 2. Güçlü, saygın kimse.
Ç
Çanga
Soylu.
Çangal
1. Dallı budaklı, eğri ağaç. 2. Çok zayıf. 3. Dere dibi.
C
Cangiray
Dürüst, samimi hükümdar.
Cangün
Mutlu, sevimli gün.
Cangür
Canlı, neşeli kimse.
Canip
Yan, taraf, cihet, yön.
Cankan
Özü hareketli olan kimse.
Ç
Çankara
Çan ve kara.
C
Cankat
Yaşama gücü ver, neşe ve mutluluk saç anlamında kullanılan bir ad.
Cankaya
Özü sağlam olan kimse.
Cankılıç
Özü klıç gibi keskin olan kimse.
Cankoç
Sevimli, cana yakın kimse.
Cankorur
Canı koruyan kimse.
Cankurt
Özü kurt gibi olan kimse.
Cankut
Kişinin mutluluğu, talihi, şansı, uğuru.
Cannur
Nurlu olan kimse.
Canol
Candan dost ol, gerçek dost ol anlamında kullanılan bir ad.
Canören
Gerçek dost olan.
Canöz
Kişinin özü.
Canpolat
Canı, özü çelik gibi güçlü kimse.
Cansal
Özünü bırak, terket anlamında kullanılan bir ad.
Cansay
Şirin, sevimli, cana yakın olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
Cansel
Özü taşkın olan kimse.
Cansen
Sen cansın, sevilensin, sevimlisin anlamında kullanılan bir ad.
Canser
Canını, özünü ortaya koy anlamında kullanılan bir ad.
Canseven
İnsanı seven anlamında kullanılan bir ad.
Cansever
İnsanı seven anlamında kullanılan bir ad.
Cansın
Sevgi dolusun, sevilmeye değersin, dostsun, sevgilisin" anlamında kullanılan bir ad.
Cansoy
Tatlı ve içten olan kimse.
Cansu
Can suyu, yaşam veren su.
Cansun
Kendini göster anlamında kullanılan bir ad.
Cansunar
Canını feda eder anlamında kullanılan bir ad.
Cansunay
Canını feda eden kimse.
Cansuner
Canını feda eden kimse.
Cantaş
bk. Candaş
Cantekin
Samimi, içten hükümdar.
Cantez
Tez canlı, aceleci, hareketli kimse.
Cantürk
Türk'ün dostu, arkadaşı.
Canyurt
Gerçek yurt.
Ç
Çapan
1. Ceket. 2. Engelli, tehlikeli. 3. Düğün yemeği yapan aşçı. 4. Alkış, el çırpma.
Çapaner
1. Saldıran, atılan, hücum eden kimse.2. Koşan, hızlı hareket eden kimse.
Çapar
1. Sarışın, mavi gözlü, çilli, insan. 2. Kula renkli hayvan. 3. Çiçek bozuğu yüz. 4. Huysuz, ters adam. 5. Cesur.
Çapın
Saldırı, hücum.
Çapkan
1. Saldıran, atılan, hücum eden. 2. Koşan, hızlı hareket eden.
C
Caran
Güzel kokan bir tür çiçek.
Carim
Suçlu.
Ç
Çarlan
Güçlü akan su.
Çarman
Neşeli.
C
Carullah
1. Allah'a komşu olan. 2. Mekke'ye gidip orada oturan kimse.
Ç
Çav
1. Ün, şöhret, şan. 2. İz, eser. 3. Güneşin buluttan sıyrılmış durumu. 4. Yüksek ses.
Çavaş
1. Güneş. 2. Güneşli yer, güney.
Çavdar
Buğdaygillerden, birçok türü bulunan, yıllık, boylu bir bitki.
Çavdur
Ünlü, şöhretli.
C
Cavit
Sonrasız, sürekli kalacak olan, sonsuz, ebedî.
Ç
Çavlan
Büyük çağlayan.
C
Cavlı
bk. Çavlı
Cavuldur
bk. Çavuldur
Ç
Çavuş
1. Orduda onbaşıdan sonra gelen, görevi manga komutanlığı olan erbaş. 2. Kılavuz.
Çaydam
Yatağa doldurulan veya yağmurluk yapılan ince keçe.
Çaydamar
Çay gibi akıp giden.
Çayhan
Adı çay olan hükümdar.
Çaykara
1. Çay kıyılarında çıkan kaynak, pınar. 2. Kumsal, nehir yatağı.
Çaylak
1. Irmağın geçit yeri, geçit. 2. Sözünde durmayan kimse. 3. Yırtıcılardan uzun kanatlı, çengel gagalı, küçük kuşları avlayan bir kuş.
Çaylan
1. Çay ve ırmağın geçit yeri. 2. Kumsal, kumlu yer. 3. Çakıllı yer.
C
Caymaz
Sözünü tutan, sözünden dönmeyen kimse.
Ç
Çaynak
1. Tırnak, pençe. 2. Eli kolu tutmayan, sakat.
C
Cazim
Karar veren, kesen, kestirip atan.
Cazip
Çekici, ilgi uyandırıcı, albenili olan.
Cebbar
bk. Cabbar
Cebe
1. Zırh, zırhlı giysi. 2. Savaşla ilgili silah ve araçlar.
Cebealp
Zırh gibi sağlam ve dayanıklı yiğit.
Ceben
Oğuzların yirmi dört boyundan birinin adı.
Ç
Çeber
1. El işlerinde usta, dikkatli, becerikli kimse. 2. Açıkgöz, cesur.
C
Cebesoy
Soyu dayanıklı ve sağlam insanlara dayanan kimse.
Cebrail
1. İş yapabilen melek.2. Allah'a en yakın olan dört melekten, peygamberlere buyruk ve vahiy getirmekle görevli olanı.
Ç
Çeçen
1. Kafkasya'nın kuzeydoğusunda yaşayan bir halkın adı. 2. Akıllı. 3. Söz ustası, hatip. 4. Yakışıklı.
C
Cefa
Eziyet, sıkıntı, çile.
Ç
Çekik
1. Tarla kuşu. 2. Çekilmiş olan.
Çekim
1. Güzel ve muntazam görünüş. 2. Güç, takat. 3. Çam yaprağı. 4. Çam kozalağı.
Çekin
1. Meşe ağaçlarında olan iri bir çeşit meyve. 2. Bağ çubuklarının açılmak üzere bulunan gözlerini bitten korumak için kullanılan ökse.
C
Celâdet
Kahramanlık, yiğitlik.
Celâl
Yücelik, ululuk, değer.
Celâlettin
Dinin ululuğu, yüceliği, büyüklüğü.
Celâli
Yüceliğe mensup.
Celâsun
1. Kahraman, cesur, atak delikanlı, yiğit. 2. Genç ve sağlıklı, gürbüz kimse.
Celâyir
Moğol ırkının büyük kollarından biri.
Ç
Çelebi
1. Görgülü, terbiyeli, olgun kimse. 2. Bektaşi ve Mevlevi pirlerinin en büyüklerine verilen san. 3. Kayınbirader.
Çelem
1. Yiğit. 2. Şalgam.
Çelen
1. Yakışıklı delikanlı. 2. Tepelerin kar tutmayan kuytu yeri. 3. Açıkgöz, becerikli, kurnaz. 4. Evlerin dışında bulunan saçak. 5. Akıllı.
Çelenk
1. Çiçek, dal ve yapraklarla yapılmış halka. 2. Uzun kuş tüyü. 3. Gümüş veya altın taç.
Çelik
1. Su verilip sertleştirilen demir. 2. Çok güçlü, kuvvetli. 3. Kısa kesilmiş dal.
Çelikbaş
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çelikbilek
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çelikel
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çeliker
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çelikhan
Güçlü, kuvvetli hükümdar.
Çelikiz
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çelikkan
Güçlü soydan gelen kimse.
Çelikkanat
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çelikkaya
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çelikkol
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çeliköz
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çeliksu
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çeliktan
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çeliktaş
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çelikten
Çelik gibi güçlü, sağlam, dayanıklı kimse.
Çeliktürk
Güçlü, kuvvetli Türk.
Çelikyay
Güçlü, kuvvetli kimse.
Çelikyürek
Cesur, soğukkanlı kimse.
C
Celil
Ulu, büyük, yüce.
Celilay
Ulu, yüce ay.
Ç
Çelim
1. Güç, kuvvet. 2. Tavır, çalım.
Çeltik
1. Kabuğu ayıklanmış pirinç. 2. Dokunaklı söz. 3. Çoban yamağı.
C
Cem
1. Hükümdar, şah. 2. İran mitolojisinde şarabı bulan. 3. Ar. Toparlanma, bir araya gelme.
Cemal
1. Yüz güzelliği, güzellik. 2. Güzel yüz.
Cemaleddin
bk. Cemalettin
Cemalettin
Dinin güzelliği.
Cemalullah
Allah'ın lütfu.
Cemi
Toplanmış, bütün, hep.
Cemil
1. Güzel. 2. Allah’ın sıfatlarından biri.
Cemre
Şubat ayında birer hafta aralıklarla önce havada, sonra suda ve en son toprakta oluştuğu sanılan sıcaklık yükselişi.
Cemşah
Şah olan Cem.
Cemşir
Arslan gibi yürekli olan hükümdar.
Cemşit
1. Mitolojide, İran’ın efsanevi dördüncü şahı.2. Bu şah görünüşünde olan.
Cenan
Yürek, gönül.
Cenani
Yürekle, gönülle ilgili.
Cenap
Şeref, onur ve büyüklük.
Ç
Çender
bk. Çandar
C
Cengâver
1. Savaşçı, silâhşor. 2. Savaşı seven, savaşkan,dövüşken.
Cenger
bk. Cenker
Cengiz
1. Güçlü, yılmaz, gözü pek kimse. 2. Tarihte Büyük Moğol İmparatorluğu´nu kuran Türk hükümdarı.
Cengizhan
Güçlü hükümdar.
Cenk
Savaş.
Cenker
Savaş eri, savaşçı kimse.
Ç
Çepni
1. Dağ köylüsü. 2. Oğuzların Üçok koluna bağlı bir Türk Boyu.
Çerçi
Köylerde dolaşarak ufak tefek eşya satan gezgin satıcı.
Çeri
1. Asker, ordu. 2. Savaş.
C
Cerit
1. Verimsiz, çorak yer. 2. Bekâr. 3. Tarihte bir Türk oymağının adı.
Ç
Çerkez
Kafkasya'nın yerli boylarından birinin adı ve bu boydan olan kimse.
Çerme
1. Çay kıyılarında sulu ve yeşil yer. 2. Akarsuların topraktan çıkan sızıntısı. 3. Kaynak.
C
Cerullah
bk. Carullah
Cesim
İri, büyük.
Cesur
Yürekli, korkusuz, yiğit.
Ç
Çetik
1. Yünden örülmüş terlik, mes. 2. Çarık. 3. Çocuk ayakkabısı. 4. Çekirge. 5. Fidan.
Çetin
1. Sert, inatçı. 2. Sarp, engelli. 3. Çözümlenmesi güç. 4. Hayırsız.
Çetinalp
Sert, inatçı yiğit.
Çetinay
Sert, inatçı kimse.
Çetinel
Sert, inatçı kimse.
Çetiner
Sert, inatçı kimse.
Çetinkaya
Sert, inatçı kimse.
Çetinok
Sert, inatçı kimse.
Çetinöz
Sert, inatçı kimse.
Çetinsoy
Sert, inatçı bir soydan gelen kimse.
Çetinsu
Sert, inatçı kimse.
Çetintaş
Sert, inatçı kimse.
Çetintürk
Sert, inatçı Türk.
Çetinyiğit
Sert, inatçı kimse.
C
Cevahir
(ceva:hir)
Cevat
Cömert, eli açık.
Cevdet
1. İyilik, güzellik. 2. Olgunluk, büyüklük. 3. Kusursuzluk.
Cevher
1. Bir şeyin esası, öz, maya. 2. Güç, enerji. 3. Değerli süs taşı, mücevher.
Cevheri
Özle, yaradılışla ilgili.
Ç
Çevik
Kolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
Çevikcan
Kolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
Çevikel
Kolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
Çeviker
Kolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
Çeviköz
Kolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
C
Cevri
Eziyet, sıkıntıyla ilgili olan.
Ç
Çevrim
1. Sınır. 2. Girdap. 3. Sürekli ve düzenli değişme.
C
Cevval
Koşan, dolaşan, hareket eden, hareketli.
Ceyhan
Türkiye'nin Akdeniz bölgesinde, uzunluğu 576 km. olan bir nehir.
Ceyhun
Tevrat'a göre cennetin dört nehrinden biri.
Cezayir
Adalar.
Cezlân
Mutlu.
Cezmi
Kesin karar veren, kararlı kimse.
Ç
Çiftçi
Geçimini toprağını ekerek sağlayan kimse.
Çiğil
1. Omuz, omuz başı. 2. Bir Türk boyu.
Çiğlez
Yakışıklı, ince, uzun boylu.
C
Cihan
1. Evren, âlem. 2. Dünya.
Cihandar
Dünyaya egemen olan hükümdar.
Cihandide
Dünyayı gezip görmüş, deneyimli kimse.
Cihanefruz
Dünyayı parlatan, aydınlatan kimse.
Cihaner
Dünyanın yiğidi.
Cihangir
Dünyaya egemen olan, dünyayı zapt eden kimse.
Cihani
Dünyalı, insan.
Cihanmert
Dünyanın en cömert insanı.
Cihannur
Dünyayı aydınlatan, nurlu, ışıklı.
Cihanşah
Dünyanın şahı, hükümdarı.
Cihat
Din uğrunda düşmanla savaşma.
Ç
Çiltay
Üzerinde benekler bulunan tay.
C
Cimşit
bk. Cemşit
Ç
Çin
1. Gerçek, gerçeklik, doğru. 2. Omuz. 3. Üzerinde çok meyve bulunan dal. 4. Soylu, öz, katıksız.
C
Cindoruk
En yüksek yer, zirve.
Ç
Çinel
Doğru, dürüst, namuslu kimse.
Çiner
Doğru, dürüst, namuslu kimse.
Çinerk
Doğru yolda kullanılan güç.
Çingiz
bk. Cengiz
Çinkılıç
Gerçek savaşçı.
Çintan
Sabah vakti.
Çintay
Soylu at.
Çinuçin
Üstün, galip, zafer kazanmış.
Çiray
Yüz, surat.
C
Civan
Taze, genç delikanlı.
Civanbaht
Mutlu, şanslı kimse.
Civanmert
Cömert, eli açık kimse.
Civanşir
Genç aslan.
Ç
Çıda
Süngü, mızrak.
Çıdal
Sabır.
Çıdam
Sabır.
Çıdamlı
Sabırlı.
Çığ
1. Dağdan yuvarlanan ve yuvarlandıkça büyüyen kar kümesi. 2. Sürü, kafile. 3. Çok, sık, fazla.
Çığa
1. Horoz, cennet kuşu gibi kuşların kuyruğundaki tüylerden en gösterişlisi. 2. Yaramaz çocuk. 3. Karışık renkli bir tür kuş.
Çığal
bk. Çığa
Çığıl
1. Çakıl ve taş yığını. 2. Kalabalık. 3. İri saman.
Çığır
1. Çığın kar üzerinde açtığı yol. 2. İz. 3. Taşlı yol, patika. 4. Yenilikçi akım.
Çınak
1. Yırtıcı kuş pençesi. 2. Yağmurdan sonra açan hava.
Çınar
1. Uzun boylu, kalın dallı, uzun ömürlü bir ağaç. 2. Dayanak, destek, güç alınan kimse, güçlü kimse.
Çınay
Etrafa gerçekten ışık saçan kimse.
Çıngı
1. Kıvılcım. 2. Parça.
Çıray
1. Yüz çizgileri, yüz güzelliği. 2. Beniz, yüz. 3. İnsan resmi.
Çıtak
1. Dağlı, dağlarda yaşayan. 2. Köylü. 3. Yabancı, göçmen. 4. Kavgacı, inatçı, huysuz. 5. Açıkgöz, kurnaz. 6. İyi giyinmiş, yakışıklı delikanlı.
Çıtanak
1. Bir dalda birkaç meyvenin bulunması. 2. Küçük dal.
Çıvgın
1. Rüzgâr ve karla karışık yağan yağmur. 2. Ağacın verdiği yeni sürgün, filiz.
Çoban
Koyun, keçi, inek gibi hayvanları güdüp otlatan kimse.
Çoğa
1. Çocuk. 2. Yavru.
Çoğahan
Küçük yaşta hükümdar olmuş kimse.
Çoğan
Kökü ve dalları sabun gibi köpüren bir bitki, çöven.
Çoğaş
Güneş.
Çoğay
bk. Çokay
Çokan
1. Dağın doruğu. 2. Zirveye ulaşan.
Çokar
Soylu.
Çokay
1. Köy zengini, çiftlik sahibi. 2. Eşkıya.
Çoker
Gerçekten yiğit olan kimse.
Çökermiş
Yaşlı, yaşlanmış, ihtiyar kimse.
Çokman
Topuz, gürz.
Çoku
bk. Çokan
Çolak
Eli veya kolu sakat kimse.
Çölbey
Çölde yaşayan bey.
Çolpan
Çoban yıldızı, Zühre, Venüs.
C
Cömert
1. Eli açık. 2. Verimli.
Ç
Çopar
Dikkatsiz.
Çopur
1. Yüzü, çiçek hastalığından kalma küçük yara izleri taşıyan kimse. 2. Bir tür geyik. 3. Benekli antilop.
Çopuralp
Yüzü, çiçek hastalığından kalma küçük yara izleri taşıyan yiğit.
Çora
1. Bir tür toprak. 2. Her türlü yemek.
Çorak
Verimsiz, bitek olmayan, kıraç toprak.
C
Coşan
Coşku duyan, heyecanlı kimse.
Coşar
Coşkulu, heyecanlı.
Coşku
1. Genellikle büyük bir istekle ortaya çıkan geçici hayranlık veya heyecan durumu. 2. Sevinç gösterileriyle beliren güçlü heyecan.
Coşkun
Coşan, coşkulu, heyecanlı kimse.
Coşkunay
Coşan, coşkulu, heyecanlı kimse.
Coşkuner
Coşan, coşkulu, heyecanlı kimse.
Coşkunsu
Coşan, coşkulu, heyecanlı kimse.
Ç
Çotuk
Ağaç kütüğü, asma kütüğü.
Çotur
1. Kısa boylu, sağlam, güçlü kimse. 2. Yassı, buruşuk. 3. Fundalık.
Çoturay
Kısa boylu, sağlam, güçlü kimse.
Çöyür
Fidan.
C
Cuci
1. Konuk. 2. Sevgili. 3. Cengiz Han'ın dört oğlundan en büyüğü ve Altınordu devletinin kurucusu.
Cudi
Cömert, eli açık.
Ç
Çuğa
Cesur, kahraman.
C
Culduz
bk. Yıldız
Ç
Çulpan
bk. Çolpan
C
Cuma
1. Toplanma. 2. Perşembeden sonra gelen gün.
Cumali
Değerli, yüce bir biçimde bir araya getirilmiş olan.
Cumhur
Topluluk, kalabalık, halk.
Cumhuriyet
Halkın egemenliği kendi elinde tuttuğu devlet biçimi.
Cündi
1. Ata iyi binen, binici, süvari. 2. Asker.
Cündullah
Allah’ın askerleri.
Cüneyt
1. Küçük asker, askercik. 2. Beylikler döneminde Aydınoğulları soyunun en son temsilcisi olan beyin adı.
Cura
1. Dost, arkadaş, sevgili. 2. Güzel, ahenkli ses. 3. Ufak tefek, çelimsiz. 4. Küçük zurna. 5. Atmaca, doğan.
Ç
Çuvaş
1. Güneş. 2. Güneşli yer. 3. Açık hava. 4. Çadır. 5. Rusya'da yaşayan bir Türk kavminin adı. 6. Yoksul.
D
Dadak
1. Büyük kardeş, ağabey. 2. Bebek. 3. Bir yiyeceğin tadına bakmak için yenilen parçası, tadımlık. 4. Şeker, akide şekeri.
Dadaş
1. Erkek kardeş. 2. Yiğit, delikanlı, babayiğit kimse. 3. Mert, cesur. 4. Arkadaş, dost.
Dağ
Çevresindeki araziye göre çok yüksek olan toprak, kaya
Dağa
Yayla, yüksek yer.
Dağaşan
Dağları aşan, korkusuzca dolaşan kimse.
Dağdelen
Dağları delen, çok kararlı ve çalışkan kimse.
Dağhan
Eski Türklerde dağ Tanrısı.
Dağtekin
Dağlara hükmeden hükümdar.
Dâhi
Olağanüstü zeki ve yetenekli kimse.
Dai
1. Dua eden, duacı. 2. Davet eden, çağıran.
Daim
Sürekli, sonsuz.
Dal
1. Ağacın gövdesinden ayrılan kollardan her biri. 2. Arka, sırt. 3. Kol.
Dalan
1. Biçim, şekil. 2. İnce, narin, zarif.
Dalay
Deniz.
Dalayer
Deniz adamı.
Dalbaş
Koruyucu.
Dalboğa
Koruyucu yürekli kimse.
Dalda
Kuytu yer, barınak.
Daldal
Kahraman, yiğit.
Daldiken
Ağaç yetiştiren kimse.
Dalgıç
Genellikle özel donanımla su yüzeyi altında çalışmayı meslek edinen kimse.
Dalım
Gücüm, kuvvetim anlamında kullanılan bir ad.
Dalkılıç
1. Kılıcını çekmiş olan. 2. Gönüllü, fedai.
Dalkoç
Koruyucu, arka çıkıcı kimse.
Dalokay
Çok beğenilen kimse.
Daltekin
Koruyucu, kayırıcı hükümdar.
Dalyan
1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
Damar
1. Canlı varlıklarda kan dolaşımına yarayan kanal. 2. Yer altında belli bir maden alanı. 3. Huy, yaradılış. 4. Tür.
Dânâ
Bilen, bilgili, zeki kimse.
Daniş
Bilgi, bilim.
Danişment
Bilgin, bilgili.
Danış
Önemli bir konuda birkaç kişinin konuşması.
Danışman
1. Bilgili ve düşüncesinden yararlanmak için danışılan kimse. 2. Bilgin.
Danyal
1. Kutsal kitapta adı geçen İsrail peygamberi. 2. İbranice de bu ad “Tanrı benim yargıcımdır” anlamındadır.
Dara
1. Hükümdar. 2. Tanrı adlarından. 3. Eski İran hükümdarlarından dokuzuncusu.
Darcan
Aceleci, sıkıntılı.
Darga
Başkan, lider.
Daver
1. Hakem, hâkim. 2. Adil padişah veya yönetici. 3. Yüce Tanrı.
Davran
1. "Hazır ol, hazırlan" anlamında kullanılan bir ad.2. "İşe giriş, el at, başla" anlamında kullanılan bir ad. 3. Hazırlık.
Davut
1. Sevgili, aziz.2. İsraillilerin, sesinin güzelliği ve şairliği ile tanınan hükümdar ve peygamberi.
Dayanç
1. Sabır, katlanma gücü. 2. Dayanıklılık, sağlamlık.
Dayar
Hazır, hazırlanmış.
Dayı
1. Annenin erkek kardeşi. 2. Birini kayırıp koruyan saygın kimse. 3. Kabadayı, külhanbeyi. 4. Güzel, iyi.
Daylak
1. Sakalı, bıyığı çıkmamış delikanlı. 2. İnce uzun boylu kimse.
Dede
1. Babanın veya ananın babası. 2. Ata. 3. Mevlevi tarikatında çile doldurmuş dervişlere verilen san.
Değer
1. Yüksek nitelik. 2. Üstün, yararlı nitelikleri olan kimse. 3. Bir şeyin önemini belirten ölçü, karşılık.
Değmeer
Seçkin, nitelikli kimse.
Deha
(deha:)
Dehri
1. Dünyanın sonsuzluğuna, ruhun bedenle birlikte öldüğüne inanan kimse. 2. Çok bilgili kimse.
Delâl
İnsana hoş, sevimli görünen hâl, naz, işve.
Delice
1. Delişmen, çılgın, coşkun. 2. Şahin, atmaca türünden kuş. 3. Buğdaygillerden bir bitki.
Delikan
Coşkulu, hareketli, kabına sığmaz kimse.
Delikanlı
1. Çocukluk çağından çıkmış genç erkek.2. Sözünün eri, dürüst, namuslu kimse.
Demir
1. Koyu renkli, kolay işlenen, dayanıklı, kullanılış yerleri çok maden.2. Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirağ
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demiralp
Güçlü, kuvvetli, sert, yiğit kimse.
Demiray
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirbağ
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirbaş
Başı demir gibi sağlam olan kimse.
Demirboğa
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirbüken
Demiri bükecek güçte olan kimse.
Demircan
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirçay
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirdelen
Demiri delecek güçte olan kimse.
Demirdöven
Demiri işleyen, güçlü kimse.
Demirel
Eli demir gibi güçlü olan.
Demirer
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirezen
Demiri ezecek kadar güçlü olan kimse.
Demirgüç
Demir gibi güçlü kimse.
Demirgülle
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirhan
Güçlü hükümdar.
Demiriz
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirkan
Güçlü soydan gelen kimse.
Demirkaya
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirkıran
Demiri kıracak kadar güçlü olan kimse.
Demirkoç
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirkök
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirkol
Demir gibi güçlü kolu olan kimse.
Demirkurt
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirkut
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirman
Demir gibi güçlü, sağlam kimse.
Demirok
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirol
Demir gibi güçlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Demiröz
Özü demir gibi güçlü olan kimse.
Demirpençe
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirşah
Güçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
Demirsoy
Güçlü soydan gelen kimse.
Demirtaş
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirtav
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirtay
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirtekin
Güçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
Demirtuğ
Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Demirtürk
Demir gibi güçlü, sağlam Türk.
Demiryürek
DGüçlü, yürekli kimse.
Demokan
Amlayışlı kimse.
Demren
bk. Temren
Dengiz
bk. Deniz
Dengizer
bk. Denizer
Deniz
1. Yer kabuğunun çukur bölümlerini kaplayan, birbiriyle bağlantılı, tuzlu, büyük su kütlesi. 2. Çok bol.
Denizalp
Yiğit denizci.
Denizcan
Deniz adamı, denizci.
Denizel
Deniz adamı, denizci.
Denizer
Deniz adamı, denizci.
Denizhan
Eski Türklerde deniz Tanrısı.
Denizman
Denizci.
Denizmen
bk. Denizman
Deniztekin
Deniz adamı, denizci.
Denk
1. Aynı yaş ve değerde olan. 2. Uygun, nitelik yönünden eşit.
Denkel
Ölçülü, uyumlu kimse.
Denker
Ölçülü, uyumlu kimse.
Denktaş
1. Akran, aynı yaşta bulunan kimse, yaşıt. 2. Haktan yana olan, adil.
Denli
Terbiyeli, saygılı, ölçülü kimse.
Denlisoy
Terbiyeli, saygılı, ölçülü soydan gelen kimse.
Deren
Derleyen, toplayan.
Derenel
Toplayan, bir araya getiren kimse.
Derin
1. Çok gelişmiş, çok ilerlemiş. 2. Yoğun. 3. İçten gelen.
Derinkök
Soyu çok eskilere giden kimse.
Derinöz
Özünde yücelik olan kimse.
Derlen
Düzgün bir biçimde toplan, düzenli ol anlamında kullanılan bir söz.
Derman
1. İlaç. 2. Çare. 3. Güç, kuvvet.
Derviş
1. Bir tarikata girmiş, onun yasa ve törelerine bağlı kimse. 2. Alçak gönüllü, hoşgörülü kimse.
Dervişani
Dervişlere ait.
Dervişhan
Alçak gönüllü hükümdar.
Derya
(derya:)
Deryadil
Gönlü geniş, her şeyi hoş gören kimse.
Devin
1. Hareket, kımıldanış. 2. Çaba, gayret.
Deviner
Hareketli, gayretli kimse.
Devlet
1. Büyük mutluluk. 2. Kut, talih. 3. Büyük aşama, orun, mevki. 4. Toprak bütünlüğü ve siyasal örgütü olan bir ulusun oluşturduğu hukuksal varlık.
Devlettin
Dinin mutluluğu, uğuru, büyüklüğü.
Devran
1. Dünya, felek. 2. Zaman. 3. Talih, yazgı.
Devrim
Dünya görüşünde, felsefede, bilimde, sanatta veya toplumsal düzende birdenbire olan niteliksel değişme.
Devrimer
Dünya görüşünde, felsefede, bilimde, sanatta veya toplumsal düzende birdenbire olan niteliksel değişmeden yana olan kimse.
Didim
Taç.
Dik
1. Yatay bir düzleme göre yerçekimi doğrultusunda bulunan, eğik olmayan. 2. Sert, aksi. 3. Sert, kalın, tok
Dikalp
Sert, aksi yiğit.
Dikay
Sert, aksi kimse.
Dikbaş
İnatçı, dik kafalı, direngen, gururlu kimse.
Dikbay
Sert, aksi zengin kimse
Dikboğa
Sert ve aksi kimse.
Dikçam
Çam gibi uzun olan kimse.
Dikdal
Sert ve aksi kimse.
Dikeç
1. Dikey. 2. Bağ çubuğu dikmek için delik açmaya yarayan demir.
Dikel
Aksi, ters kimse.
Diken
Kimi bitkilerin dal, yaprak, meyve kabuğu gibi bölümlerinde ve kimi hayvanların derisinde bulunan sert, sivri çıkıntı.
Diker
Aksi, ters kimse
Dikey
Dik olarak.
Dikmen
1. Koni biçiminde sivri tepe. 2. Dağların en yüksek yeri. 3. Yayla.
Diksoy
Soyu ters ve inatçı kimselere dayanan.
Diktaş
Bir taş olsun dik, bir eser bırak anlamında kullanılan bir ad.
Dil
1. Tat alma organı. 2. İnsanların düşündüklerini ve duyduklarını bildirmek için sözcüklerle veya işaretlerle yaptıkları anlaşma. 3. Tutsak, esir. 4. Körfez, koy.
Dilâver
Yiğit, yürekli.
Dilemre
Ana diline tutkun, dilini çok seven kimse.
Diler
İsteyen, dilekte bulunan, dileyen.
Dilercan
İsteyen, dilekte bulunan, dileyen kimse.
Dilge
Güzel konuşan, hoşsohbet kimse.
Dilmaç
Çevirmen, tercüman.
Dilmen
Dil bilen, güzel söz söyleyen.
Dilyâr
Dil-yâr.
Dinç
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçalp
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan yiğit.
Dinçay
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinççağ
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçel
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçer
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçerk
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçkal
Güçlü ve sağlam kal anlamında kullanlıan bir ad.
Dinçkaya
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçkök
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan soydan gelen kimse.
Dinçkol
Sağlam ve güçlü kolu olan kimse.
Dinçmen
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçok
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçol
Güçlü ve sağlam ol anlamında kullanılan bir ad.
Dinçöz
Özü güçlü ve sağlam olan kimse.
Dinçsan
Gücü ve sağlık durumu yerinde olarak tanınan kimse.
Dinçsav
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçsay
Gücü ve sağlık durumu yerinde olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
Dinçsel
Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Dinçsoy
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan soydan gelen kimse.
Dinçsü
Güçlü, sağlıklı asker.
Dinçtaş
Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Dinçtürk
Sağlam ve güçlü Türk.
Dindar
Allah'a inanmış ve bağlanmış kimse.
Diren
Toplayan.
Direnç
Dayanma, karşı koyma gücü.
Diri
1. Yaşamakta olan, canlı. 2. Taze. 3. Güçlü, zinde. 4. Zengin, varlıklı.
Diribaş
Açıkgöz, kurnaz.
Dirican
Güçlü, canlı kimse.
Dirik
Diri, canlı, yaşayan, sağlıklı.
Diriker
Sağlıklı, canlı kimse.
Dirikök
Sağlıklı bir soydan gelen kimse.
Diril
Ruh.
Dirim
1. Yaşama, hayat. 2. Yaşama gücü.
Dirimtekin
Yaşama gücü olan hükümdar.
Dirin
Eski.
Diriner
Yaşlı, eski kimse.
Dirisoy
Sağlıklı bir soydan gelen kimse.
Dirlik
1. Huzur, erinç. 2. Yaşayış, sağlık, geçim.
Dirsehan
Dede Korkut Hikâyelerinde çocuğu olmadığı için hor görülen kahramanın adı.
Dizdar
Kale muhafızı.
Doğa
1. Var olan her şeyin, canlı ve nesnelerin tümü. 2. Deniz, dağ, ova, orman vb.nin oluşturduğu fiziksel dünya. 3. Yaradılış ve yapı özelliklerinin tümü.
Doğan
1. Doğan, dünyaya gelen.2. Kartalgillerden, alıştırılarak kuş avında kullanılan, yırtıcı bir kuş.
Doğanalp
Doğan, dünyaya gelen yiğit.
Doğanay
1. Doğan, dünyaya gelen kimse2. Ayın ilk günleri.
Doğanbaş
Doğan, dünyaya gelen kimse.
Doğanbey
Doğan, dünyaya gelen bey.
Doğaner
Doğan, dünyaya gelen kişi.
Doğangün
Doğan güneş gibi parlak olan.
Doğanhan
Doğan, dünyaya gelen hükümdar.
Doğanşah
Doğan, dünyaya gelen hükümdar.
Doğantan
Şafak vakti.
Doğantimur
Doğan, dünyaya gelen güçlü kimse.
Doğru
1. Gerçek, yalan olmayan. 2. Akla, mantığa uygun. 3. Dürüst, namuslu, ahlaklı.
Doğruel
Eline ayağına düzgün olan kimse.
Doğruer
Doğruluğuyla tanınan kimse.
Doğruol
Dürüst ve namuslu ol anlamında kullanılan bir ad.
Doğruöz
Özü dürüst ve namuslu olan kimse.
Doğu
Güneşin doğduğu yön, gündoğusu.
Doğudan
Doğu yönünden.
Doğuer
Doğuda bulunan kimse.
Doğuhan
Doğuda bulunan hükümdar.
Doğukan
Doğudan olan kimse.
Doğuş
1. Doğum, doğma. 2. Bir gök cisminin gözlem yerinin ufuk düzlemi üzerinde görünmesi.
Dolan
Dolgun olan.
Dolaner
Etine dolgun olan kimse.
Dölaslan
Aslan gibi güçlü soydan gelen kimse.
Dolay
Etraf, çevre.
Dölek
1. Ağırbaşlı, sakin, terbiyeli kimse. 2. Uyanık, dikkatli kimse.3. Eli işe yatkın, becerikli kimse.4. Dürüst, mert kimse.5. Güzel, iyi.
Dölen
Sakin, huzurlu, rahat kimse.
Dölensoy
Sakin, huzurlu bir soydan gelen kimse.
Dolun
bk. Tolun
Dolunay
Ayın bütün olarak ve parlak göründüğü dönemi.
Domaniç
1. Tümsek, yokuş. 2. Kambur.
Donat
Donat, süsle anlamında kullanılan bir ad.
Dönmez
Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli.
Dönmezcan
Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli kimse.
Dönmezer
Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli kimse.
Dönmezsoy
Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli bir soydan gelen kimse.
Dönmeztekin
Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli hükümdar.
Dönü
Tövbe.
Dora
1. Dağ doruğu. 2. Bir şeyin üst kısmı, yukarısı, tepe. 3. En yüksek yer, uç.
Dorak
Tepe, en yüksek yer, doruk.
Doru
1. Gövdesi kızıl, ayakları ve yelesi kara olan at. 2. Doruk.
Doruk
1. Tepe, en yüksek yer, uç, zirve. 2. En üstün başarı düzeyi. 3. Kibirli.
Dorukhan
Başarılı, üstün nitelikli hükümdar.
Dorukkan
Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Dorukkurt
Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Dorukkut
Başarılı, üstün nitelikli, saygın kimse.
Doruktekin
Başarılı, üstün nitelikli hükümdar.
Doruktepe
Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Dost
Sevilen, güvenilen yakın arkadaş.
Dülge
Deste.
Dülger
Yapıların tahta işlerini yapan kimse.
Duman
Bir maddenin yanmasıyla çıkan kara ve esmer renkli gaz.
Dumanbey
Kara ve esmer renkli bey.
Dumlu
Tek namlulu ve içine bir fişek konulabilen tüfek.
Dumrul
1. Tuğrul kuşu.2. Dede Korkut hikâyelerinde geçen bir kahramanın adı.
Dündar
1. bk. Dindar2. T. Eski ordu düzeninde artçı birlik.
Dündaralp
1. Dinine bağlı yiğit.2. T. Eski ordu düzenindeki artçı birlikte yer alan yiğit.
Dura
Yaşasın, ölmesin anlamında kullanılan bir ad.
Duracan
Yaşasın, uzun ömürlü olsun anlamında kullanılan bir ad.
Durak
1. Tren, tramvay, otobüs, minibüs vb. genel taşıtların durmak zorunda olduğu veya durabileceği yer.2. Hece ölçüsüyle yazılmış şiirlerde ölçü kalıpları içindeki durma yerleri.
Dural
Hep aynı durumda olan, değişmeden kalan, sakin.
Duran
1. Yaşayan, varlığını sürdüren. 2. Dağ yolu. 3. Kalan. 4. Dingin, sakin, huzurlu.
Duranay
Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren kimse.
Duraner
Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren kimse.
Duransoy
Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdürmüş soydan gelen kimse.
Durantekin
Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren hükümdar.
Duray
Yaşa, uzun ömürlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Durdu
Uzun ömürlü olması, yaşaması istenen çocuklara verilen bir ad.
Durgun
1. Dingin, sakin. 2. Canlı olmayan, hareketsiz
Durguner
Dingin, sakin kimse.
Durgunsu
Dingin, sakin akan suya benzeyen kimse.
Durhan
Yaşa, uzun ömürlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Durkaya
Artık çocoğun olmasın anlamında kullanılan bir ad.
Durmuş
Uzun ömürlü olması, çok yaşaması istenen çocuklara verilen ad.
Dürri
Parlak, parlayan, inci gibi parlayan.
Durşen
Mutlu bir biçimde yaşa anlamında kullanılan bir ad.
Dursun
Çok yaşasın, uzun ömürlü olsun anlamında kullanılan bir ad.
Duru
Bulanık olmayan, temiz, berrak, saf.
Durualp
Özü temiz yiğit.
Durubay
Özü temiz zengin kişi.
Durucan
Özü temiz kişi.
Duruhan
Özü temiz hükümdar.
Duruiz
Özü temiz kimse.
Duruk
1. Durulmuş, duru, berrak. 2. Doruk. 3. Belli bir süre değişmeyen, olduğu gibi kalan.
Durukal
Yaşamın boyunca özün temiz olsun anlamında kullanılan bir ad.
Durukan
Özü temiz kimse.
Durul
Berrak, saf duruma gel anlamında kullanılan bir ad.
Duruöz
Özü temiz kimse.
Durusan
Temiz tanınmış kimse.
Durusel
Saf ve berrak akan sel.
Durusoy
Soylu, temiz aileden gelen kimse.
Durusu
Sakin akan saf ve berrak su.
Durutekin
Özü temiz olan hükümdar.
Durutürk
Temiz, dürüst Türk.
Düşün
Düşünce, fikir.
Düşünsel
Düşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
Düşvar
Güç, zor.
Duygu
Kimi nesne, olay ya da kişilerin insanın iç dünyasında uyandırdığı izlenim, his.
Duyu
Algılama yeteneği.
Düzel
Eline ayağına düzgün kimse.
Düzey
Bir kimsenin başkalarına göre değer ve yücelik derecesi.
Düzgün
1. Düzenli, doğru. 2. Eksiksiz, kusursuz.
E
Ebecen
Akıllı çocuk.
Ebed
bk. Ebet
Ebet
Sonu olmayan zaman, sonsuzluk.
Ebrak
Çok parlak olan.
Ebubekir
Bekir'in babası.
Ece
1. Başkan, ulu, ileri gelen. 2. Ak sakallı ihtiyar. 3. Arkadaş, dost.
Ecebay
İleri gelen, saygın, zengin kimse.
Ecebey
Saygın, ileri gelen bey.
Ecehan
Saygın, özel kadın.
Ecekan
Saygın bir soydan gelen kimse.
Ecemiş
Çok bilmiş, olgun.
Ecer
Yeni, güzel, iyi.
Ecevit
1. Çevik, çalışkan, açık fikirli. 2. Açıkgöz. 3. Sinirli.
Ecir
1. Bir iş veya emek karşılığı verilen şey. 2. Sevap. 3. Aziz, sevgili.
Ecmel
Çok güzel.
Ecvet
En iyi olan.
Ede
1. Ata, dede. 2. Büyük erkek kardeş. 3. Kendisine saygı gösterilen kimse.
Edgü
İyi.
Edgüalp
İyi yiğit.
Edgübay
İyi zengin.
Edgüer
İyi kimse.
Edgükan
İyi soydan gelen kimse.
Edhem
Karayağız at.
Edip
1. Terbiyeli, saygılı, nazik kimse. 2. Edebiyatla uğraşan kimse.
Ediz
Ulu, yüce, değerli kimse.
Efdal
1. Çok erdemli, çok faziletli. 2. En iyi, üstün.
Efe
1. Batı Anadolu köy yiğidi. 2. Ağabey.3. Kabadayı.
Efekan
Efe soyundan gelen kimse.
Efendi
1. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse. 2. Görgülü, nazik, kibar kimse.
Efgan
Istırap ile haykırma, bağırıp çağırma.
Efgen
Düşüren, yıkan, yıkıcı.
Efgende
Yıkılmış, yıkık, düşürülmüş.
Efkâr
1. Düşünceler. 2. Tasa, kaygı, kuruntu, üzüntü.
Eflâtun
(eflâ:tun)
Efnan
Türler, çeşitler.
Efrasiyap
1. İranlı olmayan yiğit.2. Ünlü Türk büyüğü Alp Er Tunga’ya İranlılarca verilen ad.
Efruz
Parlatan, tutuşturan.
Efser
Taç.
Ege
1. Bir çocuğu koruyan, işlerine bakan ve her hâlinden sorumlu olan kimse. 2. Yaşça büyük. 3. Sahip.
Egemen
Buyruk ve hüküm sahibi, buyruğunu yürüten, bağımlı olmayan.
Egesel
Egeyle ilgili olan.
Eğilmez
Başkasının baskısını ve üstünlüğünü kabul etmeyen, baş eğmeyen
Eğrek
1. Dede Korkut'ta Serek'in kardeşi. 2. Dinlenme yeri.
Ehed
bk. Ahat
Ehlimen
İnançlı, inanan kimse.
Ejder
1. Büyük yılan. 2. Türlü biçimlerde tasarlanan korkunç biçimli masal canavarı. 3. Hiddetli, korkusuz, acımasız.
Ejderhan
Hiddetli, korkusuz, acımasız kimse.
Ekber
En büyük, çok büyük.
Eke
1. Bilgili, deneyli, olgun, yetişkin. 2. Kurnaz, açıkgöz kimse. 3. Bilmiş çocuk. 4. Dâhi.
Ekemen
1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Eken
Toprakla uğraşan kimse.
Ekenel
Toprakla uğraşan kimse.
Ekener
Toprakla uğraşan kimse.
Ekim
1. Toprağa ürün ekme işi. 2. Yılın onuncu ayı.
Ekin
1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür.
Ekinci
Ekin ekip biçmekle uğraşan kimse, çiftçi.
Ekiner
Ekin ekip biçmekle uğraşan kimse, çiftçi.
Ekmel
Eksiksiz, olgun, en uygun.
Ekrem
1. Çok cömert, eli çok açık. 2. Çok onurlu.
Elbek
Eli güçlü olan kimse.
Elbeyi
Memleketin beyi.
Elçi
1. Bir devleti başka bir devlet katında temsil eden kimse. 2. Bir uzlaşma sağlamak için birinin yanına gönderilen kimse. 3. Peygamber.
Elçibey
Beyin elçiliğini yapan kimse.
Elçin
1. Deste, tutam. 2. Daha çok yaz gecelerinde öten bir böcek türü, ağustos böceği. 3. Bulmaca, bilmece.
Eldem
1. Yumuşak başlı, uyumlu.2. Cana yakın.
Eldemir
Demir gibi güçlü eli olan kimse.
Elfaz
Sözcükler, sözler.
Elgin
Garip, yabancı, gurbette yaşayan.
Elhan
Nağmeler, ezgiler.
Eliaçık
Parasını ve malını esirgemeyen, cömert.
Elibol
Eliaçık, cömert.
Elidemir
Eli güçlü olan kimse.
Elitaş
Eli taş gibi ağır ve güçlü olan kimse.
Elitez
İşlerini acele ile yapan kimse.
Eliüstün
Başkalarından üstün olan kimse.
Eliuz
Becerikli, mahir kimse.
Elöve
Övülen, beğenilen kişi.
Elöver
Övülen, beğenilen kişi.
Elvan
1. Renkler, çeşitler. 2. Rengârenk.
Elver
Yardımcı ol anlamında kullanılan bir ad.
Elverdi
Yardım etti, yardımcı oldu anlamında kullanılan bir ad.
Elveren
Yardım eden, yardımcı olan.
Emanet
(ema:net)
Emanullah
Allah’ın güvendiği kişi.
Embiya
bk. Enbiya
Emcet
Çok şerefli, onurlu.
Emeç
1. Hedef. 2. Yamaç. 3. Henüz memeden kesilmemiş buzağı. 4. Su ve kara yosunlarının kökü andıran tutunma organı.
Emek
1. Uzun, yorucu ve özenli çalışma. 2. Bir işin yapılması için harcanan beden ve kafa gücü.
Emet
Son, sonuç.
Emin
1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.
Eminel
Güvenilir kimse.
Emir
1. Buyruk, komut. 2. Bir kavim, aşiret veya ülkenin başı. 3. Prens, şehzade.
Emirhan
Bey.
Emirşah
Bey ve şah.
Emrah
1. Saz çalıp oynayan. 2. Erzurum'da doğmuş ünlü bir halk ozanı.
Emran
Kürkler, hayvan derileri.
Emre
1. Âşık, tutkun. 2. Halk şairi. 3. Kardeş. 4. Arkadaş
Emri
Emirle ilgili.
Emrullah
Allah buyruğu
Emsal
1. Eşler, benzerler, yaşıtlar. 2. Örnek.
Enbiya
Peygamberler.
Enç
Rahat, huzur, erinç.
Ender
Çok az, çok seyrek, az bulunan.
Eneç
1. Sel yarıntısı. 2. Dağlarda kışın akıp, yazın kesilen kaynağın yatağı. 3. İki sırt arasındaki düz alan. 4. Ufak tepe. 5. Eğilim.
Ener
En yiğit, en kahraman kişi.
Eneren
Erenlerin en üstünü, değerlisi.
Energin
En olgun, çok olgun kimse.
Enes
Soylu Arap atı, küheylan.
Enfal
1. Kur'an-ı Kerim'de bir surenin adı. 2. Düşmandan alınan mallar, ganimetler.
Engin
1. Açık deniz. 2. Çok geniş. 3. İyi, güzel, temiz, sağlam.
Enginalp
İyi, güzel, değerli, yiğit.
Enginay
İyi, güzel, temiz, sağlam kimse.
Enginel
İyi, güzel, temiz, sağlam kimse.
Enginer
İyi, güzel, temiz, sağlam kimse.
Enginiz
İz bırakacak kadar değerli insan.
Enginsoy
İyi, güzel, temiz, sağlam bir soydan gelen kimse.
Enginsu
Açık deniz.
Engintalay
Büyük deniz, okyanus.
Engiz
1. Derelerde sık ağaçlardan oluşan karanlık. 2. Ağaç filizi. 3. Çukur ve karanlık yer.
Engür
Çok gür.
Enhar
Irmaklar, çaylar.
Enis
Dost, arkadaş.
Enmutlu
Çok mutlu.
Ensar
Yardımcılar, koruyucular.
Ensari
Yardımcılardan olan kimse.
Enver
Nurlu, çok parlak, çok güzel.
Er
1. Erkek. 2. Kahraman, yiğit. 3. Aşamasız asker.
Eracar
Becerikli erkek.
Erakalın
Alnı ak, dürüst erkek.
Erakıncı
Yiğit akıncı.
Eraksan
Temiz adlı yiğit.
Eral
Erken davran anlamında kullanılan bir ad.
Eralkan
Vatanı uğrunda canını feda edebilecek yiğit.
Eralp
Yiğit erkek.
Eraltay
Yüce, yüksek değerli kimse.
Erandaç
Ünlü, tanınmış kimse.
Eranıl
Yiğitliğinle anıl, tanın anlamında kullanılan bi ad.
Eraslan
Aslan gibi güçlü erkek.
Eratlı
Yiğit olarak tanınmış kimse.
Eray
Ayın hilal durumu, yeni ay.
Eraydın
Aydın insan.
Erbaş
İhtiyaçları devletçe karşılanan onbaşı ve çavuş rütbesindeki asker.
Erbaşat
Sertlik, zorluk bakımından üstün olan kimse.
Erbatur
Kahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
Erbay
Saygın, zengin kimse.
Erbelgin
Açık yürekli erkek.
Erben
Ben yiğit ve cesurum anlamında kullanılan bir ad.
Erberk
Şimşek gibi yiğit.
Erbey
Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Erbil
Yürekli, cesur olarak kabullen anlamında kullanılan bir ad.
Erbilek
Güçlü ve sağlam bilekleri olan kimse.
Erbilen
Yiğit ve yürekliyi tanıyan kimse.
Erbilir
Yiğt ve yürekli olanı tanıyan kimse.
Erboğa
Boğa gibi güçlü erkek.
Erboy
Yiğit soydan gelen kimse.
Ercan
Yiğit, canlı, cesur kimse.
Erce
1. Er gibi, ere yakışır biçimde.2. Erken, erken olarak.
Erçelik
Çelik gibi güçlü erkek.
Erçetin
Sert, güçlü erkek.
Erçevik
Çevik, hızlı erkek.
Ercihan
Cihanın tanıdığı erkek.
Ercivan
Genç yiğit.
Erciyes
1. Uzaktan parlayan.2. Kayseri’de bulunan dağın adı.
Ercüment
Onurlu, şerefli, saygın kimse.
Erdağ
Yüce, saygın kimse.
Erdal
Genç kimse.
Erdem
Ahlakın övdüğü iyilikçilik, acıma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk gibi niteliklerin genel adı, fazilet.
Erdemalp
Erdemli yiğit.
Erdemer
Erdemli kimse.
Erdemir
Demir gibi güçlü erkek.
Erdemli
Erdemli olan, faziletli.
Erden
El değmemiş, bakire.
Erdenalp
Temiz, doğru yiğit.
Erdenay
Ay kadar temiz.
Erdener
Temiz, dürüst kimse.
Erdeniz
Deniz gibi coşkulu kimse.
Erdeşir
Cesur, kahraman, aslan yürekli kimse.
Erdi
1. Amacına ulaşan, erişen. 2. Olgun. 3. Ermiş, veli.
Erdibay
Olgun, ermiş, saygın kimse.
Erdibek
Olgun, ermiş, saygın bey.
Erdibey
Olgun, ermiş, saygın bey.
Erdil
Yürekli, cesur kimse.
Erdilek
Erin dileği, isteği.
Erdin
1. "Amacına ulaştın, kavuştun" anlamında kullanılan bir ad.2. "Olgunlaştın" anlamında kullanılan bir ad.
Erdinç
Dinç, güçlü kimse.
Erdiner
1. "Amacına ulaştın, kavuştun" anlamında kullanılan bir ad.2. "Olgunlaştın" anlamında kullanılan bir ad.
Erdoğ
Yiğit ve cesur kimse.
Erdoğan
1. Yiğit olarak doğan kimse.2. Erken doğan kimse.
Erdoğdu
Yiğit olarak doğdu anlamında kullanılan bir ad.
Erdoğmuş
Doğuştan yiğit olan kimse.
Erdöl
Yiğit soydan gelen kimse.
Erdölek
Güzel, iyi, akıllı kimse.
Erdönmez
Sözünden dönmeyen, doğru sözlü yiğit.
Erdur
Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
Erduran
Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
Erdurdu
Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
Erdurmuş
Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
Erdursun
Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
Erduru
Saf, temiz yürekli yiğit.
Erek
Gerçekleştirilmek için tasarlanan ve erişmek istenilen şey, amaç, gaye, hedef.
Ereken
Erkenden ekim yapan kimse.
Erel
Eli güçlü olan.
Erem
Bir işe gönüllü, istekli olma.
Eren
1. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. 2. Deneyimli, akıllı kimseler. 3. Dost. 4. Hayırlı çocuk.
Erenalp
Deneyimli, akıllı kimse.
Erenay
Deneyimli, akıllı kimse.
Erencan
Deneyimli, akıllı kimse.
Erendemir
Deneyimli, akıllı, güçlü kimse.
Erendiz
Gezegenlerin en büyüğü ve güneşe yakınlık bakımından beşinisi, Jüpiter.
Erenel
Eli her şeye ulaşan kimse.
Erengüç
Deneyimli, akıllı, güçlü kimse.
Erenkara
Deneyimli, akıllı, siyah tenli kimse.
Erenler
1. Benliğinden sıyrılmış, öz varlığından geçmiş, kendini Allah'a adamış kimseler. 2. Gönül gözüyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimseler. 3. Allah yolunda sırlara ermiş tarikat uluları. 4. Erkekler.
Erenöz
Özü ermiş kimse.
Erensoy
Ermişlerin soyundan gelen kimse.
Erensü
Amacına ulaşmış asker.
Erentürk
Amacına ulaşmış Türk.
Erenuluğ
Amacına ulaşmış yüce kimse.
Erer
Ulaşır, kavuşur, amaçlarına erer anlamında kullanılan bir ad.
Ergalip
Üstün, yenen kimse.
Ergazi
Vatanı uğrunda savaırken gazi olmuş kimse.
Ergen
1. Ergenlik çağında olan. 2. Henüz evlenmemiş.
Ergenç
Genç erkek.
Ergenekon
Dağın en yüksek noktası, doruğu.
Ergener
Genç, ergenlik çağında erkek.
Ergi
İyi, güzel bir şeye erişme.
Ergil
Er kişi, sözüne güvenilir kişi.
Ergin
Olgunlaşmış, yetişmiş kimse.
Erginal
Olgunlaşmış, yetişmiş kimselerle arkadaşlık yap anlamında kullanılan bir ad.
Erginalp
Olgun yiğit.
Erginay
Olgunlaşmış, yetişmiş kimse.
Erginbay
Olgun ve saygıdeğer kimse.
Ergincan
Olgun ruhlu kimse.
Erginel
Olgunlaşmış, yetişmiş kimse.
Erginer
Olgunlaşmış, yetişmiş kimse.
Erginsoy
Olgun kişilerin soyundan gelen kimse.
Ergintuğ
Olgunlaşmış, yetişmiş kimse.
Ergök
Mavi gözlü, sarışın kimse.
Ergökmen
Mavi gözlü, sarışın kimse.
Ergönen
Yiğit olarak mutlu ol, refaha kavuş, rahat et, sevin anlamında kullanılan bir ad.
Ergönül
Gönül eri, iyi insan.
Ergör
Yiğit olarak benimse anlamında kullanılan bir ad.
Ergüç
Erkek gücü.
Ergüden
Yiğit erkek.
Ergüder
Yiğit erkek.
Ergül
Yeni açan gül.
Ergüleç
Güler yüzlü erkek.
Ergülen
Hep gülen, güler yüzlü kimse.
Ergüler
Hep gülen, güler yüzlü kimse.
Ergümen
Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Ergun
1. Hızlı, çevik.2. İlhanlı padişahlarından birisinin adı.
Ergunalp
Hızlı, çevik yiğit.
Ergünay
Yumuşak, uysal kimse.
Erguner
Hızlı, çevik erkek.
Ergüneş
Güneş gibi ışık saçan, yararlı olan kimse.
Ergüney
Güneyde bulunan kimse.
Ergüven
Kendine güveni olan kimse.
Ergüvenç
Güven duyulan kimse.
Erhan
Yiğit hükümdar.
Erhun
Savaşmayı, kan dökmeyi seven kimse.
Erik
1. Erkli, güçlü, kuvvetli, yürekli. 2. Olgun.
Eriker
Becerikli, yürekli adam.
Erim
1. Bir şeyin erebileceği uzaklık. 2. İyi bir şeye işaret olan durum. 3. Sevgi. 4. Müjde.
Erimel
Amacına ulaşmış kimse.
Erimer
Amacına ulaşmış kimse.
Erimşah
Amacına ulaşmış hükümdar.
Erin
Erginleşmiş kimse.
Erinç
Dirlik, rahat, huzur.
Erincek
Üşengeç, tembel kimse.
Erinçer
Huzur veren kimse.
Erincik
Tembel, üşenen kimse.
Erip
Akıllı, zeki kimse.
Eripek
Yumuşak huylu, uysal erkek.
Eriş
Amacına ulaş, isteğin olsun anlamında kullanılan bir ad.
Erişkin
Olgun, gelişmiş, büyümesi sona ermiş kimse.
Eriz
Yiğit bir soydan gelen kimse.
Erışık
Aydın, aydınlık kimse.
Erk
1. Bir işi yapabilme gücü, kudret. 2. İstediğini yaptırabilme gücü, nüfuz. 3. Naz. 4. Sevgi. 5. İçtenlik.
Erkal
Her zaman yiğit kal anlamında kullanılan bir ad.
Erkan
Yiğit, erkek soydan gelen kimse.
Erkarslan
Arslan gibi güçlü, kuvvetli olan kimse.
Erkaş
Kaşları gür ve sık olan kimse.
Erkaya
Kaya gibi güçlü erkek.
Erke
1. İş başarma gücü. 2. Nazlı, serbest büyütülmüş çocuk.
Erkel
Güçlü, kudretli el sahibi olan kimse.
Erker
Güçlü, kudretli erkek.
Erkin
Hiçbir koşula bağlı olmayan, istediği gibi davranabilen, özgür.
Erkinel
Bağımsız davranan kimse.
Erkiner
Bağımsız, özgür insan.
Erkılıç
Kılıç gibi keskin, güçlü yiğit.
Erkın
Çalışkan kimse.
Erkınay
Çalışkan erkek.
Erkınel
Çalışkan kimse.
Erkıral
Çalışkan, gayretli ol anlamında kullanılan bir ad.
Erkış
Erken gelen kış.
Erkman
Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Erkmen
Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Erkmenol
Güçlü, etkili ol anlamında kullanılan bir ad.
Erkoç
Güçlü, iri yarı erkek.
Erkoçak
Yiğit, güçlü kimse.
Erkol
Güçlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Erksal
Güçlü, kuvvetli ol anlamında kullanılan bir ad.
Erksan
Güçlü, etkili san, tanınmış ad.
Erksoy
Güçlü soydan gelen kimse.
Erksun
Gücünü, kudretini göster anlamında kullanılan bir ad.
Erktin
Güçlü kuvvetli bir ruh yapısı olan kimse.
Erkul
Erkek kimse.
Erkunt
Güçlü, dayanıklı erkek.
Erkurt
Cesur ve yiğit kimse.
Erkuş
Gözü yükseklerde olan kimse.
Erkut
Kutlu, uğurlu erkek.
Erkutay
Uğurlu ayda doğan erkek.
Erkutlu
Kutlu, uğurlu insan.
Erlik
Yiğitlik, erkeklik.
Erman
Yiğit, kahraman, yürekli kimse.
Ermiş
1. İsteğine erişmiş. 2. Olgunlaşmış. 3. Evliya, eren.
Ermutlu
Mutlu erkek.
Ernoyan
Yiğit başkomutan.
Ernur
AYdınlık saçan, başkalarına yararlı olan kimse.
Eroğan
Güçlü erkek.
Eröge
Erkekler övsünler anlamında kullanılan bir ad.
Eroğlu
Yiğit oğlu.
Eroğul
Erkek evlat.
Eroğuz
Güçlü, kuvvetli kimse.
Erokay
Seçkin, beğenilen erkek.
Erol
Yiğit ol, doğru ol anlamında kullanılan bir ad.
Eronat
Dürüst, güvenilir, iyi erkek.
Eröz
Özü erkek, yiğit olan kimse.
Erozan
Erkek ozan, şair.
Ersagun
Erkek hekim.
Erşahan
Şahin gibi güçlü yiğit.
Ersal
Yiğitliğinle tanın anlamında kullanılan bir ad.
Ersalmış
ErYiğitliğiyle tanınmış kimse.
Ersan
Yiğitliğiyle ad yapmış kimse.
Erşat
ESevinçli, mutlu erkek.
Ersav
Sözüne güvenilir kimse.
Ersavaş
Savaşmayı seven kimse.
Ersay
Yiğit olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
Ersayın
Saygıdeğer kimse.
Erseç
Yiğit seç anlamında kullanılan bir ad.
Ersel
Yiğitlikle ilgili olan.
Ersen
Yiğitsin, erkeksin anlamında kullanılan bir ad.
Erserim
Sabırılı kimse.
Erşet
Doğru yolda olan kimse.
Ersev
İnsanları sev anlamında kullanılan bir ad.
Erseven
İnsanları seven kimse.
Ersever
İnsanları seven kimse.
Ersevin
İnsanları sevin anlamında kullanılan bir ad.
Ersevinç
Sevinen kimse.
Ersezen
Kavrayışı güçlü erkek.
Ersezer
Kavrayışı güçlü erkek.
Ersin
1. "Amacına ulaşsın, kavuşsun" anlamında kullanılan bir ad.2. "Sen yiğitsin, kahramansın" anlamında kullanılan bir ad.
Erson
Sonuncu doğan erkek çocuk.
Ersoy
Yiğit soydan gelen kimse.
Ersöz
Sözüne güvenilir, dürüst sözlü kimse.
Ersu
Yiğitlerin soyundan gelen kimse.
Ersun
Yiğitliğini göster anlamında kullanılan bir ad.
Ersunal
Yiğitliğini göster anlamında kullanılan bir ad.
Ertaç
Taç takınmış kimse.
Ertan
Tan vakti, sabahın ilk vakitleri.
Ertaş
Güçlü, kuvvetli kimse.
Ertay
Güçlü, kuvvetli kimse.
Ertaylan
Uzun boylu, yakışıklı erkek.
Erte
1. Gelecek şafak, şafak sökme zamanı. 2. Yarın. 3. Herhangi bir işte ilk başarı.
Ertek
Tek olan, eşsiz yiğit.
Erteke
Sözünün eri olan kimse.
Ertekin
Güçlü, kuvvetli kimse.
Ertem
bk. Erdem
Erten
1. Sabah güneşinin doğduğu zaman. 2. Gün.
Ertepınar
Pınar gibi saf ve temiz olan.
Ertim
Peçeneklerin üç asıl boyundan biri.
Ertin
Sağlam bir ruh yapısı olan kimse.
Ertingü
Olağanüstü, görülmemiş.
Ertok
Gözü gönlü tok yiğit.
Ertop
Sağlam ve güçlü kimse.
Ertöre
Töreleri olan yiğit.
Ertuğ
Savaşçı kimse.
Ertugay
Er-tugay.
Ertuğrul
Dürüst, doğru, yiğit kimse.
Ertün
Akşam, gecenin başlangıcı.
Ertuna
Gösterişli kimse.
Ertunç
Tunç gibi sağlam erkek.
Ertunca
Er ve tunca.
Ertuncay
Tunç renginde olan, şişman kimse.
Ertunga
1. Yiğit hakan. 2. Uygur yazıtlarında geçen Türk adlarından.
Erturan
bk. Erduran
Ertüre
Törelere bağlı kimse.
Ertürk
Yiğit Türk.
Ertut
Yiğit olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
Ertüze
Adaletli kimse.
Ertüzün
Yumuşak huylu sakin, soylu, asil kimse.
Erülgen
Yüce, yüksek, ulu kimse.
Erün
Ünlü, tanınmış yiğit.
Erünal
Adın duyulsun, tanın, ün kazan anlamında kullanılan bir ad.
Erüstün
Üstün erkek.
Eryalçın
Sert, güçlü, boyun eğmez yiğit
Eryaman
Güçlü becerikli yiğit.
Eryavuz
Yürekli, korkusuz yiğit.
Eryetiş
Erken gel anlamında kullanılan bir ad.
Eryiğit
Yiğit, korkusuz erkek.
Eryıldız
Yıldız gibi parlak yiğit.
Eryılmaz
Yılmayan, cesur yiğit.
Erzade
Yiğit oğlu.
Erzan
1. Uygun,layık, yerinde 2. Ucuz.
Erzi
Dinin buyruklarını yerine getiren kimse, veli
Esat
Çok mesut, çok mutlu.
Ese
Rüzgâr.
Esedullah
Allah´ın aslanı. (Hz. Ali´nin lakabı).
Esen
Sağlıklı, salim, rahat.
Esenbay
Sağlıklı, rahat kimse.
Esenboğa
Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Esendağ
Sağlıklı, salim, rahat kimse.
Esendal
Sağlıklı, salim, rahat kimse.
Esendemir
Sağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
Esenel
Sağlıklı, salim, rahat kimse.
Esener
Sağlıklı, rahat kimse.
Esenkal
Sağlıklı, salim, rahat olarak kal anlamında kullanılan bir ad.
Esenkul
Sağlıklı, salim, rahat kimse.
Esentimur
bk. Esendemir
Esentürk
Güçlü kuvvetli, sağlıklı Türk.
Eser
1. Soğuk. 2. Sert esen rüzgâr. 3. Belirti, iz.4. Ar. Yapıt.
Esertaş
Sağlıklı, güçlü kimse.
Eşfak
Çok şefkatli, çok sevecen kimse.
Esim
Rüzgârın esişi.
Esin
1. Esinti, rüzgâr, sabah rüzgârı. 2. Etkilenme, çağrışım veya içe doğma ile akla gelen yaratıcı duygu, ilham.
Esiner
Esinlenen kimse.
Eşit
1. Niteliği, değeri, biçimi, görünüşü bir olan. 2. Aynı düzeyde olan.
Eskin
1. Rüzgâr. 2. Fırtına. 3. Karla dolan ve düz yerden ayırt edilemeyen çukur.
Eskinalp
Fırtına gibi yiğit.
Eslek
l. Çalışkan, gayretli. 2. Yumuşak başlı, uysal.
Eşmen
Eş, arkadaş, yaşıt.
Eşraf
1. Şerefli, saygın kimseler. 2. Bir yerin zenginleri, sözü geçenler.
Eşref
Çok onurlu, çok şerefli kimse.
Esvet
Siyah, kara.
Ethem
bk. Edhem
Eti
1. Baba. 2. Küçük kardeş.
Evcan
Aceleci kimse.
Evcil
Evine düşkün kimse.
Evcimen
Evine, ailesine çok bağlı kimse.
Evgin
Aceleci, telaşlı.
Evhat
Tek, yegâne, biricik.
Evirgen
İşini bilen, tedbirli kimse.
Evliya
1. Erenler, ermişler. 2. Koruyanlar, himaye edenler. 3. Allah’a yakın olanlar.
Evran
1. Çok uzun boylu insan. 2. Kasırga, hortum. 3. Evren.
Evren
1. Gök varlıklarının tümü, kâinat. 2. Ejder, ejderha. 3. Boylu boslu, yakışıklı. 4. Kahraman, yiğit. 5. Zaman.
Evrenata
Evrene nam salmış ata.
Evrensel
1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
Evrim
Ağır ağır ve kendiliğinden oluşan değişim.
Evrimer
Ağır ağır ve kendiliğinden oluşan değişen kimse.
Evsen
Hafif, az, yavaş.
Eylem
Bir durumu değiştirmek için gösterilen çaba.
Eylül
Yılın dokuzuncu ayı.
Eymen
1. Daha uğurlu, daha bereketli.2. Sağ tarafta olan.
Eyüp
1. Çok ıstırap çeken kimse.2. Kuran’da adı geçen ve "sabırlı insan" örneği olarak gösterilen peygamber.
Eyyam
1. Günler, gündüzler. 2. Zaman. 3. Sözü geçerlik, nüfuz.
Ezel
Başlangıcı, öncesi olmayan geçmiş zaman, öncesizlik.
Ezelhan
Başlangıcı, öncesi olmayan geçmiş zaman hükümdarı.
Ezgü
bk. Edgü
Ezgüer
bk. Edgüer
Ezgütekin
İyi hükümdar.
F
Fadıl
bk. Fazıl
Fahim
1. Büyük, ulu. 2. Onurlu, saygın. 3. Anlayışlı, akıllı.
Fahir
1. Şanlı, şerefli, onurlu. 2. Övünen, iftihar eden. 3. Parlak, gösterişli, güzel.
Fahrettin
Dinin övünç kaynağı.
Fahri
1. Onurla ilgili, onursal. 2. Yalnız onur için verilen karşılıksız hizmet.
Faik
Manevi yönden üstün olan, yüksek, yüce.
Faiz
1. Başarı kazanan. 2. Taşan, coşan.
Fakih
1. Anlayışlı, zeki kimse. 2. Fıkıh bilgini.
Fakir
1. Yoksul. 2. Zavallı, garip. 3. Derviş.
Fakirullah
Tanrı’nın büyüklüğü karşısında âciz olan kimse.
Falih
1. Başarılı ve mutlu kimse. 2. Toprağı süren, eken kimse.
Fani
1. Ölümlü. 2. Geçici. 3. Yaşlı.
Farabi
1. Farap adlı ilden olan kimse.2. 870-950 yılları arasında yaşamış büyük Türk İslâm düşünürünün adı.
Farik
Ayıran, ayırıcı.
Faris
1. Atlı, süvari. 2. İyi ata binen. 3. Anlayışlı, sevgili.
Faruk
1. Haklıyı haksızdan ayıran, adaletli. 2. Keskin. 3. Hz. Ömer’in lakabı.
Fasih
Güzel, düzgün ve açık konuşan, konuşma yeteneği olan kimse.
Fatih
1. Fetheden, zafer kazanan. 2. Açan, kapılar açan. 3. Osmanlı Padişahı II. Mehmet'in lakabı.
Fatin
Zeki, akıllı, anlayışlı, kavrayışlı kimse.
Faysal
1. Keskin kılıç. 2. Hâkim. 3. Kesin hüküm, karar.
Fazıl
Erdemli.
Fazlı
Erdemli, üstün, iyiliksever.
Fazlullah
Allah’ın erdemi, üstünlüğü.
Fecri
Tan vaktiyle, tan kızıllığıyla ilgili.
Feda
(feda:)
Fedai
1. Yüksek bir ülkü uğrunda her türlü tehlikeyi göze alan kimse. 2. Bir kimseyi veya bir yeri koruyan, muhafız.
Fedakâr
(feda:kâr)
Fehamet
(feha:met)
Fehamettin
Dinin büyüklüğü, ululuğu.
Fehim
Anlayışlı, zeki, akıllı kimse.
Fehimdar
Zekâ, anlayış, kavrayış sahibi kimse.
Fehmi
Anlayış, kavrayışla ilgili olan.
Felât
Susuz çöl.
Felek
1. Gökyüzü. 2. Dünya, âlem. 3. Talih, baht, şans.
Fenni
Fene, bilime ilişkin, bilimle ilgili.
Fer
1. Aydınlık, ışık.2. Güç, kuvvet.
Feragat
Hakkından vazgeçme, el çekme.
Ferah
1. Ar. Gönül açıklığı, sevinç, sevinme. 2. Far. Açık, aydınlık.
Ferahi
Bolluk, genişlik, ucuzluk.
Feramuş
Unutma, akıldan çıkma.
Feramuz
Kale muhafızı, koruyucusu.
Feray
Ay ışığı, ayın parlaklığı.
Fercan
Güçlü, parlak, canlı kişiliği olan kimse.
Ferda
(ferda:)
Ferdal
Dalın tomurcuğu.
Ferdar
Güce, saygınlığa sahip kimse.
Ferdi
1. Tek olan şey. 2. Fertle ilgili, bireysel.
Fereç
1. Zafer, utku. 2. Sevinç, teselli.
Ferhan
1. Sevinçli, neşeli. 2. Memnun.
Ferhat
1. Güçlüğü yenip bir yeri ele geçiren. 2. Sevinç, neşe.3. Ferhat ile Şirin efsanesindeki erkek kahramanın adı.
Ferhattin
Dinin coşkusu, sevinci.
Ferhun
1. Güçlü, şanlı soydan gelen kimse.2. Sevinçli.
Feridun
1. Eşi olmayan, tek. 2. İran'da Pişdâdiyan sülâlesinin hükümdarı (M.Ö. 750).
Ferih
Çok mutlu, sevinçli.
Ferit
Eşi benzeri olmayan, tek, eşsiz, üstün.
Feritkan
Eşi olmayan, soylu kandan gelen kimse.
Feriz
Ekini alınmış tarla.
Ferkan
Güçlü, saygın bir soydan gelen kimse.
Ferman
1. Buyruk, emir. 2. Tanrı buyruğu.
Fermani
Buyrukla, fermanla ilgili olan.
Ferruh
1. Uğurlu, kutlu. 2. Aydınlık yüzlü.
Fersan
Derisinden kürk yapılan bir kır sansarı.
Feruzat
Hayırlı, kutlu.
Ferzan
Bilim ve hikmet.
Ferzend
Oğul, çocuk.
Fesih
Geniş, açık, aydınlık.
Fethi
Fethetme, alma ile ilgili olan.
Fethullah
Allah’ın fethi.
Fetih
1. Açma. 2. Alma, zaptetme.
Fettah
1. Üstün gelmiş, zafer kazanmış. 2. Fetheden, açan. 3. Allah'ın adlarındandır.
Fevzi
Kurtuluş, zafer ve üstünlükle ilgili olan.
Fevzullah
Allah’ın üstünlüğü.
Feyha
(feyha:)
Feyiz
1. Bolluk, bereket. 2. Suyun taşıp akması. 3. Bilim, bilgi.
Feyman
Ahlakta olgunluğu amaçlama, iyi ahlaka yönelme.
Feyyaz
1. Bereket ve bolluk veren. 2. Allah.
Feyzan
1. Bolluk, bereket. 2. Taşma, taşkın.
Feyzettin
Dinin bereketi.
Feyzi
1. Bollukla, bereketle ilgili. 2. Bilimle, bilgiyle ilgili.
Feyzullah
Allah’ın bereketi.
Feza
(feza:)
Fezahan
Yükselmeyi amaçlayan hükümdar.
Fezai
Uzayla ilgili, uzaya ait.
Fikret
1. Düşünce, fikir. 2. Zihin, akıl. 3. Kuruntu.
Fikrettin
Din düşüncesi.
Fikri
Düşünülerek oluşturulan, fikirle ilgili.
Filizer
Genç, toy, delikanlı.
Firdevsi
1. Cennete ait, cennetle ilgili. 2. İran’ın ünlü şairi, Şehname’nin yazarı.
Firuz
1. Mutlu, sevinçli, uğurlu. 2. Bahtlı, talihli.
Fırat
1. Asurca. Geniş akarsu. 2. Far. Geçit veren, üstünden geçmeye uygun. 3. Türkiye ve Suriye’nin doğu bölgelerini sulayan, Irak’ı aşan, Dicle ırmağıyla birleşerek Basra körfezine dökülen büyük nehir.
Fuat
Gönül, kalp, yürek.
Furkan
1. İyi ile kötü, doğru ile yanlış arasındaki farkı gösteren her şey. 2. Kur'an-ı Kerim.
Fütüvvet
1. Mertlik, yiğitlik. 2. Soy temizliği. 3. Cömertlik.
Fuzuli
1. BFaziletli, erdemli. 2. Boşboğaz, gereksiz işlerle uğraşan. 3. XVI. yy.'da yaşamış en büyük Divan Edebiyatı şairlerinden biri.
G
Gaffar
1. Çok bağışlayıcı, bağışlayan. 2. Allah’ın sıfatlarındandır.
Gafir
Bağışlayan, merhamet eden.
Gafur
1. Bağışlayan, merhamet eden. 2. Allah’ın adlarındandır.
Galip
Üstün gelen, yenen.
Gani
1. Zengin, varlıklı. 2. Bol. 3. Allah adlarındandır.
Garip
1. Yabancı. 2. Kimsesiz, zavallı. 3. Şaşılacak, tuhaf. 4. Dokunaklı, hüzün veren.
Gavsi
1. Yardım, destekle ilgili. 2. Derine dalan kimse.
Gayret
1. Çalışma, çabalama. 2. Koruma, esirgeme, kayırma duygusu.
Gayur
Çok çalışkan, gayretli.
Gazal
Ceylan.
Gazanfer
1. İri aslan. 2. Yiğit, yürekli, kuvvetli adam.
Gazel
1. Divan edebiyatında bir nazım biçimi. 2. Türk müziğinde belli bir kurala bağlı olmadan bir kişi tarafından sesle yapılan taksim. 3. Sonbaharda kuruyup dökülen ağaç yaprağı.
Gazi
1. Düşmanla savaşan veya savaş yapmış kimse. 2. Savaştan sağ ve zafer kazanmış olarak dönen kimse.
Gedik
1. Büyük çentik, yıkık yer. 2. Dağ geçidi. 3. Güçlük, güç durum. 4. Yüksek yer, tepe. 5. Ayrıcalık, verilmiş hak. 6. Görev, vazife.
Gedikbaş
Ayrıcalıklı kimse.
Gedikbay
AYrıcalıklı kimse.
Gediktaş
Ayrıcalıklı, güçlü kimse.
Gediz
1. İçinde su birikmiş çukur. 2. Ege bölgesinde bir akarsu.
Gelener
Gelen kimse.
Genç
1. Yaşı ilerlememiş olan. 2. Dinç, sağlıklı.
Gençağa
Genç, sağlıklı kimse.
Gencal
Genç birisiyle evlen anlamında kullanılan bir ad.
Gencalp
bk. Gençalp
Gencaslan
bk. Gençaslan
Gencay
bk. Gençay
Gence
Geniş, genişçe.
Gencel
Gençleş, genç kal anlamında kullanılan bir ad.
Gencer
bk. Gençer
Gençkal
Dinç ve sağlıklı kal anlamında kullanılan bir ad.
Genco
Genç sözcüğünden yapılmış bir ad.
Gençsav
Yeni düşüncelere sahip kimse.
Gençsoy
Sağlıklı bir soydan gelen kimse.
Gençsu
Genç bir soydan gelen kimse.
Gençtan
Sabahın ilk vakti.
Gençtürk
Genç Türk.
Genez
1. Kolay. 2. Yaraşır, uygun.
Geray
bk. Giray
Gerçek
1. Doğru, dürüst. 2. Temel, başlıca, asıl doğayı yansıtan.
Gerçeker
1. Dürüst kimse. 2. Ermiş, veli. 3. Kılavuz, yol gösteren.
German
bk. Kirman
Gevheri
1. Mücevherle ilgili. 2. Kuyumcu.
Gezenay
Gezip dolaşan kimse.
Gezgin
Çok gezen, çok gezi yapan kimse.
Gezginer
Çok gezen kimse.
Giray
Eskiden Kırım hanlarının ve han ailesinden olan prenslerin kullandığı san.
Girayalp
Hükümdar yiğit.
Girayer
Hükümdar olan kimse.
Girayhan
Hükümdar.
Girgin
Herkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan.
Girginalp
Herkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan yiğit.
Girginer
Herkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan kimse.
Girginkoç
Herkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan kimse.
Giz
Gizli tutulan şey, sır.
Gizay
Sır saklayan kimse.
Gizer
Sır saklayan kimse.
Gizmen
Giz saklayan kimse.
Gıyas
1. Yardım. 2. Yardımcı kimse.
Gıyasettin
Dinin yayılmasına yardımı dokunan kimse.
Gıyasi
Yardımla ilgili, yardımcı.
Göcek
1. Taze, güzel. 2. Bir karış boyunda büyümüş ekin. 3. Köşe, kenar, kıyı.
Göçen
Göçmen, muhacir.
Göçer
1. Yer, yurt edinmeyen, göç etmekten hoşlanan. 2. Göçebe.
Göçmen
Kendi ülkesinden ayrılarak yerleşmek için başka ülkeye giden kimse.
Göğem
1. Yeşile çalar mor renk. 2. Bir çeşit yabani ekşi erik. 3. Yapraklanmış ekin.
Göğen
1. Yeşillik. 2. Bir tür mantar.
Göğüş
Sarı saçlı, mavi gözlü kimse.
Gökalp
Mavi gözlü yiğit.
Gökay
Mavi gözlü kimse.
Gökbaran
Gökten inen yağmur.
Gökbay
Mavi gözlü kimse.
Gökbayrak
Gökte dalgalanan bayrak.
Gökbel
Yeşil geçit.
Gökbelen
bk. Belen
Gökberk
Yeşil yaprak.
Gökbey
Mavi gözlü bey.
Gökbora
Fırtına.
Gökbörü
Kurt.
Gökbudak
Budak.
Gökbudun
Halk, ulus.
Gökbulut
Mavi bulut.
Gökcan
Mavi gözlü kimse.
Gökçe
1. Güzel, gösterişli kimse. 2. Melek. 3. Mavi gözlü kimse.
Gökçebala
Güzel, gösterişli, sevimli çocuk.
Gökçebalan
Güzel, gösterişli, sevimli çocuğun anlamında kullanılan bir ad
Gökçebel
Güzel, gösterişli, sevimli soydan geleen kimse.
Gökçebey
Güzel, gösterişli, sevimli bey.
Gökçeer
Güzel, gösterişli, sevimli insan.
Gökçek
1. Güzel, sevimli, hoş kimse. 2. Yiğit, cesur. 3. Taze, körpe.
Gökçel
Gök rengini andıran, mavimsi.
Gökcen
Güzel, taze, dinç, sağlıklı.
Gökçer
bk. Gökçeer
Gökçesu
Tatlı, güzel su.
Gökçil
bk. Gökçül
Gökçin
Maviye çalan, mavimsi.
Gökçül
1. Gökle ilgili, semavi. 2. Maviye çalan renk.
Gökçün
bk. Gökçin
Gökdal
Göğe ulaşmış dal.
Gökdemir
Mavi gözlü, güçlü kimse.
Gökdeniz
Çakır gözlü kimse.
Gökdoğan
1. Bir tür doğan. 2. Çakır gözlü.
Gökel
Göğe açılan el.
Göken
bk. Göğen
Göker
Mavi gözlü kimse.
Gökgöl
Suları bulanık olmayan göl.
Gökhan
Eski Türklerde gök Tanrısı.
Gökhun
Doğu insanı.
Gökmen
Sarışın, mavi gözlü kimse.
Gökmenalp
Sarışın, mavi gözlü yiğit.
Gökmener
Sarışın, mavi gözlü kimse.
Gökmete
Mavi gözlü hükümdar.
Göknel
Gökle ilgili olan.
Göknur
Parlak olan gökyüzü.
Göksal
bk. Göksel
Göksaltuk
Özgür kişi.
Göksan
Saygın kimse.
Göksav
İleri görüşlü kimse.
Göksay
Değerli olduğunu kabul et anlamında kullanılan bir ad.
Göksel
Gökle ilgili, semavi.
Göksen
Mavi gözlüsün anlamında kullanılan bir ad.
Göksenin
Her zaman yükselmeyi, ilerlemeyi amaçla anlamında kullanılan bir ad.
Gökser
Saygın kimse.
Göksev
Yükselmeyi yücelmeyi sev anlamında kullanılan bir ad.
Gökseven
Yükselmeyi, yücelmeyi seven kimse.
Göksever
Yükselmeyi, yücelmeyi seven kimse.
Gökşin
1. Gökkuşağı, alkım. 2. Mavi renkli.
Göksoy
Soyu yüce olan kimse.
Göksu
1. Gökten inen su.2. Türkiye'nin çeşitli yerlerinde bulunan akarsuların genel adı.
Göksun
Yüksel, yücel anlamında kullanılan bir ad.
Göktalay
Mavi deniz.
Göktan
Şafak vakti.
Göktaş
Gezegenlerin arasında hareket eden, tümüyle gaz durumuna geçmeden yeryüzüne ulaşan katı cisim.
Göktay
Tek, biricik.
Gökten
Gökten, yüksekten.
Göktöre
Törelere bağlı kimse.
Göktuğ
Savaşmayı seven kimse.
Göktulga
Savaşçı kimse.
Göktuna
Mavi suları olan Tuna.
Göktunç
Sağlam karakterli olan kimse.
Göktürk
İslamlıktan önce Orta Asya da yaşamış bir Türk ulusu.
Gökyay
Işık saç anlamında kullanılan bir ad.
Gönç
1. Zengin, varlıklı. 2. Şen, neşeli. 3. Yiğit, kuvvetli.
Göndem
Uyan, itaat eden, uysal.
Gönder
1. Bayrak veya mızrağın sapı. 2. Kayık ve yelkenli gemilere yön vermeye yarayan, ucu madenî ağaç sopa.
Gönen
1. "Mutlu ol, refaha kavuş, rahat et, sevin" anlamında kullanılan bir ad.2. "Yavrum, kuzum" anlamında sevgi belirten sözcük. 3. Bolluk, bereket.
Gönenç
Bolluk, rahatlık ve varlık içinde yaşama.
Gönener
Mutlu, rahat kimse.
Gönüldeş
Aynı düşünceleri paylaşan, birbirini seven kimseler.
Göral
Görüp al anlamında kullanılan bir ad.
Görbil
Görüp bil anlamında kullanılan bir ad.
Görgü
1. Bir toplum içinde uyulması gerekli saygı ve incelik kuralları. 2. Bir kimsenin anlayış, seziş ve bilgisini artıracak nitelikte etki yapan deneysel bilgi. 3. Göz tokluğu.
Görgüç
1. Dürbün. 2. Pencere.
Görgün
Görgülü, bilgili.
Görgünay
Görgülü, bilgili kimse.
Görgüncan
Görgülü, bilgili kimse.
Görk
1. Güzellik, gösteriş. 2. İyi huy. 3. Süs, ziynet.
Görkel
Eline ayağına düzgün kimse.
Görkem
1. Gösteriş, heybet. 2. İyi gelişmiş, gürbüz.
Görkemli
Gösterişli, göz alıcı kimse.
Görker
Gösterişli kimse.
Görkey
Güzellik.
Görklü
Güzel, gösterişli.
Görkmen
Yakışıklı, gösterişli kimse.
Görksev
Güzeli, güzelliği sev anlamında kullanılan bir ad.
Gövez
Gururlu, mağrur kimse.
Göymen
Gözleyen, dikkatle bakan kimse.
Göyük
Yanmış, yakılmış.
Göyünç
Özlem, hasret.
Gözay
Gözleri parlayan kimse.
Gözaydın
Sevinçli, mutlu bir olayı kutlama.
Gözegir
Dikkat çek anlamında kullanılan bir ad.
Gözem
1. İlgi çeken, sevimli, hoşa giden kimse. 2. Sulak yer. 3. Pınar.
Gözütok
Aç gözlü olmayan kimse.
Güç
1. Yorucu, emekle yapılan. 2. Zor, çetin. 3. Şiddet. 4. İş, meşguliyet. 5. Kuvvet.
Gücal
bk. Güçal
Gücalp
bk. Güçalp
Gücel
bk. Güçel
Gücer
Güçlü kimse.
Güçeren
Güçlü yiğit.
Güçermiş
Güçlü kimse.
Güçhan
Güçlü hükümdar.
Güçkan
Delikanlı kimse.
Güçkanat
Güçlü kimse.
Güçlü
1. Gücü çok olan. 2. Etkili, önemli, nitelikli. 3. Şiddetli.
Güçlübay
Güçlü kimse.
Güçlüer
Güçlü kimse.
Güçlühan
Güçlü hükümdar.
Güçlükhan
bk. Güçlühan
Güçlütürk
Güçlü Türk.
Güçmen
Güçlü kuvvetli kimse.
Güçsal
Gücünü, kuvvetini göster anlamında kullanılan bir ad.
Güçsalan
Gücünü, kuvvetini gösteren kimse.
Güçsan
Gücüyle tanınan kimse.
Güçsel
Güçlü, kuvvetli kimse.
Gücümen
Küçük.
Güçyener
Güçlükleri yenen kimse.
Güçyeter
Gücü yeten kimse.
Güdek
Amaçlanan sonuç, güdülen amaç.
Güder
1. Yöneten, idare eden. 2. Düşüncelerini, ilkelerini gerçekleştirmeye çalışan.
Gülbay
Gül-bay.
Gülbek
Gülümseyen bey.
Gülbey
Gülümseyen bey.
Gülbeyi
Gül gibi güzelin kocası.
Güldoğan
Gül gibi güzel.
Güleç
Her zaman gülen, gülümseyen, güler yüzlü.
Güleçer
Her zaman gülen, gülümseyen, güler yüzlü kimse.
Güleğen
Çok gülen, neşeli.
Gülek
Güler yüzlü, güleç.
Gülel
Elinde gül olan.
Gülener
Gülen, gülümseyen kimse.
Gülergin
Olgun gül.
Gülergün
bk. Gülergin
Gülerman
Güler yüzlü, güleç kimse.
Gülertan
Aydınlık şafak.
Güleryüz
Yüzü hep gülen, neşeli.
Gülhan
Gül gibi güzel kimse.
Gülkan
Kırmızı renkli gül.
Gülmen
Çok gülen, her zaman gülen kimse.
Gülşahin
Cesur ve kuvvetli olan.
Gülsoy
Gül gibi saf ve temiz bir soydan gelen.
Gültan
İnsanı şaşırtan nitelikte güzel olan.
Gültaş
Gül, eğlen, coş anlamında kullanılan bir ad.
Gültekin
Güvenilir kimse.
Güman
1. İnanç. 2. Kanaat. 3. İstek, heves. 4. Neşe.
Gümberk
Aydınlık gün.
Gümeç
1. Bal peteği. 2. Külde pişirilen ekmek.
Gümüş
Parlak, beyaz renkli kolay işlenir, değerli bir maden.
Gümüşkurt
Gümüş gibi değerli olan.
Gümüşkut
Mutlu, şen.
Gümüştan
Tan vakti gibi temiz ve saf olan.
Gümüştay
Temiz ve dürüst olan.
Gümüştekin
Dürüst, doğru ve değerli olan.
Gün
1. Güneş. 2. Gündüz. 3. İyi yaşanmış zaman.
Günaç
Gün gibi doğ, aydınlat" anlamında kullanılan bir ad.
Günak
İyi, hayırlı, mutlu gün.
Günal
Aydın ol, aydınlan anlamında kullanlıan bir ad.
Günalan
Aydınlanan, aydın olan.
Günalp
Güneş gibi aydınlım ve ışık saçan yiğit.
Günaltan
Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar.
Günaltay
Güneş gibi yükseklerde, yüksek makamlarda ışık ve aydınlık saçan.
Günan
Işığı ve aydınlığı her zaman hatırla anlamında kullanılan bir ad.
Günay
Güney, güneş gören yer.
Günaydın
Sabahları söylenen esenleme sözü.
Günbay
Zenginlik içinde geçen gün.
Günbek
bk. Günbey
Günbey
Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan bey.
Günçağ
Güneş gibi ışık ve aydınlık saç anlamında kullanılan bir ad.
Günçe
Güneşli yer.
Gündal
Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan genç.
Gündaş
bk. Gündeş
Gündemir
Sağlam ve kuvvetli ışık saçan.
Günden
Uysal, yumuşak, her şeyi kabul eden kimse.
Gündeniz
Deniz gibi coşkun bir biçimde etrafına ışık ve aydınlık saçan
Günder
Gönder, yolla anlamında kullanılan bir ad.
Gündeş
AYnı günde doğan.
Gündoğan
Sabaha karşı doğan çocuklara verilen bir ad.
Gündoğar
bk. Gündoğan
Gündoğdu
Sabaha karşı doğdu anlamında kullanılan bir ad.
Gündoğmuş
Sabaha karşı doğan çocuklar için kullanılan bir ad.
Gündöndü
1. Öğleden sonraki zaman. 2. Ayçiçeği.
Gündüz
Günün sabahtan akşama kadar süren aydınlık bölümü.
Gündüzalp
Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
Gündüzbey
Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Gündüzhan
Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar.
Güneç
Çok güneş alan yer.
Günel
Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan.
Güner
Tan vakti.
Güneral
Sabah erkenden al anlamında kullanılan bir ad.
Güneralp
Sabahın erkeninde kalkıp işe başlayan yiğit.
Güneray
Sabahın ilk vakitleri gibi parlak ve saf olan.
Güneren
Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
Günergin
Batmak üzere olan güneş.
Güneri
Günün adamı, günün kişisi.
Günerkan
Yiğit soydan gelen aydın kimse.
Günerman
Yiğit soydan gelen aydın kimse.
Güneş
Gezegenlere ve yer yuvarlağına ışık ve ısı veren büyük gök cismi.
Güneşen
Günü mutlu ve neşeli geçen.
Güneşhan
Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan hükümdar.
Güney
1. Dört ana yönden biri, Kuzey kutbuna karşı olan. 2. Her zaman güneş alan yer.
Güngör
“Mutluluk, neşe içinde yaşa” anlamında kullanılan bir ad.
Güngörbey
Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Güngördü
Her zaman neşe, mutluluk ,çinde yaşadı anlamında kullanılan bir ad.
Güngören
Mutluluk, neşe içinde yaşayan.
Güngörmüş
Mutlu, güzel hayat sürmüş.
Güngöze
Işıklı kaynak.
Günhan
Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar.
Güniz
Güneş gibi aydınlık bırakan ize sahip kimse.
Günizi
Güneşin izini taşıyan kimse.
Günizli
Güneşin izini taşıyan kimse.
Günışık
Güneş ışığı.
Günkan
Güneş gibi aydınlık bir soydan gelen kimse.
Günkaya
Güneş gibi aydınlık ve parlak kimse.
Günkurt
Günei gibi aydın ve parlaklık saçan kimse.
Günkut
Günü kutlu ve mutlu geçen kimse.
Günkutan
Gününü neşeli ve mutlu geçiren.
Günkutlu
Günü kutlu ve mutlu olan.
Günmutlu
Günü neşeli ve mutlu olan.
Günnur
Güneş gibi ışık ve aydınlkı saçan.
Günol
Güneş gibi aydınlık ve ışık saç anlamında kullanılan bir ad.
Günsar
Güneş gibi her tarafı çevrele, herkese yararın olsun anlamında kullanılan bir ad.
Günsav
Güneş gibi herkese etki et anlamında kullanılan bir ad.
Günsel
Gün ışığı, ışık seli.
Günşen
Günü mutlu ve şen olan.
Günser
Güneş gibi aydınlık, ışık saç anlamında kullanılan bir ad.
Günşıray
Güneş gibi parlak yüzü olan kimse.
Güntan
Tan vakti.
Güntekin
Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan kimse.
Güntimur
bk. Gündemir
Güntöre
Törelere bağlı kimse.
Güntülü
Gündüz rüyası.
Güntürk
Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan Türk.
Güntürkün
Aydınlık ve ışık saçmak Türk'e yakışır anlamında kulanılan bir ad.
Günvar
Gün gibi parlak olan kimse.
Günver
Aydınlık ve ışık saç anlamında kullanılan bir ad.
Günyaruk
Gün ışığı.
Günyeli
Doğu rüzgârı.
Günyıl
Gün ve yıl.
Günyol
Işıklı, aydınlık yol.
Günyüz
Güneş gibi parlak yüz.
Gür
1. Bol, fazla, güçlü olarak çıkan. 2. Ormanlık, çalılık. 3. Kesilmiş ağacın sürgünü.
Gürak
Çok beyaz, temiz.
Gürakan
Bol, fazla akan.
Gürakın
Fazlaca yapılan akın.
Güral
Fazlaca kırmızı olan.
Güran
Çokça hatırla anlamında kullanılan nir ad.
Gürarda
Kendisinden sonra gelenleri çok olan.
Gürata
Atası güçlü ve kuvvetli olan.
Güray
Etrafa çokça ışık ve aydınlık saçan.
Gürbaş
Güçlü, kuvvetli kimse.
Gürbaşkan
Güçlü, kuvvetli başkan.
Gürbay
Güçlü ve kuvvetli zengin.
Gürboğa
Güçlü ve kuvvetli kimse.
Gürbüz
Sağlam, güçlü ve iyi gelişmiş, iri.
Gürcan
Canlı, güçlü, kuvvetli kimse.
Gürdal
Soyu çok geniş olan kimse.
Gürer
Güçlü, yiğit kimse.
Gürgân
1. Kurtlar.2. Aksak Timur´un lakabı.
Gürhan
Bolluk içindeki güçlü han.
Gürkan
Canlı, kanlı kimse.
Gürsel
Sel gibi çağlayan, hareketli kimse.
Gürsu
Çağlayan.
Güven
Korku, çekinme ve kuşku duymadan inanma ve bağlanma duygusu, sevinç, mutluluk.
Güvenç
1. Güvenme duygusu. 2. Sevinçli. 3. Dayanak, arka, yardım.
H
Hakan
1. Türk, Moğol ve Tatar hanları için "hükümdarlar hükümdarı" anlamında kullanılan bir unvan.2. Osmanlı padişahlarına verilen unvan.
Hakikat
(haki:kat)
Hakkı
Doğrulukla, hakla ve adaletle ilgili.
Haktan
Allah'tan gelen, Allah'ın verdiği.
Hakverdi
Allah’ın verdiği kimse.
Halâs
Kurtuluş, kurtulma.
Halâskâr
Kurtarıcı.
Haldun
Sonsuz olan, ebedî olan.
Halef
1. Birinden sonra gelip onun yerine geçen kimse, sonradan gelen. 2. Soy.
Hâlet
(hâ:let)
Halife
1. Birinin yerine geçen kimse. 2. Hz. Muhammed'in vekili ve dünyadaki Müslümanların başı olan kimse.
Halil
Sadık, samimi, dost.
Halilullah
1. Allah’ın sadık dostu. 2. Hz. İbrahim’e verilen san.
Halim
1. Yumuşak huylu, sert olmayan. 2. Allah’ın adlarındandır.
Halis
1. Karışık olmayan, saf, katışıksız. 2. İçten, samimi.
Halit
Sürekli, sonsuz, ebedî.
Halittin
Dinin sonsuzluğu, ölümsüzlüğü.
Halûk
İyi ahlak sahibi, iyi huylu, geçimli kimse.
Hamaset
Cesaret, kahramanlık, yiğitlik.
Hamdi
Allah’ı övmeyle, Allah’a şükretmekle ilgili.
Hamdullah
Allah’ın övgüsü.
Hami
1. Koruyan, koruyucu, himaye eden. 2. Kayıran, kayırıcı.
Hamil
1. Taşıyan, taşıyıcı. 2. Sahip olan. 3. Destek.
Hamis
Beşinci.
Hamit
1. Övülmeye değer. 2. Allah'ın adlarındandır. 3. Hamdeden, şükreden.
Hamza
1. Aslan, güçlü adam. 2. İslam tarihinde Hz. Muhammed'in amcası.
Han
1. Eski Türklerde kağana bağlı veya kendi başına buyruk, ikinci derecede bir devlet başkanı. 2. Osmanlı Padişahlarının adlarının sonuna getirilen san.
Hanalp
Yiğit, cesur hükümdar.
Hanbek
Güçlü, kuvvetli hükümdar.
Hanbey
Hükümdar ve bey.
Hanedan
Peygamber, hükümdar veya devlet büyüğü gibi bir kimseye dayanan soy, büyük aile.
Hanefi
Hanefi mezhebinden olan kimse.
Hanif
1. İslam dinine sımsıkı bağlı olan kimse. 2. İslamiyetten önce tek Tanrı'ya inanan.
Hankan
Han soyundan gelen kimse.
Hansoy
Han soyundan gelen kimse.
Hanzade
(hanza:de)
Harun
1. Parlayan.2. Hz. Musa'nın küçük kardeşinin adı.
Hasan
1. Güzel. 2. İyi ve hayırlı iş.
Hasanalp
Güzel yiğit.
Hasane
bk. Hasene
Hasbek
İyi, dürüst, saf insan.
Hasbi
İsteyerek ve karşılık beklemeksizin yapılan.
Hasefe
Seçkin kabadayı.
Haşim
1. Kıran, ezen, parçalayan. 2. Ekmek doğrayan.
Hasip
1. Değerli, saygın, soyu temiz kimse. 2. Muhasebeci.
Haslet
İnsanın yaradılışındaki huyu, doğası.
Haşmet
1. Büyüklük, görkem. 2. Kibarlık, nezaket. 3. Alçak gönüllülük.
Haşmettin
Dinin büyüklüğü, ihtişamı.
Haspolat
Katışıksız, saf, çelik gibi kimse.
Hasret
Özlem, özleyiş.
Hatem
1. Mühür. 2. Cömert. 3. Son, en son, sonuncu.
Hatemî
1. Mühürle ilgili olan. 2. Mühür yapan. 3. Cömertlik. 4. Sonuncu.
Hatif
1. Sesi işitilip kendisi görülmeyen kimse. 2. Çağıran, seslenen. 3. Gaipten seslenir gibi haber veren melek.
Hatim
1. Sona erdiren, bitiren. 2. Mühürleyen, mühürleyici. 3. Sonuncu.
Hatip
1. Güzel, düzgün. 2. Bir topluluk karşısında etkili konuşan kimse. 3. Camide hutbe okuyan kimse.
Hattat
Güzel el yazıları yazan ve mesleği hattatlık olan kimse.
Havi
İçine alan, kaplayan.
Hayalî
1. Hayal niteliğinde veya hayal ürünü olan, düşsel, imgesel. 2. Karagöz oynatan kimse, karagözcü.
Hayati
1. Yaşamla ilgili, yaşamsal. 2. Büyük önem taşıyan, önemli.
Haydar
1. Aslan. 2. Cesur, yiğit kimse. 3. Hz.Ali’nin lakabı.
Hayır
İyilik, karşılık beklemeden yapılan yardım.
Hayran
1. Hayranlık duyan, hayrette kalan. 2. Son derece beğenen, tutkun.
Hayrani
Hayranlık, şaşkınlık.
Hayret
Şaşkınlık, şaşma.
Hayrettin
Dinin hayırlısı.
Hayri
Hayır ve iyilikle ilgili, uğurlu ve kutlu.
Hayrullah
Allah’ın hayırlı kıldığı.
Hazar
Barış ve güven.
Hazık
Usta, mahir, becerikli.
Hazım
Sindiren, sindirici kimse.
Hazret
1. Yüce kabul edilen kimselerin adlarının başına saygı, övme, yüceltme amacıyla getirilen unvan. 2. Adı söylenmeyen bir kimseden söz edilirken kullanılan bir söz.3. Genellikle erkekler arasında senli benli konuşmada kullanılan bir seslenme sözü.
Hekim
Doktor, tabip, bilge kişi, filozof.
Hemdem
Birlikte yaşayan, arkadaş.
Heper
Her zaman yiğit, yürekli olan kimse.
Hepyener
Her zaman üstün gelen, yenen kimse.
Hepyüksel
Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel anlamında kullanılan bir ad.
Heybet
İnsanlara korku ile birlikte saygı uyandıran görünüş, büyüklük, ululuk.
Heyecan
Duygularda meydana gelen coşma, coşkunluk.
Hezarfen
Çok bilen, elinden çok iş gelen.
Hicabi
Utanmayla ilgili.
Hicap
Utanma, sıkılma.
Hicret
1. Bir ülkeden başka bir ülkeye göç etme. 2. Hz. Muhammed’in Mekke’den Medine’ye göç etmesi.
Hiçsönmez
Hiç sönmeyen, her zaman ışık ve aydınlık saçan.
Hiçyılmaz
Hiç yılmayan, bıkmayan.
Hidayet
(hida:yet)
Hidayettin
Dinin gösterdiği doğru yol.
Hikmet
1. Bilgelik. 2. Neden, gizli neden. 3. Allah’ın insanlarca anlaşılamayan amacı. 4. Özlü söz, vecize.
Hikmettin
Dinin hikmeti.
Hikmetullah
Allah’ın hikmeti.
Hilâlî
(hilâ:li:)
Hilkat
1. Yaradılış, yaratılma. 2. Huy özelliği.
Hilmi
Yumuşak huylu, nazik, ince kimse.
Himmet
1. Gayret, emek, çaba. 2. Yüksek irade. 3. Yardım, kayırma. 4. Kutsal sayılan bir kişi tarafından yapılan etki.
Hisar
1. Küçük kale. 2. Kuşatma, etrafını çevirme.
Hitam
1. Son, nihayet. 2. Bitme, tükenme.
Hıdır
bk. Hızır
Hıfzı
1. Saklama, koruma ile ilgili. 2. Ezberleme, akılda tutma.
Hıfzırrahman
Merhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
Hıfzullah
Merhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
Hıncal
Hıncını al anlamnda kullanılan bir ad.
Hızır
Halk inanışlarına göre ölümsüzlüğe kavuşmuş olduğuna inanılan ulu kimse.
Hızlan
Hız kazan, hızını artır anlamında kullanılan bir ad.
Hızlı
Çabuk, süratli.
Hızlıer
Çabuk, süratli kimse.
Hoşgör
Anlayışlı, görgülü ol anlamında kullanılan bir ad.
Hüccet
1. Seçkin âlimlere verilen san. 2. Delil, kanıt.
Hudavendigâr
1. Amir, hâkim. 2. Osmanlı Padişahı I. Murat’ın sanı.
Hudavent
1. Allah, Tanrı. 2. Efendi, sahip. 3. Hükümdar.
Hüdaver
Hüda:ver
Hudaverdi
Tanrı verdi, bağışladı anlamında kullanılan bir ad.
Hudayi
Allah’ın yarattığı.
Hükümdar
Padişah, kral, hakan gibi taht sahibi devlet başkanı.
Hulagu
1. Kula tüylü at. 2. İlhanlılar Devletinin kurucusu olan hükümdar.
Hulki
1. Yaradılışla ilgili. 2. İyi yaradılışlı, iyi ahlaklı.
Hulûsi
1. Saf halis, içi temiz. 2. İçten, candan.
Hümayun
1. Kutlu, kutsal. 2. Padişaha özgü, hükümdarla ilgili.
Hunalp
Savaşçı yiğit.
Hüner
1. Beceri, marifet. 2. Ustalık.
Hünkâr
Padişah, sultan, hükümdar.
Hür
Özgür, bağımsız.
Hüray
Hür-ay. Ay gibi özgür, ay kadar bağımsız.
Hürbey
Özgür, bağımsız bey.
Hürcan
Özgür, bağımsız kimse.
Hürdoğan
Hür, özgür olarak doğan.
Hürkal
Özgür, bağımsız yaşa nalamında kullanılan bir ad.
Hürkan
Özgürlüğü, bağımsızlığı seven, özgür soydan gelen.
Hürmet
Saygı.
Hürol
Özgür, serbest ol anlamında kullanılan bir ad.
Hürriyet
Özgürlük, bağımsızlık, serbestlik.
Hürsel
Coşkuda özgür olan.
Hürsev
Özgür, serbest olanı sev anlamında kullanılan bir ad.
Hurşit
Güneş.
Hüryaşar
Özgür, serbest yaşayan.
Hüsam
1. İyi bilenmiş, keskin kılıç. 2. Hüsamettin adının kısa söylenişi.
Hüsamettin
Dinin keskin kılıcı.
Hüseyin
Küçük sevgili.
Hüsmen
bk. Hüsamettin
Hüsnü
Güzel.
Hüsrev
Hükümdar, padişah.
Huzur
Baş dinçliği, gönül rahatlığı, dirlik, erinç.
İ
İbad
bk. İbat
İbadet
Allah’ın buyruklarını yerine getirme, tapınma.
İbadullah
Allah'ın kulları, insanlar.
İbat
1. Kullar, insanlar. 2. İbadet edenler.
İbik
1. Köşe, kenar, uç. 2. Tavuk, kuş vb. hayvanların gagası.
İbiş
bk. İbrahim
İbo
bk. İbrahim
İbrahim
İnananların, halkların babası.
İçaçan
İç açan, gönlü rahatlatan, beğenilen.
İçli
Kolay duygulanan, duygulu, hassas.
İçöz
İçi özlü, değerli.
İçten
Yürekten, candan, samimi.
İdi
1. Güç, kuvvet.2. Sahip.
İdikurt
Güçlü kimse.
İdikut
Kutlu, saadetli, yüksek rütbeli.
I
Idık
Kutsal, mübarek.
Idıkut
1. Eski Türklerde bir san. 2. Devlet yönetme gücü.
İ
İdris
1. Meyvesi hoş kokulu, kerestesi güzel bir kiraz türü. 2. Kur’an-ı Kerim’de adı geçen, ilk kez giysi dikip giydiği için terzilerin, ilk kez kalem kullandığı için yazarların piri sayılan İdris Peygamberin adı.
İffet
1. Temizlik. 2. Namus.
İğdemir
Marangozlukta ağaç delmek için kullanılan çelik araç.
İhlâs
1. Temiz, doğru sevgi. 2. Gönülden gelen dostluk, içtenlik, bağlılık.
İhsan
1. İyilik etme, iyilik. 2. Bağış, bağışlama. 3. Bağışlanan şey.
İhvan
1. Sadık, candan dostlar. 2. Bir tarikata mensup kişiler.
İhya
(ihya:)
İkbal
1. Baht açıklığı. 2. Arzu, istek.
İkiz
Bir çift, iki tane.
İklim
1. Bir ülke veya bölgenin ortalama hava koşullarıyla beliren durumu. 2. Ülke, diyar. 3. Çevre, ortam.
İkram
1. Saygı gösterme. 2. Ağırlama. 3. Bir şeyi armağan olarak verme.
İkrami
1. İkram ile ilgili, saygı ve ağırlamayla ilgili. 2. İkramı seven.
İl
Yurt, ülke, devlet, halk.
İlal
Ülke al, fethet anlamında kullanılan bir ad.
İlalan
Ülke alan, ülke fetheden.
İlaldı
bk. İlalan
İlalmış
bk. İlalan
İlarslan
Ülkenin en güçlü insanı.
İlaydın
Ülkenini aydın ve mutlu kimsesi.
İlbars
Ülkenini en güçlü kimsesi.
İlbaş
Bir ülkenin başı, hükümdar.
İlbasan
Bir ülke üzerine yürüyen, o ülkeyi fetheden.
İlbasmış
bk. İlbasan
İlbastı
bk. İlbasan
İlbay
Vali.
İlbeg
bk. İlbey
İlbek
bk. İlbey
İlbey
Memleketin, ülkenin hükümdarı.
İlbeyi
bk. İlbey
İlbilge
Ülkenin en bilge kişisi.
İlboğa
Ülkenini en güçlü kimsesi.
İlbozan
Ülkenin altını üstüne getiren kimse.
İlbozdu
Ülkenin altını üstüne getirdi anlamında kullanılan bir ad.
İlbudun
Memleket halkı.
İlcan
Memleketin sevimlisi.
İlçi
bk. Elçi
İldem
Yaptığı işin kötü sonuç vermesinden üzülen, pişmanlık duyan kimse.
İldemer
Yaptığı işin kötü sonuç vermesinden üzülen, pişmanlık duyan kimse.
İldemir
Ülkenin güçlü kimsesi.
İldeniz
Ülkenin denizi.
İldeş
Aynı ülkeden olanların her biri.
I
Ildır
1. Parıltı, parlayış. 2. Alacakaranlık. 3. Ege denizi kıyısında Karaburun Yarımadasının batısında arkeolojik nitelikte bir köy.
Ildız
1. Yıldız. 2. Gündönümünden 10 gün önceki zaman.
İ
İlergin
Ülkenini olgun kimsesi.
İleri
1. Benzerlerini geride bırakmış. 2. Henüz gelmemiş zaman, gelecek.
İlerigün
Önceki gün
I
Ilgar
1. Çok çabuk, hızlı. 2. Hücum, akın. 3. Verilen söz. 4. Havanın parlak, açık olması. 5. Öfke.
Ilgarlı
1. Çabuk davranan, hızlı. 2. Sözünde duran. 3. Öfkeli.
Ilgaz
1. Atın dört nala koşması. 2. Hücum, akın.
Ilgazcan
Akıncı, savaşçı kimse.
Ilgazer
Akıncı, savaşçı kimse.
İ
İlgazi
Gazi olan.
İlgi
İki şey arasındaki herhangi bir bağlılık, ilişki.
İlgin
bk. Elgin
İlginç
İlgi uyandıran, ilgi ve dikkat çeken.
I
Ilgı
1. Soy sop. 2. Sürü. 3. Çoban. 4. Hısım, akraba.
Ilgım
1. Serap, belli belirsiz görünme. 2. Gök erimi, ufuk.
Ilgın
1. Akdeniz Bölgesinde yetişen bir ağaç veya ağaççık.2. Hafif esen rüzgâr. 3. Kavurucu sıcak. 4. Belli belirsiz, hafif. 5. Serap. 6. Hayal. 7. İnce.
İ
İlgü
Engel.
İlgün
Halk, ulus, ahali.
İlham
1. İçe, gönle doğma, esin. 2. İçe, gönle doğan şey. 3. Allah’ın Peygamberlerin yüreğine doğdurduğu Tanrısal âleme özgü duygu ve düşünceler.
İlhami
İçe, gönle doğan duygularla, düşüncelerle, esinle ilgili.
İlhan
1. Hükümdar, imparator. 2. Eskiden Moğol İmparatorlarına verilen san.
İlig
Eski Türklerde hükümdar.
İlim
1. Bilme, biliş, bir şeyin doğrusunu bilme. 2. Bilim.
İlimdar
Bilim sahibi, bilgili kimse.
I
Ilıcak
1. Sıcak su kaynayan yer. 2. Ilıkça. 3. Yoğurt yapmak için yeni mayalanmış süt.
Ilıcan
Sıcakkanlı kimse.
İ
İlkan
Öncelikle an, hatırla anlamında kullanılan bir ad.
İlkay
Ayın hilal durumu, yeni ay.
İlke
1. Temel düşünce, temel kanı. 2. Temel bilgi. 3. Davranış kuralı.
İlkehan
Kendine göre ilkeleri olan hükümdar.
İlker
İlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlki
İlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkim
İlk doğan çocuklara verilen adlardan biri.
İlkin
İlk doğan çocuklara verilen adlardan biri.
İlkiz
İkiz doğan çocuklarda ikinci doğanın adı.
İlksoy
İlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkün
İlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkünsal
İlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkut
Ülkenin kutlusu, mutlusu, uğurlusu.
İlkutay
Ülkenin mutlusu olan kimse.
İlkutlu
Ülkenin kutlusu, saygın kimsesi.
İlmen
Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
İlpars
Ülkenin en güçlü kimsesi.
İlsavaş
Ülkenini savaşçı kimsesi.
İlsavun
Ülkeni düşmanlardan koru, savun anlamında kullanılan bir ad.
İlsev
Ülkeni sev anlamında kullanılan bir ad.
İlseven
Ülkesini seven.
İlsever
Ülkesini seven.
İlsu
Ülkenin su gibi sar ve temiz insanı.
İltan
Ülkenin beğenilen insanı.
İltaş
Ülkenin sert, güçlü insanı.
İltay
Ülkenin benzersiz insanı.
İltekin
Ülkenin tek ve eşsiz insanı.
İltemir
bk. İldemir
İltemiz
Ülkenin temiz ve dürüst insanı.
İltemür
bk. İldemir
İlter
Yurdu koruyan, gözeten, yurtsever kimse.
İlteriş
Devleti, ülkeyi derleyip toplayan, birleştiren.
İltutmuş
Ülkeyi idare altında yöneten kimse.
İltüze
Ülkeninin adaletini sağlayan kimse.
İltüzün
Ülkenin yumuşak huylu, saygın kimsesi.
İlvan
1. Gösteriş, çalım. 2. Süs.
İlyas
1. Kutsal kitaplarda adı geçen, yağmurlara hükmeden İsrail Peygamberi. 2. Mersin ağacı.
İmadettin
Dinin direği.
İmam
1. En önde bulunan, önder. 2. Namazda kendisine uyulan kimse. 3. Müslümanlıkta mezhep kuran kimse. 4. Halife olan kimse.
İmamettin
Dinin öncüsü, önderi.
İman
1. İnanma, inanç. 2. İslam dinini kabul etme.
İmat
Direk, sütun.
İmdat
1. Tehlikede veya güç durumda olana yapılan yardım. 2. Yardım için gelen kuvvet.
İmer
Çok zengin, varlıklı.
İmre
1. Âşık, tutkun. 2. Kardeş. 3. Arkadaş.
İmren
Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği.
İnak
Gerçek dost, arkadaş, sırdaş.
İnal
Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
İnalbey
Kendisine inanılan, güvenilen bey.
İnalcık
Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
İnalkut
Kendisine inanılan, güvenilen kutlu kimse.
İnaltekin
Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
İnan
Bir kimse veya şeyin doğruluğunu, büyüklüğünü ve gücünü sarsılmaz bir duygu ile benimseme, iman.
İnanç
1. Bir düşünceye gönülden bağlılık. 2. Allah’a, bir dine inanma, iman. 3. Güven ve inanma duygusu.
İnançlı
İnancı olan, imanlı.
İnanır
İnanan, inançlı.
İnanöz
Özünde inanç olan, iman eden.
İnayet
(ina:yet)
İnce
Düşünce, duygu veya davranış bakımından, sevgi ve saygı uyandıran, nazik.
İncebay
Nazik, kibar kimse.
İncebey
Nazik kimse.
İncesu
Su gibi saf ve temiz olan nazik kimse.
İnkılâp
1. Bir durumdan başka bir duruma dönme, dönüşüm. 2. Devrim.
İnönü
Türkiye Cumhuriyetinin ikinci Cumhurbaşkanı, Kurtuluş Savaşı kahramanı, kumandan ve devlet adamı İsmet Paşanın soyadı.
I
Ira
1. Öz yapı, karakter. 2. Yüz, çehre, görünüş.
İ
İren
Özgür, hür.
İrfan
1. Bilme, anlama. 2. Kültür, ekin. 3. Tasavvufta evrenin sırlarını bilme gücü.
İrfani
İrfanla, bilgi ve kültürle ilgili.
İrfat
Yardım etme, bir şey verme.
I
Irız
Cesur, yiğit.
Irkıl
Kâhin, falcı.
Irmak
Çoğunlukla denize dökülen, genişliği ve taşıdığı su niceliği bakımından en büyük akarsu, nehir.
İ
İrşat
Doğru yolu gösterme, uyarma.
İrtek
1. Şafak vaktinde doğan. 2. Masal, efsane.
İsa
1. Allah’ın yarlıgaması, mağfireti. 2. Dört büyük Peygamberden Hristiyanlığın kurucusu, doğumu Türkiye’de ve Batı’da takvim başlangıcı sayılan peygamber.
İşcan
Çalışkan, becerikli, iş bilen.
İsfendiyar
İran Mitolojisinde adı geçen hükümdarın adı.
İşgüden
İş yapan, çalışan.
İşgüder
İş yapan, çalışan.
İshak
1. Gülen. 2. Kutsal kitaplarda adı geçen İbrani peygamberi.
I
Işık
1. Aydınlık, ziya. 2. Mutluluk, sevinç veya zekâdan doğan, yüzde ve gözlerde beliren parıltı. 3. Yol gösteren, aydınlatan, önderlik eden kimse.
Işıkal
Aydınlan anlamında kullanılan bir ad.
Işıkalp
Aydın, ileri görüşlü yiğit.
Işıkay
Ay ışığı.
Işıker
Aydın, ileri görüşlü kimse.
Işıkhan
Aydın, ileri görüşlü hükümdar.
Işıkkan
Aydın, ileri görüşlü bir soydan gelen kimse.
Işıklı
Işığı olan, aydınlık.
Işıktaş
Aydın, ileri görüşlü kimse.
Işılak
1. Parlak. 2. Göz. 3. Temiz. 4. Geniş yapraklarının bir yüzü parlak olan bir tür ot.
Işılar
1. Parlayan, ışıldayan. 2. Neşeli, canlı, şen.
Işıltan
Sabahın ilk aydınlığı.
Işıltı
Parlaklık, aydınlık.
Işıman
Parlak, aydınlık yüzlü kimse.
Işın
Bir ışık kaynağından çıkarak her yöne yayılıp giden ışık demeti.
Işınbay
Ay gibi parlak yüzlü kimse.
Işıner
Yüzü ay gibi parlak kimse.
Işınhan
Yüzü ay gibi parlak hükümdar.
Işınkan
Yüzü ay gibi parlak bir soydan gelen kimse.
Işınsu
Su gibi parlak ve saf olan.
Işıtan
Aydınlatan, ışık saçan.
İ
İskender
1. Padişah.2. M.Ö. 356-323 arasında yaşayan, Yunanistan, İran, Anadolu, Suriye ve Hindistan’ı ele geçirmiş olan büyük kumandan.
İskit
1. Milattan önce Orta Asya’dan Güney Rusya’ya göç ederek burada imparatorluk kuran kavim. 2. Koşuda dördüncü gelen at.
I
Işkın
Filiz, sürgün.
İ
İşkur
Bir iş edin anlamında kullanılan bir ad.
İslâm
1. Hz. Muhammed´in yaydığı din, Müslümanlık. 2. Müslüman dininden olan kimse, Müslüman.
İsmail
1. Tanrı'yı işiten.2. Kutsal kitaplarda adı geçen, İbrahim Peygamberin oğlu olan İbrani peygamberi.
İşman
bk. İşmen
İşmen
İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
İsmet
1. Masumluk, günahsızlık, temizlik. 2. Haramdan çekinme, namus.
I
Ismık
Sessiz, utangaç, az konuşan kimse.
İ
İsrafil
İslam inanışında dört melekten, kıyamet kopacağını üfleyeceği boru ile bildirecek olan melek.
İşseven
İş yapmayı seven kimse.
İşsever
İş yapmayı seven kimse.
İstemihan
Göktürk Devletinin kurucusu Bumin Kağan'ın kardeşi olan Türk hakanı.
İstikbal
1. Gelecek zaman, gelecek.2. Karşılama.
İstiklâl
Bağımsızlık, özgürlük.
İsvan
Sacda pişen ekmeği çevirmeye yarayan araç.
I
Itri
Kokulu güzel koku ile ilgili.
İ
İvecen
Aceleci, canı tez.
İvegen
Aceleci, canı tez.
İyem
Güzellik.
İyicil
İyilik etmeyi seven, iyiliksever.
İyidoğan
Doğumu uğur getiren.
İyigün
İyi günde doğan.
İyimser
1. Her olayı umutla karşılayan ve her şeyin sonunu iyi gören. 2. İyiliksever kimse.
İyiol
İyi ol, iyi davran anlamında kullanılan bir ad.
İyisan
İyi adla anılan, iyi tanınan kimse.
İyisoy
Temiz ve iyi tanınmış soydan gelen kimse.
İyiyürek
Başkaları için hep iyilik düşünen, iyiliksever kimse.
İzboğa
Güçlü, kuvvetli bir iz bırakan kimse.
İzbörü
Kurt izi.
İzbudak
Soyu iyi bir iz bırakmış olan kimse.
İzbudun
Tarihe geçen millet.
İzbul
Soyunu, sopunu araştır anlamında kullanılan bir ad.
İzem
Büyüklük, ululuk.
İzgi
bk. İzgü
İzgü
1. İyi, güzel.2. Akıllı, adaletli.
İzzet
1. Değer, kıymet. 2. Yücelik, ululuk. 3. Güç, kuvvet. 4. Saygı, ikram.
İzzettin
Dinin değeri, gücü ve ululuğu.
K
Kaan
bk. Kağan
Kabadayı
1. İyi dövüşen, korkusuz, kendine özgü namus kurallarının dışına çıkmayan kimse. 2. Yürekli.
Kaban
Savaşçı, dövüşken.
Kabil
1. Kabul eden, kabul edici. 2. Hz. Âdem'in oğlu.
Kadagan
Buyruk, emir.
Kadam
Dost, arkadaş.
Kadem
1. Uğur. 2. Ayak.
Kader
1. Alın yazısı, yazgı. 2. Genellikle kaçınılmaz kötü talih.
Kadim
Eski.
Kadir
1. Kuvvetli, güçlü, kudret sahibi. 2. Değer, onur, kıymet, şeref.3. Allah’ın adlarındandır.
Kadrettin
Dinin kudreti, gücü.
Kadri
Değer, kıymet, onurla ilgili.
Kadrihan
Değerli, saygın hükümdar.
Kafar
Arkadaş, dost.
Kağan
1. Hanların hanı, hükümdar. 2. Tarihte Çin ve Moğol hükümdarlarına verilen ad.
Kahir
1. Üstün gelen, ezen, ezici. 2. Kahreden, zorlayan. 3. Yok eden.
Kahraman
1. Yiğit, cesur. 2. Bir olayın, serüvenin başlıca kişisi. 3. Sessiz, yumuşak kimse.
Kaim
1. Birinin yerine geçen. 2. Bir işte sebat eden, direnen. 3. Ayakta duran.
Kakınç
1. Öfke, kızgınlık, sitem. 2. Vurma, vuruş. 3. Harekete geçiş, ayağa kalkış.
Kala
1. Kale, hisar. 2. (T.) Atmaca.
Kalagay
Al, kırmızı renk.
Kalender
Gösterişsiz, sade yaşamaktan yana olan alçak gönüllü kimse.
Kalgay
1. İzci kumandanı. 2. Tarihte Kırım veliahdına verilen san.
Kalkan
1. Ok, kılıç vb.nden korunmak için savaşçıların kullandığı korunmalık.2. Koruyucu
Kalmık
bk. Kalmuk
Kalmuk
1. Göz kapağı.2. Tüylü yün kumaş.3. Asya’da eski bir Moğol kabilesinin adı.
Kam
1. Hekim. 2. Düşünür.
Kamacı
Top kaması yapan veya onaran kimse.
Kaman
Dağların doruğuna yakın olan yerler.
Kamanbay
Saygın, değerli kimse.
Kamar
Hekim, doktor.
Kambay
Hekim, tabip.
Kamber
1. Hz. Ali'nin sadık kölesi. 2. Bir eve çok gelen kimse.
Kamet
1. Boy, boy bos, endam. 2. Camilerde namaza kalkmak için okunan iç ezan. 3. Ses, gürültü.
Kâmil
1. Olgun, yetkin kimse. 2. Kültürlü, bilgili, bilgin. 3. Bütün, tam, eksiksiz.
Kâmran
(kâ:mran)
Kamu
1. Bütün, hep. 2. Halk.
Kâmuran
(kâ:muran)
Kanağan
Çabuk inanan, kanan.
Kanak
Çabuk aldanan, saf.
Kanat
1. Kuşlarda ve böceklerde uçmayı sağlayan organ. 2. Yan, taraf.
Kanbay
Kanmış, doymuş, varlıklı kimse.
Kanber
bk. Kamber
Kandemir
Güçlü soydan gelen kimse.
Kaner
Soyu yiğit olsn kimse.
Kani
1. Kanaat eden, fazlasını istemeyen. 2. İnanmış, kanmış.
Kanık
İnanç, kanı.
Kanıkor
Ateşli, canlı yaradılışta olan kimse.
Kanıt
Bir şeyin doğruluğu, gerçekliği konusunda kanı verici belge, delil.
Kanpolat
Yiğit, kahraman kimse.
Kanpulat
bk. Kanpolat
Kansu
Soyu su gibi saf ve temiz olan.
Kansun
Kansın, inansın anlamında kullanılan bir ad.
Kanturalı
Zengin yaşayan.
Kantürk
Türk soyundan gelen.
Kanun
1. Yasa. 2. Geçerli olan kural.
Kanver
Canlılık kat anlamında kullanılan bir ad.
Kapagan
1. Çokça kapan, alan.2. 691-716 Yılları arasında hüküm sürmüş olan Göktürk kağanı.
Kapar
1. Akıl.2. Ruh.
Kapçak
1. Kale kuşatmasında duvara çakılmış büyük çember. 2. Bayrak.
Kapkın
Uygun, düzenli.
Kaplan
Kedigillerden, enine siyah çizgili, koyu sarı postu olan çevik ve yırtıcı hayvan.
Kaptan
Gemi yönetimiyle görevli en yüksek görevli.
Kara
1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaalp
Esmer, kara yağız yiğit.
Karabaş
1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabatak
1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabay
Esmer, yağız kimse.
Karabet
Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabey
Esmer, yağız bey.
Karaboğa
Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü
İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabudun
Esmer milletten olan.
Karabuğday
Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabuğra
Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabükey
Güçlü güreşçi.
Karabulut
Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaca
1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karacabey
1. Esmer bey.2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karacakurt
Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karacan
Esmer kimse.
Karaçar
Kötü ruhlar.
Karaçay
Bir Türk kavminin adı.
Karaçelik
Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacı
1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karadağ
Bulutlarla kaplı dağ.
Karademir
Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadeniz
Türkiye'nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karadoğan
Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaduman
Siyah duman.
Karaer
Kara yağız, esmer yiğit.
Karagöz
1. Kara gözlü kimse. 2. Şakacı, hoşsohbet kimse. 3. Halk tiyatrosunda Hacivat'ın muhatabı, oyun arkadaşı
Karahan
Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakalpak
Orta Asya'da yaşayan bir Türk boyu.
Karakan
Bir tür dağ ağacı.
Karakaş
Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakaya
Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç
Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakoca
1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakoyun
Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakucak
1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakurt
Deneyimli esmer kimse.
Karakuş
Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaman
1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamık
bk. Karamuk
Karamuk
Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karamürsel
1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karamut
Kara baht, kötü şans.
Karan
1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karanalp
Kara yağız, kahraman yiğit.
Karanbay
Kahraman, yürekli kimse.
Karaoğlan
Esmer renkli çocok.
Karaörs
Kuvveti, güçlü kimse.
Karapars
Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasal
Kara ile ilgili.
Karaşın
Esmer.
Karasu
Ağır akan su.
Karasungur
Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karasüyek
Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatan
Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karataş
Siyah taş, hacerülesvet.
Karatay
Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karatekin
Esmer kimse.
Karatün
Karanlık gece.
Karayağız
Koyu esmer kimse.
Karayel
Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karcan
bk. Karacan
Kardeş
1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kargı
1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kargın
1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kargınalp
Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karhan
bk. Karahan
Karık
1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karındaş
Kardeş.
Karlık
Kar kuyusu.
Karlu
Karlı.
Karluk
Türk boylarından biri.
Karlukhan
Karluk boyunun hanı.
Kartal
Kartalgillerden, çok güçlü, iri, yırtıcı kuş.
Kartay
Yaşlı, pir.
Kartekin
Kar gibi saf, temiz kimse.
Kasal
Kibir, gurur, övünme.
Kasar
Hatır, gönül.
Kâşif
Bulan, keşfeden, bulucu.
Kasım
1. Ayıran, bölen, taksim eden. 2. Kırıcı, ezici, ufaltıcı.
Kasırga
1. Şiddetli fırtına. 2. Duyguların patlak verişi, büyük heyecan, coşku.
Kaşka
Şakacı, neşeli kimse.
Kâtip
Yazan, yazıcı, usta yazıcı.
Katı
1. Çok, pek, fazla, yeğin. 2. Ağır. 3. Haşin, sert, kırıcı.
Katıhan
Sert, kırıcı hükümdar.
Kavas
1. Oklu asker. 2. Ok yapan, okçu.
Kavçın
Konuk, misafir.
Kavruk
1. Dertli, acı çeken. 2. Sevdalı, âşık.
Kavurt
Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman.
Kavurtbey
Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman bey.
Kavurthan
Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman hükümdar.
Kavvas
bk. Kavas
Kay
Yağmur, sağanak.
Kaya
Büyük ve sert taş kütlesi.
Kayaalp
Kaya gibi güçlü yiğit.
Kayacan
Canı kaya gibi güçlü olan.
Kayaer
Kaya gibi güçlü kimse.
Kayagün
Kaya gibi güçlü ve yakışıklı kimse.
Kayagündüz
Kaya gibi güçlü ve yakışıklı kimse.
Kayahan
Kaya gibi güçlü hükümdar.
Kayan
1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Kayansel
Sel gibi taşan, coşan kimse.
Kayar
Gurur.
Kayaş
Akraba, hısım.
Kayatekin
Kaya gibi güçlü kimse.
Kayatimur
Kaya ve demir gibi sert, güçlü kimse.
Kayatürk
Kaya gibi sert Türk.
Kaygısız
Endişesiz, hiçbir şeye aldırış etmeyen.
Kaygusuz
bk. Kaygısız
Kayhan
bk. Kayıhan
Kayı
1. Yağmur, sağanak, bora. 2. Sağlam, güçlü, sert.
Kayıbay
Sağlam, güçlü, sert kimse.
Kayıhan
Güçlü hükümdar.
Kayın
1. Kayıngillerderı, kışın yaprak döken, güzel görünüşlü orman ağacı. 2. Kardeş, hısım, akraba.
Kayıt
1. Araç, eşya. 2. Saban. 3. İş, güç. 4. Kış için ayrılan yiyecek.
Kayıtmış
Geri dönmüş, geri gelmiş, vazgeçmiş.
Kaymas
bk. Kaymaz
Kaymaz
Yılmayan, azimli, cesur.
Kaynak
1. Bir suyun çıktığı yer. 2. Neşe, sevinç. 3. Eğlendirici, neşeli kimse.
Kaynar
bk. Kaynak
Kaynarkan
Coşkulu, hareketli kimse.
Kayra
Büyük bir kimseden gelen iyilik, ihsan.
Kayraalp
İyiliksever yiğit.
Kayrabay
İyiliksever, saygın kimse.
Kayrahan
İyiliksever hükümdar.
Kayral
Kayrılan, himaye edilen kimse.
Kayran
1. Orman içindeki ağaçsız alan. 2. Kayan yer. 3. İnce çakıllı, kumlu toprak.
Kayser
1. Eski Roma ve Bizans İmparatorlarının sanı. 2. Hükümdar.
Kayyum
Ezelî ve ebedî olan, değişmeyen.
Kazak
1. Göçebe, akıncı. 2. Rusya'da yaşayan bir Türk kavmi. 3. Genç, taze. 4. İnatçı.
Kazakhan
İnatçı hükümdar.
Kazan
Olumlu etkiler bırakan kimse.
Kazanhan
Olumlu etkiler bırakan hükümdar.
Kazgan
bk. Kazan
Kâzım
Öfkesini, hırsını yenebilen kimse.
Kebir
1. Büyük, ulu. 2. Çocukluktan çıkmış genç. 3. Yaşça büyük, yaşlı.
Kelâmi
Söze ilişkin, sözle ilgili.
Keleş
1. Güzel, yakışıklı kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır.
Keleşbay
1. Güzel, yakışıklı kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır kimse.
Keleşhan
1. Güzel, yakışıklı hükümdar.2. Yiğit, cesur, bahadır hükümdar.
Keleştimur
1. Güzel, yakışıklı, güçlü kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır.
Kemal
1. Bilgi ve erdem bakımından olgunluk, yetkinlik, erginlik, eksiksizlik.2. En yüksek değer.
Kemalettin
Dinin olgunluğu, eksiksizliği ve değeri.
Kemandar
Yay tutan, yay tutucu.
Kemter
1. Daha aşağı, daha değersiz. 2. Tam olmayan, eksik.
Kenan
1. Vaat edilmiş ülke.2. Cennet.3. Hazreti Yakup'un ülkesi, Filistin.
Kent
Şehir, kasaba.
Kenter
Şehirli, kentli.
Kepez
1. Yüksek dağ. 2. Mağara. 3. Gelin başlığı. 4. Kuşların başındaki uzun tüyler.
Keramet
(kera:met)
Keramettin
Dinin kerameti, doğaüstü gücü.
Kerami
bk. Kirami
Kerem
1. Soyluluk. 2. Cömertlik, el açıklığı, bağış.
Keremşah
Eli açık, cömert şah.
Kerim
1. Cömert, eli açık. 2. Ulu, büyük.
Kerimhan
Eli açık, cömert hükümdar.
Kerman
bk. Kirman
Kermen
bk. Kirman
Kervan
Uzak yerlere yolcu ve ticaret eşyası taşıyan yük. hayvanı katar.
Kesek
1. Bel, çapa veya sabanın topraktan kaldırdığı iri parça. 2. Çimen yapmak için üzerindeki otuyla birlikte çıkarılmış çayır parçası.
Keşfi
1. Keşifle ilgili.2. Keşfeden.
Kesim
1. İki taraf arasındaki kararlaştırılan şey. 2. Biçim, endam, boy bos. 3. Bölüm, parça. 4. Yeryüzündeki sel yarıntıları. 5. Ürün kaldırma mevsimi.
Keskin
1. Etkili, sert. 2. Görevini iyi yapan. 3. Azgın.
Keskinay
Etkili, görevini iyi yapan kimse.
Keskinel
Etkili ve sert kişilikli kimse.
Keskiner
Etkili ve sert kişilikli kimse.
Kete
Düğün armağanı.
Keven
1. Kimi türlerinden kitre denilen zamk çıkarılan dikenli bir çalı. 2. Bir tür kahve.
Kevkep
Yıldız.
Kevnî
Var olmayla, varlıkla ilgili.
Key
İran’da efsanevi Keyyaniler Hanedanı'nın padişahlarına verilen unvan.
Keyfi
İsteğe bağlı olan, bir kurala bir düzene bağlı olmayan.
Keyhan
Dünya.
Kezer
Kahraman.
Kibar
1. Davranış, düşünce, duygu bakımından ince, nazik olan. 2. Seçkin, değerli. 3. Zengin, soylu. 4. Büyükler, ulular.
Kiçi
Küçük.
Kiçialp
Küçük yiğit.
Kiçihan
Küçük hükümdar.
Kinaş
Bir iş üzerinde konuşma, danışma.
Kinyas
Geniş yüzlü kimse.
Kip
1. Uygun, uyumlu, idareli. 2. Sağlam, dayanıklı. 3. Şık, zarif, biçimli. 4. Kullanışlı.
Kipcan
Canlı, dayanıklı, sağlam kimse.
Kiper
Canlı, dayanıklı, sağlam kimse.
Kipkurt
Canlı, dayanıklı, sağlam, deneyimli, yaşlı kimse.
Kiram
1. Soylular. 2. Eli açıklar, cömertler.
Kiramettin
Dinin uluları, soyluları.
Kirami
1. Cömertlere, eli açıklara özgü. 2. Soylular, ulular, şereflilerle ilgili.
Kirman
Hisar, kale.
Kirmanşah
Kale hükümdarı.
Kirmen
bk. Kirman
Kişi
1. Kimse, insan. 2. Sahip. 3. Koca, eş.
Kişihan
Hükümdar olan kimse.
Kılavuz
Yol gösteren, rehber.
Kılıç
Uzun, düz veya eğri, ucu sivri, bir veya her iki yüzü keskin, kın içinde bele takılan, çelikten silah.
Kılıçal
Kılıç takın, kuşan anlamında kullanılan bir ad.
Kılıçalp
Kılıç gibi keskin yiğit.
Kılıçaslan
Kılıç gibi keskin, yürekli kimse.
Kılıçbay
Kılıç gibi keskin kimse.
Kılıçel
Eli kılıç gibi etkili olan kimse.
Kılıçer
Kılıç gibi keskin kimse.
Kılıçhan
Kılıç gibi keskin hükümdar.
Kılınç
Davranış, yaradılış, huy.
Kımız
Kısrak sütünden yapılan bir içki.
Kın
Bıçak, kılıç gibi kesici araçların kabı.
Kınalp
Kın-alp.
Kınay
Çok çalışan, etkin, faal.
Kınayman
Çalışkan, etkin kimse.
Kınaytürk
Çok çalışan, etkin, faal Türk.
Kınel
Çok çalışan, etkin, faal kimse.
Kıner
Çok çalışan, etkin, faal kimse.
Kınık
1. Kaynak, memba. 2. İstek, arzu, gayret. 3. Obur. 4. Oğuzların 24 boyundan biri.
Kınıkaslan
Gayretli, çabalayan kimse.
Kınış
İstek, arzu, heves.
Kıpçak
XI-XV. yüzyıllarda, Ural dağlarıyla Volga ırmağı arasında yaşamış bir Türk boyu.
Kıraç
Bitek olmayan, verimsiz veya sulanmayan yer.
Kıralp
Ak saçlı ve sakallı, yaşlı yiğit.
Kıran
1. Çevre, kıyı, kenar. 2. Ufuk. 3. Tepe, yamaç, bayır.
Kıranalp
Düşmanı bozguna uğratan yiğit.
Kıraner
Düşmani bozguna uğratan kimse.
Kırat
1. Elmas, zümrüt gibi değerli taşların tartısında kullanılan ölçü birimi. 2. Nitelik, değer.
Kıratlı
Değerli, nitelikli.
Kıray
1. Genç, delikanlı. 2. Ürün vermeyen arazi. 3. Eşkıya, yol kesen.
Kırbay
Yaşlı, ak sakallı kimse.
Kırboğa
Güçlü, kuvetli yaşlı kimse.
Kırbörü
Yaşlı, ak sakallı deneyimli kimse.
Kırca
1. Dolu. 2. Ufak ve sert taneli kar. 3. Bora, rüzgârla karışık yağmur.
Kırdar
Ölçülü davranış, sakınganlık.
Kırdarlı
Ölçülü, sakıngan kimse.
Kırgız
1. Gezici, gezgin. 2. Çoğunlukla Kırgızistan'da toplu durumda yaşayan, Türk soyundan gelen bir halk.
Kırhan
Yaşlı, ak sakallı hükümdar.
Kırman
Saçlarına ak düşmüş adam.
Kırtay
Saçlarona ak düşmüş kimse.
Kırteke
Saçlarına ak düşmüş kimse.
Kırtekin
Saçlarına ak düşmüş kimse.
Kısmet
Allah’ın herkese uygun gördüğü yaşama durumu, nasip, kader.
Kıvanç
Övünç, iftihar.
Kıvançer
Övünen, iftihar eden kimse.
Kıvançlı
Kıvanç duyan, sevinçli.
Kıvılcım
1. Yanmakta olan bir maddeden sıçrayan küçük ateş parçası. 2. Harekete geçiren etken.
Kıyam
Kalkma, ayağa kalkma.
Kıyan
Dağdan hızla inen sel.
Kıyas
1. Tutma, denk sayma. 2. Karşılaştırma, oranlama.
Kızan
Çocuk, delikanlı.
Kızgın
1. Çok ısınmış, ısıtılmış. 2. Kızmış olan, öfkeli.
Kızgınbey
Öfkeli, kızmış bey.
Kızgınok
Kızmış, öfkelenmiş kimse.
Kızgınyiğit
Kızmış, öfkelenmiş yiğit kimse.
Kızık
1. Öfkeli, sert, kırıcı. 2. İstek, heves, arzu.
Kızıl
1. Parlak kırmızı renk. 2. Altın, para.
Kızılaslan
Altın gibi yüreği olan cesur kimse.
Kızılateş
Çok iyi yanan ateş.
Kızılbars
bk. Kızılpars
Kızılboğa
Güçlü, kuvvetli kimse.
Kızılbörü
Güçlü, kuvvetli, deneyimli kimse.
Kızıldemir
Güçlü, kuvvetli kimse.
Kızılelma
Yeryüzündeki Türklerin birleşip kuracakları ideal ülke veya bütün Türklerin bir araya geleceği ülküsü.
Kızılkurt
Deneyimli, yaşlı kimse.
Kızılpars
Güçlü, kuvvetli kimse.
Kızıltuğ
Kırmızı tuğ.
Kızıltunç
Krmızı tunç.
Kızılyalım
Kızıl ateş.
Koç
1. Damızlık erkek koyun. 2. Sağlıklı, gürbüz genç erkek. 3. Kahraman.
Koca
1. Yaşlı, ihtiyar. 2. Büyük, ulu, yüce.
Kocaalp
Yaşlı, ulu yiğit.
Kocabaş
Yaşlı, saygın kimse.
Kocabey
Yaşlı, ihtiyar bey.
Kocademir
Güçlü kuvvetli ihtiyar kimse.
Kocagöz
Gözleri büyük kimse.
Koçak
1. Cömert, eli açık. 2. Yiğit, kahraman. 3. Becerikli.
Koçakalp
Cömert, kahraman yiğit.
Koçakaslan
Cömert, kahraman yiğit.
Koçaker
Cömert, kahraman kimse.
Kocaman
Çok iri, büyük.
Koçaş
1. Kılavuz, rehber. 2. Yağmur bulutu.
Kocataş
Büyük taş.
Kocatay
Yaşlı kimse.
Kocatürk
Büyük, saygın Türk.
Kocaün
Meşhur, ünlü kimse.
Koçay
Koç gibi güçlü.
Koçboğa
Güçlü, kuvvetli kimse.
Koçbörü
Güçlü, kuvvetli kimse.
Koçer
Sağlıklı, yürekli kimse.
Köçeri
Göç sırasında doğan çocuk.
Koçhan
Güçlü, kuvvetli hükümdar.
Koçkan
Yiğit, yürekli soydan gelen.
Koçkar
1. Dövüş için yetiştirilmiş iri boynuzlu koç. 2. Yaban koyunu.
Koçsoy
Güçlü ve kuvvetli bir soydan gelen kimse.
Koçtuğ
Güçlü kuvvetli savaşçı kimse.
Koçtürk
Güçlü, kuvvetli Türk.
Koçu
1. Gelin arabası. 2. Çukur oyuk yer, hendek.
Koçubey
Koçu arabasını kullanan kişi.
Koçyiğit
Yürekli, cesur, kahraman kimse.
Kök
1. Dar ve derin dere. 2. Gürbüz, sağlıklı. 3. Gök. 4. Asıl, kök, köken
Kökel
Kök-el.
Köken
1. Bir şeyin çıktığı dayandığı temel, biçim, neden veya yer. 2. Kavun, karpuz, kabak gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları. 3. Soy, asıl, ata.
Köker
Köklü soydan gelen kimse.
Köklem
İlkbahar
Köklü
1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.
Köksal
Kökünü derinlemesine sal, soyun genişlesin anlamında kullanılan bir ad.
Köksan
Tanınmış, ünlü ad.
Kökşin
1. Gök renginde. 2. Yaşlı, koca.
Köksoy
Tanınmış, ünlü soydan gelen kimse.
Köksu
Aslı, soyu su gibi temiz ve saf olan.
Köksür
Soyun genişlesin anlamında kullanılan bir ad.
Köktan
bk. Kökten
Köktaş
Aynı soydan gelenlerden her biri.
Köktay
Soylu bir aileden gelen kimse.
Kökten
1. Köklü, yüzeyde kalmayan, derine inen. 2. Soylu.
Köktürk
Tarihteki ilk Türk devleti.
Kolat
Yardım et, yardımcı ol anlamında kullanılan bir ad.
Kolçak
1. Yiğit, mert, yürekli, koçak. 2. Kola geçirilen kolluk.
Koldan
Kurala uygun, normal.
Koldaş
1. Bir işi birlikte yapan kimseler, ortak. 2. Yardımcı, arkadaş.
Koman
Umut.
Kömen
Hayal.
Komutan
Bir asker topluluğunun başı, kumandan.
Konak
1. Konuk, misafir. 2. Konuk olunan yer.
Konan
Konuk, misafir.
Kongar
bk. Kongur
Kongarata
Kumral kimse.
Kongur
Sarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi.
Konguralp
Kumral yiğit.
Kongurtay
Esmer kimse.
Köni
Dürüst, doğru, samimi, içten.
Konrat
bk. Kongur
Konuk
Misafir.
Konur
1. Açık san, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi.
Konuralp
Gururlu, kibirli yiğit kimse.
Konurata
Gururlu, kibirli kimse.
Konuray
Gururlu, kibirli kimse.
Konurbey
Kahraman, yiğit bey.
Konuröz
Kahraman, yiğit kimse.
Kopan
1. Zafer kazanan. 2. Ortaya çıkan, harekete geçen.
Koparal
Kopar ve al anlamında kullanılan bir ad.
Kopuz
1. Boğaz, dar yer. 2. Ozanların çaldığı eski bir telli Türk sazı.
Kor
1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. Kırmızı. 3. Sıra, dizi, altın dizisi. 4. Dere.
Kora
1. Eski. 2. Anahtar. 3. Karda açılan ince yol. 4. Olgunlaşmamış üzüm, koruk.
Koral
Sınır muhafizı.
Koralp
Ateşli, canlı, hareketli yiğit.
Koraltan
Ateşli, canlı, hareketli hükümdar.
Koramaz
Kimseyi beğenmeyen, mağrur kimse.
Koraslan
Ateşli, canlı, hareketli yiğit kimse.
Koray
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Korçak
Heykel.
Korcan
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Korday
Kuğu kuşu.
Korel
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Korer
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Korgan
Kale, hisar.
Korgün
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Korhan
Ateşli, canlı, güçlü hükümdar.
Korkan
Kor gibi ateşli, dinamik, hareketli soydan gelen kimse.
Körklü
bk. Görklü
Korkmaz
Hiçbir şeyden korkmayan, yılmayan, cesur.
Korkut
1. Büyük dolu tanesi. 2. Cin, şeytan gibi hayalî yaratıklar. 3. Korkusuz, yavuz, heybetli.
Korkutalp
Korkusuz, yavuz, heybetli yiğit.
Korkutata
Korkusuz, yavuz, heybetli ata.
Korman
Kor gibi ateşli, canlı, hareketli kimse.
Körnes
Ayna.
Köroğlu
Ünlü Türk halk öyküsünün kahramanı.
Kortak
Güzel, gösterişli, endamlı.
Kortan
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Kortaş
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Kortay
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Korucu
Orman vb. bekçisi.
Korugan
Kale, hisar.
Koryak
Odun veya kömürü kor duruma gelinceye kadar yak anlamında kullanılan bir ad.
Koryay
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Koryiğit
Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Koryürek
Ateş gibi sıcak yüreği olan.
Koşal
Koş ve al anlamında kullanılan bir ad.
Köse
1. Bıyığı sakalı çıkmayan erkek. 2. Cılız, bodur. 3. Yeni evlenmiş erkek, güvey.
Köşek
1. Deve yavrusu. 2. Torun.
Kösemen
bk. Kösem
Köşker
Kunduracı.
Kösten
Ilıca.
Koşuk
Koşma, şiir, türkü.
Koşukhan
Bir arada olan hükümdarlar.
Koşuktekin
Bir araya gelmiş hükümdarlar.
Kotuz
Gururlu, kibirli.
Kotuzhan
Gururlu, kibirli hükümdar.
Koyak
1. Vadi, dere. 2. Dağlar ve kayalıklar üzerindeki doğal çukurlar. 3. Dağ üzerinde otu bol olan, bitek, çukur yer.
Koyaş
Güneş.
Koygun
1. Etkili, hüzünlü, dokunaklı. 2. Akdoğan.
Köymen
Köylü.
Koytak
Rüzgâr almayan çukur yer.
Koytan
Dağ bucağı.
Koytuk
Oyuk, çukur, siper
Köz
1. Kor, ateş koru, kızıl ateş parçası. 2. İçinde küçük küçük kor parçalan bulunan kül.
Kozak
1. Kozalak. 2. Ham meyve. 3. Güneş görmeyen, gölgede kalan yer.
Közcan
Samimi, içten kimse.
Közer
Gören kimse.
Kubat
Kaba, şişman, biçimsiz.
Kubilay
Ünlü bir hükümdar.
Kuday
Tanrı.
Kudayberdi
Tanrı lutfetti, bağışladı" anlamında kullanılan mir ad.
Kuddus
1. Temiz, pak. 2. Tanrı adlarındandır. 3. Kutsal, kutlu.
Kuddusi
Kutsal niteliklere ulaşmış olan kimse.
Kudret
1. Güç, kuvvet. 2. Allah'ın gücü. 3. Varlık, zenginlik. 4. Allah yapısı. 5. Yetenek
Kudretullah
Tanrı’nın gücü.
Kürşad
bk. Kürşat
Kürşat
1. Yiğit, alp.2. Göktürk prenslerinden birinin adı.
Kutay
1. Kutlu, uğurlu ay. 2. İpek, ipekli kumaş.
Kutlu
Uğurlu, kutsal, mutlu.
Kutluk
Uğurlu.
Kuyaş
Güneş.
Kuzey
1. Sağını doğuya, solunu batıya veren kimsenin tam karşısına düşen yön, dört ana yönden biri, şimal, güney karşıtı. 2. Bulunduğu noktaya göre kuzeyde kalan yer.
L
Lâçin
1. Yiğit adam. 2. Kartal. 3. Şahin. 4. Atmaca.
Lâhik
1. Yetişen, ulaşan. 2. Eklenen.
Lâhut
Tanrı âlemi, ilahi âlem.
Lala
1. Çocuğun eğitim ve öğretimiyle görevli kimse. 2. Köle.3. Padişahların sadrazamlara hitap ederken kullandıkları san.
Lâmi
Parıldayan, parlak, parıltılı.
Lâmih
Parlayan, parlak.
Lâtif
1. Hoş, narin, şirin. 2. Yumuşak, nazik. 3. Tanrı adlarındandır
Lâyık
Uygun, değer, yakışır.
Lebip
Akıllı, zeki, uyanık.
Ledün
Tanrı huzuru, Tanrı katı.
Lemi
Parlak, parıldayan.
Levent
1. Boylu boslu yakışıklı kimse.2. Osmanlı donanmasında ve kıyılarda görev yapan asker sınıfı. 3. Yiğit denizci.
Levin
Renk, boya.
Lut
1. Ürdün ve İsrail arasındaki büyük bir gölün adı. 2. Hz. İbrahim'in yeğeni olan peygamberin adı.
Lütfi
1. İyilik ve güzellikle ilgili. 2. İhsan, bağışla ilgili.
M
Maarif
Bilgi, kültür.
Macit
Şan ve şeref sahibi kimse.
Mağrip
1. Batı. 2. Akşam.
Mağrur
1. Gururlu. 2. Kendine çok fazla güvenen.
Mahbup
Sevilen, sevilmiş, sevgili.
Mahfi
Gizli, saklı.
Mahfuz
1. Korunmuş, gözetilmiş. 2. Gizlenmiş, saklanmış.
Mahi
Mahveden, yok eden.
Mahir
Hünerli, becerikli, elinden iş gelen kimse.
Mahmur
1. Sarhoşluğun verdiği sersemlik. 2. Uyku basmış göz, baygın göz.
Mahmut
Övülmüş, övülmeye değer.
Mahra
1. Değerli kimse. 2. Elverişli uygun şey.
Mahser
Huy, tabiat.
Mahsun
Güçlendirilmiş, güçlü.
Mahsut
1. Hasat edilmiş, ekini biçilmiş. 2. Biçilmiş ekin.
Mahya
Ramazan gecelerinde, camilerde iki minare arasına gerilen ipler üzerine kandil veya elektrik ampulleriyle yazılan yazı veya yapılan resim.
Mail
1. Hevesli, istekli. 2. Eğik, eğri.
Makal
1. Söz, lakırtı. 2. Söyleme, söyleyiş.
Makbul
1. Kabul olunmuş, alınmış. 2. Beğenilen, hoş karşılanan.
Maksum
Taksim edilmiş, ayrılmış, bölünmüş.
Maksur
1. Kısaltılmış. 2. Alıkonulmuş. 3. Bir şeye ayrılmış.
Maksut
Ulaşılması istenilen şey, istek, emel.
Makul
Akla uygun iş gören, anlayışlı, mantıklı.
Malik
Bir şeye sahip, bir şeyi olan.
Malkoç
Kale muhafızı, koruyucu.
Malkoçoğlu
Kale koruyucusunun oğlu.
Mançer
Aşısız kiraz ağacı ve meyvesi.
Manço
Manda yavrusu.
Mançu
Kuzeydoğu Çin´de yaşayan Moğol asıllı halktan olan.
Mançuhan
Mançuların hükümsarı.
Manga
On kişilik askerî birlik.
Mangalay
1. Alın. 2. Binici, süvari.
Mansur
Tanrı’nın yardımıyla galip, üstün gelmiş.
Manzur
1. Görünen, görülmüş. 2. Beğenilen.
Maral
bk. Meral
Maruf
1. Herkesçe bilinen, tanınmış, belli. 2. Ünlü.
Maşallah
1. "Tanrının istediği gibi" anlamında kullanılan bir ad. 2. "Tanrı nazardan saklasın" anlamında kullanılan bir ad.3. Hayret ve memnunluk anlatan söz.
Maşuk
Sevilen, sevilmiş kimse.
Masum
1. Günahsız, suçsuz. 2. Küçük çocuk. 3. Temiz, saf.
Matlup
İstenilen, aranılan, talep edilen şey.
Matuk
Azat olunmuş, özgürlüğü bağışlanmış.
Mazhar
1. Bir şeyin göründüğü çıktığı yer. 2. Şereflenme, onurlanma.
Mazlum
1. Sessiz, sakin, yumuşak kimse. 2. Zulüm görmüş.
Mebruk
1. Kutlanacak kimse, tebriğe layık kimse.2. Kutlu.
Mebrur
Hayırlı, beğenilmiş, makbul.
Mebus
l. Gönderilmiş, yollanmış. 2. Milletvekili.
Mecdi
Büyüklük, ululuk, şan ve şerefle ilgili.
Mecdut
Talihi açık, mutlu, şanslı kimse.
Mecit
1. Büyük, ulu. 2. Şan ve şeref sahibi. 3. Tanrının adlarındandır.
Mecittin
Dinin ululuğu, büyüklüğü.
Mecnun
1. Çılgın, deli, divane. 2. Çılgınca seven, tutkun.
Medayin
Şehirler, kentler.
Medeni
1. Uygar. 2. Şehirli, şehir halkından olan. 3. Terbiyeli, görgülü, kibar, ince.
Medet
Yardım, imdat.
Medih
Övme.
Medit
Uzun, uzun süren.
Mefhar
1. Övünme. 2. Övünmeyi gerektiren şey.
Meftun
1. Gönül vermiş, tutkun. 2. Hayran olmuş, şaşırmış.
Mehcur
1. Bırakılmış, unutulmuş. 2. Uzaklaşmış, ayrılmış.
Mehdi
Doğru yolu bulan, hidayete eren.
Mehip
1. Heybetli, azametli. 2. Aslan.
Mehmet
bk. Muhammet
Mehmetçik
Türk ulusunun sevgi duygusuyla Türk askerine verdiği ad.
Mehti
bk. Mehdi
Mekin
1. Vakarlı, temkinli, güç sahibi kimse. 2. Oturan, yerleşen.
Mekki
1. Mekkeli. 2. Mekke'yle ilgili.
Melen
İşlenmemiş, kıraç toprak.
Melih
Güzel, şirin, sevimli.
Melik
1. Hükümdar, hakan. 2. Tanrı adlarındandır.
Melikhan
Hükümdar.
Melikşah
Hükümdar.
Melûl
1. Usanmış, bıkmış. 2. Hüzünlü, mahzun.
Memduh
Övülmüş, övülecek.
Memik
Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimi.
Memiş
Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimlerinden biri.
Memnun
1. Sevimli, sevinçli. 2. Razı olan, kabul eden.
Memo
Mehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimi.
Memun
Korkusuz, tehlikesiz, sağlam.
Menaf
1. Dağın sivri tepesi. 2. Arap tarihinde Kureyş kabilesini oluşturan boylardan biri.
Menderes
Bir akarsu yatağının az eğimli koyak tabanlarında ve ova düzlüklerinde çizdiği S harfine benzeyen kıvrım.
Mengi
bk. Mengü
Mengü
Ölümsüz, sonsuz, ebedîleştirilmiş.
Mengüalp
Ölümsüz yiğit.
Mengübay
Ölümsüz kimse.
Mengüberti
Tanrı verdi anlamında kullanılan bir ad.
Mengüç
Yaşlı.
Mengücek
Erzincan, Kemah, Divriği ve Şebinkarahisar´ı içine alan bölgeyi fethederek XIII. yy.´ın ilk yarısına kadar elinde tutan Türk sülalesi.
Mengüer
Adı ölümsüzleşmiş kimse.
Mengütaş
Ölümsüz anıt.
Mengütay
Adı ölümsüzleşmiş kimse.
Mengütekin
Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
Mennan
1. Çok ihsan eden, veren. 2. Tanrının adlarındandır.
Mensup
Bir kimseyle, bir şeyle ilgisi veya bağıntısı bulunan.
Mensur
1. Saçılmış, dağılmış. 2. Ölçüsüz, uyaksız, manzum olmayan söz.
Menzur
1. Adanmış, söz verilmiş. 2. Adak olarak belirtilmiş.
Meral
Geyik, ceylan.
Merdan
Erkekler, yiğitler, mertler.
Merdi
1. Mertlik, erlik. 2. Cesaret, yüreklilik. 3. İnsanlık.
Mergen
Usta nişancı.
Mergup
Sevilen, beğenilen, aranılan.
Meriç
Kuş iskeleti.
Merih
1. Ateş rengi.2. Güneş sistemini oluşturan dokuz gezegenden biri.
Mersin
1. Yaprakları yaz kış yeşil kalan, beyaz çiçekli bir ağaç. 2. Akdeniz bölgesinde bir şehir.
Mert
1. Erkek. 2. Özü sözü doğru olan.
Mertel
Özü sözü doğru kimse.
Merter
Sözünün eri kimse.
Mertkal
Her zaman sözünün eri ol anlamında kullanılan bir ad.
Mertkan
Mert soydan gelen kimse.
Mertkol
Özü, sözü doğru, güvenilir kimse.
Mertol
Sözünün eri ol, verdiğin sözü tut anlamında kullanılan bir ad.
Merttürk
Sözünün eri Türk.
Merzuk
1. Mutlu. 2. Rızkı verilmiş.
Meşahir
Ünlü kimseler.
Mescur
1. Taşkın su, deniz. 2. Alevli ateş.
Meşhur
Ünlü, şöhretli, tanınmış.
Mesih
1. Meshedilmiş, kutsanmış.2. Başka bir biçime girmiş, şekli bozulmuş.3. Hz, İsa´nın lakabı.
Meşkûr
1. Beğenilmiş, övülmüş. 2. Teşekkür edilmeye değer olan.
Meşru
Yasaya, dine uygun olan.
Mesrur
Memnun, sevinmiş.
Mestan
1. Savruk kimse. 2. Sarhoşlar.
Mestur
1. Örtülü, kapalı, gizli. 2. Namuslu.
Mesut
Mutlu, sevinçli, bahtiyar.
Mete
Büyük Türk-Hun İmparatoru. (M.Ö. 209-174)
Metehan
Hükümdar olan Mete.
Metin
Sağlam, dayanıklı, güçlü.
Metiner
Sağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
Metinkaya
Sağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
Mevcut
1. Var olan, bulunan. 2. Hazır olan, hazır bulunan.
Mevdut
Sevilmiş, sevilen.
Mevlâna
1. "Efendimiz" anlamında kullanılan bir ad. 2. Hazret anlamında bir san.
Mevlit
1. Doğma, dünyaya gelme. 2. Doğulan zaman. 3. Hz. Muhammet´in doğumunu, yaşamını anlatan manzum yapıt.
Mevlût
1. Yeni doğmuş bebek. 2. Doğulan zaman veya yer.
Mevzun
1. Biçimli, yakışıklı.2. Güzel.
Meymun
Uğurlu, bereketli, kutlu.
Mezit
Ziyadeleşmiş, artmış, büyümüş.
Mezun
1. İzinli, izin almış. 2. Bir okuldan diploma almış.
Midhat
Övme, methetme.
Mihin
Büyük, ulu.
Mihri
Güneşle ilgili.
Mihrican
1.Sonbahar. 2.İranlılarda bir bayram.
Mikâil
Dört büyük melekten rızkları bölüştürmekle görevli olanı.
Miraç
1. Yükselme, çıkma. 2. Hz. Muhammet'in göğe yükselmesi.
Miran
Beyler.
Miranmir
Beyler beyi.
Mirat
1. Ayna. 2. Ünlü bir tür lale.
Mircan
Gerçek dost olan değerli kimse.
Mirhan
Kadın hükümdar.
Mirkelâm
Güzel, nazik konuşan kimse.
Mirza
1. İranlılara özgü "beyzade" anlamında bir soyluluk sanı. 2. Bir yıldızın adı.
Mirzat
Beyzade, bey oğlu.
Mithat
bk. Midhat
Mocan
Soğukkanlı, güçlü, dayanıklı.
Molu
Zafer kazanmış.
Moran
bk. Müren
Moray
Yüzü mor renkli olan.
Muaffak
bk. Muvaffak
Muallim
Öğreten, öğretmen, hoca.
Muammer
Ömür süren, yaşayan, yaşamış.
Muazzam
1. Kocaman, çok büyük. 2. Ulu. 3. Güçlü, önemli.
Mübarek
1. Bereketli. 2. Uğurlu, hayırlı, kutlu.
Mübin
1. İyiyi ve kötüyü ayıran. 2. Açık, besbelli.
Mücahit
Din uğruna savaşan, uğraşan, savaşçı.
Mücahittin
Dinin düşmanlarıyla savaşan, din mücahidi.
Mücap
Duası kabul edilen kimse.
Mucip
1. Gerektiren, lâzım kılan. 2. Neden, sebep.
Mucit
Yeni bir buluş ortaya koyan, icat eden kimse.
Müçteba
Seçilmiş, seçkin.
Müderris
Medresede ders veren.
Müdrik
1. İdrak eden, anlayan, aklı eren. 2. Eren, erişen. 3. Yetişmiş, olgun.
Müesser
Etkilenmiş, kendisine bir şey tesir etmiş olan.
Müeyyet
1. Güçlendirilmiş, sağlam. 2. Yardım gören.
Müferrih
Ferahlık veren, iç açan.
Müfit
1. Anlatan, ifade eden, anlamlı. 2. Yararlı, faydalı.
Müftü
1. Fetva veren. 2. İl ve ilçelerde din işlerine bakan kimse.
Muğdat
Çorak su.
Muhacir
Göç eden, göçmen.
Muhammed
bk. Muhammet
Muhammet
1. Övülmüş. 2. Hz. Muhammed'in adlarından biri.
Muhar
Pınar, çeşme.
Muharrem
1. Haram kılınmış. 2. Ay takviminin birinci ayı, aşure ayı.
Muhibbi
Sevgi duyan, dost.
Muhip
Seven, sevgi besleyen, dost.
Muhittin
Dini canlandıran, dini ihya eden.
Muhlis
1. Katkısız, halis. 2. İçten, samimi, dost canlısı.
Muhsin
İyilikte, bağışta bulunan, ihsan eden.
Muhtar
1. Seçilmiş, seçkin. 2. Davranışlarında özgür olan, dilediğini yapan. 3. Köy ya da mahalle işlerine bakmak için halkın seçtiği kimse.
Muhterem
Saygıdeğer, saygın.
Muhteşem
Gösterişli, görkemli.
Mühürdar
Bir daire veya bakanlığın resmî mührünü kullanma yetkisi olan kimse.
Muhyi
Dirilten, canlandıran, yaşam veren.
Muin
Yardım eden, yardımcı.
Müjdat
Müjdeler, sevinçli haberler.
Mukaddem
1. Sunulan, takdim edilen. 2. Önde olan, önde giden. 3. Değerli, üstün.
Mukadder
Beğenilen, değeri bilinmiş, takdir olunmuş.
Mukbil
Kutlu, mutlu.
Mükerrem
Saygıdeğer, sayılan, aziz.
Mukim
Oturan, ikamet eden.
Mükremin
bk. Mükrimin
Mükrim
İkram eden, ağırlayan, konuksever.
Mükrimin
Ağırlayanlar, konukseverler, ikram edenler.
Muktedir
Gücü yeten, güçlü, iktidarlı.
Mülâyim
1. Uygun. 2. Yumuşak huylu, sakin kimse.
Mülâzım
1. Ayrılmayan, tutunup kalan. 2. Bir işe girmek için bir süre parasız gidip gelen.
Müldür
Berrak, saf, duru.
Mülhim
İlham veren, içe doğduran, esinlendiren.
Mülket
Ülke.
Mümin
1. Tanımış, iman etmiş. 2. İslam dinine inanmış, Müslüman.
Müminhan
İnanmış, inançlı hükümdar.
Mümtaz
1. Ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş. 2. Seçkin.
Munar
1. Pınar, çeşme. 2. Yalnız, kimsesiz. 3. Serap.
Münasip
Uygun, yerinde, yaraşır, yakışır.
Münci
Kurtarıcı, kurtaran, önder.
Mungan
Eli açık, cömert.
Münif
Yüksek, ulu, büyük.
Münim
1. Nimet veren, yedirip içiren Allah. 2. Velinimet.
Münip
1. Tanrı´ya yönelen. 2. Güzel yağan, yararlı yağmur. 3. Bahar.
Münir
Nurlandıran, ışık veren, parlak.
Munis
1. Cana yakın, sevimli. 2. Alışılan, alışılmış.
Murat
1. İstek, dilek, arzu. 2. Amaç.
Murathan
İsteğini elde etmiş hükümdar.
Müren
Irmak, nehir, akarsu.
Mürit
1. Buyuran, emreden. 2. Bir tarikat şeyhine bağlı kimse.
Mürsel
1. Gönderilmiş, yollanmış. 2. Peygamber.
Mürşit
1. Doğru yolu gösteren, kılavuz. 2. Müritlerine tasavvufu öğreten, sırları ve gerçekleri gösteren tarikat şeyhi.
Murtaza
1. Kendisinden razı olunmuş. 2. Hz. Ali´nin lakabı.
Musa
1. Musevi dininin kurucusu, İsrail peygamberi ve kanun koyucusu. 2. Bir vasiyeti yerine getirmekle görevli kimse.
Musaddık
Onaylayan, tasdik eden.
Musafat
İçten ve gerçek dostluk.
Müşahit
Gören, bakan, izleyen.
Müşerref
Şereflendirilmiş, şerefli, onurlu.
Müşfik
1. Sevecen, şefkatli.2. Acıyan.
Müşir
1. Haber veren, bildiren. 2. Emir ve işaret eden.
Muslih
İyileştiren, düzelten, ıslah eden.
Muslihiddin
Dini iyileştiren, düzelten, ıslah eden.
Müslim
İslam dininde olan, Müslüman.
Müslüm
bk. Müslim
Mustafa
1. Seçilmiş, seçkin. 2. Hz. Muhammed'in adlarından.
Müştak
Özleyen, göreceği gelen, can atan.
Müstakim
1. Doğru, düz.2. Temiz, namuslu, doğru.
Müşteba
bk. Müçteba
Müstecap
Dileği kabul edilmiş kimse.
Müştehir
Ünlü, şöhretli.
Müstenir
Işıklı, parlak.
Muştu
Müjde, sevindirici haber.
Muştubey
Müjde veren bey.
Mut
Kader, talih, kısmet.
Mutahhar
1. Temizlenmiş, temiz. 2. Kutlu, kutsal, mübarek.
Mutasım
Günahtan çekinen.
Muteber
(mu:teber)
Muti
1. Boyun eğen, itaat eden. 2. Bağlı, sadık. 3. Rahat.
Mutlu
Mutluluğa ermiş olan, mesut.
Mutlualp
Mutlu yiğit.
Mutluay
Mutlu güzel.
Mutlubay
Mutlu kimse.
Mutluer
Mutluluğa ermiş kimse.
Mutluğ
Mutlu.
Mutlugün
Mutlu günde doğmuş kimse.
Mutluhan
Mutlu hükümdar.
Mutluk
Mutlu.
Mutlukan
Mutlu soydan gelen kimse.
Mutlukhan
Mutlu hükümdar.
Mutlutekin
Mutlu hükümdar.
Mutver
Mutluluk ver anlamında kullanılan bir ad.
Muvaffak
1. Başarmış olan, başarılı. 2. Tanrının yardımını görmüş.
Muvahhit
Allah’ın birliğine inanan.
Muvakkar
1. Ağırbaşlı, vakarlı. 2. Ağırlanmış, saygı gösterilmiş.
Muzaffer
Zafer kazanmış, üstün.
Müzahir
Yardım eden, yardımcı.
Müzdat
Artmış, çoğalmış.
Müzekker
Erkek, er.
N
Nabi
1. Haberci, haber veren. 2. Yerden çıkıp fışkıran, kaynayan, akan. 3. Yüksek, yüce.
Naci
1. Kurtulan, selamete kavuşan. 2. Cehennemden kurtulmuş, cennetlik.
Nacil
Soyu sopu temiz olan kimse..
Nadi
1. Haykıran, çağıran. 2. Meclis, toplantı.
Nadim
Pişmanlık duyan, pişman.
Nadir
Seyrek, az bulunur.
Nafi
1. Yararlı, kârlı. 2. Tanrı adlarındandır.3. Yok eden, ortadan kaldıran, süren.
Nafiz
1. Delip geçen. 2. İçe işleyen, giren. 3. Etkili, sözü geçen.
Nahit
1. Zühre, Venüs gezegeni. 2. Ar. Ergenliğe erişmiş
Nail
Muradına eren, kazanmış, ele geçirmiş.
Naim
1. Bolluk, varlık içinde yaşayış. 2. Cennetin bir bölümü.
Naip
1. Birinin yerine geçen. 2. Kadı. 3. Nöbet bekleyen.
Naki
1. Temiz, pak. 2. Çok ince, çok güzel, arif.
Nakip
1. Bir kavim veya kabilenin başkanı. 2. Bir tekkede, şeyhin yardımcısı olan en eski derviş veya dede
Nakıp
bk. Nakip
Namal
Adın duyulsun, ün kazan anlamında kullanılan bir ad.
Namdar
Namlı, ünlü.
Nami
Ünlü, namlı, şöhretli.
Namık
Yazıcı, yazar, kâtip.
Nart
Yürekli, yiğit.
Narter
Cesur, yürekli kimse.
Nas
İnsanlar, halk, herkes.
Nasih
Öğüt veren.
Nasip
1. Pay, hisse. 2. Allah’ın kısmet ettiği şey.
Nasir
1. Yayan, saçan. 2. Nesir yazan.
Naşit
Şiir okuyan, şiir söyleyen, şiir yazan.
Nasıf
1. Bir şeyi iki eşit parçaya bölen. 2. Ekmek.
Nasır
Yardımcı, yardım eden.
Nasrettin
Dine yardımı dokunan kimse, yardımcı.
Nasri
Tanrı yardımıyla, üstünlük ve ülke almakla ilgili.
Nasrullah
Allah'ın yardımı.
Nasuh
1. Öğütçü, öğüt veren. 2. Temiz, saf.
Nasuhi
Bozulmaz biçimde tövbe eden.
Natık
1. Söyleyen, konuşan. 2. Düşünen. 3. Bildiren, bildirici.
Natuk
Güzel, düzgün konuşan, söz söyleyen.
Natuvan
1. Zayıf, güçsüz. 2. Beceriksiz.
Nayman
1. Sekiz. 2. Batı Moğolistan'da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk.
Nazar
1. Bakma, göz atma. 2. Düşünme. 3. Göz değme. 4. İtibar, saygı.
Nazif
Temiz, pak.
Nazik
(na:zik)
Nazir
Benzer, eş, örnek.
Nazım
1. Düzenleyen, tanzim eden. 2. Manzum yazan.
Nazır
1. Bakan, gören.2. Bakan, vekil.
Nazmi
1. Nazımla, sözle, şiirle ilgili. 2. Sıralı, tertipli.
Nebahattin
Dinin şanı ve şerefi.
Nebi
1. Haberci. 2. Peygamber.
Nebih
Namlı, ünlü, şerefli.
Nebil
1. Yüksek nitelikli ve onurlu. 2. Akıllı, anlayışlı. 3. Bilgili ve erdemli.
Necabet
Soy temizliği, soyluluk.
Necabettin
Dinin soyluluğu.
Necat
Kurtuluş, kurtulma.
Necati
Kurtulmuş.
Neccar
1. Dülger. 2. Marangoz.
Necdet
Kahramanlık, yiğitlik, kuvvetli ve gözü pek olma.
Necip
Soyu temiz, soylu.
Necmeddin
bk. Necmettin
Necmettin
1. Dinin yıldızı. 2. Erkek adı.
Necmi
Yıldızlarla ilgili, yıldızlara ait.
Nedim
1. Sohbet arkadaşı. 2. Güzel öykü anlatan, tatlı konuşan.
Nedret
Azlık, seyreklik, az bulunma.
Nefer
1. Bir adam, tek kişi. 2. Er, asker.
Nefi
Yararlı.
Nefis
Herkes tarafından beğenilen, çok güzel.
Nehar
Gündüz.
Nehip
1. Dehşet, korku. 2. Yağmacı, çapulcu.
Nehri
Nehirle ilgili olan.
Nejat
1. Soy, nesil. 2. Doğa, yaradılış, yapı.
Nemutlu
İyi bir olay, mutlu bir durum karşısında söylenen bir söz.
Nerim
Pehlivan, yiğit.
Nermi
Yumuşaklık, gevşeklik.
Neşat
Sevinç, keyif, neşe, şenlik.
Neşet
Meydana gelme, oluşma.
Nesil
Aynı çağda yaşayan ve hemen hemen aynı yaşta bulunan kimselerin tümü, kuşak.
Nesim
1. Yumuşak esinti, yel. 2. Yumuşak huylu.
Nesimi
Yumuşak huylu.
Nesip
Soylu, soyu temiz.
Neşit
Sevinçli, neşeli, şenlikli.
Nevcivan
Genç, yeni yetişen.
Nevfel
1. Deniz. 2. Leyla ile Mecnun hikâyesindeki Mecnun'un adı.
Nevit
İyi, sevinçli haber, müjde.
Nevres
Yeni yetişen, genç, körpe.
Nevrettin
Dinin ışığı, aydınlığı.
Nevri
Işıklı, parlak.
Nevruz
1. Yeni gün. 2. Eski İran takvimine göre yeni yılın ve baharın başlangıç günü. 3. Güneşin Koç burcuna girdiği gün.
Nevsal
Yeni yıl.
Nevzat
Yeni doğmuş, yeni doğan çocuk.
Neyyiri
1. Nurlu, parlak. 2. Işıklı cisim. 3. Güneş
Neyzen
Ney çalan kimse.
Nezahattin
Dinin temizliği.
Nezih
1. Temiz, lekesiz, masum. 2. Rahat ve huzur veren.3. Güzel, kibar.
Nezihi
Temiz, saf, ince.
Nezir
1. Kendini Tanrı'ya ve ibadete adayan. 2. Bir dilekte bulunan, adak adayan.
Nida
(nida:)
Nidai
Bağıran, seslenen.
Nihai
Sonuncu.
Nihat
Doğa, huy, yaradılış.
Nihayet
(niha:yet)
Nilhan
Nil ve han.
Nimet
(Ni:met)
Nimetullah
Tanrının verdiği nimet.
Nisan
Yılın dördüncü ayı.
Nişanbay
Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Nisani
Nisan ayında doğan.
Niyaz
1. Yalvarma, yakarma. 2. İstek, arzu. 3. Dua.
Niyazi
Yalvaran, niyaz eden.
Nizam
1. Kural.2. Düzen, tertip, sıra. 3. Kanun.
Nizamettin
Dinin nizamı, düzeni.
Nizami
Tertipli, düzenli.
Nizar
Zayıf.
Nogay
1. Köpek.2. Kafkasya'da yaşayan bir Türk kavmi.
Noyan
1. Başkomutan. 2. Bey.
Nuh
1. Ağlama.2. İnanışa göre, üçüncü peygamber olup tufanda bütün canlılardan birer çift alarak bir gemide kurtulmuştur.
Nuhcan
Nuh Peygamber gibi uzun ömürlü olması istenilen.
Nuhkan
Nuh Peygamber soyundan olan.
Numan
1. Kan. 2. Gelincik.
Nur
1. Aydınlık, ışık, parıltı. 2. Tanrısal bir güç tarafından gönderildiğine inanılan parlaklık. 3. Kur´an-ı Kerim.
Nural
Aydınlık, ışık al anlamında kullanılan bir ad.
Nuralp
Parlak, ışıklı, aydınlık yiğit.
Nurani
1. Işıklı, ışık saçan. 2. Saygı uyandıran, nurlu.
Nuratay
Nurlu, ışık saçan tanınmış kimse.
Nuray
Ayın parlaklığı, ay ışığı.
Nuraydın
Aydınlık, ışık, parlaklık.
Nurbaki
Sürekli aydınlık, nurlu, parlak olan.
Nurbay
Nurlu, aydınlık kimse.
Nurcan
Nurlu, ışıklı, aydın kimse.
Nurcihan
Dünyayı aydınlatan nur, âlemin, dünyanın ışığı.
Nurdağ
Aydınlığı dağlara vuran.
Nurdal
Aydınlık, parlak bir soydan gelen.
Nurdan
Işıktan oluşmuş, nurlu, ışıklı, parlak.
Nurdoğan
Nurlu, parlak biri biçimde doğan.
Nurel
Nurlu, ışık saçan kimse.
Nurer
Nurlu, aydınlık, ışık saçan kimse.
Nurersin
Sana nur, aydınlık, ışık ulaşsın anlamında kullanılan bir ad.
Nurettin
Dinin ışığı, nuru.
Nurhan
Işık saçan hükümdar.
Nuri
Işıklı, aydınlık.
Nurihak
Tanrının ışığı, nuru.
Nurkan
Temiz, aydınlık soydan gelen kimse.
Nurkut
Işıklı, aydınlık, kutlu, uğurlu kimse.
Nurol
Aydınlık ol, ışık saç anlamında kullanılan bir ad.
Nuröz
Özü, içi aydınlık, nurlu olan.
Nurşah
Aydınlık, parak şah.
Nursal
Işık saç, çevreni aydınlat anlamında kullanılan bir ad.
Nursan
Aydınlık, temiz adı olan.
Nursel
Işık seli, aydınlık seli.
Nurtaç
Nurlu, ışıklı taç giymiş olan.
Nurtekin
Nurlu, aydınlık hükümdar.
Nurtop
Çok güzel, ışıktan bir top kadar güzel olan.
Nurullah
Tanrı'nın nuru.
Nurver
Işık, aydınlık ver anlamında kullanılan bir ad.
Nurzat
Nurlu, aydınlık kişi.
Nusret
1. Yardım. 2. Allah’ın yardımı. 3. Üstünlük, başarı.
Nusrettin
Dinin üstünlüğü.
Nüvit
Müjde, iyi haber.
Nuyan
bk. Noyan
Nüzhet
1. Eğlence, neşe. 2. Ferahlık, sevinç.
O
Oba
1. Çadırlarda yaşayan göçebe ailelerin meydana getirdiği topluluk. 2. Genellikle bölmeli göçebe çadırı.
Ö
Öbek
Yığın, takım, grup.
O
Oben
O, benim anlamında kullanılan bir ad.
Obuz
Su kaynağı.
Ocak
1. Ateş yakmaya yarayan, pişirme, ısıtma, ısınma gibi amaçlarla kullanılan yer. 2. Ev, aile, soy.
Ö
Öcal
Yapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al anlamında kullanılan bir ad.
O
Ocan
O, cana yakın dosttur anlamında kullanılan bir ad.
Od
Ateş.
Oder
Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
Odhan
Ateşli hükümdar.
Odkan
Canlı, coşkulu kimse.
Odkanlı
Canlı, coşkulu, ateşli kimse.
Odman
Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
Ö
Ödül
1. Bir başarı karşılığında verilen armağan, mükâfat. 2. Bir iyiliğe karşılık olarak verilen armağan.
O
Odyak
Ateşli ve coşkulu ol anlamında kullanılan bir ad.
Odyakar
Ateş gibi can yakan kimse.
Odyakmaz
Ateş yakmaz.
Oflas
bk. Oflaz
Oflaz
1. İyi, güzel, eksiksiz, tam. 2. Gürbüz, yakışıklı, güzel giyinen. 3. Becerikli. 4. Eflatun rengi. 5. İşe yarar.
Oflazer
İyi, güzel, eksiksiz, becerikli kimse.
Ogan
1. Tanrı. 2. Güçlü, kuvvetli.
Oganalp
Güçlü yiğit.
Oganer
Güçlü kimse.
Ogansoy
Güçlü soydan gelen kimse.
Oğanverdi
Allah bağışladı anlamında kullanılan bir ad.
Ö
Öge
1. Çok akıllı. 2. Yaşlı kimse. 3. Bir ulusun büyüğü, ileri geleni. 4. Hekim. 5. Ün, şöhret.
O
Ogeday
bk. Ögeday
Ö
Öger
Akıllı, bilgili kimse.
Öget
1. Beğenilen, aranılan, övülen.2. İyi, güzel.
Ögetürk
Akıllı, bilgili Türk.
Öğmen
Harman.
Öğrünç
Sevinç.
O
Oğul
1. Erkek evlat. 2. Yavru. 3. Kovandan çıkan arı topluluğu.
Oğulbalı
1. Çok güzel, eksiksiz. 2. Erkek çocuktan olan. 3. Beyaz ve iyi bal.
Oğulbaş
İlk doğan erkek çocuk.
Oğulbay
Zenginlik getiren çocuk.
Oğulbey
Beyin oğlu.
Oğulçak
Küçük oğul.
Oğulcan
Çok sevgili çocuk.
Oğultan
Sabahleyin doğan çocuk.
Oğultekin
Biricik, benzersiz çocuk.
Oğultürk
Türk çocuğu.
Ogün
Anımsanan, belirli bir günde doğan kimse.
Ö
Öğünç
bk. Övünç
O
Oğur
1. Uğur. 2. Samimi, içten dost. 3. Bir şey yapabilmek için ele geçen zaman veya elverişli durum.
Oğuralp
Uğurlu, mutlu yiğit.
Oğurata
Uğurlu ata.
Oguş
1. Oymak. 2. Hısım, akraba. 3. Bereket.
Ö
Öğüt
Bir kimseye yapması veya yapmaması gereken şeyler için söylenen söz.
Öğütal
Öğüt dinle anlamında kullanılan bir ad.
O
Oğuz
1. Sağlam, gürbüz, güçlü delikanlı. 2. Temiz kalpli dost, iyi arkadaş. 3. Kır adamı, köylü. 4. Saf, deneyimsiz kimse. 5. Türklerin en büyük boylarından birinin ve bu boydan olan kimselerin adı.
Oğuzalp
Gerçekten dost olan yiğit.
Oğuzata
Gerçek dost olan ata.
Oğuzbala
Güçlü, kuvvetli çocuk.
Oğuzbay
Gerçek dost.
Oğuzcan
Gerçek dost.
Oğuzer
Güçlü, kuvvetlü kimse.
Oğuzhan
Güçlü, kuvvetli hükümdar.
Oğuzkan
Güçlü, kuvvetli soydan gelen kimse.
Oğuzman
Güçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse.
Oğuztan
Güçlü kuvvetli, iyi yürekli kimse.
Oğuztüzün
Yumuşak huylu, güçlü kuvvetli kimse.
Ö
Ök
Akıl, hatır, zekâ, zihin.
O
Okakın
Oklarla yapılan saldırı.
Okal
Okunu al, savaşa hazırlan anlamında kullanılan bir ad.
Okan
Anlayışlı.
Okanalp
Anlayışlı yiğit.
Okanay
Anlayışlı kimse.
Okandan
Tanrı'dan gelen, Tanrı'nın verdiği.
Okaner
Anlayışlı kimse.
Okar
Başında ok biçiminde bir tel demeti bulunan balıkçıl, telli balıkçıl.
Okat
Okat anlamında kullanılan bir ad.
Okatan
Ok atan, ok fırlatan.
Okatar
Ok atan, ok fırlatan.
Okatay
Tanınmış ok atıcısı.
Okay
1. Satürn gezegeni. 2. Beğenme.
Okayer
Beğenilen kimse.
Okbaş
Usta ok atıcısı.
Okbay
Ok atıcısı.
Okboğa
Güçlü, kuvvetli ok atıcısı.
Okbudun
Okçu millet.
Okcan
Canlı, hareketli, canı tez.
Okçun
1. Uzak, öte.2. Uzakta bulunan.
Okdağ
Dağlarda gezen okçu.
Okdemir
Güçlü, kuvvetli kimse.
Ö
Öke
bk. Öge
Ökeer
Akıllı, bilgili kimse.
Ökelik
Akıllılık, bilgelik.
O
Oker
Hızlı, canlı, hareketli kimse.
Okergin
Hareketli, canlı olgun kimse.
Okgüç
Ok gibi güçlü ve hızlı kimse.
Okgüçlü
Ok gibi çevik, hızlı ve güçlü olan kimse.
Okhan
Hareketli, güçlü hükümdar.
Okkan
Hareketli ve güçlü soydan gelen kimse.
Ö
Ökkeş
Erkek örümcek.
Öklü
Akıllı.
O
Okman
1. Ok gibi hızlı, güçlü kimse. 2. Okçu.
Ö
Ökmen
Akıllı, zeki, bilgili kimse.
Ökmener
Akıllı, bilgili kimse.
O
Okşak
1. Benzeyiş. 2. Benzeyen, andıran.
Oksal
Ok at anlamında kullanılan bir ad.
Oksaldı
Ok attı, fırlattı" anlamında kullanılan bir ad.
Oksalmış
Ok atmış, ok fırlatmış kimse.
Okşan
Benzeyen, andiran.
Oksar
Okunu hazırla anlamında kullanılan bir ad.
Oksay
Okları hazırla anlamında kullanılan bir ad.
Oksev
Oku sev anlamında kullanılan bir ad..
Okseven
Oku seven.
Oksever
Oku seven.
Oksu
Ok gibi güçlü ve su gibi temiz olan.
Oktan
Ok atan, okçu.
Oktar
Ok atan, okçu.
Oktaş
Ok gibi hızlı, taş gibi sağlam olan kimse.
Oktay
Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse.
Ö
Ökte
Akıllı, zeki, anlayışlı, bilgili.
Öktem
1. Güçlü. 2. Onurlu.
Öktemer
1. Güçlü kimse.2. Onurlu kimse.
Ökten
1. Akıllı, bilgili.2. Kahraman, cesur.
Öktener
1. Akıllı, bilgili kimse.2. Kahraman, cesur kimse.
O
Oktuğ
Ok ve tuğ.
Oktunç
Ok gibi hareketli, tunç gibi sağlam olan kimse.
Oktüre
Ok gibi hareketli dürüst kimse.
Oktüremiş
Ok gibi hareketli ve hızlı olan kimse.
Oktürk
Güçlü, hareketli Türk.
Okumuş
Öğrenim görmüş, bilgili.
Okur
Okumayı seven, okuyan kimse.
Okuş
1. Zekâ, akıl, anlayışlılık. 2. Çağrı, davet.
Okuşlu
Zeki, akıllı, anlayışlı.
Okutan
Eğitici, öğretmen.
Okuyan
1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Okver
Okuyuver, oku anlamında kullanılan bir ad.
Okverdi
Okudu, okuyuverdi anlamında kullanılan bir ad.
Okyalaz
Hareketli ve hararetli kimse.
Okyan
Okuyan, bilgili.
Okyanus
Ana karaları birbirinden ayıran büyük deniz.
Okyar
Hareketli, canlı dost.
Okyay
Ok gibi hızlı yay gibi sert olan..
Olca
1. Ganimet. 2. Kadın esir. 3. Bolluk, bereket.
Olcabay
Ganimet alan kimse.
Olcan
Gerçek dost ol anlamında kullanılan bir ad.
Olcay
1. Baht, talih, şans. 2. Bahtlı, talihli.
Olcayhan
Çanslı, bahtlı hükümdar.
Olcayto
Bahtlı, şanslı, talihli.
Olcaytu
bk. Olcayto
Olcaytuğ
bk. Olcayto
Olcaytürk
Şanslı, talihli Türk.
Ö
Ölçüm
Ölçülerek elde edilen sonuç.
O
Olçun
1. Eli işe yatkın, becerikli, usta. 2. Kendini olduğundan üstün gösteren. 3. Hekimlik taslayan kimse.
Oldaç
Şişman, büyümeye ve gelişmeye elverişli olan.
Oldağ
Yücel, yüksel anlamında kullanılan bir ad.
Ö
Ölen
1. Çiçek açmış çayır. 2. Şarkı. 3. Sulak arazi. 4. Nemli, yaş.
O
Olgaç
Olgun, yetişkin, iyi gelişmiş.
Olgun
Bilgi, görgü ve hoşgörüsü gelişmiş kimse.
Olgunay
Dolunay.
Olguner
Yetişmiş, iyi gelişmiş kimse.
Olgunsoy
Olgun, yetişmiş bir soydan gelen kimse.
Olgunsu
İnsana ölümsüzlük verdiğine inanılan hayat suyu.
Olkıvanç
Kıvanç duyacağın işler yap anlamında kullanılan bir ad.
Ö
Ölmez
Uzun ömürlü.
Ölmezbey
Uzun ömürlü bey.
O
Olpak
Her zaman temiz, dürüst bir insan ol anlamında kullanılan bir ad.
Olsan
Adın duyulsun, ünlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Oluk
1. Olgun, olgunlaşmış. 2. Irmak. 3. Çay ve dereden küçük akarsu.
Oluş
Oluşma, meydana gelme, varlık kazanma.
Omaç
Hedef, amaç, gaye.
Omaca
1. Bel kemiği. 2. Topuk kemiği.
Omay
1. Seçkin, seçilmiş. 2. Özet, öz.
Ö
Ömer
1. Yaşama, yaşayış, hayat, canlılık. 2. İkinci halife.
O
Omur
Omurgayı oluşturan kemiklerin ortak adı.
Ö
Ömüral
Uzun ömürlü ol anlamında kullanılan bir ad.
O
Omurca
Küçük omur.
Ö
Ömürcan
Uzun ömürlü.
O
Omurtak
Küçük kartal.
Ö
Önad
Adı önde gelen, tanınan.
Önal
Üstün gel, başta ol anlamında kullanılan bir ad.
Önalan
Önce davranan, üstün gelen, başta olan.
O
Onan
1. Daha iyi bir duruma giren, mutlu olan. 2. Hastalıktan, dertten kurtulan.
Onar
1. Daha iyi bir duruma giren, mutlu olan. 2. Hastalıktan, dertten kurtulan.
Onaran
1. Düzelten, yararlı bir duruma getiren. 2. İyileştiren, tedavi eden. 3. Başaran, bitiren.
Onart
Düzenli, muntazam.
Onat
1. İyi, güzel, düzgün. 2. İyi yaradılışlı. 3. Doğru, dürüst, nitelikli. 4. Kolay.5. Uygun, münasip, yakışır.6. İyi ahlâklı.
Onatkan
İyi, dürüst, temiz bir soydan gelen.
Onatkut
İyi yaradılışlı, kutlu kimse.
Onatsü
İyi, güzel, dürüst asker.
Onay
Uygun bulma, onaylama.
Ö
Önaydın
İlerisi, önü aydınlık olan.
O
Onbulak
On kaynak.
Ö
Öncel
1. Birine göre kendinden önce yerini tutmuş olan kimse. 2. Bizden önce yaşamış olanlar.
Öncü
1. Kılavuz, rehber. 2. Önder. 3. Yeni bir görüş ve akım başlatan kimse.
Öncübay
Öncü olan kimse.
Öncüer
Öncü olan kimse.
Önder
1. Bir topluluğa başkanlık eden kimse. 2. Önde giden, yol gösteren, kılavuz.
Önderol
Önderlik yap anlamında kullanılan bir ad.
Öndeş
Yol gösteren, rehber, kılavuz.
Öndünç
1. Haberci. 2. Başta olan.
O
Onel
On el.
Ö
Önemli
Önemi olan, değerli.
Önen
Hak, adalet.
O
Oner
On kişi.
Ö
Öneri
Öne sürülen görüş, düşünce, teklif.
O
Onerim
On müjde.
Ö
Öneş
1. Rehber, kılavuz. 2. İnat.
Öney
Önde olan, önde gelen, üstün.
O
Ongan
bk. Ongun
Ongay
Kolay.
Ö
Öngel
Ağırbaşlı kimse.
Öngen
Başarı, zafer.
Öngör
İleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davran anlamında kullanılan bir ad.
Öngören
İleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davranan.
Öngü
1. İlk, önce, önceki. 2. Direnme, inat.
Öngül
İlk çocuğa verilen bir ad.
O
Ongun
1. Eksiksiz, tam. 2. Verimli, bol. 3. Kutlu, uğurlu, beğenilen kimse. 4. Kurtulmuş, onmuş. 5. Gelişmiş, gürbüz. 6. Bayındır.
Ongunalp
Kutlu, uğurlu, beğenilen yiğit.
Onguner
Kutlu, uğurlu, beğenilen kimse.
Ongüneş
On güneş.
Ongunsu
Kutlu, uğurlu, beğenilen soydan gelen kimse.
Ongur
Kurtuluş.
Ö
Öngüt
1. Saklanarak yanaşma, izinden yürüme. 2. Hücum etmek için elverişli yer.
Öniz
Daha önce iz bırakmış olan, ünlü.
Önkal
Önde ol, ileride ol anlamında kullanılan bir ad.
Önol
Başta gel, önde ol anlamında kullanılan bir ad.
Önsal
Önde ol, ileride ol anlamında kullanılan bir ad.
Önsav
Başta gelen düşünce.
Önsel
Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
Önsoy
Tanınan, önde gelen soydan olan kimse.
Öntaş
Güçlü, lider olan kimse.
O
Onuğ
bk. Onuk
Onuk
Sevgili, aziz.
Onuker
Sevilen, sevgili insan, saygıdeğer.
Onuktan
Sevgili, aziz kimse.
Onuktekin
Sevilen, sayılan benzersiz insan.
Onul
İyileş, iyi ol, sağlıklı ol anlamında kullanılan bir ad.
Onultan
İyileştiren, düzelten, sağlığına kavuşturan.
Onur
1. İnsanın kendine karşı duyduğu saygı. 2. Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı değer, şeref.
Onurad
Onuruyla tanınmış kimse.
Onural
Şan ve şeref kazan anlamında kullanılan bir ad.
Onuralp
Onuruyla tanınmış yiğit.
Onurhan
Onurlu hükümdar.
Onurkan
Onurlu bir soydan gelen kimse.
Onurlu
Onurlu, şerefli kimse.
Onursal
Saygı için verilen veya övünç için kabul edilen, fahri (başkanlık, üyelik, profesörlük vb. unvan).
Onursan
Onuruyla tanınmış, şerefli kimse.
Onursay
Onur-say.
Onursev
Onurlu olmayı sev anlamında kulanılan bir ad.
Onurseven
Onurlu olmayı seven.
Onursoy
Onurlu soydan gelen.
Onursu
Onurlu bir soydan gelen.
Opak
Cin, peri gibi doğaüstü yaratık.
Opçin
Silah.
Orak
1. Ekin biçme zamanı, hasat. 2. Ekin biçme aracı.
Orakay
Temmuz.
Oral
Kaleyi, şehri ele geçir, zaptet anlamında kullanılan bir ad.
Oralmış
Kale, şehir almış, zaptetmiş.
Oran
1. Ölçü, nispet, derece. 2. Tahmin. 3. Ölçülü, hesaplı. 4. Anlayış. 5. Abartma, abartı. 6. Özel işaret, nişan.
Oranlı
1. Oranı olan, ölçülü. 2. Anlayışlı, akılcı. 3. Ilımlı.
Oray
1. Ateş gibi kızıl renkli ay. 2. Şehirli, şehirde yaşayan.
Orbay
Ordu komutanı.
Orbek
Şehir beyi.
Orcan
Kale veya şehirde bulunanların yakın dostu.
Orcaner
Kalede veya şehirde bulunanların yakın dostu.
Orçun
Ardıllar, halefler.
Ö
Ören
1. Eski yapı veya kent kalıntısı. 2. Şehir, kent. 3. Köy. 4. Bitek ova. 5. Ormanlık yer
Örenel
Eliyle bir şeyler ören kimse.
Örfi
Törenlerle, âdetlerle ilgili.
Örgen
1. Organ. 2. İnce halat, urgan.
O
Orgun
Gizli, saklı.
Orgunalp
Gizlenmiş, saklanmış yiğit.
Orguntay
Gizlenmiş, saklanmış kimse.
Orhan
Şehrin yöneticisi, hâkimi.
Orhun
Orta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı.
Ö
Örik
bk. Örük
O
Orkan
bk. Orhan
Orkun
bk. Orhun
Orkuş
Ateş kırmızısı renkli bir kuş.
Orkut
Kutlu, uğurlu şehir.
Orkutay
Kutlu, uğurlu şehir.
Orman
Ağaçlarla örtülü geniş alan.
Ö
Örnek
1. Benzeri yapılacak olan, benzetilmek istenen şey. 2. Durumu ve niteliği benimsenmeye değer kimse.
Örs
Üzerinde maden dövülen, çelik yüzeyli demir kütle.
Örsan
Yüce adı olan.
Örsay
Yüce olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
Örsel
Sel gibi çağlayan değerli kimse.
Örskan
Sağlam bir soydan gelen kimse.
O
Ortaç
1. Tepe. 2. Mirasçı. 3. Veliaht.
Ortak
Birlikte iş yapan, ortaklaşa yararlarla birbirlerine bağlı kimselerden her biri.
Ortan
Ateş renginde kızıl tan.
Ö
Örtaş
Kuvvetli, güçlü olan değerli kişi.
Örtay
Değerli, saygın kişi.
O
Ortun
Ortanca kardeş.
Ortunç
Ateş renginde tunç.
Oruç
1. Tanrı'ya ibadet amacıyla yeme, içme vb. şeylerden belli bir süre veya biçimlerde kendini alıkoyma.2. Çok sevilen veya istenen şeylerden uzak durma.
Oruk
1. Aile, oymak. 2. Göçmen olarak gelip bir yere yerleşen. 3. Yol, çare, imkân.
Orum
1. Gurur. 2. Geniş orman, çalılık.
Orun
1. Özel yer. 2. Önemli bir görevlinin çalıştığı yer, makam. 3. Gizli, habersiz. 4. Huy, yaradılış.
Ö
Öründü
Seçkin, seçilmiş, beğenilen.
Örüner
Açık tenli kimse.
O
Orus
Talih, baht, saadet.
Oruz
Düşünce.
Ö
Öryürek
Güçlü, korkusuz.
O
Oskan
Akıllı.
Oskay
Neşeli, mutlu.
Osman
1. Bir tür kuş veya ejderha.2. Hz. Muhammet'in damadı, üçüncü halife. 3. Osmanlı İmparatorluğu'nun kurucusu ve ilk hükümdarı.
Otacı
Hekim, doktor.
Otağ
Büyük ve süslü çadır.
Otak
bk. Otağ
Otakçı
1. Otağ yapan veya satan kimse. 2. Orduda otağ kuran er.
Otamış
İyileştiren, sağaltan.
Otaran
1. Hayvanlar otlatan çoban. 2. Beğenen, isteyen.
Otay
Ateş renginde ay.
Ö
Ötnü
Yalvarma, dileme, isteme, rica.
O
Otuk
1. Çakmak. 2. Çakmak taşı.
Ö
Ötüken
1. Oğuz Destanı'nda Tiyenşan dağlarıyla Orhun havzası arasında bulunduğu belirtilen, ormanlık, kutsal bölge. 2. Moğ. Yer ilahesi.
Ötün
Yalvarma, dileme, isteme.
Öveç
İki üç yaşındaki erkek koyun.
Övet
Şükretme.
Övgü
Birini veya bir şeyi övmek için söylenen söz veya yazılan yazı.
Övül
Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini beğendir, övgü kazan anlamında kullanılan bir ad.
Övün
Başarılarınla, iyi niteliklerinle kendini yücelt anlamında kullanılan bir ad.
Övünal
Övünerek al anlamında kullanılan bir ad.
Övünç
Övünmeye yol açan, övünülecek şey.
O
Oy
1. Düşünce, görüş. 2. Bir sorunla ilgili düşünceyi işaret, söz veya yazıyla belirtme.
Oyal
Düşüncesine başvur anlamında kullanılan bir ad.
Oyalp
Görüş, düşünce sahibi yiğit.
Oybozan
Görüşe, düşünceye karşı çıkan.
Oyhan
Görüş, düşünce sahibi hükümdar.
Oykan
bk. Oyhan
Oykut
Kutlu, mutlu düşünceye sahip olan.
Oymak
1. Birçok boydan oluşan, göçebe veya yerleşik topluluk, aşiret. 2. İzcilikte küçük birlik. 3. Semt, mahalle. 4. Arazinin alçak, çukur yeri. 5. Hısım, akraba.
Oyman
Görüş, düşünce sahibi kimse.
Ö
Öymen
Evcimen, evine bağlı kimse.
O
Oytun
1. Kutsal, mübarek. 2. Beğenilen, güzel yer. 3. Alçak yer, ova.
Oytunç
bk. Oytun
Ö
Özak
Özü temiz, doğru kimse.
Özakan
Katıksız, saf bir biçimde akan.
Özakar
bk. Özakan
Özakay
Özü temiz kimse.
Özakın
İçten gelerek yapılan akın.
Özakıncı
İçten gelerek akın yapan kmse.
Özaktuğ
Başıa beyaz tuğ takmış kimse.
Özal
Özünü al, gerçeğini al anlamında kullanılan bir ad.
Özalp
Özünde yiğit olan kimse.
Özalpman
Özünde yiğit olan kimse.
Özalpsan
Yiğitliğiyle tanınan kimse.
Özaltan
Gerçek hükümdar olan kimse.
Özaltay
Özünde yükseklik, yücelik olan kimse.
Özaltın
Özü altın gibi değerli olan kimse.
Özaltuğ
Kırmızı tuğ takınmış olan kimse.
O
Ozan
1. Şiir yazan, şair. 2. Halk şairi. 3. Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
Ozanalp
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen yiğit.
Ozanay
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen kimse.
Ozaner
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen kimse.
Ozansoy
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen bir soydan gelen.
Ozansü
Şakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen asker.
Ö
Özarda
Sonradan gelen kimse.
Özarı
Arı gibi çalışkan kimse.
Özark
Özü temiz kimse.
Özarkın
Özü yavaş, sakin olan kimse.
Özaslan
Aslan gibi güçlü, soylu kimse.
Özata
Gerçekten ataya yaraşır olan kimse.
Özatay
Özü herkesçe tanınan kimse.
Özay
Özü ay gibi temiz, parlak, aydınlık olan kimse.
Özaydın
Özü temiz, aydınlık kimse.
Özayhan
Özünde hükümdarlık olan kimse.
Özbağ
Gerçek dost olan kimse.
Özbal
Balın özü gibi tatlı olan kimse.
Özbala
Öz çocuk.
Özbaş
Gerçek önder, kılavuz.
Özbatu
Gerçekten üstün gelen, yenen.
Özbay
Gerçekten zengin olan kimse.
Özbaydar
Gerçekten zengin olan kimse.
Özbek
1. Güçlü, cesur, korkusuz kimse. 2. Orta Asya’da yaşayan bir Türk boyu ve bu boydan gelen kimse.
Özbekkan
Özbek soyundan gelen kimse.
Özben
Gerçekten ben anlamında kullanılan bir ad.
Özberk
Özü güçlü kimse.
Özbey
Gerçekten bey olan kimse.
Özbil
Özünü bil, aslını tanı anlamında kullanılan bir ad.
Özbilek
Bileği güçlü olan kimse.
Özbilen
Özünü bilen, kendisini tanıyan kimse.
Özbilge
Gerçekten bilgili olan kimse.
Özbilgin
Gerçekten bilgin olan kimse.
Özbilir
Kendini bilen kimse.
Özbir
Özü, sözü bir olan kimse.
Özboğa
Gerçekten güçlü, kuvvetli olan kimse.
Özçam
Özü çam gibi doğru olan kimse.
Özcan
Gerçekten dost olan kimse.
Özcebe
Savaşa hazır olan kimse.
Özçelik
Özü çelik gibi sert ve güçlü olan kimse.
Özçevik
Canlı, çevik, hareketli kimse.
Özçın
Özü doğru, saf, temiz kimse.
Özçınar
Özü çınar ağacı gibi doğru ve dürüst olan kimse.
Özdağ
Özü dağ gibi yüce olan kimse.
Özdal
Özü dal gibi nazik ve zarif oaln kimse.
Özdamar
Özünde inatçılık olan kimse.
Özdeğer
Özü değerli olan kimse.
Özdek
1. Temel, esas, kök. 2. İç, öz, çekirdek. 3. Madde.
Özdel
Hediye.
Özdemir
Özü demir gibi güçlü olan kimse.
Özden
1. Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse. 2. Özle, öz varlıkla, gerçekle ilgili. 3. Suların geçtiği yer, su geçidi. 4. Özsu.
Özdener
Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse.
Özdeş
Her türlü nitelik bakımından eşit olan, benzer olan.
Özdil
İçten, samimi dost.
Özdilek
Candan dilenen dilek.
Özdilmaç
Güvenilir çevirmen.
Özdinç
Özü canlı olan kimse.
Özdinçer
Özü canlı olan kişi.
Özdoğa
Gerçek doğa.
Özdoğal
Gerçekten doğal olan.
Özdoğan
Öz kardeş.
Özdoğdu
Öz kardeş olarak dünyaya geldi anlamında kullanılan bir ad.
Özdoğmuş
Öz kardeş.
Özdoğru
Özü temiz, dürüst, doğru olan kimse.
Özdoru
bk. Özdoruk
Özdoruk
Özü yüce olan kimse.
Özduran
Özü sakin olan kimse.
Özdurdu
Özü sakinleşti anlamında kullanılan bir ad.
Özduru
Özü temiz ve dürüst olan kimse.
Özdurul
Özü sakinleşsin anlamında kullanılan bir ad.
Özdurum
Özü sakin, durulmuş kimse.
Özek
1. Güç. 2. Çalışkan. 3. Küçük dere. 4. Ağacın, bitkinin içi, özü. 5. Bitki filizi. 6. Bir şeyin ortası. 7. Sel yarıntısı.
Özekan
Canlı, hareketli kimse.
Özel
1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.
Özen
1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.
Özenç
1. İstek. 2. Gıpta, imrenme.
Özender
Ender bulunan yaradılışta olan, değerli.
Özengin
Özü sağlam, dürüst olan kimse.
Özer
Yiğit, doğru kimse.
Özercan
Yiğit, doğru kimse
Özerdal
Genç kimse.
Özerdem
Bütün erdemleri özünde toplayan kimse.
Özerdim
Özüne, gerçeğine erdim, ulaştım anlamında kullanılan bir ad.
Özerdinç
Özünden canlı, dinç olan erkek.
Özerek
Asıl amaç, ulaşılmak istenen şey.
Özerhan
Grçekten yiğit olan hükümdar.
Özerinç
Gerçek huzura kavuşmuş kimse.
Özerk
Kendi kendini idare edebilen kimse.
Özerkin
Gerçek özgür kimse.
Özerkmen
Özünden güçlü olan kimse.
Özerman
Gerçekten yiğit, kahraman, yürekli kimse.
Özerol
Gerçek yiğit ol anlamında kullanılan bir ad..
Özertan
Gerçekten erdemli olan kimse.
Özertem
Gerçekten erdemli olan kimse.
O
Ozgan
Öne geçen, kazanan, başarılı.
Ö
Özge
1. Başka. 2. Yabancı. 3. İyi, güzel. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı.6. Yürekli, gözü pek.
Özgebay
İyi, güzel, yürekli erkek.
Özgeci
Kişisel yarar gözetmeden başkasına yararlı olmaya çalışan kimse.
Özgeer
İyi, güzel, cana yakın erkek.
Özgen
Özü geniş, rahat, sakin kimse.
Özgenalp
Özü geniş, rahat, sakin yiğit.
Özgenay
Özü geniş, rahat, sakin kimse.
Özgenç
Özü genç kimse.
Özgener
Özü geniş, rahat, sakin kimse.
Özger
İyi, güzel,cana yakın kimse.
Özgiray
Gerçek hükümdar.
Özgü
1. Kutsal. 2. Özellikle birine veya bir şeye ait olan.
Özgüç
Özü güçlü, kuvvetli kimse.
Özgüleç
Güler yüzlü, içten gülen kimse.
Özgün
1. Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. 2. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan.
Özgünay
Kendisine has nitelikleri olan güzel.
Özgüner
Kendine özgü nitelikleri olan kimse.
Özgüneş
Özü güneş gibi parlak ve aydınlık olan kimse.
Özgür
1. Kendi kendine hareket etme, davranma, karar verme gücü olan. 2. Tutuklu olmayan, hür. 3. Başkasının kölesi olmayan. 4. Bağımsız.
Özgürcan
Özgürlüğe düşkün kimse.
Özgürel
Bağımlı olmayan, özgür davranan kimse.
Özgüven
Kendine güvenen kimse.
Özhakan
Hükümdar soyundan gelen kimse.
Özhan
Hükümdar soyundan gelen kimse.
Özil
Gerçekten o memleketten olan kimse.
Özilhan
Gerçek hükümdar.
Özilter
Yurdun gerçek koruyucusu, savunucusu olan kimse.
Özinal
Gerçek arkadaş, dostolan kimse.
Özinan
Gerçekten inançlı olan kimse.
Özkal
Özün değişmesin, hep böyle kal anlamında kullanılan bir ad.
Özkan
Temiz ve asil soydan gelen kimse.
Özkar
Özü kar gibi temiz olan kimse.
Özkaya
Özü kaya gibi güçlü olan kimse.
Özkayra
İçten gelen bağış, iyilik.
Özke
1. Sağlam, sağlıklı. 2. Temiz yürekli.
Özkent
Gerçekten şehirli olan kimse.
Özker
Sağlam, temiz yürekli kimse.
Özkerman
Sağlam, temiz yürekli kimse.
Özkın
Özü kın gibi korucucu, saklayıcı olan.
Özkınal
Özü kın gibi koruyucu olan kimse.
Özkınay
Özü kın gibi koruyucu olan kimse.
Özkoç
Gerçekten koç gibi kuvvetli ve güçlü kimse.
Özkök
Özü sağlam olan kimse.
Özkul
Gerçek kul.
Özkula
Gerçekten kula renginde olan.
Özkurt
Gerçek kurt.
Özkut
Gerçek kut, mutluluk.
Özkutal
Gerçek mutluluk senin olsun anlamında kullanılan bir ad.
Özkutay
Özü uğurlu ve ay gibi parlak olan kimse.
Özkutlu
Özü kutlu, uğurlu olan kimse.
Özkutsal
Özüne mutluluk saç anlamında kullanılan bir ad.
Özlek
1. Toprağın özü, verimli yeri. 2. Zaman. 3. Doğaüstü güç.
Özlen
Özlenecek kadar sevilen kişi ol anlamında kullanılan bir ad.
Özler
Özlem duyan, kavuşmak isteyen kimse.
Özlü
1. Özü, benliği olan. 2. İçten, gerçek.
Özlüer
Gerçek yiğit.
Özlütürk
Gerçek Türk.
Özman
bk. Özmen
Özmen
Özü sağlam, iyi kişilikli kimse.
Özmert
Gerçekten mert olan kimse.
Özmut
Özünde mutlu olan kimse.
Öznur
Özü ışıklı, aydınlık kimse.
Özöğe
Bir şeyin aslı, özü.
Özoğul
Öz oğul.
Özoğuz
Gerçekten yiğit olan kimse.
Özok
Özü ok gibi güçlü olan kimse.
Özokçu
Gerçek okçu.
Özoktay
Ok gibi güçlü olan eşsiz kimse.
Özol
Özün değişmesin, olduğun gibi görün anlamında kullanılan bir ad.
Özön
Gönlü geniş kimse.
Özönder
Gerçek önder.
Özozan
Gerçek şair.
Özpala
Gerçekten yiğit kimse.
Özpeker
Çok güçlü erkek.
Özpetek
Gerçek petek.
Özpınar
Gerçek pınar.
Özpolat
Özü çelik gibi sağlam olan kimse.
Özpulat
bk. Özpolat
Özşahin
Özü şahin gibi güçlü olan kimse.
Özsan
Adı duyulmuş, ünlü.
Özsanlı
Adı duyulmuş, ünlü.
Özsel
Özle ilgili, öze ilişkin.
Özselen
Gerçek haber.
Özşen
Özü hep neşeli olan kimse.
Özsevi
İçten gelen sevgi.
Özsoy
Temiz, iyi, köklü soydan gelen kimse.
Özsözlü
Sözünden dönmeyen, sözünü tutan kimse.
Özsu
Bitki ve hayvan dokularında bulunan sulara verilen ad.
Özsüer
Gerçekten asker olan kimse.
Özsun
Kendini göster anlamında kullanılan bir ad.
Özsungur
Gerçekten soğukkanlı, sakin kimse
Özsüt
İyi süt emmiş, soylu, temiz kimse.
Öztan
Gerçek aydınlık.
Öztanır
Kendini tanıyan, bilen kimse.
Öztarhan
Ayrıcalıklı, saygın bir kişiliğe sahipolan kimse.
Öztaş
Özü taş gibi sağlam olan kimse.
Öztay
Özü genç olan kimse.
Öztaylan
İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
Öztek
Biricik, tek.
Öztekin
Benzersiz kimse.
Öztimur
bk. Özdemir
Öztin
Ruhun özü.
Öztinel
Ruhsal yönden sağlıklı erkek.
Öztiner
Ruhsal yönden sağlıklı erkek.
Öztoklu
Gönlü doymuş kimse.
Öztoygar
bk. Toygar
Öztuna
bk. Tuna
Öztunç
Özü tunç gibi güçlü olan kimse.
Öztürk
Katıksız, saf Türk.
Özü
Duru, katıksız olan.
Özüak
Özü tertemiz olan kişi.
Özüdoğru
Özü doğru olan kimse.
Özüm
Kardeş gibi tutulup sevilen kimse.
Özün
1. Hakkıyla kazanılmış ün. 2. Şan.
Özüpek
Ruhen güçlü olan kimse.
Özütok
Gönlü doymuş kimse.
Özver
Özveride bulun anlamında kullanılan bir ad.
Özverdi
Özveride bulundu" anlamında kullanılan bir ad.
Özveren
Özveride bulunan, fedakâr kimse.
Özveri
Bir amaç veya kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakârlık.
Özvermiş
Özverili davranan, fekakâr.
Özyay
Özü yay gibi sert olan kimse.
Özyörük
Gerçek yörük.
Özyurt
Anayurt.
Özyuva
Gerçek yuva.
P
Padişah
Hükümdar, sultan.
Pak
1. Temiz, arı. 2. Saf, katışıksız. 3. Kutsal, mübarek.
Pakalın
Dürüst, doğru, iyi tanınmış kimse.
Pakân
Ermişler, azizler.
Pakbaz
1. İçten bağlı, vefalı. 2. Aziz.
Pakel
İyi işler yapan, doğru kimse.
Paker
Temiz, dürüst, iyi kimse.
Paki
Temizlik, saflık.
Pakkan
Temiz soydan gelen kimse.
Pakman
Temiz, dürüst, soylu kimse.
Paksan
Temiz, doğru, namuslu tanınmış kimse.
Pamir
Orta Asya’da Tacikistan, Çin, Sincan Uygur Özerk sınırında bulunan lalenin ana vatanı olan ve Himalaya Dağlarının kuzey silsilelerini teşki eden sıra dağların adı.
Pertev
Işık, parlaklık.
Polat
1. Çelik. 2. Güç, kuvvet.
Poyraz
1. Kuzeydoğudan esen soğuk rüzgâr. 2. Kuzey yönü.
R
Rabbani
1. Tanrı´yla ilgili, Tanrısal. 2. Kendini olanca gücüyle Tanrı’ya veren.
Rabi
Dördüncü çocuk.
Rabih
Yararlı, kazançlı, kârlı.
Raci
1. Yalvaran, rica eden. 2. Umutlu, umut veren.
Racih
Değerli, üstün.
Radi
bk. Razı
Rafet
bk. Refet
Rafettin
bk. Refettin
Rafi
1. Kaldıran, yükselten, yücelten. 2. Tanrı´nın adlarından biri.
Rafih
Rahat ve huzurlu yaşayan.
Ragıp
İstekli, isteyen, rağbet eden.
Rahi
1. Rahat, huzurlu, dingin. 2. Far. Yolcu.
Rahim
1. Esirgeyen, acıyan, koruyan, merhametli. 2. Tanrı´nın adlarından.
Rahman
1. Ayrım gözetmeksizin tüm canlılara merhamet eden, koruyan. 2. Tanrı’nın adlarından.
Rahmani
Tanrı’ya özgü, Tanrı’dan gelen, kutsal.
Rahmet
Acıma, esirgeme, koruma.
Rahmeti
Koruyan, esirgeyen.
Rahmetullah
Tanrı’nın esirgemesi, koruması.
Rahmi
Acıyan, merhamet eden.
Rahşan
Parlak, parıltılı, ışıklı.
Raif
Acıması olan, merhametli.
Raik
Alımlı, güzel, hoş.
Rakip
1. Herhangi bir alanda üstünlük sağlamaya çalışanlardan her biri. 2. Koruyucu. 3. "Görüp gözeten" anlamında Tanrının adlarından biri.
Rakım
Yazan, çizen kimse.
Ramazan
1. Arabi ayların dokuzuncusu, oruç tutulan ay. 2. Bu ayda doğanlara verilen ad.
Rami
Ok, mermi vb. atan, kimse.
Ramis
1. Kumda saklı. 2. Gerçekleri saklayan.
Ramiz
1. Akıllı, zeki. 2. İşaretlerle, simgelerle gösteren.
Rasih
1. Köklü, kök salan 2. Bilgisi çok geniş olan.
Rasim
Resim yapan, çizgi çizen kimse.
Rasin
Sağlam, dayanıklı, güçlü.
Raşit
Akıllı, doğru yola giden.
Ratip
Sıraya koyan, tertipleyen.
Rauf
1. Esirgeyen, acıyan, çok merhametli. 2. Tanrı adlarından.
Rayet
Sancak, bayrak.
Rayıhan
Han bayrağı, han sancağı.
Razi
bk. Razı
Razı
Boyun eğen, kabul eden, rıza gösteren.
Rebi
İlkbahar.
Rebii
1. Baharla ilgili. 2. Baharda doğan kimse.
Reca
1. Umut, umma. 2. İstek dilek.
Recai
İsteyen, rica eden, yalvaran.
Recep
1. Gösterişli, heybetli. 2. Arabi ayların yedincisi ve kutsal sayılan üç aylardan birincisi.
Refet
Acıma, esirgeme, merhamet etme.
Refettin
İslâm dininin vermiş olduğu acıma, esirgeme duygusu.
Refhan
Varlık içinde yaşayan kimse.
Refi
Yüksek, yüce.
Refiğ
Bolluk ve rahat içinde geçinen kimse.
Refih
Bolluk ve rahat içinde yaşayan kimse.
Refii
Yüksek, yüce, saygın kimse.
Refik
1. Arkadaş, yoldaş. 2. Koca, eş. 3. Yardımcı.
Regaip
1. Çok istek gören, beğenilen. 2. Armağanlar. 3. İstekler, arzular.
Reha
(reha:)
Rehayeddin
Dinin kurtarıcısı, dini kurtaran.
Rehber
Yol gösterici, kılavuz.
Reis
Baş, başkan.
Rekin
1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Remzi
İşaretle, simgeyle ilgili, simgeli, simgesel.
Renan
Çok ses çıkaran, çınlayan, inleyip duran.
Resai
Süs, süsler.
Reşat
Doğru yolda yürüme, Hak yolunda ilerleme.
Reset
Layık, değer, yakışır.
Reşididdin
Dinin olgunu, dürüst olanı, dini bütün.
Reşik
Uzun boylu ve yakışıklı erkek.
Reşit
1. Doğru yolu tutan. 2. İyi hareket eden, akıllı. 3. Ergin.
Resmî
1. Devletle ilgili olan. 2. Törenle yapılan. 3. Çok ciddi.
Resul
1. Elçi. 2. Peygamber.
Resulhan
Hükümdarın elçisi.
Revan
1. Yürüyen, giden, akan. 2. Ruh, can.
Reviş
1. Biçim, tarz, üslup. 2. Tutum, davranış, yol.3. Gidiş, yürüyüş.
Reyyan
Suya kanmış, suya doymuş.
Rezin
1. Vakarlı, temkinli, ağır, ağırbaşlı. 2. Sağlam.
Rezzak
Abdürrezzak adının kısaltılmış biçimi.
Rical
1. Erkekler. 2. Devlet büyükleri.
Rifat
Yükseklik, yücelik, büyüklük.
Rikap
1. Büyük, saygın bir kimsenin huzuru, önü. 2. Binilecek yer, üzengi.
Risalet
(risa:let)
Risalettin
Dinin elçisi, peygamber.
Rıdvan
1. Razı olma, hoşnutluk, memnuniyet. 2. Cennetin kapıcısı olan büyük melek.
Rıfat
bk. Rifat
Rıfkı
Yumuşak huylu, yavaş, ağır kimse.
Rıza
Hoşnutluk, memnuniyet.
Rızkullah
Allah'ın rızkı, Allah'ın verdiği nimet.
Rızvan
bk. Rıdvan
Ruat
1. Bulut, gök gürültüsü. 2. Konuşkan. 3. Tehdit eden.
Rüçhan
1. Üstünlük, üstün olma. 2. Üstün tutma.
Ruhani
1. Ruhla ilgili. 2. Gözle görülmeyen. 3. Din adamı.
Ruhcan
Ruh ve can.
Ruhi
Ruhsal, ruhla ilgili.
Ruhittin
Dinin ruhu, özü.
Ruhşan
Yüce, üstün, şanlı ruh.
Ruhsat
İzin, müsaade.
Ruhullah
İsa Peygamber.
Rüknettin
Dinin temel direği.
Rükni
bk. Rüknü
Rüknü
1. Bir şeyin en sağlam yanı. 2. Saygın, güçlü, önemli kimse.
Ruşen
(ru:şen)
Rüstem
1. Yiğit, kahraman. 2. İran'ın efsanevi ünlü pehlivanı ve savaşçısı.
Rüştü
1. Doğru yolda olan kimse. 2. Akıllı, ergin.
Rüsuhi
1. Sağlam, güçlü. 2. Becerikli, yetenekli.
Rüzgâr
1. Zaman, devir. 2. Dünya. 3. Yel.
S
Saadettin
1. Dinin mutluluğu.2. Dini uğurlu, kutlu kılan.
Saba
(saba:)
Sabah
Gündüzün ilk saatleri, günün başlangıcı.
Sabahattin
Dinin güzelliği.
Ş
Şaban
Arabi ayların sekizincisi, ramazandan önce gelen ay.
S
Sabar
1. Döven, vuran. 2. Bir Türk boyu.
Sabbar
Çok sabırlı.
Sabih
Güzel, şirin.
Sabir
(sa:bir)
Sabit
1. Değişmeyen, kımıldamayan. 2. Kanıtlanmış, anlaşılmış.
Sabri
Sabırlı, sabreden.
Sabur
1. Çok sabırlı. 2. Tanrı adlarındandır.
Sabutay
bk. Subutay
Sacit
Secde eden, alnını yere koyan.
Ş
Şad
Mutlu, sevinçli.
S
Sada
(sada:)
Sadak
1. Ok koymaya yarayan meşin torba. 2. Sabah yeli.
Sadakat
Dostluk, içten bağlılık, doğruluk, vefalılık.
Ş
Şadan
(şa:dan)
Şader
Sevinçli kimse.
S
Sadettin
bk. Saadettin
Sadi
Mutlul, uğurlu.
Sadir
Sadır olan, ortaya çıkan.
Sadık
İçten bağlı, doğru, gerçek dost.
Ş
Şadıman
(şa:dıman)
S
Sadrettin
Dinin başı, önderi.
Sadri
Göğüsle ilgili, göğse ait.
Sadullah
Tanrının kutlu, talihli kıldığı kimse.
Sadun
Mübarek, kutlu, uğurlu.
Safa
(safa:)
Ş
Şafak
Güneş doğmadan az önce beliren aydınlık.
S
Safder
Saf yaran kimse.
Safer
Temiz yürekli, dürüst kimse.
Saffet
Saflık, temizlik, arılık.
Safi
Katıksız, saf, arı.
Safiyüddin
Dini temiz, dini pak olan kimse.
Safter
bk. Safder
Sağan
Hızlı uçan, uzun dar kanatlı küçük kuş.
Sağanak
Şiddetli ve kısa süreli yağmur.
Sağanalp
Herkese yararlı olan yiğit.
Sağbilge
Hekim, doktor.
Sağbudun
İyi, temiz, sıcakkanlı halk.
Sağcan
Sağlıklı kimse.
Sağdıç
1. Düğünde gelin veya güveye kılavuzluk eden kimse. 2. Dost, arkadaş.
Sağın
1. Serap. 2. Yanlışı, eksiği olmayan.
Sağınç
Emel, istek, amaç, düşünce.
Sağıt
Silah.
Sağlam
1. Sağlıklı. 2. Güvenilirlik. 3. Gerçek, inanılır.
Sağlamer
1. Sağlıklı kimse.2. Güvenilir kimse.
Sağlar
Sağ ve sağlıklı olanlar.
Sağlık
1. Hasta olmama durumu, esenlik. 2. Güvenilir, inanılır olma durumu.
Sağman
1. Sağlıklı kimse. 2. Eksiksiz, kusursuz, güvenilir kimse.
Sağun
Saygın, kutsal.
Ş
Şah
Hükümdar.
Şahabettin
Dinin yıldızı.
S
Sahabi
Hz. Muhammed'i görmüş, birlikte bulunmuş kimse.
Ş
Şahadet
bk. Şehadet
Şahadettin
bk. Şehadettin
Şahamet
(şaha:met)
Şahan
bk. Şahin
Şahap
1. Kıvılcım. 2. Akan yıldız. 3. Cesur, yürekli kimse.
Şahat
Güçlü, güzel cins at, atların şahı.
Şahbaz
1. Bir cins iri ve beyaz doğan. 2. Yiğit, cesur, kahraman kimse. 3. Atılgan, becerikli kimse.
Şahbey
Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Şahdar
Dallı, budaklı ağaç.
S
Sahil
(sa:hil)
Ş
Şahin
Oldukça büyük boylu, yırtıcı kuş.
Şahinalp
Şahin gibi güçlü, yiğit, cesur kimse.
Şahinbay
Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Şahinbey
Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Şahiner
Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Şahinhan
Şahin gibi güçlü, yiğit hükümdar.
Şahinkan
Yiğit soydan gelen, güçlü, kahraman kimse.
Şahinter
Çok yiğit, kahraman, şahin gibi kimse.
S
Sahip
1. İye, sahip. 2. Koruyan gözeten. 3. Bir iş yapmış olan. 4. Herhangi bir niteliği olan.
Sahir
1. Geceleri uyumayan, uykusuz.2. Büyücü
Ş
Şahistan
Şah ülkesi.
Şahittin
Dinlerin şahı, dinlerin en iyisi.
Şahlan
Şaha kalk coş, kükre parla, ışılda" anlamlarında kullanılan bir ad.
Şahruh
Yüce ruhlu, görkemli, üstün kişilikli kimse.
Şahsüvar
İyi ata binen, yiğit kimse.
Şahvelet
Hükümdar çocuğu.
Şahzade
Şah oğlu, hükümdar çocuğu.
Şahzat
Saygıdeğer kimse.
Şaik
İstekli, hevesli kimse.
S
Saim
Oruç tutan, oruçlu.
Saip
1. Yanlışlık yapmayan, yanlışsız, doğru. 2. Amaca, hedefe uygun. 3. Amaca ulaşan.
Sair
Seyreden, hareket eden, yürüyen.
Sait
1. Kutlu, uğurlu. 2. İbadet etmiş, Tanrıya karşı görevini yapmış kimse.
Sak
Bilgili, akıllı, zeki, uyanık.
Saka
1. Evlere çeşmeden su taşıyan kimse. 2. Serçegillerden, başında ve boynunda kırmızı, sarı tüyler bulunan, güzel öttüğü için kafeste beslenen küçük bir kuş.
Ş
Şakar
1. Şen, neşeli, şakrak. 2. Yiğit, cesur.
S
Saki
1. Su veren, su dağıtan. 2. Kadehle içki sunan.
Sakin
1. Durgun, dingin. 2. Sessiz, kendi hâlinde.
Ş
Şakir
Şükreden, durumundan memnun olan kimse.
S
Sakın
İhtiyatlı, temkinli ol, kendini koru anlamında kullanılan bir ad.
Sakıp
1. Parlak, ışıklı. 2. Delen, delik açan.
Sakman
1. Uyanık, akıllı kimse. 2. Sessiz, sakin kimse.
Sal
1. Bir tür ilkel ırmak veya deniz taşıtı. 2. Boy. 3. Yel, rüzgâr. 4. Büyük sarp kaya. 5. Kıyı, kenar.
Sala
Sırayla ekimde, köyce ekime ayrılan yer.
Salâh
1. Düzelme, iyileşme, iyilik. 2. Barış. 3. Dine olan bağlılık.
Salâhattin
bk. Selâhattin
Salâhi
İyilikle, barışla ilgili.
Salan
1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak.
Salâr
Başkumandan, başbuğ, önder.
Salcan
bk. Selcan
Saldam
Ciddilik, ağırbaşlılık.
Salgur
Saldıran, saldırgan.
Salih
1. Elverişli, iyi, uygun, yakışır. 2. Yetkisi, hakkı olan. 3. Dinin buyruklarına uygun harekette bulunan.
Salim
1. Sağ, salim, sağlıklı. 2. Eksiksiz, kusursuz. 3. Korkusuz, emin.
Salis
Üçüncü.
Salık
1. Haber, bilgi. 2. Tavsiye.
Salıkbey
Tavsiye edilen bey.
Salkın
1. Güneşsiz, serin. 2. Soğuk rüzgâr.
Salman
Başıboş, serbest, özgür.
Saltan
1. Tek, yalnız. 2. Temiz, saf. 3. Yalnız başına giden.
Saltı
Gezgin, yolculuk eden.
Saltık
1. Kendi başına var olan, bağımsız, koşulsuz, mutlak. 2. Salıverilmiş, bırakılmış, azat edilmiş, özgür.
Saltuk
bk. Saltık
Saltukalp
Özgür yiğit.
Salur
1. Kılıç. 2. Oğuzların Üçok boyuna bağlı bir Türk kabilesi.
Salurbay
Eli kılıç tutan bey.
Sâmân
1. Zenginlik. 2. Rahat, dinçlik. 3. Düzen.
Samet
1. Çok yüksek, ulu. 2. Kimseye ve hiçbir şeye muhtaç olmayan anlamında Tanrı adı.
Sami
Yüksek, yüce.
Samih
Cömert, eli açık.
Ş
Şamil
İçine alan, kapsayan.
S
Samim
Öz, asıl, iç, gönül.
Samimi
İçten, candan, gönülden.
Samin
Sekizinci.
Samir
Meyve veren, meyveli.
Samur
Değerli kürkü olan bir sansar türü.
Samuray
Samur ve ay.
Samurtay
Samur ve tay.
San
1. Dilek, istek, arzu. 2. Şöhret, ün. 3. Nişan, alamet, iz.
Sanaç
Dağarcık.
Sanak
1. Kısa zaman, az süre. 2. Fikirsiz, düşüncesiz.
Sanal
Adın duyulsun, ün kazan anlamında kullanılan bir ad.
Sanalp
Ünlü, meşhur yiğit.
Sanat
1. Bir duygunun, tasarının, güzelliğin anlatımında kullanılan yöntemlerin tümü veya bu anlatım sonucunda ortaya çıkan üstün yaratıcılık. 2. Ustalık, hüner, beceri. 3. Yetenek.
Sanay
Ay gibi güzel, ayı anımsatacak kadar güzel.
Sanbay
Ünlü, tanınmış, ün yapmış kimse.
Sanberk
Gücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
Sancak
Alay bayrağı.
Sancaktar
Sancak taşıyan veya muhafaza eden kimse.
Sancar
1. Kısa kama. 2. Saplayan, batıran, yenen.
Sancarhan
Yenen, üstün gelen hükümdar.
Sanduç
Bülbül.
Saner
Ünlü, tanınmış kimse.
Sani
1. Yapan, işleyen, meydana getiren. 2. Yaradan. 3. İkinci.4. Tanrı adlarındandır.
Sanih
Zihin ve düşüncede oluşup çıkan, fikre doğan.
Sanlı
Ünlü, tanınmış kimse.
Ş
Şanlıbay
Tanınmış, ünlü kimse.
Şansal
İyi niteliklerinle ün kazan, şanın yayılsın anlamında kullanılan bir ad.
S
Sanşın
Erkek, yiğit.
Sanver
Ünlendir, meşhur et, tanıt anlamında kullanılan bir ad.
Sar
Sevindiren, sevinç veren.
Saraç
Koşum ve eyer takımları yapan, satan, işleyen veya süsleyen kimse.
Saral
Çevresini kuşat anlamında kullanılan bir söz.
Saran
1. Kuşatan, çeviren. 2. Hasis, cimri.
Ş
Şarbay
Kentli, şehirli kimse.
S
Sarbek
Sarışın bey.
Sargan
1. Çorak yerlerde biten bir ot. 2. Bir tür balık.
Sargın
1. Candan, içten, yürekten. 2. Çekici, cazibeli. 3. Kapalı, puslu hava. 4. İstekli, hevesli.
Sargınal
Yürekten, candan al anlamında kullanılan bir ad.
Sargut
İhsan, bağış, ödül.
Sarim
Keskin, kesici.
Sarıalp
Sarışın yiğit.
Sarıbay
Sarışın kimse.
Sarıca
1. Sarıyı andıran, sarıya yakın. 2. Yaban arısı.
Sarıcabay
Sarışın kimse.
Sarıçam
Bir çam çeşidi.
Sarıer
Sarışın kimse.
Sarıhan
Sarışın hükümdar.
Ş
Şarık
Parlak, parlayan.
S
Sarıkaya
Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Sarıtaş
Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Sarkan
Kovan.
Sarp
1. Çetin, sert, şiddetli. 2. Dik, çıkılması ve geçilmesi güç.
Sarper
Sert, güçlü erkek.
Sarphan
Güçlü, kuvvetli hükümdar.
Sarpkan
Sert, güçlü soydan gelen.
Sarpkın
Güçlü, kuvvetli kimse.
Sarpkoç
Güçlü, kuvvetli kimse.
Sart
Ticaretle uğraşan, tüccar.
Sartık
Azat olunmuş, salıverilmiş, özgür.
Saru
Sarışın.
Saruca
bk. Sarıca
Saruhan
bk. Sarıhan
Sarvan
Deve süren, deveci.
Satı
Uzun ömürlü olması için doğumundan önce ermişlere adanan çocuk.
Satıbey
Kendisini adamış bey.
Satılmış
Uzun ömürlü olması için doğumundan önce ermişlere adanan çocuk.
Ş
Şatır
Neşeli, şen.
S
Satuk
bk. Satılmış
Satukbuğra
bk. Satılmış
Satvet
Ezici kuvvet, zorluluk.
Sav
1. Söz, haber, dedikodu. 2. İleri sürülerek savunulan düşünce. 3. Sağlam. 4. Şöhret, ün.
Sava
1. Haber. 2. Müjde.
Savacı
1. Haberci. 2. Müjde getiren. 3. Peygamber.
Savak
1. Geçimsiz, aksi, ters kimse.2. Aptal, şaşkın. 3. Silah kabı. 4. Arklardaki küçük bentler.
Savaş
1. Silahlı çatışma. 2. Uğraşma, kavga, mücadele.
Savaşan
Savaşçı kimse.
Savaşer
Savaşçı kimse.
Savaşkan
İyi savaşan kimse.
Savat
Gümüş üstüne yapılan çizgiler, süsler.
Saver
Sağlam, zinde, güçlü erkek.
Savgat
Hediye, armağan, bahşiş, ihsan.
Savlet
Şiddetli saldırı, hücum.
Savni
Koruma, gözetme ile ilgili.
Savran
1. Deveci, devecibaşı. 2. Altın benzeri. 3. Merdiven.
Savtekin
Ünlü hükümdar.
Savtunç
Sözünde duran kimse.
Savtur
Sağlıklı kal, hoşça kal anlamında kullanılan bir ad.
Savun
1. "Karşı koy, kendini koru, müdafaa et" anlamında kullanılan bir ad. 2. Şölen, ziyafet.
Say
1. Düz, tabaka biçiminde, ince yassı taş. 2. İri, büyük kaya. 3. Arkadaş 4. Su kaynağı. 5. Elçi.
Saya
1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır.3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
Sayan
Sayar, saygılı, hürmet eden.
Saybay
Sayılan, hürmet edilen bey.
Saydam
1. İçinden ışığın geçmesine ve arkasındaki şeylerin görülmesine engel olmayan nesne. 2. Parlak, ışıklı.
Ş
Şayeste
(şa:yeste)
S
Saygı
Değeri, üstünlüğü, yaşlılığı dolayısıyla bir kimseye karşı dikkatli özenli, ölçülü davranmaya neden olan sevgi duygusu.
Saygılı
Saygı duyan, saygı gösteren.
Saygın
Saygı gören, sayılan, hatırlı.
Saygun
bk. Saygın
Sayhan
Sayılan, değer verilen hükümdar.
Sayıl
Saygı gör, sözün dinlensin değerin artsın anlamında kullanılan bir ad.
Sayılbay
Değerli, saygın kimse.
Sayılgan
Sayılan, saygı duyulan kimse.
Sayım
Saygı gösteren, değer veren.
Sayın
1. Kendisine saygı gösterilen, seçkin, değerli. 2. Saygı belirtisi olarak konuşma ve yazışmalarda kişi adlarının önüne getirilen san.
Sayınberk
Saygıdeğer güçlü, kuvvetli kimse.
Sayınbey
Değerli, saygın bey.
Sayıner
Değerli, saygı duyulan kimse.
Saykal
Her zaman değer ver, saygı göster anlamında kullanılan bir ad.
Saykut
Uğurlu, kutlu, saygıdeğer kimse.
Saylam
Sayılan, seçkin kimse.
Saylan
Uçurum, yar.
Saylav
1. Seçim, seçme. 2. Seçilmiş. 3. Milletvekili.
Saylu
Değerli, saygıdeğer kimse.
Sayman
Hesap işleriyle uğraşan kimse.
Saymaner
bk. Sayman
Sayraç
Öten, cıvıldayan, şakıyan.
Sayrak
Öten, cıvıldayan, şakıyan.
Sayrı
Hasta.
Sayru
bk. Sayrı
Sayvan
1. Gölge yapan siper, şemsiye. 2. Üzüm kurutmak için yapılan çardak.
Sayyat
Avcı.
Sazak
1. Kuvvetli ve soğuk esen yel. 2. Soğuk yelle birlikte yağan hafif kar. 3. Bataklık, sazlık. 4. Küçük pınar, kaynak.
Ş
Şazi
bk. Şadi
S
Sebahattin
bk. Sabahattin
Ş
Şebap
Gençlik, tazelik.
S
Sebat
1. Yerinde durma, kımıldamama. 2. Sözünden, kararından vazgeçmeme.
Sebati
1. Sebatlık, sözünde, kararında durma. 2. Sebatlı, sözünde duran.
Sebih
Yüzme, yüzüş.
Sebil
1. Yol, büyük cadde. 2. Su dağıtılan yer. 3. Hayır için parasız dağıtılan su.
Sebük
1. Hafif, yeğni. 2. Çabuk, hızlı. 3. Ağırbaşlı olmayan. 4. Sevgili, aziz.
Sebükalp
Hızlı, atak yiğit.
Sebüktekin
Hızlı, atak hükümdar.
Ş
Şecaat
Yiğitlik, yüreklilik. kahramanlık.
S
Secahat
Yumuşak huyluluk.
Seçen
İyiyi kötüden, güzeli çirkinden ayıran kimse.
Seçim
Seçme işi.
Seçkin
Benzerleri arasında niteliklerinin yüksekliğiyle göze çarpan, üstün, seçilen.
Seçkiner
Üstün, seçilmiş, beğenilen kimse.
Seçme
Seçilmiş, üstün.
Seçmeer
Seçilmiş, üstün kişi.
Seçmen
Seçme işini yapan, seçen.
Seçmener
Seçen kimse.
Seda
(seda:)
Sedat
1. Doğruluk, hatasızlık. 2. Doğru ve haklı şey.
Sedit
Doğru, hak.
Sefa
(sefa:)
Ş
Şefaat
(şefa:at)
Şefaattin
Dinin, Allah ile kul arasındaki aracılığı, dinin şefaati.
S
Sefer
1. Yolculuk. 2. Savaş.
Seferî
1. Yolcu olan. 2. Savaş durumu.
Ş
Şefik
Şefkatli, acıması olan, esirgeyici.
Şefkat
Sevecenlik, acıma ve sevgi duygusu.
S
Seğmen
Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Ş
Şeh
bk. Şah
S
Seha
(seha:)
Ş
Şehadet
1. Tanıklık, şahitlik. 2. Bir şeyin doğruluğuna inanma. 3. Yüce bir ülkü uğrunda ölme, şehitlik. 4. İşaret, iz.
Şehadettin
1. Dinin tanıklığı. 2. Dinin belirtisi, işareti.
Şehâlem
Evrenin hükümdarı.
Şehamet
1. Mutluluk.2. Basiret, geleceği görme.
S
Sehhar
Büyü gibi bir kuvvetle çeken, büyüleyici.
Sehi
1. Düz, doğru. 2. Fidan gibi boy.
Ş
Şehim
Akıllı ve kurnaz yiğit.
Şehinşah
Şahların şahı, en büyük hükümdar.
Şehlevent
Leventlerin şahı, boylu boslu, canlı, yakışıklı erkek.
Şehmuz
Hükümdar soyundan gelen.
S
Sehran
Geceleri uyanık duran.
Ş
Şehsüvar
bk. Şahsüvar
Şehzade
Hükümdar oğlu.
Şehzat
bk. Şahzat
Şekip
Sabırlı, dayanıklı, tahammüllü.
Şekûr
Çok şükreden.
S
Selâh
bk. Salâh
Selâhattin
Dinine bağlı kimse.
Selâhi
1. Barış, rahatlık. 2. Sonu iyi ve hayırlı çıkma. 3. Esenleme.
Selâm
1. Barış, rahatlık. 2. Sonu iyi ve hayırlı çıkma.
Selâmet
(selâ:met)
Selâmettin
Dinin kurtuluşu.
Selâmi
İyilik, barış ve rahatlıkla ilgili.
Selâmullah
Tanrı’nın selamı.
Selâtin
Sultanlar.
Selcen
1. Hareketli, coşkulu kimse. 2. İyi huylu ve maharetli.
Selçuk
Güzel konuşma yeteneği olan, uz dilli.
Selçuker
Güzel konuşan kimse.
Selçukkan
Güzel konuşanların soyundan gelen kimse..
Selek
1. Eli açık, cömert. 2. Düzensiz, savruk.
Selekman
Cömert, eli açık kimse.
Selekmen
bk. Selekman
Selen
1. Müjde.2. Varlık, bolluk.
Seler
Sel gibi coşkun, taşkın kimse.
Selgüç
Sel gibi güçlü kimse.
Selhan
Sel gibi coşkun, taşkın hükümdar.
Selim
Sağlam, kusursuz, doğru.
Selışık
Işık seli, aydınlık.
Selkan
Sel gibi coşkulu soydan gelen kimse.
Selman
Barış içinde bulunma, huzur, erinç.
Selmi
Barışla ilgili, barışçıl.
Selok
Sel gibi güçlü, ok gibi hızlı olan.
Selvi
bk. Servi
Selvihan
Selvi gibi uzun boylu olan hükümdar.
Semahat
Cömertlik, el açıklığı, iyilikseverlik.
Semai
bk. Semavi
Ş
Şemail
1. Huylar, davranışlar, alışkılar. 2. Bir kimsenin dış görünüşünün özellikleri.
S
Semavi
1. Gökle ilgili, göksel. 2. Tanrı'dan gelen, ilahî.
Ş
Şemdin
Dinin mumu, aydınlığı.
S
Semender
1. İran mitolojisine göre ateşten yaratılan ve ateşle yaşayan hayvan. 2. Uzun gövdeli dört bacaklı, kuyruklu kertenkeleye benzeyen bir hayvan.
Ş
Şemi
1. Mumla, ışıkla ilgili, ışıklı. 2. Mum yapan veya satan kimse.
S
Semih
Cömert, eli açık.
Ş
Şemim
Güzel kokan, güzel kokulu.
S
Semir
1. Arkadaş. 2. Nitelikli. 3. Yamaç, dağ silsilesi.
Semiray
Nitelikli insan.
Ş
Şems
Güneş.
Şemsettin
Dinin güneşi, dinin insanlara verdiği aydınlık.
Şemsi
Güneşle ilgili, güneşe özgü.
S
Semuh
Çok cömert, eli açık.
Ş
Şen
Neşeli, sevinçli.
S
Sena
(sena:)
Senai
1. Övgü ile ilgili. 2. Işık, şimşek parıltısı ile ilgili.
Ş
Şenal
Mutlu, sevinçli ol anlamında kullanılan bir ad.
Şenalp
Neşeli, canlı yiğit.
Şenaltan
Neşeli, sevinçli hükümdar.
Şenay
Canlı, neşeli kimse.
Şenbay
Sevinçli, mutlu, varlıklı kimse.
S
Sencan
Sen can kadar sevilensin anlamında kullanılan bir ad.
Sencer
1. Kale, istihkâm. 2. Büyük Selçuklu hükümdarı.
Ş
Şendoğan
Sevinçli, neşeli olarak dünyaya gelen.
Şendur
Neşeli kal, mutlu kal, mutluluğun kalıcı olsun anlamında kullanılan bir ad.
Şenel
Şen ve mutlu ol" anlamında kullanılan bir ad.
S
Sener
Sen ersin, yiğit ve güçlüsün anlamında kullanılan bir ad..
Ş
Şengeldi
Güler yüzle, sevinçle geldi anlamında kullanılan bir ad.
S
Senger
Siper, istihkâm.
Ş
Şengil
İyi yürekli, hoşsohbet kimse.
Şengül
Güler yüzlü, hoşsohbet kimse.
Şengün
Neşe ve mutluluk dolu gün.
S
Senî
Yüksek, yüce.
Senih
Süs, bezek.
Ş
Şeniz
Mutlu, sevinçli bir iz bırakan kimse.
Şenkal
Her zaman neşeli kal anlamında kullanılan bir ad.
Şenlen
Neşelen, mutlu ol anlamında kullanılan bir ad.
Şenlik
Sevinçli, coşkulu, mutlu olma durumu.
S
Senol
Her zaman değişmeden kal anlamında kullanılan bir ad.
Ş
Şensal
Neşeni, sevincini çevrene de yay, herkes şenlensin anlamında kullanılan bir ad.
Şensen
Neşeli ve mutlu bir insansın anlamında kullanılan bir ad.
Şensoy
Neşeli soydan gelen kimse.
Şentürk
Neşeli, canlı, mutlu Türk.
Şenyaşar
Yaşamı neşeli, mutlu geçen kimse.
Şenyurt
Neşeli, mutlu insanların yurdu.
S
Serad
1. Adı başta olan.2. Ünlü, meşhur.
Ş
Şerafet
1. Şerefli olma. 2. Soydanlık, asalet. 3. Hz. Muhammed´in soyundan gelme.
Şerafettin
Dinlerin en şereflisi, en büyüğü.
S
Seralp
Baş yiğit.
Serazat
1. Serbest, özgür. 2. Rahat, dertsiz.
Serbay
Önder, lider, başta gelen.
Serbülent
Başı yüksek, yüce.
Sercan
Sevgili, sevilen.
Sercihan
Cihanın başı.
Serdal
İleri gelen, önemli kişi.
Serdar
Askerin başı, kumandan, komutan.
Serdarhan
Komutan olan hükümdar.
Serdengeçti
Fedai, akıncı yiğit.
Serdinç
Başı dinç, sakin, rahat, huzurlu.
Ş
Şeref
Büyüklük, ululuk, üstünlük.
Şerefhan
Büyük, ulu, üstün hükümdar.
S
Seren
1. Seren, yayan, döşeyen.2. Yelkenli gemilerde üzerine dört köşe yelken açmak ve işaret kaldırmak için direğe yatay olarak bağlanan gönder.
Serener
Seren, yayan, döşeyen kimse.
Sergen
1. Raf. 2. Vitrin. 3. Tepelerdeki düzlük yerler. 4. Yorgun, perişan.
Sergin
bk. Sergen
Serhan
Baş kağan, baş hükümdar.
Serhas
Seçkin insanların önde geleni.
Serhat
Sınır, hudut.
Serhenk
1. Çavuş. 2. Türk müziğinde çok eski birleşik makam.
Serhun
Asil bir soydan gelen.
Ş
Şerif
1. Şerefli, kutsal. 2. Soylu, temiz. 3. Hz. Hasan’ın soyundan gelenlere verilen unvan.
S
Serim
1. Serme işi. 2. Sabırlı. 3. Genellikle öykülerde başlangıç bölümüne verilen ad.
Serimer
Sabırlı kimse.
Serin
1. Hafifçe soğuk. 2. Hoşgörülü, sabırlı.
Serkan
Asil bir soydan gelen kimse.
Serkut
Mutlu, talihli, kutlu insan.
Sermet
Sürekli ve sonsuz olma.
Serol
Önder ol, baş ol anlamında kullanılan bir ad.
Sertaç
Baş tacı, çok sevilen, sayılan kimse.
Sertap
İnatçı, direngen, asi.
Sertel
Katı, sert, acımasız kimse.
Serter
Katı, sert, acımasız kimse.
Sertuğ
Padişahların ve vezirlerin başlarına taktıkları başlıkların ön tarafında bulunan tüy veya püskül biçimindeki süs.
Server
Baş, başkan, reis, ulu.
Servet
Zenginlik, varlık.
Servi
1. Akdeniz bölgesinde çok yetişen, yapraklarını dökmeyen, ince, uzun bir ağaç.2. Uzun boylu.
Ş
Şeşen
Güzel konuşan, hatip.
S
Settar
1. Örten. 2. Ayıplan örten, bağışlayan anlamında Tanrı adı.
Sevan
Severek hatırla anlamında kullanılan bir ad.
Sevay
Güzel sev anlamında kullanılan bir ad.
Sevcan
Gönülden sev anlamında kullanılan bir ad.
Seven
Sevgi duyan, sevgi dolu kimse, tutkun, âşık.
Sevener
Sevgi duyan kimse.
Sever
Sevgi duyar, seven.
Sevgen
Seven, sevgi dolu olan.
Sevgideğer
Sevilen, değer verilen kimse.
Sevgün
Aydınlığı, ışık saçmayı sev anlamında kullanılan bir ad.
Sevgür
Çok seven.
Seviğ
Sevgide üstün tutulan kimse.
Sevik
1. Dost, arkadaş. 2. Unutkan, saf kimse.
Sevin
Sevinç duy, hep neşeli ve sevinçli ol anlamında kullanılan bir ad.
Sevinç
İstenilen şeye ulaşmaktan doğan büyük coşku, hoşnutluk duygusu.
Sevindik
Oğlan çocuğu doğduunda konulan bir ad.
Sevkal
Her zaman sev anlamında kullanılan bir ad.
Sevkan
Sevmeye doy anlamında kullanılan bir ad.
Ş
Şevket
Büyüklük, heybet.
Şevki
Şevkli, neşeli, istekli.
S
Sevük
Sevgili, sevilen.
Sevüktekin
Çok sevilen, tek tutulan kimse.
Seyda
İleri gelen, seçkin.
Seydi
Efendiye yaraşır nitelikte olan kimse.
Seyfali
Ulu kılıç.
Seyfettin
Dinin kılıcı, dinin askeri.
Seyfi
1. Kılıçla ilgili, askerliğe ait. 2. Kılıç biçiminde. 3. Asker zümresi.
Seyfullah
Allah'ın kılıcı, askeri.
Seyhan
Irmaklar.
Seyhun
Akarsu.
Seyit
1. Bir topluluğun ileri gelen kişisi. 2. Hz. Muhammed´in soyundan olan kimse.
Seyithan
İleri gelen hükümdar.
Seylân
Akma, akış.
Seymen
bk. Seğmen
Seyran
Gezme, bakıp seyretme.
Ş
Şeyyat
1. Kendini çok yoran, kendini helak eden. 2. Yüze gülücü, iki yüzlü.
S
Sezai
Uygun, yaraşır, münasip.
Sezal
Sezgili kimse.
Sezek
Duygulu, hassas, anlayışlı.
Sezen
Duyan, hisseden, anlayan, sezgili.
Sezer
Duygulu, hisli, anlayışlı.
Sezgen
Sezgili, hisseden, duyan.
Sezgi
Sezme, anlama yeteneği, seziş.
Sezgin
Sezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
Sezginay
Sezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
Sezginbaş
Sezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
Sezi
Sezme yeteneği, sezgi.
Sezim
Sezme yeteneği, sezgi.
Sezin
Sezme, duyma, anlama.
Seziş
Sezme işi, sezme yeteneği.
Sezmen
Sezen, anlayan kimse.
Ş
Şide
Parlak, ışıklı, güneş.
S
Simavi
Yüz, çehre, beniz ile ilgili.