Abay1. Beceri. 2. Seziş, anlayış. 3. Büyük erkek kardeş.
Abbas1. Aslan. 2. Sert, çatık kaşlı kimse.
Abdal1. Gezgin derviş.2. Dilenci kılıklı, üstü başı perişan kimse.
AbdiKullukla, kölelikle ilgili.
AbdülâlimEn iyi bilen Tanrı'nın kulu.
AbdülazimBüyük, ulu olan Tanrı'nın kulu
AbdülazizEn yüce, en değerli olan Allah'ın kulu.
AbdülbakiHer zaman var olan Tanrı'nın kulu
AbdülbariYaratan, yaratıcı olan Tanrı'nın kulu.
AbdülbasirHer şeyi görüp anlayan Tanrı'nın kulu.
AbdülbasitRızkı yayıp bollaştıran Tanrı'nın kulu.
Abdülcabbarbk. Abdülcebbar
AbdülcebbarZorlayıcı güce sahip olan Tanrı'nın kulu.
AbdülcelilEn yüce olan Tanrı'nın kulu
AbdülcemalGüzellikleri kendinde toplayan Tanrı'nın kulu.
AbdülcevatCömert olan Tanrı'nın kulu.
AbdülezelEzelden beri var olan Tanrı'nın kulu.
AbdülferitTek, eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
AbdülfettahGizli şeyleri açığa çıkaran Tanrı'nın kulu.
AbdülgaffarKullarının günahlarını bağışlayan Tanrı'nın kulu.
Abdülgaffurbk. Abdülgafur
AbdülgafurSuç bağışlayan, merhamet eden Tanrı'nın kulu.
AbdülganiVarlıklı, cömert olan Tanrı'nın kulu.
AbdülhadiDoğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu.
AbdülhakimHer şeyi bilen Tanrı'nın kulu.
AbdülhalikYaratan, yoktan var eden Tanrı'nın kulu.
Abdülhalimİyi ve yumuşak huylu Tanrı'nın kulu.
AbdülhamitHerkesçe övülen Tanrı'nın kulu.
AbdülkadirKudretli ve güçlü olan Tanrı'nın kulu.
AbdülkahharKahredici, yok edici gücü olan Tanrı'nın kulu.
AbdülkerimKerem sahibi, cömert, ulu olan Tanrı'nın kulu.
AbdüllâtifBağışta bulunan Tanrı'nın kulu
AbdülmecitŞan ve şeref sahibi, ulu olan Tanrı'nın kulu.
AbdülmelikEvrene hükümdar olan Tanrı'nın kulu
AbdülmennanLütuf ve ihsan sahibi olan Tanrı'nını kulu
AbdülmetinSonsuz sağlamlığa, dayanıklılığa, güce sahip olan Tanrı'nın kulu
AbdülnasırYardımcı olan, yardım eden Tanrı'nın kulu
Abdülvahapİhsanı bol olan Tanrı'nın kulu.
AbdülvahitTek ve eşsiz olan Tanrı'nın kulu.
AbdürrahimMerhametli, esirgeyen, koruyan Tanrı'nın kulu.
AbdurrahmanRahmet sahibi olan Tanrı'nın kulu.
AbdürraufÇok merhamet eden, esirgeyen Tanrı'nın kulu.
AbdürreşitDoğru yolu gösteren Tanrı'nın kulu.
AbdürrezzakTüm yaratıklara rızkını veren Tanrı'nın kulu.
AbdüssametKimseye ve hiçbir şeye ihtiyacı olmayan Tanrı'nın kulu.
AbdüssamiHer şeyi duyan, yüce Tanrı'nın kulu.
AbdüsselâmBarışçı olan Tanrı'nın kulu.
AbdüssemiHer şeyi işiten, duyan Tanrı'nın kulu.
AbdüssettarGünahları örten, gizleyen Tanrı'nın kulu.
AbdüzzekiAnlayışlı, zeki olan Tanrı'nın kulu.
Abidinİbadet eden, tapan kullar.
AbilKoyun, at ve deve gibi hayvanlara iyi bakan kimse.
Abitİbadet eden, tapan kul.
Abır1. Namus, şeref, haysiyet. 2. Utanma, hicap, hayâ.
Ablak1. Yüzü güzel, parlak, yakışıklı. 2. Sevimli. 3. Yayvan ve toplu yüz. 4. Çok beyaz. 5. Siyahlı beyazlı. 6. Geniş, enli. 7. Ceviz ağacının mobilya yapmaya yarar iç kısmı. 8. Ağaçların dayanıklı kısmı. 9. Yaban armudu, ahlat. 10. İyice olgunlaşmamış üzüm.
Abraş1. Çilli, çopur yüzlü, sarı saçlı, açık renkli gözlü adam. 2. Doru at. 3. Alaca bulaca, karışık renkli. 4. Tedirgin edici, obur. 5. Çarpık, eğri.
Abuşka1. Kadının kocası, eş. 2. Yaşlı, sözü dinlenen kimse.
Abuzettinİzzettin'in babası.
Aca1. Amca. 2. Abla. 3. Anneanne, nine. 4. Güçlü kuvvetli, başladığı işi bitiren. 5. Büyük. 6. Derelerin içinde yetişen, basit yapraklı, kırmızı çiçekli, güzel kokulu bir çalı.
AcabayAca ve bay sözlerinden oluşan bir ad.
AcabeyAca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
AcahanAca ve han sözlerinden oluşan bir ad.
Acar1. Kuvvetli, güçlü, dinç. 2. Çevik, atılgan, kabına sığmaz. 3. Gözü pek, yiğit, cesur, kabadayı, yılmaz, 4. Hoş, sevimli yüzlü (kimse). 5. Yeni. 6. Taze. 7. Şişman, etli, semiz. 8. Çalışkan, becerikli. 9. Açıkgöz, zeki. 10. Çapkın. 11. Bir çeşit zehirli o
AcaralpYiğit, becerikli, cesur kişi.
AcarbeyGüçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
AcarerGüçlü, becerikli, gözü pek kimse.
AcarkanGözü pek, atılgan, cesur, nitelikli kimse.
AcarmanÇevik, becerikli, girişken insan.
AcarözÖzünde yiğitlik, cesaret, doğruluk, beceriklilik nitelikleri taşıyan kimse.
AcarsoyYiğit, güçlü bir soydan gelen kimse.
AcartürkGüçlü, korkusuz, yiğit Türk.
AcatayAca ve tay sözlerinden oluşan bir ad.
AçineÖnder, lider, yol gösteren, erkek kurt.
AcıdaşAcıya ortak olan, dost.
AçıkalınDoğruluktan ve dürüstlükten ayrılmayan kimse.
AçıkerDürüst, doğru insan.
AçıkgünAçık ve gün sözlerinden oluşan bir söz.
AçılBüyü, serpil, geliş” anlamında bir söz.
AclanHızlı, çabuk, telaşlı kimse.
AcunalDünyayı fethet dünyaya yayıl" anlamında kullanılan bir ad.
Acunalan1. Dünya genişliğinde,dünyayı kapsayan. 2. Dünyayı eline geçiren.
AcunalpDünyaca tanınmış yiğit.
AcunerÇok ünlü, tanınmış kimse.
AcunmanÇok ünlü, tanınmış kimse.
AdahanAda ve han sözlerinden oluşan bir ad.
AdakBir dileğin, bir isteğin yerine gelmesi amacıyla kutsal sayılan bir güce adanmış nesne.
Adal“Adın yayılsın, ün kazan” anlamında bir ad.
AdalanÜn kazanan, ünlü, tanınmış.
Adam1. İnsan. 2. Erkek kişi. 3. İyi yetişmiş, değerli kimse. 4. İyi huylu, güvenilir kimse. 5. Birinin yanında ve işinde bulunan kimse. 6. Birinin sözünü dinleyen, nazını çeken kimse, kayırıcı. 7. Bir alanda derin bilgisi olan veya bir alanı benimseyen. 8. Bi
AdamışAdak yapmış olan kimse.
AdananÖnemli ve değerli olan bir kişi, olay vb.nin anısına yapılan.
AdanırAd alan, ünlenen kimse, şanlı, şöhretli.
Adar1. Erginlik, olgunluk. 2. Süre, zaman. 3. Arkadaş, taraftar, omuzdaş, yandaş. 4. Mart ayı.
AdarkanAdak yapar" anlamındaki adar ile kan sözlerinden oluşan ad.
AdaşAdları aynı olanlardan her biri.
AdasalAda ile ilgili, adaya özgü, adalı.
Aday1. Bir görev, bir iş için kendini ileri süren veya başkaları tarafından ileri sürülen kimse.2. Bir iş için yetiştirilmekte, eğitilmekte olan kimse, namzet.
Âdem1. Dinî inançlara göre ilk yaratılan insan ve ilk peygamber. 2. İnsan, insanoğlu. 3. İnsanda bulunması gereken olumlu özelliklere sahip olan kimse.
Adil1. Doğruluktan ayrılmayan kimse. 2. Adaletli. 3. Hakka uygun, haklı.
AdilhanAdaletli hükümdar.
Adıbelli1. Herkesçe bilinen, tanınan kimse. 2. Soyu temiz, tanınmış soydan gelen.
AdıgünAdı güneş gibi olan.
Adın1. Yabancı. 2. Başka, başkaca.
AdısanlıÜnlü, tanınmış kişi.
AdısönmezAdı her zaman duracak olan.
AdıvarAdı var, adı var olan.
AdıyamanGüçlü, becerikli, beğenilen kişi.
Adlan“Adınla ün kazan, şöhret sahibi ol” anlamında bir ad.
AdlığÜnlü, tanınmış kişi.
AdnanBir yere yerleşip ikamet eden, mukim.
AdniCennete gitmeye hak kazanmış, cennetlik kişi.
AdsızÜnsüz, tanınmamış, adı duyulmamış kimse.
AdsoyAd ve soy sözlerinden oluşmuş bir ad.
AfacanZeki ve yaramaz çocuk.
Affanİradesiyle kötü şeylerden kaçınan kimse.
AfifNamuslu, iffetli, temiz, dürüst.
Afşar1. Oğuz Türklerinin 24 boyundan biri. 2. Çabuk iş gören, çevik, atılgan. 3. Uyumlu, yumuşak başlı. 4. Bir şeyin zıddı, aksi.
Ağa1. Kırlık kesimde geniş toprakları olan, sözü geçen, varlıklı kimse. 2. Halk arasında sayılan ve sözü geçen erkeklere verilen san. 3. Ağabey, büyük kardeş. 4. Yardım eden, cömert kimse. 5. Okuryazar olmayan yaşlıca kişilerin adlarıyla birlikte kullanılan
AgâhBilen, bilgili, haberli, uyanık.
AğahanHükümdar gibi yüce olan kimse.
Ağan1. Yerin hava yuvarına girince, sürtünmeden dolayı akkor duruma gelen ve ardından bir ışık çizgisi bırakarak geçen gök cismi, akan yıldız, ağma. 2. Göğe doğru yükselen, yukarı çıkan.3. Akan yıldız, kayan yıldız.
AğanerGöğe doğru yükselen, değerli erkek.
Ağar1. Ağır, yavaş. 2. Sadık, doğru sözlü.3. Yükselir, yücelir.
AğarantanAğaran, ağarmaya başlayan tan vakti.
AğaverdiAğa verdi, ağa bağışladı" anlamında kullanılan bir ad.
Ağca1. Ak renkte, beyaz, oldukça beyaz. 2. Temiz, lekesiz. 3. Alaca. 4. Pamuk ipliğinden dokunmuş çul.
AğcabeyTemiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Ağın1. Yükseliş, yüceliş. 2. İhtiyar, yaşlı. 3. Daha fazla. 4. Aşk, sevda.
AğırtaşAğırbaşlı, olgun kişi.
AğyarBaşkaları, yabancılar, eller.
AhfeşGündüzleri zayıf, geceleri iyi görebilen kimse.
Ahi1. Arkadaş, dost. 2. Erkek kardeş. 3. Ahilik ocağından olan kimse. 4. Cömert, eliaçık.
AhıskaGürcistan topraklarında bir kale.
AhmetÖvülmeye layık, övülmüş.
AhsenÇok güzel, en güzel.
Ahter1. Yıldız. 2. Talih, şans, uğur.
Aka1. Büyük kardeş, ağabey. 2. Baba. 3. Saygıdeğer kişi. 4. Kabadayı. 5. Akan dam.
AkabaySaygıdeğer varlıklı kişi.
AkabeySaygıdeğer, varlıklı bey.
AkadDoğruluğuyla, dürüstlüğüyle tanınmış kimse.
AkadlıDoğruluğuyla ve dürüstlüğüyle ünlü kimse.
AkağanDürüstlüğüyle yükselen, yukarı çıkan kimse.
Akal1. Akmak ve almak fillerinin emir biçimlerinin yan yana gelmesiyle oluşmuş bir ad.2. Beyaz anlamındaki ak ile kırmızı anlamındaki al sözlerinden oluşmuş bir ad.
AkalanDürüstlüğüyle ünlenen kimse.
AkalınDürüst, temiz, namuslu kadın.
AkalpDoğruluğu ve dürüstlüğüyle tanınan kimse.
AkaltanDürüst, güvenilir sultan, padişah.
Akan1. Bir yerden bir yere doğru akan, giden. 2. Çeşme, pınar.
AkanayBir yerden bir yere doğru giden kimse.
AkanerBir yerden bir yere giden kimse.
AkansuBir yerden bir yere doğru akan, giden su.
AkantDürüst, güvenilir yemin.
AkanyıldızGüneş sistemi içinde hareket ederken dünya atmosferinin üst katmanlarına girip sürtünme sonucu ateş külçesi durumuna dönüşen küçük nesne.
Akarca1. Küçük akarsu. 2. Kaplıca. 3. Sürekli işleyen çıban. 4. Kemik veremi.
Akarsu1. Yeryüzünde, yer altında belirli bir yatak içinde, eğim boyunca sürekli veya zaman zaman akan su.2. Tek sıra elmastan gerdanlık.
AkartunaTuna nehri gibi akan.
AkartürkAkan, ileriye hareket eden Türk.
AkasmaDüğün çiçeğigillerden, beyaz çiçek veren, bahçelerde süs çiçeği olarak yetiştirilen sarmaşık özelliği gösteren bir bitki.
AkasoySevilen, sayılan soydan gelen.
AkataTemiz, dürüst ataların soyundan gelen kişi.
AkatayTemiz, doğru kimse.
AkayParıltılı ay, ışıklı ay.
AkaydınTemiz ve aydınlık.
AkbalAk bal, beyaz bal, oğul balı.
Akbaş1.Yazın kutup bölgelerinde yaşayan, kışın ılık kıyılara göçen, kısa ve ince gagalı, siyah bacaklı bir tür yabani kuş 2. Karnabahar. 3. Tane tutmamış ekin başağı.4. Bir çeşit beyaz buğday. 5. Ekine tane tutturmayan bir bitki hastalığı.
AkbaşakSonbaharda ekilen, kabuğu beyaz, yumuşak, kışa dayanıklı bir çeşit buğday.
AkbaturYürekli, yiğit erkek.
AkbayarDürüst ve namuslu saygın kimse.
Akbek1. Dürüst, namuslu bey. 2. Dürüst ve namuslu olan saygın, zengin kişi.
AkbelSuyu dürüst olan kimse.
AkbetNamuslu, şerefli, doğru kimse.
AkbeyDürüst, doğru kimse.
AkbilgeNamuslu, dürüst, bilgili, iyi ahlaklı, olgun ve örnek kimse.
AkboğaTemiz, dürüst ve yiğit kimse.
AkboraGenellikle arkasından yağmur getiren sert ve şiddetli fırtına gibi olan temiz ve dürüst kimse.
AkboyTemiz soydan gelen kimse
AkbudunTemiz, tanınmış soydan gelen kimse.
AkbuğBuğu, buhar gibi temiz olan kimse.
Akbulut1. Bulutlu havalardaki bunaltıcı sıcaklık. 2. Pamuk bulutları.
AkburakHz. Muhammed'in Miraç Gecesi'ndeki temiz biniti.
AkburçGüvenilir kale gibi olan kimse.
AkburçakBaklagillerden, burçağa yakın bir bitki cinsi
Akça1. Ak renkte, beyaz, oldukça beyaz. 2. Temiz, lekesiz. 3. Alaca. 4. Para.
AkçabayTemiz ve dürüst kimse.
AkçaelDürüst ve namuslu kimse.
AkçakanSoylu, temiz, dürüst.
AkçakocaSaçı sakalı beyazlaşmış ihtiyar.
Akçal1. Beyazımsı, beyaza çalan. 2. İhtiyar.
Akçalı1. Akçası olan, varlıklı, zengin.2. Dalları yassı olan bir çeşit çalı.
AkçamKuzey Amerika’da yetişen bir çam türü.
AkcanÖzü temiz, dürüst kimse.
AkçasuBerrak su gibi temiz olan.
AkçayTemiz ve berrak akan dere gibi olan kimse.
AkçerDürüst ve namuslu kimse.
AkcivanDürüst ve namuslu genç delikanlı.
AkçığırBir yolda dürüst ve namuslu olarak giden kimse.
Akçıl1. Beyazımsı. 2. Rengini atmış, ağarmış, soluk, solgun.
AkdağTepeleri karla kaplı dağ.
AkdalNamuslu, dürüst kimse.
AkdamarNamuslu, dürüst kimse.
AkdenizKuzeyde Avrupa, doğuda Asya, güneyde Afrika ile kuşatılan deniz.
AkdesEn kutsal, en kutlu.
AkdikMartta ekilen yazlık buğday.
AkdikenHünnapgillerden, kırlarda kendiliğinden yetişen, hekimlikte ve boyacılıkta kullanılan, sert odunlu bir ağaç.
Akdilİyi, doğru, güzel konuşan kişi.
Akdoğ“Talihin, şansın iyi olsun” anlamında kullanılan bir ad.
AkdoğanKartalgillerden bir doğan türü.
AkdoğduNamuslu bir biçimde dünyaya geldi" anlamında kullanılan bir ad.
AkdoğmuşNamuslu bir biçimde dünyaya gelmiş anlamında kullanılan bir ad.
AkdölTemiz soydan gelen kimse.
AkdoraDoruğu bulutlu dağ.
AkdoruBeyaz" anlamındaki ak ile "gövdesi kızıl, ayakları ve yelesi kara olan at" anlamındaki doru sözlerinden oluşan bir ad.
AkdorukBeyaz" anlamındaki ak ile "tepe, en yüksek yer, uç, zirve en üstün başarı düzeyi kibirli" anlamlarındaki doruk sözlerinden oluşan bir söz.
AkdurAkmak ve durmak fiillerinin emir biçimleriyle yapılmış bir ad, "ak ve dur".
AkdurmuşUzun ömürlü olması, çok yaşaması ve dürüst olması istenen çocuklara verilen ad.
Akel1. Doğru, dürüst işler yapan kimse.2. Eli uğurlu olan kimse.
AkerDürüst, güvenilir erkek.
AkerginOlgunlaşmış, yetişmiş dürüst kimse.
AkermanDürüst, soylu, temiz kişi.
AkersanYiğitliğiyle ad yapmış dürüst kimse.
AkersoyYiğit soydan gelen dürüst kimse.
AkgirayDürüst han veya prens.
AkgüçGücünü doğru ve dürüst işlerde kullanan kimse.
AkgünMutlu, sevinçli gün.
AkgündüzMutlu, sevinçli gün.
AkgünerAydınlanmış tan vakti.
AkgüneşGüneş gibi parlak ve aydınlık olan kimse.
Akgüngör“Aydınlık, güzel günler gör" anlamında bir ad.
AkhanDürüst han, güvenilir hükimdar.
Akhun1. Güzel koku veren bir bitki, papatya.2. Batı hunu.
Akifİbadet eden, ibadetle uğraşan kişi.
Akip1. Son peygamber, Hazreti Muhammed. 2. Bir diğerinin arkasından gelen.
AkıalpCömert, eli açık yiğit.
Akılİnsanın düşünme, anlama, kavrama yeteneği.
AkılbekAklı sağlam olan, aklına güvenilen kimse.
AkıllıBilgili, zeki kimse.
AkımanCömert, eli açık kimse.
Akın1. Düşman topraklarına tedirgin etme, yıldırma, çapul gibi amaçlarla toplu olarak yapılan baskın. 2. Kalabalık bir şeyin arkası kesilmeyen bir geliş durumunda olması.
AkınalAkın yap" anlamında kullanılan bir söz.
AkıncıDüşman ülkesine akın yapan savaşçı.
AkıncıbayDüşman ülkesine akın yapan savaşçı kimse.
AkıntanTan yeri ağarırken yapılan akın.
Akkan1. Temiz soylu. 2. Bilen, bilgili.
Akkaş1. Yeşim taşının beyazı. 2. Şöhret, lakap. 3. Haşhaş, afyon.
AkkayaAk" ve "kaya" sözlerinden oluşan bir ad.
AkkaynakTemiz, kirli olmayan kaynak.
AkkemikSoyu temiz olan kimse.
AkkermanBeyaz, kalın duvarlı, yüksek burçlu kale.
Akkın1. Beyaz kılıç kabı. 2. İstekli, gönüllü, tutkun. 3. Akan su. 4. Açık, düzgün, pürüzsüz. 5. Az eğimli, düzgün, engebesiz yol veya toprak. 6. Kolaylıkla yapılan, çabuk ilerleyen, akıcı iş. 7. Yolunda, yoluna girmiş, olurunda iş.
Akközİçinde küçük kor parçaları bulunan beyaz kül.
AkkuşKartalgillerden, ava alıştırılabilen küçük bir yırtıcı kuş, atmaca.
Aklan1. Sularını bir denize veya göle gönderen bölge.2. Bir dağ sırasının yamaçlarından her biri.
Akman1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar.
AkmanalpTemiz, beyaz, yiğit insan.
AkmanerTemiz, beyaz, yiğit kişi.
AkmeriçMeriç nehri gibi saf ve temiz olan.
AkönderDürüst, güvenilir lider.
AkörenTemiz, bakımlı şehir.
AközÖzü temiz, doğru olan kimse.
AkozanGüvenilir, dürüst şair, halk şairi.
AkpayAyağı düzgün, kötü yerlere gitmeyen kimse.
AkpınarBerrak ve saf suyu olan pınar.
AkpolatÇelik gibi kuvvetli ve sert olan.
AksalAkla, beyazla ilgili.
Aksanİyi, temiz olarak tanınmış kimse.
AksayDürüst, temiz olarak kabullen" anlamında kullanılan bir ad.
AkselSel gibi ak" anlamında kullanılan bir ad.
AkserBeyaz başlı, namuslu, dürüst, güvenilir.
Akşit1. Kutlu, uğurlu. 2. Nur, aydınlık.
Aksın“Sen aksın, temiz ve lekesizsin, doğru ve dürüstsün” anlamında kullanılan bir ad.
AksöğütSöğütgillerden, kabukları eczacılıkta kullanılan bir söğüt türü.
AksoyTemiz, tanınmış soydan gelen kimse.
Aksu1. Kayalardan sızan tatlı ve berrak su. 2. Gözdeki billur cismin saydamlığını yitirerek ağarmasından ileri gelen körlük.
AksunKımılda ve sun" anlamında kullanılan bir ad.
AksunarDürüstlük, doğruluk gösterir" anlamında kullanılan bir ad.
AksunerDürüst, güvenilir sunucu.
Aksungur1. Eski Türk büyüklerine verilen san. 2. Kartalgillerden bir doğan türü, akdoğan.
AktalayBeyaz deniz, ak deniz.
AktanParlak, aydınlık sabah.
Aktar1. Baharat veya güzel kokular satan kimse veya dükkân. 2. İğne, iplik, baharat, zarf, kâğıt, tütün vb. satılan dükkân. 3. Damlalar.
AktekinGüvenilir, dürüst prens, şehzade.
Aktı1. Saf, masum. 2. El emeği.
AktolgaSavaşçıların başlarına giydikleri demir başlık.
AktünAydınlık, mehtaplı gece.
AktunaGösterişli, görkemli dürüst kimse.
AktürkSoylu, temiz, doğru ve dürüst Türk.
AkünDürüstlüğü ve iyiliğiyle ün yapmış kimse.
AkünalDürüstlük ve iyilikle ün kazan" anlamında kullanılan bir ad.
AkvarolDürüst bir biçimde yaşa, uzun ve sağlıklı bir yaşamın olsun anlamında kullanılan bir ad.
AkyelGüneyden esen rüzgâr, lodos.
AkyiğitDürüstlüğü ve temizliğiyle tanınmış yiğit.
AkyolDürüst, doğru ve iyi yol, hak yol.
AkyürekTemiz, iyi niyetli kimse.
AkyüzNamuslu, şerefli, doğru kimse.
Ala1. Karışık renkli, çok renkli, alaca. 2. Açık kestane renginde olan, ela. 3. Kekliğin boynundaki siyah halka.4. Benekli. 5. Tam olgunlaşmamış.
AlâattinDinin yücesi, ulusu, büyüğü.
Alabaş1. Turpgillerden, şalgama benzeyen bir bitki.2. Baş tüyleri karışık renkli bir tür kuş.
AlabayHenüz olgunlaşmamış kimse.
Alaca1. Birkaç rengin karışımından oluşan renk. 2. Birkaç renkli iplikten yapılmış dokuma. 3. Ağaçta ilk olgunlaşan meyve.
AlaçamRengi kızıla yakın bir çam türü
AlacanHenüz olgunlaşmamış dost.
Alaçuk1. Üzeri dal ve hasırla örtülmüş kulübe, çardak.2. Keçeden yapılan çadır.
AladoğanKarışık renkli doğan kuşu.
AlahanHenüz olgunlaşmamış hükümdar.
AlakoçDerisinde türlü renkler olan koç.
AlakurtDerisinde türlü renkler olan kurt.
Alan1. Düz, açık ve geniş yer, meydan, saha. 2. Orman içinde düz ve ağaçsız yer.3. Ülke alan, fetheden, fatih.
AlanalpÜlke fetheden yiğit.
AlanayÜlke fetheden kimse.
AlanbayÜlke fetheden kimse.
AlanerÜlke fetheden yiğit kimse.
Alat1. Acele, çabuk. 2. Bir tür çam ağacı.
AlatanGüneş doğmadan önce ufukta beliren karışık renkler.
AlatayDerisinde benekler olan tay.
Alay1. Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluk.2. Genellikle üç tabur ve bunlara bağlı birliklerden oluşan asker topluluğu.
AlaybeyHerhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Alaz1. Alev. 2. Ağaçsız, açıklık yerler. 3. Gösteriş, haşmet.
Alboraİşte fırtına çıktı" anlamında kullanılan bir ad.
Alburakİşte Burak" anlamında kullanılan bir ad.
AlcanCesur, yürekli, atılgan kimse.
AlçınsuKırmızı renkli su.
AldemirDemirin kızdırılmış durumu.
Alem1. Bayrak, sancak. 2. Minare, kubbe, sancak direği vb. yüksek şeylerin tepesinde bulunan, madenden yapılmış ay yıldız veya lale biçiminde süs.
AlemdarBayrağı veya sancağı taşıyan kimse.
AlganAlan, fetheden, fatih.
Algın1. Güçlü, iyi, güzel, sıcakkanlı, sevimli. 2. Sevdalı, âşık, vurgun. 3. Hızlı akan su. 4. Cılız, zayıf.
Algu1. Silah. 2. Hep, bütün, hepsi. 3. Topluluk.
Algur1. Tümsek, tepe. 2. Sakin, sessiz. 3. (Far.) Kırmızı.
Ali1. Yüce, ulu, yüksek. 2. Orun bakımından en üstün.
AlihanYüce, ulu hükümdar.
Aliş“Ali” adının halk dilinde değişmiş biçimi.
AlişahHükümdarların en yücesi.
AlişanHerkes tarafından tanınan, ünlü.
AliyarYüce, ulu dost, sevgili.
AlıcıDuygulu, içli, alıngan.
AlışıkHerhangi bir duruma alışmış olan.
AlkılıçEline kılıç al anlamında kullanılan bir ad.
Alkın1. Sevdalı, âşık, vurgun. 2. Fakir, zayıf.
AllahverdiAllah bağışladı" anlamında kullanılan bir ad.
AlnıaçıkDürüst, temiz, lekesiz kimse.
AlnıakDoğru, güvenilir kimse.
Alp1. Yiğit, kahraman, cesur, bahadır kimse. 2. Eski Türklerde kullanılan bir unvan.
AlpağanCesur, yiğit, kahraman kimse.
Alpagu1. Tek başına düşmana saldıran yiğit. 2. Eski Türklerde bir rütbe adı.
AlpakDürüst, kahraman, yiğit kimse.
AlparYiğit, kahraman, cesur kimse.
Alparslan1. Yiğit, cesur, yürekli kimse.2. Büyük Selçuklu hükümdarı.
AlpartunKendine güveni olan yiğit.
AlpatYiğit, cesur, yürekli kimse.
AlpataYiğit, cesur, yürekli ata.
AlpaydınYiğit, cesur, yürekli kimse.
AlpayerCesur, yiğit kimse.
AlpbilgeYiğit, cesur, yürekli bilge kişi.
Alpçetinİnatçı, sert tavırlı yiğit.
AlpdemirDemir yürekli, korkusuz yiğit.
AlpdoğanDoğuştan yiğit, cesur, yürekli olan kimse.
AlperYiğit, kahraman erkek.
AlperenYiğit, cesur, yürekli kimse.
AlperginYiğit, cesur, yürekli, olgun kimse.
AlpermişYiğit, cesur, yürekli ermiş kimse.
Alpertunga1. Yiğit, cesur, yürekli kimse.2. Türk destan kahramanı.
AlpgirayYiğit, cesur, yürekli hükümdar.
AlphanYiğit, cesur, yürekli hükümdar.
AlpkanYiğit soydan gelen.
AlpkanatYiğit, cesur, yürekli kimse.
AlpkartalYiğit, cesur, yürekli kimse.
AlpkınYiğit, cesur, yürekli kimse.
AlpkülükÜnlü, tanınmış yiğit kimse.
AlpkutluYiğit, cesur, yürekli, kutlu kimse.
AlpmanYiğit, cesur, kahraman kişi.
AlpoğanYiğit, cesur, yürekli, etkili kimse.
AlpsoyYiğit soydan gelen kimse.
AlptekinYiğit, cesur, yürekli hükümdar.
AlptuğYiğit, cesur, yürekli, savaşçı kimse.
AlpyürekCesur, yürekli, yiğit kimse.
AlpyürükBir yerde duramayan, hareketli, cesur, yiğit kimse.
Alsan“San al, şanın, adın duyulsun” anlamında kullanılan bir ad.
AlsoyÜnlü bir soydan gelen kimse.
AltaçTaç takın anlamında kullanılan bir ad.
Altan1. Kızıl tan. 2. Hakan, sultan, padişah.
AltanerYiğit, cesur hükümdar gibi olan kimse.
AltenKırmızı tenli kimse.
Altın1. Parlak sarı renkte, kolay işlenen, değerli paslanmaz maden. 2. Üstün nitelikli, değerli kimse.
AltınayÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınbaranÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınbaşÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınbayÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınelÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınerÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınhanÜstün nitelikli, değerli hükümdar.
AltınizÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınışıkÜstün nitelikli, değerli, aydın kimse.
AltınışınÜstün nitelikli, değerli, aydın kimse.
AltınkayaÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınkılıçÜstün nitelikli, değerli, savaşçı kimse.
AltınokÜstün nitelikli, değerli kimse.
AltınözSoyu üstün nitelikli, değerli olan kimse.
AltınsoySoyu üstün nitelikli, değerli olan kimse.
AltıntaçAltın taç takınmış kimse.
AltıntaşÜstün nitelikli, değerli kimse.
Altıntop1. Üstün nitelikli, değerli kimse.2. Greyfurt.
AltıntuğÜstün nitelikli, değerli kimse.
Altopİşte al, tombul bir çocuk anlamında kullanılan bir ad.
AltunaKızıl akan Tuna nehri.
AmaçErişilmek istenen sonuç, maksat, gaye, hedef.
Amil1. İsteyen, emeli olan. 2. Etken, etmen, sebep, faktör.
AmirBir işte emir verme yetkisi bulunan kimse.
Anadolu1. Anne, doldu!" anlamında kullanılan bir ad.2. Türkiye’nin Asya kıtasında bulunan topraklarına verilen ad.
Andaç1. Armağan.2. Evlat, nesil. 3. Ün, şöhret. 4. Eş, denk.
AndiçAnt iç, yemin et anlamında kullanılan bir ad.
Angı1. Şan, şöhret, ün. 2. Hatıra, hediye, armağan.
AngıtÖrdekgillerden, tüyleri kiremit renginde, evcilleştirilebilen bir yaban kuşu.
AnıYaşanmış olgulardan belleğin sakladığı her türlü iz, hatıra.
Anık1. Hazır. 2. Anı, hatıra. 3. Zayıf, cılız.
Anıl1. Amaç, erek. 2. Yavaş, ağır. 3. Bellek, hafıza. 4. “Adın her zaman anılsın” anlamında kullanılan bir ad.
AnıtÖnemli bir olayın veya büyük bir kişinin gelecek kuşaklarca tarih boyunca anılması için yapılan, göze çarpacak büyüklükte, sembol niteliğinde yapı.
AnlıÜnlü, tanınmış, namlı.
Annak1. Karşı, ön taraf. 2. Doruk, gözetleme yeri, siper. 3. Duygu. 4. Hatıra. 5. Alan, meydan
Ant1. Tanrı'yı veya kutsal bilinen bir kişiyi, bir şeyi tanık göstererek bir olayı doğrulama, yemin.2. Kendi kendine söz verme
Apa1. Büyük. 2. San, unvan.
ApakhanTertemiz, dürüst hükümdar.
ApaydınÇok aydınlık, çok ışıklı.
AracıUzlaştırıcı, anlaşma sağlayan kimse.
Arafat1. Tanışma, buluşma yeri.2. Hacıların Kurban Bayramı'nın arife günü toplandıkları Mekke'nin doğusundaki tepe.
Aral1. Birbirine yakın adaların oluşturduğu topluluk, takımada. 2. Sıradağlar.
Aran1. Kuytu, sıcak yer. 2. Yayla. 3. Düzlük, ova, kışlak. 4. Ilımlı, uyumlu, uygun.
Aras1. Kendisininmiş gibi sahip çıkılan, bulunmuş mal.2. Doğu Anadolu’da bir ırmak.
Arat1. Cesaret, yüreklilik. 2. Halk.
Araz1. Esenlik, mutluluk. 2. Sel, akıntılı su. 3. Bir tür ot. 4. Soğuk. 5. Belirti, işaret.
ArbaşSarışın, mavi gözlü kimse.
Arca1. Temiz. 2. Namuslu.
ArcanÖzü saf, temiz kimse.
Arda1. Hükümdar veya kumandan asası. 2. İşaret olarak yere dikilen çubuk. 3. Sonra gelen.4. Meriç ırmağının Edirne yöresindeki önemli bir kolu. 5. Uygur yazılarında geçen çok eski bir Türk adı.
ArdahanSonra gelen, sonraki hükümdar.
ArdıçServigillerden, güzel kokulu yapraklarını kışın da dökmeyen, yuvarlak kara yemişleri ilaç olarak kullanılan bir ağaççık.
ArdılBirinin ardından gelip onun yerine geçen kimse.
ArgınYorgun, bitkin, zayıf.
Arguİki dağ arası, uçurum.
ArgüdenTemiz ve dürüst olmayı amaçlayan kimse.
ArgünTemiz, aydınlık gün.
ArhanÜstün nitelikli, dürüst hükümdar.
Ari1. Özgür. 2. Çıplak, yoksun. 3. Boş.
ArifÇok anlayışlı ve sezgili kimse.
ArikÇabuk davranan, çevik kimse.
Arı1. Temiz. 2. Yabancı şeylerden arınmış, katışıksız, saf. 3. Kutsal. 4. Günahsız. 5. Çiçeklerden bal yapan böcek. 6. Çalışkan.
ArıbalKatışıksız, temiz bal.
ArıbaşDürüst, güvenilir kimse.
ArıcanTemiz, doğru kimse.
ArıelDürüst, temiz, namuslu.
ArıhanDürüst, çalışkan hükümdar.
Arık1. Temiz, saf, duru.2. Zayıf, cılız. 3. Su yolu, ark. 4. Dere, çay. 5. Fidan dikilen yer.
Arıkal“Temiz, doğru ve dürüst kal” anlamında kullanılan bir ad.
ArıkerTemiz, dürüst kimse.
ArıkhanTemiz, dürüst hükümdar.
ArıkizKendisinden sonra iyi bir ad bırakmış olan kimse.
ArıkolTemiz ve dürüst ol anlamında kullanılan bir ad.
ArıkutMutlu olmuş dürüst kimse.
ArılTemizlen, arın anlamında kullanlıan bir ad.
ArımanTemiz, saf, dürüst kimse.
Arın1. Temiz, arı, saf. 2. Alın. 3. Yüz, cephe, dağların, tepelerin yüzü.
Arınç1. Temiz, saf, arı. 2. Barış, huzur.
ArınıkTemiz, saf, berrak.
ArıpınarBerrak akan pınar.
Arış1. Kolun dirsekle bilek arasındaki bölümü. 2. Araba, kağnı oku. 3. Asma.
ArısalArı gibi çalışkan kimse.
ArısanTemiz, doğru tanınmış kimse.
ArısoyTemiz ve dürüst bir soydan gelmiş olan kimse.
ArısuBerrak akan su temiz ve dürüst olan kimse.
ArıtanTemizleyen, arı duruma getiren.
ArıyüzTemiz görünüşlü kimse.
Arkadaş1. Birbirlerine karşı sevgi ve anlayış gösteren kimselerden her biri.2. Bir ortamda birlikte bulunanlardan her biri.
Arkan1. Temiz, arı kandan gelen. 2. Üstün, galip.
Arkın1. Yavaş, ağır, sakin. 2. Zayıf. 3. Gelecek yıl.
Arkış1. Elçi, haberci. 2. Kervan.
ArkoçArı gibi çalışkan kimse.
ArkutTemiz, uğurlu, kutlu.
Arlan“Utanç duy” anlamında kullanılan bir ad.
Armağan1. Birini sevindirmek, mutlu etmek için verilen şey, hediye. 2. Ödül. 3. Bağış, ihsan.
Arman1. Dürüst, doğru, güvenilir kimse. 2. İstek. 3. Özlem.
Arol“Arı, temiz, çalışkan ol” anlamında kullanılan bir ad.
ArpağSihir, büyü, üfürük.
ArpakTemiz, dürüst, güvenilir kimse.
Arsal1. Arı gibi temiz, çalışkan. 2. Kumral.
ArsanTemiz adlı, iyi tanınan kimse.
ArtaçTemiz taç takınmış, güvenilir hükümdar.
Artam1. Erdem, fazilet. 2. Değer, kıymet.
Artan1. Yarar, fayda. 2. Üstünlük, meziyet, nitelik.
Artık1. Erdemli, nitelikli, üstün. 2. Fazla, çok, daha çok.
ArtuçUcu sivri bir demirle donanmış, uzunca çubuk şeklinde, mızrak türünden eski bir silah.
ArtunGururlu, kendine güveni olan kimse.
Asaf1. Vezir. 2. Hazreti Süleyman’ın veziri.
AsalBaşlıca, esaslı, temel.
AşcırGüçlükleri, engelleri yenen kimse.
Aşir1. Bir dinî tören sırasında veya cemaatle namaz kılınıp dua edildikten sonra okunan Kur'an ayetleri. 2. On sayısı. 3. On gün.
Ası1. Yarar, fayda, kazanç. 2. Yetişkin, olgun. 3. İri, gösterişli. 4. Çevik.
AsıfŞiddetli rüzgâr, fırtına
ÂşıkTutkun, vurgun, sevdalı.
Asım1. Günahtan, haramdan çekinen. 2. Namuslu, iffetli.
Aşkan1. Kula donlu at. 2. İşaret, im. 3. Renk, beniz.
Aşkın1. Belli bir süreyi aşmış, ötesine geçmiş.2. Benzerlerinden üstün.3. Çok, fazla.
AşkınayBenzerlerinden üstün olan.
AşkınerBenzerlerinden üstün olan kimse.
Aslan1.Kedigillerden, Afrika'da ve Asya'da yaşayan, erkekleri yeleli, yırtıcı, uzunluğu 160 cm, kuyruğu 70 cm ve ucu püsküllü, çok koyu sarı renkli güçlü bir memeli türü. 2. Gürbüz, yiğit adam.
AslanerAslan gibi yürekli ve cesaretli olan kimse.
AslanhanAslan gibi yürekli ve cesaretli olan hükümdar.
AslıbeyBey soyundan gelen.
AslıhanHan soyundan gelen.
Ata1. Baba. 2. Dedelerden ve büyük babalardan her biri.3. Kişinin geçmişte yaşamış olan büyükleri.
AtaanAtalarını an, hatırla anlamında kullanılan bir ad.
AtabayZengin, saygın kimse.
AtabekSelçuklularda şehzadelerin eğitimiyle görevli kimse, lala.
AtabörüAtası cesur ve yiğit olan kimse.
Ataç1. Atalardan gelen, atalarla ilgili olan. 2. Büyüklük gösteren çocuk.
AtacanSevgili baba anlamında kullanılan bir ad.
AtaerginAtalardan ulaşan.
AtagünAtaların aydınlığı.
Atak1. Dışa dönük, canlı, girişken. 2. Eli açık, cömert. 3. Atıcı, nişancı.
Ataker1. Dışa dönük, canlı, girişken kimse.2. Eli açık, cömert kimse.3. Atıcı, nişancı kimse.
AtakulAtalarını gerçekten seven kimse.
AtakurtAtası cesur ve yiğit olan kimse.
AtakutAtaları kutlu olan kimse.
AtalanAt sahibi olan kimse.
AtalayÜnlü, namlı, şöhretli kimse.
AtalmışÜnlü, namlı, şöhretli kimse.
AtamanAta kişi, başkan, önder.
AtambayAtam beydir anlamında kullanılan bir ad.
AtamerAtam yiğittir anlamında kullanılan bir ad.
AtamtürkAtam Türk'tür analamında kullanılan bir ad.
AtanerAtan yiğittir anlamında kullanılan bir ad.
AtanurAtası aydın, bilge olan kimse.
AtaolYüce bir insan ol anlamında kullanılan bir ad.
AtaövAtalarını öv anlamında kullanılan bir ad.
AtasanAtaları gibi ünlü olan kimse.
AtasayAtalarına saygı göster anlamında kullanılan bir ad.
AtasevAtalarını sev anlamında kullanılan bir ad.
AtasevenAtalarını seven kimse.
AtasevinAtalarınını seviniz anlamında kullanılan bir ad.
AtasoyAtaları gibi soylu olan kimse.
AtasüAtaları asker olan kimse.
AtatöreAtalardan gelen töre.
AtatuğAtalarının tuğunu takmış olan kimse.
Atatürk1. Türklerin atası. 2. Büyük kurtarıcı Gazi Mustafa Kemal Paşa'ya 1934 yılında yasayla verilmiş soyadı.
AtaullahAllah’ın bağışı, ihsanı.
AtayBilinen, tanınmış kimse.
Ateş1. Yanıcı cisimlerin tutuşmasıyla beliren ısı ve ışık.2. Coşkunluk.
AtfiŞefkatle, iyilikseverlikle ilgili.
Atgun1. Yorgun, bitkin. 2. Yavaş. 3. Gizli, saklı. 4. Yaban armudu. 5. Yırtıcı hayvan.
Atik1. Eski. 2. Özgür, hür. 3. Asil, soylu.
Atıf1. Eğilen, meyleden. 2. Bağlayan. 3. Şefkatli, sevecen
Atıl“Girişken ol, ilerlemek için çaba göster, hızla ilerle, atılgan ol” anlamlarında kullanılan bir ad.
Atılgan1. Çekinip korkmadan kendini tehlike veya güçlüklere atan kimse.2. Girişken.
Atızİki dere arasındaki su geçecek set.
Atlan1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
Atlı1. Atı olan.2. Ünlü, tanınmış.
AtlığÜnlü, tanınmış, adlı.
Atlıhan1. Atı olan hükümdar.2. Ünlü hükümdar.
AtmacaKartalgillerden, ava alıştırılabilen küçük yırtıcı bir kuş.
Atom1. Birkaç türü birleşince çeşitli kimyasal bileşikleri, bir tek türü ise bir kimyasal ögeyi oluşturan parçacık. 2. Eski Yunan filozoflarına göre, gerçeğin son, artık bölünemez, bozulamaz diye tasarlanan temel ögeleri.
Attilâ1. Ünlü. 2. Babacık. 3. Büyük Hun İmparatorunun adı.
AtufBirine sevgisi olan, sevgi duyan.
Avar1. Direnen, karşı koyan.2. VII.yüzyılın sonuna değin Orta Avrupa’da yaşamış bir Türk boyu.
AvcıAvlanmayı seven, avı iş edinen kimse.
Avkan1. Uzak. 2. Suyun toplandığı yer.
AvniYardım ve yardımcılıkla ilgili.
Ay1. Yer yuvarlağının uydusu olan gök cismi, kamer. 2. Yılın on iki bölümünden her biri. 3. Güzel, parlak, nurlu.
AyalpAy kadar parlak ve güzel yiğit.
AyaltınAy ve altın gibi parlak olan.
AyataEy baba! anlamında kullanılan bir ad.
AyataçEy büyüklenen sevimliçocuk1 anlamında kullanılan bir ad.
AyaydınAy ışığı, ay aydınlığı.
Ayaz1. Duru ve sakin havada çıkan kuru soğuk. 2. Açık, bulutsuz hava. 3. Aydınlık, ışık. 4. Mehtap.
AybarGösterişli, heybetli, görkemli.
Aybars1. Ay gibi güzel ve temiz pars. 2. Hun İmparatoru Attila'nın amcası.
AybaşEy lider, önder! anlamında kullanılan bir ad.
AybayEy bey! anlamında kullanılan bir ad.
Aybek1. Ay gibi güzel ve yakışıklı olan bey.2. Hindistan’daki Türk Memlûkleri Devletinin kurucusu. (Ö. 1210).
AyberkEy güçlü kimse anlamında kullanılan bir ad.
AybeyAy gibi güzel olan yakışıklı bey.
AyboğaEy güçlü kimse anlamında kullanılan bir ad.
AyboraEy fırtına gibi olan! anlamında kullanılan bir ad.
AycanEy sevgili anlamında kullanılan bir ad.
AyçetinEy anlaşılması güç kimse! anlamında kullanılan bir ad. kullanılan
AycihanDünyayı aydınlatan ay.
AycılAy gibi, ayla ilgili.
AydarÇocuğun ensesindeki saçlar, perçem.
AydemirAy gibi ışıklı, temiz, demir gibi güçlü kimse.
AydenizAy gibi güzel, deniz gibi coşkulu olan.
Aydın1. Işıklı, pırıltılı, aydınlık. 2. Açık, kolay anlaşılır. 3. Öğrenimi, bilgisi ve görgüsü olan, ileri düşünceli kimse. 4. Umut veren. 5. Mehtap.
Aydınalpİleri düşünceli yiğit.
AydınayAydan daha güzel ve parlak olan.
Aydınbayİleri görüşlü kimse.
Aydınbeyİleri görüşlü bey.
AydınelEli açık, cömert olan kimse.
Aydınerİleri görüşlü kimse.
Aydınolİleri görüşlü ol anlamında kullanılan bir ad.
AydıntanSabahın aydınlığı gibi parlak olan.
AydıntuğBaşına parlak bir tuğ takmış olan kimse.
AydınyolYolu aydınlık olan kimse.
AydoğmuşAy gibi doğmuş olan.
AydonatAy gibi güzelliklerle donanmış olan.
Ayet1. Kur'an surelerini oluşturan kısımlardan her biri. 2. Belirti, nişan.
AyetullahAllah'ın ayetleri.
AygünAy gibi güzel, güneş gibi parlak olan.
AygünerAy gibi güzel, güneş gibi parlak olan kimse.
AygutalpHer şeye karşılık veren yiğit.
AyhanEy hükümdar! anlamında kullanılan bir ad.
Ayık1. Anlayışlı, uyanık.2. Sarhoşluğu ve baygınlığı geçmiş olan.
Aykaç1. Söyleyen, konuşan. 2. Akıl veren. 3. Ozan, şair.
AykalAy gibi parlak ve ışıklı kal anlamında kullanılan bir ad.
AykanParlak soylu, soyu sopu temiz.
AykulEy kul! anlamında kullanılan bir ad.
AykurtEy kurt gibi olan! anlamında kullanılan bir ad.
AykutalpAy gibi uğurlu olan yiğit.
AykutluAy gibi kutlu olan.
AylanAçıklık, alan, meydan.
AymanAy gibi ışıklı, güzel kimse.
AymutluAy gibi mutlu olan.
AypolatAy gibi güzel, çelik gibi güçlü olan.
AyralBenzerlerinden farklı olan.
Ayrılİki yolun ayrıldığı yer, yol kavşağı.
AysalAy gibi, aya benzeyen.
AysanAy gibi parlak, ışıklı, temiz tanınmış adı olan.
AysevAy gibi güzel ve parlak olanları sev anlamında kullanılan bir ad.
AyseverAy gibi güzel ve parlak olanları seven anlamında kullanılan bir ad.
AysevinAy gibi güzel olaları sevin anlamında kullanılan bir ad.
AysınSen aysın, ay kadar güzelsin” anlamında kullanılan bir ad.
AysoyAy gibi temiz soylu olan.
AysuAy gibi parlak, su gibi berrak olan.
AysunarAy gibi olan güzelliğini gösteren.
AysungurEy soğukkanlı kimse! anlamında kullanılan bir ad.
AytaçAy gibi parlak taç takmış olan.
AytarHaberci, haber veren.
AytekAy gibi tek, biricik, eşsiz.
AytekinAy gibi tek ve uğurlu olan.
AytemizAy gibi saf ve temiz olan.
AytiginAy gibi güzel ve parlak olan.
AytokEy doymuş! anlamında kullanılan bir ad.
AytolunDolunay, ayın on dördü.
AytopDolunay, ayın on dördü.
Aytöreİyi töre, aydınlık getiren töre.
AytunaAy gibi gösterişli, görkemli olan.
AytunçAy gibi parlak, tunç gibi dayanıklı olan.
AytungaEy kahraman, yiğit! anlamında kullanılan bir ad.
Aytürk1. Ay gibi güzel olan.2. "Ey Türk!" anlamında kullanılan bir ad.
Ayvaz1. Koca, eş. 2. Güzel, yakışıklı. 3. Saçsız, kel. 4. Sağır. 5. Kaba. 6. Osmanlılar zamanında büyük konaklarda mutfak işlerini gören uşak.
AyverdiÇevresine ışık saçtı, yararlı oldu anlamında kullanılan bir ad.
AyyarkınAy ve güneş ışığı.
AyyüceAy gibi parlak ve ulu olan.
AzadiÖzgürlük, serbestlik
AzamettinDinin azameti, ululuğu.
AzatKurtulmuş, serbest, özgür.
Aziz1. Ermiş, eren. 2. Sevgide üstün tutulan.
Azmi1. Azimli, kararlı.2. Sözünde duran.
Aznavur1. Yiğit, kahraman. 2. Ele avuca sığmayan. 3. Sinirli, sert, korku veren iri yarı kimse.
BabaçGösterişli, heybetli.
BabacanCana yakın, olgun, güvenilir kimse.
Babayiğit1. Yürekli kimse.2. Bir girişimde kendine güvenebilecek durumda olan kimse.3. Güçlü kuvvetli, korkusuz kimse.
BağdaşYakın arkadaş, dost.
Bağır1. Göğüs. 2. Ok yayı ve dağda orta bölüm.
BağışBağışlanan şey, yardım.
BağışhanBağışı seven hükümdar.
Baha1. Ar. Güzellik, zariflik. 2. Ar. Parıltı. 3. Far. Kıymet, değer, paha.
BahadırSavaşlarda gücü ve yılmazlığıyla üstünlük kazanan veya yiğitlik gösteren kimse.
BahadırhanSavaşlarda gücü ve yılmazlığıyla üstünlük kazanan veya yiğitlik gösteren hükümdar.
BahaiBahailik yanlısı kimse.
Bahri1. Denizle ilgili olan.2. Bir tür deniz ördeği.
Bahşı1. Bilgin, öğretmen. 2. Saz şairi, âşık. 3. Hekim.
Bahti1. Bahtla, kaderle ilgili olan.2. Bazı divan şairlerinin ortak mahlası.
BakanayAy gibi aydınlık saçan.
Baki1. Sürekli.2. Bir şeyden artan miktar.3. Öteki.
BakırDoğada serbest ve birleşik olarak bulunan kızıl renkli, kolay işlenir bir maden.
BakırhanBakır gibi işe yarayan hükümdar.
Balaban1. İri, büyük.2. Şişman, gürbüz kimse.2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş.
BalamirEski bir Türk kağanı.
BalatekinPrens, şehzade çocuğu.
BalazAğaç, asma filizi, sürgün.
BalbalEski Türklerde kişinin anılması için mezarının veya bazı kurganların etrafına dikilen taş.
BalbeyBal gibi tatlı olan bey.
BalcanBal gibi sevimli ve tatlı olan.
BaldemirBal gibi tatlı ve sevimli olan yiğit.
BalerTatlı dilli, cana yakın kimse.
BalhanBal gibi tatlı ve cana yakın hükümdar.
Balı1. Büyük kardeş. 2. Sevgi gösterilen kimse. 3. Veli, ermiş.
BalıbeyDeğer verilen olgun bey.
BalımBalım, tatlım, güzelim anlamında kullanılan bir ad.
Balk1. Şimşek. 2. Parıltı, parlayış.
Balkan1. Sık ormanla kaplı dağ. 2. Yığın, küme. 3. Sazlık, bataklık.
Balkı1. Parıltı, ışık. 2. Güzel, parlak, süslü kimse.3. Şimşek.
Balkır1. Parıltı, ışıltı, ışık. 2. Şimşek.
BalkoçBal gibi tatlı ve sevimli yiğit.
BalsanBal gibi tatlısın" anlamında kullanılan bir ad.
Bandak1. Dağlardan inen suların dağ eteğinde oluşturduğu bataklık. 2. Uç taraflarından bağlanmış ot demeti.
Bangu1. Haykırış, bağırış. 2. Gök gürültüsü. 3. Yankı.
BarakTüylü, kıllı çuha, kebe.
Baran1. Varan, ulaşan.2. Yüce, ulu.
BaranalpHedefine ulaşan yiğit.
BaranbilgeAmacını elde eden bilge.
BaranselHedefine ulaşan sel gibi olan.
Baray1. Ezelî, öncesiz, öncesi olmayan. 2. Yeni ay, ay başı.
BarbarosBüyük Türk denizcisi, Barbaros Hayrettin Paşa'ya. (1467-1546) Avrupalılar tarafından verilen ve "Kızıl sakal" anlamına gelen bir ad.
BarçınBir tür ipekli kumaş.
BarikIşıklı, parıltılı, parlak, parlayan.
BarizAçık, gözle görülür, belirgin.
Barım1. Varlık, servet, zenginlik. 2. İktidar.
Barın1. Bütün, hep. 2. Güç, kuvvet. 3. Göğüs.
Barış1. Barışma işi. 2. Savaşın bittiğinin bir antlaşmayla belirtilmesinden sonraki durum.3. Böyle bir antlaşmadan sonra insanlık tarihindeki süreç.4. Uyum, karşılıklı anlayış ve hoşgörü ile oluşturulan ortam.
BarışcanBarıştan yana olan kimse.
BarkanÇöllerde rüzgârın esme yönüne dikey doğrultuda oluşan, ay biçimindeki küçük kum kitlesi.
Barkın1. Yolculuk eden, yolcu, gezgin.2. Kendisini yolundan hiçbir şeyin alıkoymadığı yolcu.
BarsKedigillerden, genellikle Asya ve Afrika'nın sıcak bölgelerinde yaşayan, postu benekli, bazen de düz siyah, çevik, yırtıcı, etçil, memeli hayvan.
Bartu1. Varlık, servet.2. Varılacak yer, mesafe.
Basa1. Fazla, üstün, baskın. 2. Arka.
BaşalEn yükseğe çık, yüksel anlamında kullanılan bir ad.
BaşarBir işi istenilen biçimde bitir anlamında kullanılan bir ad.
BaşarmanYaptığı işleri başarıyla sonuçlandıran kimse.
BaşatSertlik, zorluk bakımından üstün olan.
BaşaydınAydınların önde geleni.
BaşbayZenginlerin önde geleni.
BaşbuğEski Türklerde baş, başkan, komutan.
Başdemirİleri gelen, saygın kimse.
BaşeğmezBuyruk altına girmeyen.
BaşhanEn önemli, ileri gelen hükümdar.
Basir1. Görüp anlayan. 2. Zeki. 3. Her şeyi görüp anlayan Allah.
BaşkalHer zaman önder ol, önderliğin sürsün anlamında kullanılan bir ad.
BaskanÜstün gelme, yenme, zafer.
BaşkaraÖnemli, saygın kimse.
BaşkayaÖnemli, saygın kimse.
BaşkaynakEn önemli kaynak, ilk kaynak.
Baskın1. Kısa süreli beklenmedik saldırı. 2. Üstün.
BaşkurTürk çadırlarının çevresindeki kanatları örten bölümlerin üst tarafına bağlanan ve 18 cm. kadar eni olan kuşak.
Başkurt1. En önemli kimse.2. Ural Dağları bölgesinde yaşayan ve Türklerin Kıpçak kolundan olan bir boy.
BaşkutKutlu, talihli kimse.
BaşmanBaş olan, ileri gelen, saygın, önemli kimse.
BaşokOk gibi sivri olan, her işte ön plana çıkan kimse.
BaşolÖnder ol, lider ol anlamında kullanılan bir ad.
BaşözHer şeyin en önemli olanı.
BasriGörme ile ilgili olan.
BaşsoySoyu asil olan kimse.
BaştaşYaşıt, akran, kafadar, benzer.
BaştuğÖnemli, saygın kimse.
BaştugayÖnemli olan tugay.
BaştürkTürklerin önderi, lideri.
Basut1. Yardım, arka. 2. Yardımcı.
BatıbayÜstün gelen, gücü yeten, galip olan zengin.
BatıbeyÜstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
BatıcanÜstün gelen, gücü yeten, galip olan kimse.
BatırhanKahraman, yiğit, cesur, bahadır hükümdar.
Battal1. Cesur, kahraman. 2. Pek büyük, iri.
BatuÜstün gelen, gücü yeten, galip.
BatucemÜstün gelen, gücü yeten, galip olan hükümdar.
BatuhanÜstün gelen, gücü yeten, galip olan hükümdar.
BaturKahraman, yiğit, cesur, bahadır.
BaturalpKahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
BaturayKahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
BaturhanKahraman, yiğit, cesur, bahadır hükümdar.
BayarUlu, yüce, saygın, soylu kimse.
Baybars1. Zengin ve korkusuz kimse.2. Bir tür kaplan.
BaybaşZengin, ileri gelen, saygın kimse.
BaybörüZengin ve yiğit olan kimse.
BaycanZengin, varlıklı kimse.
BaydoğanDünyaya zengin olarak gelen, zengin doğan.
Baydu1. "Zengindi, varlıklıydı" anlamında kullanılan bir ad.2. İlhanlı Devletinin hükümdarı.
BaydurGüçlü, kuvvetli, cesur.
BayduralpGüçlü, kuvvetli, cesur olan yiğit.
BayerZengin, varlıklı kimse.
Bayezit1. Yezit'in babası.2. Çeşitli dönemlerde yaşamış Osmanlı şehzadelerinin ortak adı.
BaygüçGüçlü ve zengin kimse.
BayhanZengin ve varlıklı hükümdar.
Bayık1. Doğru, gerçek (söz). 2. Açık, belli.
BayındırGelişip güzelleşmesi, hayat şartlarının uygun duruma getirilmesi için üzerinde çalışılmış olan, bakımlı.
BayırhanZengin, varlıklı hükümdar.
Baykal1. Yabani at. 2. Deniz.
BaykanZengin bir soydan gelen kimse.
BaykaraDoğan cinsinden bir kuş türü.
BaykocaVarlıklı, saygın kimse.
BaykorZengin, varlıklı bir duruma getirir anlamında kullanılan bir ad.
BaykulZengin, varlıklı kul.
BaykurtZengin, varlıklı saygın kimse.
BaykutKutlu, talihli kimse.
BaykutayZengin. talihli kimse.
Baylan1. Ağırbaşlı, uslu, kibar. 2. Şımarık nazlı, yaramaz. 3. Sebatsız, tembel.
BaymanVarlıklı, saygın kimse.
BayolZengin ve varlıklı ol" anlamında kullanılan bir ad.
BayrakBir ulusun, bir topluluğun veya örgütün simgesi olarak kullanılan, belli bir rengi ve biçimi olan, genellikle dikdörtgen biçiminde kumaş.
BayraktarBayrağı taşıyan, bayrak taşımakla görevli kimse.
Bayram1. Ulusal veya dinsel bakımdan önemi olan, kutlanan gün. 2. Sevinç, neşe.
BayrıÇok eski zamanda var olmuş veya eskiden beri var olan, kadim.
BayrualpEskiden beri yiğit olan kimse.
BayrubayEskiden beri varlıklı olan kimse.
BayruhanEskiden beri hükümdar olan kimse.
Baysal1. Rahat ve dingin. 2. Gürültüsüz, huzurlu.
BaysanZengin ve tanınmış kimse.
BaysoyVarlıklı soydan gelen kimse.
BaysuBol, bereketli, gür su.
BaysungurŞahin türünden yırtıcı bir kuş.
Baytal1. Kısrak. 2. Bayır, yokuş.
BaytaşZengin ve varlıklı olan kimse.
BaytekinZengin prens, şehzade.
BaytimurZengin ve güçlü kimse.
BaytokZengin ve tok olan kimse.
BaytugayZengin ve varlıklı kimse.
BaytüzeZengin ve adaletli kimse.
BayülkenYüce, yüksek, ulu zengin kişi.
Bedel1. Değer, fiyat, kıymet. 2. Bir şeyin yerini tutabilen karşılık.3. Eşit, denk.
Bedi1. Eşi ve benzeri olmayan, eşsiz. 2. Yeni, görülmemiş.
BedihAçık, anlaşılır, ilk göze çarpan, ilk akla gelen.
BedirAyın on dördüncü gecesi, dolunay.
BedirhanDolunay gibi güzel olan hükümdar.
Bediz1. Süs, bezek, nakış. 2. Resim, heykel, şekil.
BedriDolunayla, ayın on dördü ile ilgili olan.
BedükBüyük, yüce, gösterişli, önemli.
BeğençGüzel veya çirkin yargısını verdiren duygu, beğenme.
BehiçŞen, güzel yüzlü kimse.
Behlül1. Çok güldüren, şakacı. 2. Hayırsever, iyi adam.
Behmen1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Behnan1. İyi huylu kimse.2. Güler yüzlü kimse.
Behram1. Merih yıldızı. 2. Eski İran dininde yolcuları korumakla görevli olduğuna inanılan melek.
BehzatSoyu sopu temiz, doğuştan iyi, temiz kimse.
Bek1. Sağlam, sert, katı. 2. Bey. 3. İleri gelen, sözü geçen, saygın, zengin kişi.
BekâmAmacına, isteğine kavuşmuş, erişmiş olan kimse.
BekataAtası bey olan kimse.
BekbayGüçlü ve varlıklı olan kimse.
BekdemirDemir gibi sağlam ve güçlü olan kimse.
BekdilDoğru sözlü, mert kimse.
BekemSağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
BekirSabahları erken kalkmayı alışkanlık edinen kimse.
BeksanTanınmış, ünlü, saygın kimse.
Bektaş1. Akran, eş, yaşıt. 2. Eşit, denk.
BektöreGüçlü, değişmez töreleri olan, törelerine bağlıkimse.
Belek1. Hediye, armağan. 2. Alacalı, karışık renkli. 3. Nişan, iz.
Belen1. Dağlık, sarp yer. 2. Sırt, bayır, yamaç, dağ eteği. 3. Yüksek, dağlık yerlerde görülen düzlük. 4. Issız yer.
BelgeBir gerçeğe tanıklık eden yazı, fotoğraf, resim, film vb. vesika, doküman.
Beliğ1. Düzgün söz söyleyen. 2. Düzgün, güzel söz.
Bellek1. Zihnin belleme ve anımsama yeteneği, gücü. 2. Bellenerek öğrenilen şey. 3. İşaret, iz.
BellisanTanınmış, ünlü kimse.
BenalYüzünde kırmızı benleri olan kimse.
Benam1. Namlı, ünlü, meşhur. 2. Güzel, iyi.3. Az bulunan.
BenderTicaret limanı, iskele.
BenerBen yiğitim anlamında kullanılan bir ad.
BengiSonu olmayan, hep kalacak olan, sonsuz, ebedî.
BengialpSonsuza dek yiğit olarak kalacak olan.
BengibaySonsuza dek varlıklı olarak kalacak olan.
BengisanÖlümsüz adı olan.
BengisoySoyu sonsuza dek sürecek olan.
BengisuEfsanelere göre içen kimseye ölümsüzlük sağladığına inanılan bir su, abıhayat.
BenolBen işte oyum anlamında kullanılan bir ad.
BenşenMutluyum, şenim anlamında kullanılan bir ad.
Bent1. Bağ. 2. Zincir. 3. Düğüm. 4. Tutsak, esir.
BentürkBm Türküm anlamında kullanılan mi ad.
BenzerNitelik, görünüş bakımından bir başkasına benzeyen veya ona eş olan.
Berat1. Nişan, rütbe. 2. Bir buluştan, bir haktan yararlanmak için devletçe verilen belge, patent. 3. Osmanlı İmparatorluğu'nda bir göreve atanan, aylık bağlanan, san, nişan veya ayrıcalık verilen kimseler için çıkarılan padişah buyruğu.
Bereket1. Bolluk, gürlük, ongunluk. 2. Yağmur.
Beren1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
Beri1. Salim, kurtulmuş. 2. Temiz.
Berk1. Sağlam, kuvvetli. 2. Katı, sert. 3. Şiddetli. 4. Hızlı. 5. Orman. 6. Ar. Şimşek. 7. Yaprak.
BerkalSağlam, güçlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Berkanİyice hatırla anlamında kullanılan bir ad.
BerkantGüçlü, bozulmaz yemin.
BerkaySağlam ve güçlü kimse.
BerkelEli güçlü olam kimse.
BerkerGüçlü, sağlam kişilikli kimse.
BerkiŞimşek gibi, parlak.
BerkinSağlam, güçlü, kuvvetli.
BerkkanGüçlü soydan gelen kimse.
BerkmanGüçlü, sağlam kişilikli kimse.
BerkokOk gibi çevik ve güçlü olan kimse.
BerkolGüçlü, dayanıklı ol anlamında kullanılan bir ad.
BerksalGüçlü, kuvvetli kimse.
BerksanGüçlü tanınan kimse.
BerksayGüçlü olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
BerksoyGüçlü soydan gelen kimse.
BerksunKendini sağlam ve güçlü olarak göster anlamında kullanılan bir ad.
BerktanSabahın parlaklığı.
BerktinÖzü güçlü, sağlam olan kimse.
BerkünSağlam, güçlü tanınmış kimse.
BerterÜstün, yüksek, nitelikli, değerli.
BesimGüler yüzlü, güleç adam.
Beşir1. Müjde getiren, müjdeci. 2. Güler yüzlü, güleç.
BetikYazılı olan şey, yazılmış, yapıt.
Betim1. Bir şeyi, bir kimseyi, bir olay veya duyguyu betimleyen söz veya yazı. 2. Herhangi bir şeyin resmi veya heykeli.
BeybolatÇelik gibi güçlü, saygın kimse.
BeycanBey gibi olan kimse.
Beydağ1. Beyin gezip dolaştığı dağ.2. Anadolu'nun çeşitli yerlerinde dağların ortak adı.
BeyhanSır saklamayan, aklındakini ve yüreğindekini hemen söyleyen.
BeykalBeyliğini sürüdür anlamında kullanılan bir ad.
BeykanBey soylu olan kimse.
Beyrek1. Çok nazik, efendi, bey. 2. Hüzünlü.
BeysanBey gibi tanınmış olan.
BeytöreTörelere göre bey olmuş kimse.
BeytullahAllah’ın evi, Kâbe.
Beyzade1. Bey oğlu. 2. Soylu. 3. Nazlı, şımarık yetiştirilmiş.
BeyzatDoğuştan bey olan, soylu, asilzade.
Bilâl1. Su gibi ıslatan.2. Islaklık.
BilanSüslü ve işlemeli kılıç kemeri.
BilayEy ay gibi güzel ve parlak olan, bunu bil! anlamında kullanılan bir ad.
BilbaşarBil ve başar anlamında kullanılan bir ad.
BilbayEy varlıklı kimse, bunu bil! anlamında kullanılan bir ad.
BiledaTarihte, Atillâ'nın kardeşi. (434-445) yıllarında saltanat süren Hun Hükümdarı.
BilenBilgili, görgülü, anlayışlı.
BilenderSeyrek olarak bil" anlamında kullanılan bir ad.
BilgeBilgili, iyi ahlaklı, olgun ve örnek kimse.
BilgebayBilgili, varlıklı kimse.
BilgehanBilgili hükümdar.
BilgekağanBilgili hükümdar.
BilgekanBilgin soydan gelen kimse.
BilgekutBilgili ve kutlu kimse.
BilgenBilgili, çok bilen.
BilgerAkıllı, bilgili, bilge, bilgin.
BilgiÖğrenme, araştırma veya gözlem yolu ile elde edilen gerçek.
Bilgiç1. Bilgili kimse, her şeyi bilen, anlayan. 2. Bilmediği hâlde bilir gibi görünen, bilgili geçinen.
BilgihanBilgili hükümdar.
BilginBilimsel bir konuda derin bilgisi olan, âlim.
BilginerBilimsel bir konuda derin bilgisi olan kimse.
BilhanÇok bilgili, çok bilen.
Bilik1. Güçlü bir seziş ve görgüden doğan ruh uyanıklığı ve zevk olgunluğu. 2. Akıl, us, hikmet, bilgi.
BilirBilgili, her şeyi bilen, anlayan, görgülü, kültürlü.
BilmenBilen, anlayan, bilgili.
BilnurEy aydın kimse, bunu bil! anlamında kullanılan bir ad.
BilsayBil ve say anlamında kullanılan bir ad.
BilsenSen bil anlamında kullanılan bir ad.
BiltaşBil ve coşkunluk yap anlamında kullanılan bir ad.
BiltayBunu bil anlamında kullanılan bir ad.
BilyapBilerek yap anlamında kullanılan bir ad.
BinalBindikten sonra al anlamında kullanılan bir ad.
BinanBin ve an " anlamında kullanılan bir ad.
BinatAta bin" anlamında kullanılan bir ad.
BinayBin ay " anlamında kullanılan bir ad.
BinbaşarBin ve başar anlamında kullanılan bir ad.
BinerBin tane erkek anlamında kullanılan bir ad.
BinyaşarÇocuğun uzun yaşaması dileğiyle verilen adlardandır.
BiranBir kez olsun hatırla anlamında kullanılan bir ad.
BirantAnt iç, yemin et anlamında kullanılan bir ad.
BircanÇok sevimli, cana yakın.
BirceTek, eşsiz, biricik.
Birge1. Kamçı. 2. Birlikte, beraber. 3. Kuma, ortak.
Birgi1. Kamçı. 2. Birlikte, beraber.
BirgitBirleşik, birleşmiş, birlik olmuş.
BirizBirlikteyiz, beraberiz anlamında kullanılan bir ad.
BirmenTek olan, benzeri olmayan kimse.
BirolTek ol, biricik ol anlamına kullanılan bir ad.
BirsenTeksin, biriciksin anlamında kullanılan bir ad.
BirsinTeksin, eşsizsin anlamında kullanılan bir ad.
BirsoyAynı soydan olan kimse.
BirtanSabahın ilk aydınlığı gibi yakışıklı olan.
BirtenKimseye bağımlı olmayan.
Bitim1. Son, sonuç. 2. Yapı, kuruluş. 3. Ekinin yerden bitmesi, çimlenme.
Boğa1. Damızlık erkek sığır. 2. Bal yapan dişi arı.
Boğaç1. Boğan.2. Boğaya benzeyen.3. Dede Korkut hikâyelerinde geçen bir kahraman adı. Küçük yaşta bir boğayı öldürdüğü için bu ad verilmiştir.
BoğahanKuvvetli, cesur hükümdar.
BoğataşGüçlü ve kuvvetli kimse.
BoğatayGüçlü ve kuvvetli kimse.
BoğatekinGüçlü, kuvvetli şehzade.
BoğatimurGüçlü, kuvvetli.
Böget1. Havuz. 2. Gölün derin yeri. 3. Su birikintisi.
Böke1. Kahraman, güçlü kimse. 2. Önder, başkan, reis. 3. Kabadayı, cesur, efe. 4. Güreşçi, pehlivan.
BolcanCanlı, hareketli, neşeli.
BolkanKanı bol, hareketli, yerinde duramayan.
BölükbaşıAskerlikte takımlardan oluşan, üçü veya dördü bir tabur oluşturan ve öbür birliklerin temeli sayılan birliğin başı.
Bor1. İşlenmemiş, ekilmemiş toprak. 2. Fr. Doğada bor asidi veya boratlar durumunda bulunan bir element.
BoraGenellikle arkasından yağmur getiren sert ve şiddetli fırtına.
BorahanFırtına gini hükümdar.
BorakYağmurdan sonra toprağın üstünde oluşan tuzlu beyaz katman.
Boran1. Bora. 2. Sis, duman. 3. İç sıkıntısı. 4. Yaban güvercini.
BoranalpCesur, çevik yiğit.
BoranbayÇok zengin, varlıklı.
BoransüFırtına gibi asker.
BorataşSağlam, kuvvetli ve fırtına gibi olan kimse.
BoratavFırtına gibi hızlı olan kimse.
BoratayFırtına gibi olan kimse.
BörçekKâkül, perçem, pürçek.
BörkEskiden kullanılan, genellikle hayvan postundan yapılan başlık.
BorkanKanlı, canlı kimse.
BörteçinEski tarihçilere göre Türkleri Ergenekondan kurtaran demircinin adı.
Börü1. Kurt. 2. Yiğit, bahadır, cesur.
BörübarsGüçlü, kuvvetli kimse.
BörübayGüçlü, kuvvetli kimse.
BörübeyGüçlü, kuvvetli bey.
BörühanGüçlü, kuvvetli hükümdar.
BörükanGüçlü, kuvvetli bir soydan gelem kimse.
Boy1. Bir aşiretin kollarından her biri. 2. Uzunluk.
BoyarEskiden Tuna bölgesinde, Transilvanya’da ve Rusya’da soylulardan olan kimselere verilen unvan.
BoyerUzun boylu olan kimse.
BoyluBoyu uzun olan kimse.
BoysalBoyun uzasın, uzun boylu ol anlamında kullanılan bir ad.
Boysan1. Uzun boylu, yakışıklı delikanlı. 2. Serbest.
Boz1. Toprak rengi. 2. Yiğit. 3. Kin, düşmanlık.
BozayBaşkalarına yararı az olan kimse.
BozbağBağı boz anlamında kullanılan bir ad.
BozbayYiğit ve delikanlı olan zengin kimse.
BozbeyYiğit ve cesur olan bey.
BozboraFırtına gibi sert ve kuvvetli olan.
BozdağTepeleri dumanla kaplı olan dağ.
BozdemirDemir gibi sağlam ve kuvvetli olan kimse.
BozerCesur ve yiğit kimse.
BozerkSağlamlık, kuvvetlilik.
BozkanCesur, yiğit, güçlü kimse.
BozkaraTeni esmer olan yiğit.
BozkayaKuvetli, cesur, yürekli kimse.
BozkırAğaçsız ve susuz ova.
BozkurtGöktürk efsanelerinde yer alan kutsal hayvan.
BozlakOrta ve Güney Anadolu'nun bazı bölgelerinde bir türkü ezgisi.
Bozok24 Oğuz boyundan on ikisine verilen ad. Osmanoğulları bu boydan gelmiştir.
BozokayBozoklardan olan kimse.
BoztaşSağlam ve kuvvetli olan kimse.
BozyelYağmur getiren lodos rüzgârı.
BozyiğitÇok cesur ve yürekli olan yiğit.
Bucak1. Gizli veya uzak bir köşe, kuytu yer. 2. Irmak kıyılarındaki kumluk, çalılık yerler. 3. Dağ tepesi.
Budak1. İnce ve küçük dal. 2. Ağaç gövdesinde tomurcuk çıkacak yuvarlak boğum.
BudunalMilletini sev anlamında kullanılan bir ad.
Büğdüz1. Ağacın budak yeri. 2. Çam ağacının özü.
Buğrahan1. Erkek deve gibi korkusuz olan hükümdar.2. X. yüzyılın başlarında Orta Asya´daki Yağma boyundan çıkan ve ilk İslam devletini kuran Türk hükümdarlarının birçoğuna verilen san.
Bük1. Ova ve dere kıyılarındaki çalı ve diken topluluğu. 2. Böğürtlen. 3. Akarsu kıyılarındaki verimli tarlalar. 4. Dönemeç. 5. Sık ağaçlık, orman.
Büke1. Ejderha, büyük yılan. 2. Akılı, bilgili.
BüklümBükülmüş, kıvrılmış şeylerin oluşturduğu kat.
BulakKaynak, pınar, çeşme.
BulganOlgun, bilgili, görgülü, hoşgörülü kimse.
Bulgu1. Bulunan şey, keşif. 2. Anlayış. 3. İlham.
BulgubayAnlayışlı zengin.
Buluşİlk kez yeni bir şey yaratma, icat.
BulutAtmosferdeki su damlacıkları ve buz taneciklerinin görülebilir yoğunluk kazanmasıyla oluşan, biçimleri, yükseklikleri ve yol açtıkları hava olaylarıyla birbirinden ayrılan yığınlar.
BuluttekinBulut gibi her yeri kaplayan bey.
Bumin1. Baykuş. 2. Tümen.
BünyaminYakup Peygamber'in en küçük oğlunun adı.
BurakHz. Muhammed'in Miraç Gecesi'ndeki biniti.
Burç1. Kale duvarlarından daha yüksek, yuvarlak, dört köşe veya çok köşeli kale çıkıntısı.2. Zodyak üzerinde yer alan on iki takımyıldıza verilen ortak ad.3. Ökse otu.
BurçakBaklagillerden, taneleri yem olarak kullanılan bir bitki.
BurçhanYüce, ulu, saygın hükümdar.
Bürge1. Pire. 2. Bir yerde duramayan canlı, taşkın kimse. 3. Keklik. 4. Bahşiş, armağan.
BurhanKanıt, delil, ispat.
BurhanettinDinin kanıtı, ispatı.
Burkay1. Ay, hilal.2. Gücenmiş, kırılmış kimse.
Buruk1. Tadı kekre olan. 2. Alınmış, kırılmış, gücenmiş. 3. Aksak, topal, eğri basan. 4. Kapalı havuz. 5. Hortum, kasırga.
BurukbayGücenmiş, kırılmış zengin kimse.
BuruktekinGücenmiş, kırılmış şehzade.
Buyan1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Buyruk1. Belirli bir davranışta bulunmaya zorlayıcı söz, emir. 2. Egemenlik.
BuyrukalpBuyruk veren yiğit.
BuyrukataBuyruk veren ata.
BuyrukbayBuyruk veren zengin.
BuyrukçuBuyruk veren, emreden.
BuyrukhanBuyruk veren hükümdar.
ÇabaHerhangi bir işi yapmak için harcanan güç, zorlu, sürekli çalışma.
Cabbar1. Zorlayan, cebreden. 2. Kuvvet ve kudret sahibi (Allah.) 3. Gökyüzünün güneyinde bulunan bir yıldız kümesi.
Çadır1. Çadır.2. Kadınların baş örtüsü.
Cafer1. Küçük akarsu. 2. Caferî mezhebinin kurucusu. 3. Hz. Ali'nin Mute Savaşı´nda ölen kardeşinin adı.
Çağ1. Dönem, mevsim, zaman. 2. Yaş. 3. Yüzyıl, asır. 4. Çağlayan.
Çağa1. Bebek, çocuk. 2. Küçük kuş yavrusu.
ÇağaçanYeni bir dönem başlatan kimse.
ÇağakanÇağ değiştiren kimse.
Çağan1. Bayram. 2. Kalın ve kuvvetli deve kösteği. 3. Doğan kuşu.
Çağatay1. Yavru at, tay.2. Cengiz Hanın oğlu.
ÇağayÇağın parlak ve aydın bireyi.
ÇağbayÇağın zengini olan kimse.
Çağdaş1. Aynı çağda yaşayan. 2. Bulunulan çağın koşullarına uygun olan. 3. Yaşıt.
Çağıl1. Çağla ilgili. 2. Çakıl. 3. Çağla.
ÇağıltıSuyun akarken, taşlara, kayalara çarparak çıkardığı ses.
Çağır1. Şıra. 2. Çakır. 3. Dar yol, küçük yol.
ÇağkanCanlı, dinamik, çalışkan kimse.
Çağla1. Badem, kayısı, erik gibi çekirdekli yemişlerin ham durumu. 2. "Coşkulu ol" anlamında kullanılan bir ad.
Çağlak1. Şelale, çağlayan. 2. Yırtıcı kuş, çaylak.
ÇağlanBir ırmağın denize kavuştuğu yer.
Çağlar1. Çağlayan. 2. Coşkulu, canlı kimse.
ÇağlasınCoşsun, çağlasın anlamında kullanılan bir ad.
ÇağlayanKüçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
ÇağlayangilÇağlayan ailesine mensup olan kimse.
ÇağlayantürkÇağlayan Türk.
Çağlı1. Kuvvetli. 2. Namuslu.
Çağrı1. Birini çağırma, davet. 2. Doğan, çakır kuşu. 3. Rütbe, unvan, san.
Çağrıbey1. Çağıran bey.2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
ÇağverenYeni bir çağ açan kimse.
CahitÇok çalışan, çaba gösteren kimse.
ÇakanParıldayan, ışık veren.
Çakar1. Kıvılcım. 2. Şimşek. 3. Yaman, görmüş geçirmiş kimse.
ÇakılKüçük veya orta boyda taş parçası.
Çakım1. Şimşek, kıvılcım 2. Yığın.
Çakın1. Şimşek, kıvılcım. 2. Mavi gözlü.
Çakır1. Mavimsi, mavi benekli, gri göz rengi. 2. Bir doğan cinsi. 3. Gönül, iç, can.
ÇakırbeyYiğit, cesur, gözü pek bey.
ÇakırerCesur, yiğit kimse.
Çakmak1. Taşa vurulup kıvılcım çıkaran çelik parçası. 2. Tutuşturma aygıtı.
ÇakmanAmacına erişen, ulaşan kimse
Çakmur1. Yarı uykulu bakış. 2. Sert taş 3. Pinti.
ÇalganYatağı taşlık olan ve gürültüyle akan su.
ÇalıkbeySağlığı yerinde olmayan bey.
Çalım1. Gösterişli tavır, kurulma. 2. Kılıcın keskin tarafı. 3. İlgi. 4. Vuruş.
Çalın1. Ateş çakmağı. 2. Çiy, kırağı.
Çalış1. Çelme, güreş. 2. Çarpışma, cenk, savaş.
ÇalışkanÇok çalışan, çalışmayı seven.
ÇalkaraDoğan türünden bir kuş.
CalpGüçlü, kuvvetli, gayretli.
Çaltı1. Diken, çalı. 2. Küçük ve dikenli orman. 3. Akasya. 4. Engel. 5. Kuytu yer. 6. Hızlı, çevik.
Çamİğne yapraklı, kozalaklı, reçineli ağaç.
ÇambelGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇamerGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇamokGüçlü, kuvvetli kimse.
Can1. Ruh. 2. Güç, dirilik, 3. İnsanın kendi varlığı, özü, 4. Gönül. 5. Çok içten, sevimli, şirin kimse.
CanalGönül al, kendini sevdir, sevilen biri ol anlamında kullanılan bir ad.
CanalpÖzünde yiğitlik, güçlülük olan kimse.
CanaltayÖzü, ruhu yüce olan kimse.
CanatŞiddetle iste anlamında kullanılan bir ad.
CanaydınÖzü temiz, aydınlık ruhlu kimse.
CanbayÖzü zengin, gönlü tok olan kimse.
CanbekÖzü pek, güçlü kişilikli kimse.
CanberkGüçlü, sağlam kişilikli kimse.
Candaİçte, özde, yürekte olan kimse.
Candanİçten, yürekten, samimi.
Candanerİçten, samimi, dost kimse.
Candar1. Canlı, diri. 2. Koruyucu, muhafız.
ÇandarlıOsmanlı İmparatorluğu zamanında sadrazamlar ve kazaskerler yetiştirmiş büyük bir ailenin adı.
CandaşDost, arkadaş, yoldaş.
CandeğerUğrunda can verilecek kadar güzel, değerli, sevilen.
CandemirÖzü güçlü, demir gibi sağlam ve kişilikli kimse.
CandoğanYaradılıştan samimi, dost olan kimse.
Canelİçten, candan uzatılan el, dostluk eli.
CanerÇok içten, sevilen, sevimli kimse.
Canfer1. Aydın, bilgili kimse. 2. Güçlü, saygın kimse.
Çangal1. Dallı budaklı, eğri ağaç. 2. Çok zayıf. 3. Dere dibi.
CangirayDürüst, samimi hükümdar.
CangünMutlu, sevimli gün.
CangürCanlı, neşeli kimse.
CanipYan, taraf, cihet, yön.
CankanÖzü hareketli olan kimse.
CankatYaşama gücü ver, neşe ve mutluluk saç anlamında kullanılan bir ad.
CankayaÖzü sağlam olan kimse.
CankılıçÖzü klıç gibi keskin olan kimse.
CankoçSevimli, cana yakın kimse.
CankorurCanı koruyan kimse.
CankurtÖzü kurt gibi olan kimse.
CankutKişinin mutluluğu, talihi, şansı, uğuru.
CanolCandan dost ol, gerçek dost ol anlamında kullanılan bir ad.
CanpolatCanı, özü çelik gibi güçlü kimse.
CansalÖzünü bırak, terket anlamında kullanılan bir ad.
CansayŞirin, sevimli, cana yakın olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
CanselÖzü taşkın olan kimse.
CansenSen cansın, sevilensin, sevimlisin anlamında kullanılan bir ad.
CanserCanını, özünü ortaya koy anlamında kullanılan bir ad.
Cansevenİnsanı seven anlamında kullanılan bir ad.
Canseverİnsanı seven anlamında kullanılan bir ad.
CansınSevgi dolusun, sevilmeye değersin, dostsun, sevgilisin" anlamında kullanılan bir ad.
CansoyTatlı ve içten olan kimse.
CansuCan suyu, yaşam veren su.
CansunKendini göster anlamında kullanılan bir ad.
CansunarCanını feda eder anlamında kullanılan bir ad.
CansunayCanını feda eden kimse.
CansunerCanını feda eden kimse.
CantekinSamimi, içten hükümdar.
CantezTez canlı, aceleci, hareketli kimse.
CantürkTürk'ün dostu, arkadaşı.
Çapan1. Ceket. 2. Engelli, tehlikeli. 3. Düğün yemeği yapan aşçı. 4. Alkış, el çırpma.
Çapaner1. Saldıran, atılan, hücum eden kimse.2. Koşan, hızlı hareket eden kimse.
Çapar1. Sarışın, mavi gözlü, çilli, insan. 2. Kula renkli hayvan. 3. Çiçek bozuğu yüz. 4. Huysuz, ters adam. 5. Cesur.
Çapkan1. Saldıran, atılan, hücum eden. 2. Koşan, hızlı hareket eden.
CaranGüzel kokan bir tür çiçek.
Carullah1. Allah'a komşu olan. 2. Mekke'ye gidip orada oturan kimse.
Çav1. Ün, şöhret, şan. 2. İz, eser. 3. Güneşin buluttan sıyrılmış durumu. 4. Yüksek ses.
Çavaş1. Güneş. 2. Güneşli yer, güney.
ÇavdarBuğdaygillerden, birçok türü bulunan, yıllık, boylu bir bitki.
CavitSonrasız, sürekli kalacak olan, sonsuz, ebedî.
Çavuş1. Orduda onbaşıdan sonra gelen, görevi manga komutanlığı olan erbaş. 2. Kılavuz.
ÇaydamYatağa doldurulan veya yağmurluk yapılan ince keçe.
ÇaydamarÇay gibi akıp giden.
ÇayhanAdı çay olan hükümdar.
Çaykara1. Çay kıyılarında çıkan kaynak, pınar. 2. Kumsal, nehir yatağı.
Çaylak1. Irmağın geçit yeri, geçit. 2. Sözünde durmayan kimse. 3. Yırtıcılardan uzun kanatlı, çengel gagalı, küçük kuşları avlayan bir kuş.
Çaylan1. Çay ve ırmağın geçit yeri. 2. Kumsal, kumlu yer. 3. Çakıllı yer.
CaymazSözünü tutan, sözünden dönmeyen kimse.
Çaynak1. Tırnak, pençe. 2. Eli kolu tutmayan, sakat.
CazimKarar veren, kesen, kestirip atan.
CazipÇekici, ilgi uyandırıcı, albenili olan.
Cebe1. Zırh, zırhlı giysi. 2. Savaşla ilgili silah ve araçlar.
CebealpZırh gibi sağlam ve dayanıklı yiğit.
CebenOğuzların yirmi dört boyundan birinin adı.
Çeber1. El işlerinde usta, dikkatli, becerikli kimse. 2. Açıkgöz, cesur.
CebesoySoyu dayanıklı ve sağlam insanlara dayanan kimse.
Cebrail1. İş yapabilen melek.2. Allah'a en yakın olan dört melekten, peygamberlere buyruk ve vahiy getirmekle görevli olanı.
Çeçen1. Kafkasya'nın kuzeydoğusunda yaşayan bir halkın adı. 2. Akıllı. 3. Söz ustası, hatip. 4. Yakışıklı.
CefaEziyet, sıkıntı, çile.
Çekik1. Tarla kuşu. 2. Çekilmiş olan.
Çekim1. Güzel ve muntazam görünüş. 2. Güç, takat. 3. Çam yaprağı. 4. Çam kozalağı.
Çekin1. Meşe ağaçlarında olan iri bir çeşit meyve. 2. Bağ çubuklarının açılmak üzere bulunan gözlerini bitten korumak için kullanılan ökse.
CelâdetKahramanlık, yiğitlik.
CelâlYücelik, ululuk, değer.
CelâlettinDinin ululuğu, yüceliği, büyüklüğü.
Celâsun1. Kahraman, cesur, atak delikanlı, yiğit. 2. Genç ve sağlıklı, gürbüz kimse.
CelâyirMoğol ırkının büyük kollarından biri.
Çelebi1. Görgülü, terbiyeli, olgun kimse. 2. Bektaşi ve Mevlevi pirlerinin en büyüklerine verilen san. 3. Kayınbirader.
Çelem1. Yiğit. 2. Şalgam.
Çelen1. Yakışıklı delikanlı. 2. Tepelerin kar tutmayan kuytu yeri. 3. Açıkgöz, becerikli, kurnaz. 4. Evlerin dışında bulunan saçak. 5. Akıllı.
Çelenk1. Çiçek, dal ve yapraklarla yapılmış halka. 2. Uzun kuş tüyü. 3. Gümüş veya altın taç.
Çelik1. Su verilip sertleştirilen demir. 2. Çok güçlü, kuvvetli. 3. Kısa kesilmiş dal.
ÇelikbaşGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇelikbilekGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇelikelGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇelikerGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇelikhanGüçlü, kuvvetli hükümdar.
ÇelikizGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇelikkanGüçlü soydan gelen kimse.
ÇelikkanatGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇelikkayaGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇelikkolGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇeliközGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇeliksuGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇeliktanGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇeliktaşGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇeliktenÇelik gibi güçlü, sağlam, dayanıklı kimse.
ÇeliktürkGüçlü, kuvvetli Türk.
ÇelikyayGüçlü, kuvvetli kimse.
ÇelikyürekCesur, soğukkanlı kimse.
Çelim1. Güç, kuvvet. 2. Tavır, çalım.
Çeltik1. Kabuğu ayıklanmış pirinç. 2. Dokunaklı söz. 3. Çoban yamağı.
Cem1. Hükümdar, şah. 2. İran mitolojisinde şarabı bulan. 3. Ar. Toparlanma, bir araya gelme.
Cemal1. Yüz güzelliği, güzellik. 2. Güzel yüz.
CemalettinDinin güzelliği.
CemalullahAllah'ın lütfu.
CemiToplanmış, bütün, hep.
Cemil1. Güzel. 2. Allah’ın sıfatlarından biri.
CemreŞubat ayında birer hafta aralıklarla önce havada, sonra suda ve en son toprakta oluştuğu sanılan sıcaklık yükselişi.
CemşirArslan gibi yürekli olan hükümdar.
Cemşit1. Mitolojide, İran’ın efsanevi dördüncü şahı.2. Bu şah görünüşünde olan.
CenaniYürekle, gönülle ilgili.
CenapŞeref, onur ve büyüklük.
Cengâver1. Savaşçı, silâhşor. 2. Savaşı seven, savaşkan,dövüşken.
Cengiz1. Güçlü, yılmaz, gözü pek kimse. 2. Tarihte Büyük Moğol İmparatorluğu´nu kuran Türk hükümdarı.
CenkerSavaş eri, savaşçı kimse.
Çepni1. Dağ köylüsü. 2. Oğuzların Üçok koluna bağlı bir Türk Boyu.
ÇerçiKöylerde dolaşarak ufak tefek eşya satan gezgin satıcı.
Çeri1. Asker, ordu. 2. Savaş.
Cerit1. Verimsiz, çorak yer. 2. Bekâr. 3. Tarihte bir Türk oymağının adı.
ÇerkezKafkasya'nın yerli boylarından birinin adı ve bu boydan olan kimse.
Çerme1. Çay kıyılarında sulu ve yeşil yer. 2. Akarsuların topraktan çıkan sızıntısı. 3. Kaynak.
CesurYürekli, korkusuz, yiğit.
Çetik1. Yünden örülmüş terlik, mes. 2. Çarık. 3. Çocuk ayakkabısı. 4. Çekirge. 5. Fidan.
Çetin1. Sert, inatçı. 2. Sarp, engelli. 3. Çözümlenmesi güç. 4. Hayırsız.
ÇetinalpSert, inatçı yiğit.
ÇetinaySert, inatçı kimse.
ÇetinelSert, inatçı kimse.
ÇetinerSert, inatçı kimse.
ÇetinkayaSert, inatçı kimse.
ÇetinokSert, inatçı kimse.
ÇetinözSert, inatçı kimse.
ÇetinsoySert, inatçı bir soydan gelen kimse.
ÇetinsuSert, inatçı kimse.
ÇetintaşSert, inatçı kimse.
ÇetintürkSert, inatçı Türk.
ÇetinyiğitSert, inatçı kimse.
Cevdet1. İyilik, güzellik. 2. Olgunluk, büyüklük. 3. Kusursuzluk.
Cevher1. Bir şeyin esası, öz, maya. 2. Güç, enerji. 3. Değerli süs taşı, mücevher.
CevheriÖzle, yaradılışla ilgili.
ÇevikKolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
ÇevikcanKolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
ÇevikelKolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
ÇevikerKolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
ÇeviközKolaylık ve çabuklukla davranan, kıvrak, hareketli kimse.
CevriEziyet, sıkıntıyla ilgili olan.
Çevrim1. Sınır. 2. Girdap. 3. Sürekli ve düzenli değişme.
CevvalKoşan, dolaşan, hareket eden, hareketli.
CeyhanTürkiye'nin Akdeniz bölgesinde, uzunluğu 576 km. olan bir nehir.
CeyhunTevrat'a göre cennetin dört nehrinden biri.
CezmiKesin karar veren, kararlı kimse.
ÇiftçiGeçimini toprağını ekerek sağlayan kimse.
Çiğil1. Omuz, omuz başı. 2. Bir Türk boyu.
ÇiğlezYakışıklı, ince, uzun boylu.
Cihan1. Evren, âlem. 2. Dünya.
CihandarDünyaya egemen olan hükümdar.
CihandideDünyayı gezip görmüş, deneyimli kimse.
CihanefruzDünyayı parlatan, aydınlatan kimse.
CihangirDünyaya egemen olan, dünyayı zapt eden kimse.
CihanmertDünyanın en cömert insanı.
CihannurDünyayı aydınlatan, nurlu, ışıklı.
CihanşahDünyanın şahı, hükümdarı.
CihatDin uğrunda düşmanla savaşma.
ÇiltayÜzerinde benekler bulunan tay.
Çin1. Gerçek, gerçeklik, doğru. 2. Omuz. 3. Üzerinde çok meyve bulunan dal. 4. Soylu, öz, katıksız.
CindorukEn yüksek yer, zirve.
ÇinelDoğru, dürüst, namuslu kimse.
ÇinerDoğru, dürüst, namuslu kimse.
ÇinerkDoğru yolda kullanılan güç.
ÇinuçinÜstün, galip, zafer kazanmış.
CivanTaze, genç delikanlı.
CivanbahtMutlu, şanslı kimse.
CivanmertCömert, eli açık kimse.
Çığ1. Dağdan yuvarlanan ve yuvarlandıkça büyüyen kar kümesi. 2. Sürü, kafile. 3. Çok, sık, fazla.
Çığa1. Horoz, cennet kuşu gibi kuşların kuyruğundaki tüylerden en gösterişlisi. 2. Yaramaz çocuk. 3. Karışık renkli bir tür kuş.
Çığıl1. Çakıl ve taş yığını. 2. Kalabalık. 3. İri saman.
Çığır1. Çığın kar üzerinde açtığı yol. 2. İz. 3. Taşlı yol, patika. 4. Yenilikçi akım.
Çınak1. Yırtıcı kuş pençesi. 2. Yağmurdan sonra açan hava.
Çınar1. Uzun boylu, kalın dallı, uzun ömürlü bir ağaç. 2. Dayanak, destek, güç alınan kimse, güçlü kimse.
ÇınayEtrafa gerçekten ışık saçan kimse.
Çıngı1. Kıvılcım. 2. Parça.
Çıray1. Yüz çizgileri, yüz güzelliği. 2. Beniz, yüz. 3. İnsan resmi.
Çıtak1. Dağlı, dağlarda yaşayan. 2. Köylü. 3. Yabancı, göçmen. 4. Kavgacı, inatçı, huysuz. 5. Açıkgöz, kurnaz. 6. İyi giyinmiş, yakışıklı delikanlı.
Çıtanak1. Bir dalda birkaç meyvenin bulunması. 2. Küçük dal.
Çıvgın1. Rüzgâr ve karla karışık yağan yağmur. 2. Ağacın verdiği yeni sürgün, filiz.
ÇobanKoyun, keçi, inek gibi hayvanları güdüp otlatan kimse.
ÇoğahanKüçük yaşta hükümdar olmuş kimse.
ÇoğanKökü ve dalları sabun gibi köpüren bir bitki, çöven.
Çokan1. Dağın doruğu. 2. Zirveye ulaşan.
Çokay1. Köy zengini, çiftlik sahibi. 2. Eşkıya.
ÇokerGerçekten yiğit olan kimse.
ÇökermişYaşlı, yaşlanmış, ihtiyar kimse.
ÇolakEli veya kolu sakat kimse.
ÇolpanÇoban yıldızı, Zühre, Venüs.
Cömert1. Eli açık. 2. Verimli.
Çopur1. Yüzü, çiçek hastalığından kalma küçük yara izleri taşıyan kimse. 2. Bir tür geyik. 3. Benekli antilop.
ÇopuralpYüzü, çiçek hastalığından kalma küçük yara izleri taşıyan yiğit.
Çora1. Bir tür toprak. 2. Her türlü yemek.
ÇorakVerimsiz, bitek olmayan, kıraç toprak.
CoşanCoşku duyan, heyecanlı kimse.
Coşku1. Genellikle büyük bir istekle ortaya çıkan geçici hayranlık veya heyecan durumu. 2. Sevinç gösterileriyle beliren güçlü heyecan.
CoşkunCoşan, coşkulu, heyecanlı kimse.
CoşkunayCoşan, coşkulu, heyecanlı kimse.
CoşkunerCoşan, coşkulu, heyecanlı kimse.
CoşkunsuCoşan, coşkulu, heyecanlı kimse.
ÇotukAğaç kütüğü, asma kütüğü.
Çotur1. Kısa boylu, sağlam, güçlü kimse. 2. Yassı, buruşuk. 3. Fundalık.
ÇoturayKısa boylu, sağlam, güçlü kimse.
Cuci1. Konuk. 2. Sevgili. 3. Cengiz Han'ın dört oğlundan en büyüğü ve Altınordu devletinin kurucusu.
Cuma1. Toplanma. 2. Perşembeden sonra gelen gün.
CumaliDeğerli, yüce bir biçimde bir araya getirilmiş olan.
CumhurTopluluk, kalabalık, halk.
CumhuriyetHalkın egemenliği kendi elinde tuttuğu devlet biçimi.
Cündi1. Ata iyi binen, binici, süvari. 2. Asker.
CündullahAllah’ın askerleri.
Cüneyt1. Küçük asker, askercik. 2. Beylikler döneminde Aydınoğulları soyunun en son temsilcisi olan beyin adı.
Cura1. Dost, arkadaş, sevgili. 2. Güzel, ahenkli ses. 3. Ufak tefek, çelimsiz. 4. Küçük zurna. 5. Atmaca, doğan.
Çuvaş1. Güneş. 2. Güneşli yer. 3. Açık hava. 4. Çadır. 5. Rusya'da yaşayan bir Türk kavminin adı. 6. Yoksul.
Dadak1. Büyük kardeş, ağabey. 2. Bebek. 3. Bir yiyeceğin tadına bakmak için yenilen parçası, tadımlık. 4. Şeker, akide şekeri.
Dadaş1. Erkek kardeş. 2. Yiğit, delikanlı, babayiğit kimse. 3. Mert, cesur. 4. Arkadaş, dost.
DağÇevresindeki araziye göre çok yüksek olan toprak, kaya
DağaşanDağları aşan, korkusuzca dolaşan kimse.
DağdelenDağları delen, çok kararlı ve çalışkan kimse.
DağhanEski Türklerde dağ Tanrısı.
DağtekinDağlara hükmeden hükümdar.
DâhiOlağanüstü zeki ve yetenekli kimse.
Dai1. Dua eden, duacı. 2. Davet eden, çağıran.
Dal1. Ağacın gövdesinden ayrılan kollardan her biri. 2. Arka, sırt. 3. Kol.
Dalan1. Biçim, şekil. 2. İnce, narin, zarif.
DalboğaKoruyucu yürekli kimse.
DaldikenAğaç yetiştiren kimse.
DalgıçGenellikle özel donanımla su yüzeyi altında çalışmayı meslek edinen kimse.
DalımGücüm, kuvvetim anlamında kullanılan bir ad.
Dalkılıç1. Kılıcını çekmiş olan. 2. Gönüllü, fedai.
DalkoçKoruyucu, arka çıkıcı kimse.
DalokayÇok beğenilen kimse.
DaltekinKoruyucu, kayırıcı hükümdar.
Dalyan1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
Damar1. Canlı varlıklarda kan dolaşımına yarayan kanal. 2. Yer altında belli bir maden alanı. 3. Huy, yaradılış. 4. Tür.
DânâBilen, bilgili, zeki kimse.
DanişmentBilgin, bilgili.
DanışÖnemli bir konuda birkaç kişinin konuşması.
Danışman1. Bilgili ve düşüncesinden yararlanmak için danışılan kimse. 2. Bilgin.
Danyal1. Kutsal kitapta adı geçen İsrail peygamberi. 2. İbranice de bu ad “Tanrı benim yargıcımdır” anlamındadır.
Dara1. Hükümdar. 2. Tanrı adlarından. 3. Eski İran hükümdarlarından dokuzuncusu.
DarcanAceleci, sıkıntılı.
Daver1. Hakem, hâkim. 2. Adil padişah veya yönetici. 3. Yüce Tanrı.
Davran1. "Hazır ol, hazırlan" anlamında kullanılan bir ad.2. "İşe giriş, el at, başla" anlamında kullanılan bir ad. 3. Hazırlık.
Davut1. Sevgili, aziz.2. İsraillilerin, sesinin güzelliği ve şairliği ile tanınan hükümdar ve peygamberi.
Dayanç1. Sabır, katlanma gücü. 2. Dayanıklılık, sağlamlık.
Dayı1. Annenin erkek kardeşi. 2. Birini kayırıp koruyan saygın kimse. 3. Kabadayı, külhanbeyi. 4. Güzel, iyi.
Daylak1. Sakalı, bıyığı çıkmamış delikanlı. 2. İnce uzun boylu kimse.
Dede1. Babanın veya ananın babası. 2. Ata. 3. Mevlevi tarikatında çile doldurmuş dervişlere verilen san.
Değer1. Yüksek nitelik. 2. Üstün, yararlı nitelikleri olan kimse. 3. Bir şeyin önemini belirten ölçü, karşılık.
DeğmeerSeçkin, nitelikli kimse.
Dehri1. Dünyanın sonsuzluğuna, ruhun bedenle birlikte öldüğüne inanan kimse. 2. Çok bilgili kimse.
Delâlİnsana hoş, sevimli görünen hâl, naz, işve.
Delice1. Delişmen, çılgın, coşkun. 2. Şahin, atmaca türünden kuş. 3. Buğdaygillerden bir bitki.
DelikanCoşkulu, hareketli, kabına sığmaz kimse.
Delikanlı1. Çocukluk çağından çıkmış genç erkek.2. Sözünün eri, dürüst, namuslu kimse.
Demir1. Koyu renkli, kolay işlenen, dayanıklı, kullanılış yerleri çok maden.2. Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirağGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemiralpGüçlü, kuvvetli, sert, yiğit kimse.
DemirayGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirbağGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirbaşBaşı demir gibi sağlam olan kimse.
DemirboğaGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirbükenDemiri bükecek güçte olan kimse.
DemircanGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirçayGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirdelenDemiri delecek güçte olan kimse.
DemirdövenDemiri işleyen, güçlü kimse.
DemirelEli demir gibi güçlü olan.
DemirerGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirezenDemiri ezecek kadar güçlü olan kimse.
DemirgüçDemir gibi güçlü kimse.
DemirgülleGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirizGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirkanGüçlü soydan gelen kimse.
DemirkayaGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirkıranDemiri kıracak kadar güçlü olan kimse.
DemirkoçGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirkökGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirkolDemir gibi güçlü kolu olan kimse.
DemirkurtGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirkutGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirmanDemir gibi güçlü, sağlam kimse.
DemirokGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirolDemir gibi güçlü ol anlamında kullanılan bir ad.
DemirözÖzü demir gibi güçlü olan kimse.
DemirpençeGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirşahGüçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
DemirsoyGüçlü soydan gelen kimse.
DemirtaşGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirtavGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirtayGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirtekinGüçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
DemirtuğGüçlü, kuvvetli, sert kimse.
DemirtürkDemir gibi güçlü, sağlam Türk.
DemiryürekDGüçlü, yürekli kimse.
Deniz1. Yer kabuğunun çukur bölümlerini kaplayan, birbiriyle bağlantılı, tuzlu, büyük su kütlesi. 2. Çok bol.
DenizcanDeniz adamı, denizci.
DenizelDeniz adamı, denizci.
DenizerDeniz adamı, denizci.
DenizhanEski Türklerde deniz Tanrısı.
DeniztekinDeniz adamı, denizci.
Denk1. Aynı yaş ve değerde olan. 2. Uygun, nitelik yönünden eşit.
DenkelÖlçülü, uyumlu kimse.
DenkerÖlçülü, uyumlu kimse.
Denktaş1. Akran, aynı yaşta bulunan kimse, yaşıt. 2. Haktan yana olan, adil.
DenliTerbiyeli, saygılı, ölçülü kimse.
DenlisoyTerbiyeli, saygılı, ölçülü soydan gelen kimse.
DerenelToplayan, bir araya getiren kimse.
Derin1. Çok gelişmiş, çok ilerlemiş. 2. Yoğun. 3. İçten gelen.
DerinkökSoyu çok eskilere giden kimse.
DerinözÖzünde yücelik olan kimse.
DerlenDüzgün bir biçimde toplan, düzenli ol anlamında kullanılan bir söz.
Derman1. İlaç. 2. Çare. 3. Güç, kuvvet.
Derviş1. Bir tarikata girmiş, onun yasa ve törelerine bağlı kimse. 2. Alçak gönüllü, hoşgörülü kimse.
DervişhanAlçak gönüllü hükümdar.
DeryadilGönlü geniş, her şeyi hoş gören kimse.
Devin1. Hareket, kımıldanış. 2. Çaba, gayret.
DevinerHareketli, gayretli kimse.
Devlet1. Büyük mutluluk. 2. Kut, talih. 3. Büyük aşama, orun, mevki. 4. Toprak bütünlüğü ve siyasal örgütü olan bir ulusun oluşturduğu hukuksal varlık.
DevlettinDinin mutluluğu, uğuru, büyüklüğü.
Devran1. Dünya, felek. 2. Zaman. 3. Talih, yazgı.
DevrimDünya görüşünde, felsefede, bilimde, sanatta veya toplumsal düzende birdenbire olan niteliksel değişme.
DevrimerDünya görüşünde, felsefede, bilimde, sanatta veya toplumsal düzende birdenbire olan niteliksel değişmeden yana olan kimse.
Dik1. Yatay bir düzleme göre yerçekimi doğrultusunda bulunan, eğik olmayan. 2. Sert, aksi. 3. Sert, kalın, tok
Dikbaşİnatçı, dik kafalı, direngen, gururlu kimse.
DikbaySert, aksi zengin kimse
DikboğaSert ve aksi kimse.
DikçamÇam gibi uzun olan kimse.
DikdalSert ve aksi kimse.
Dikeç1. Dikey. 2. Bağ çubuğu dikmek için delik açmaya yarayan demir.
DikenKimi bitkilerin dal, yaprak, meyve kabuğu gibi bölümlerinde ve kimi hayvanların derisinde bulunan sert, sivri çıkıntı.
Dikmen1. Koni biçiminde sivri tepe. 2. Dağların en yüksek yeri. 3. Yayla.
DiksoySoyu ters ve inatçı kimselere dayanan.
DiktaşBir taş olsun dik, bir eser bırak anlamında kullanılan bir ad.
Dil1. Tat alma organı. 2. İnsanların düşündüklerini ve duyduklarını bildirmek için sözcüklerle veya işaretlerle yaptıkları anlaşma. 3. Tutsak, esir. 4. Körfez, koy.
DilemreAna diline tutkun, dilini çok seven kimse.
Dilerİsteyen, dilekte bulunan, dileyen.
Dilercanİsteyen, dilekte bulunan, dileyen kimse.
DilgeGüzel konuşan, hoşsohbet kimse.
DilmaçÇevirmen, tercüman.
DilmenDil bilen, güzel söz söyleyen.
DinçGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçalpGücü ve sağlık durumu yerinde olan yiğit.
DinçayGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinççağGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçelGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçerGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçerkGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçkalGüçlü ve sağlam kal anlamında kullanlıan bir ad.
DinçkayaGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçkökGücü ve sağlık durumu yerinde olan soydan gelen kimse.
DinçkolSağlam ve güçlü kolu olan kimse.
DinçmenGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçokGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçolGüçlü ve sağlam ol anlamında kullanılan bir ad.
DinçözÖzü güçlü ve sağlam olan kimse.
DinçsanGücü ve sağlık durumu yerinde olarak tanınan kimse.
DinçsavGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçsayGücü ve sağlık durumu yerinde olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
DinçselGüç ve sağlıkla ilgili olan.
DinçsoyGücü ve sağlık durumu yerinde olan soydan gelen kimse.
DinçsüGüçlü, sağlıklı asker.
DinçtaşGücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
DinçtürkSağlam ve güçlü Türk.
DindarAllah'a inanmış ve bağlanmış kimse.
DirençDayanma, karşı koyma gücü.
Diri1. Yaşamakta olan, canlı. 2. Taze. 3. Güçlü, zinde. 4. Zengin, varlıklı.
DiricanGüçlü, canlı kimse.
DirikDiri, canlı, yaşayan, sağlıklı.
DirikerSağlıklı, canlı kimse.
DirikökSağlıklı bir soydan gelen kimse.
Dirim1. Yaşama, hayat. 2. Yaşama gücü.
DirimtekinYaşama gücü olan hükümdar.
DirinerYaşlı, eski kimse.
DirisoySağlıklı bir soydan gelen kimse.
Dirlik1. Huzur, erinç. 2. Yaşayış, sağlık, geçim.
DirsehanDede Korkut Hikâyelerinde çocuğu olmadığı için hor görülen kahramanın adı.
Doğa1. Var olan her şeyin, canlı ve nesnelerin tümü. 2. Deniz, dağ, ova, orman vb.nin oluşturduğu fiziksel dünya. 3. Yaradılış ve yapı özelliklerinin tümü.
Doğan1. Doğan, dünyaya gelen.2. Kartalgillerden, alıştırılarak kuş avında kullanılan, yırtıcı bir kuş.
DoğanalpDoğan, dünyaya gelen yiğit.
Doğanay1. Doğan, dünyaya gelen kimse2. Ayın ilk günleri.
DoğanbaşDoğan, dünyaya gelen kimse.
DoğanbeyDoğan, dünyaya gelen bey.
DoğanerDoğan, dünyaya gelen kişi.
DoğangünDoğan güneş gibi parlak olan.
DoğanhanDoğan, dünyaya gelen hükümdar.
DoğanşahDoğan, dünyaya gelen hükümdar.
DoğantimurDoğan, dünyaya gelen güçlü kimse.
Doğru1. Gerçek, yalan olmayan. 2. Akla, mantığa uygun. 3. Dürüst, namuslu, ahlaklı.
DoğruelEline ayağına düzgün olan kimse.
DoğruerDoğruluğuyla tanınan kimse.
DoğruolDürüst ve namuslu ol anlamında kullanılan bir ad.
DoğruözÖzü dürüst ve namuslu olan kimse.
DoğuGüneşin doğduğu yön, gündoğusu.
DoğuerDoğuda bulunan kimse.
DoğuhanDoğuda bulunan hükümdar.
DoğukanDoğudan olan kimse.
Doğuş1. Doğum, doğma. 2. Bir gök cisminin gözlem yerinin ufuk düzlemi üzerinde görünmesi.
DolanerEtine dolgun olan kimse.
DölaslanAslan gibi güçlü soydan gelen kimse.
Dölek1. Ağırbaşlı, sakin, terbiyeli kimse. 2. Uyanık, dikkatli kimse.3. Eli işe yatkın, becerikli kimse.4. Dürüst, mert kimse.5. Güzel, iyi.
DölenSakin, huzurlu, rahat kimse.
DölensoySakin, huzurlu bir soydan gelen kimse.
DolunayAyın bütün olarak ve parlak göründüğü dönemi.
Domaniç1. Tümsek, yokuş. 2. Kambur.
DonatDonat, süsle anlamında kullanılan bir ad.
DönmezSözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli.
DönmezcanSözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli kimse.
DönmezerSözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli kimse.
DönmezsoySözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli bir soydan gelen kimse.
DönmeztekinSözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli hükümdar.
Dora1. Dağ doruğu. 2. Bir şeyin üst kısmı, yukarısı, tepe. 3. En yüksek yer, uç.
DorakTepe, en yüksek yer, doruk.
Doru1. Gövdesi kızıl, ayakları ve yelesi kara olan at. 2. Doruk.
Doruk1. Tepe, en yüksek yer, uç, zirve. 2. En üstün başarı düzeyi. 3. Kibirli.
DorukhanBaşarılı, üstün nitelikli hükümdar.
DorukkanBaşarılı, üstün nitelikli kimse.
DorukkurtBaşarılı, üstün nitelikli kimse.
DorukkutBaşarılı, üstün nitelikli, saygın kimse.
DoruktekinBaşarılı, üstün nitelikli hükümdar.
DoruktepeBaşarılı, üstün nitelikli kimse.
DostSevilen, güvenilen yakın arkadaş.
DülgerYapıların tahta işlerini yapan kimse.
DumanBir maddenin yanmasıyla çıkan kara ve esmer renkli gaz.
DumanbeyKara ve esmer renkli bey.
DumluTek namlulu ve içine bir fişek konulabilen tüfek.
Dumrul1. Tuğrul kuşu.2. Dede Korkut hikâyelerinde geçen bir kahramanın adı.
Dündar1. bk. Dindar2. T. Eski ordu düzeninde artçı birlik.
Dündaralp1. Dinine bağlı yiğit.2. T. Eski ordu düzenindeki artçı birlikte yer alan yiğit.
DuraYaşasın, ölmesin anlamında kullanılan bir ad.
DuracanYaşasın, uzun ömürlü olsun anlamında kullanılan bir ad.
Durak1. Tren, tramvay, otobüs, minibüs vb. genel taşıtların durmak zorunda olduğu veya durabileceği yer.2. Hece ölçüsüyle yazılmış şiirlerde ölçü kalıpları içindeki durma yerleri.
DuralHep aynı durumda olan, değişmeden kalan, sakin.
Duran1. Yaşayan, varlığını sürdüren. 2. Dağ yolu. 3. Kalan. 4. Dingin, sakin, huzurlu.
DuranayDingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren kimse.
DuranerDingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren kimse.
DuransoyDingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdürmüş soydan gelen kimse.
DurantekinDingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren hükümdar.
DurayYaşa, uzun ömürlü ol anlamında kullanılan bir ad.
DurduUzun ömürlü olması, yaşaması istenen çocuklara verilen bir ad.
Durgun1. Dingin, sakin. 2. Canlı olmayan, hareketsiz
DurgunerDingin, sakin kimse.
DurgunsuDingin, sakin akan suya benzeyen kimse.
DurhanYaşa, uzun ömürlü ol anlamında kullanılan bir ad.
DurkayaArtık çocoğun olmasın anlamında kullanılan bir ad.
DurmuşUzun ömürlü olması, çok yaşaması istenen çocuklara verilen ad.
DürriParlak, parlayan, inci gibi parlayan.
DurşenMutlu bir biçimde yaşa anlamında kullanılan bir ad.
DursunÇok yaşasın, uzun ömürlü olsun anlamında kullanılan bir ad.
DuruBulanık olmayan, temiz, berrak, saf.
DurubayÖzü temiz zengin kişi.
DuruhanÖzü temiz hükümdar.
Duruk1. Durulmuş, duru, berrak. 2. Doruk. 3. Belli bir süre değişmeyen, olduğu gibi kalan.
DurukalYaşamın boyunca özün temiz olsun anlamında kullanılan bir ad.
DurulBerrak, saf duruma gel anlamında kullanılan bir ad.
DurusanTemiz tanınmış kimse.
DuruselSaf ve berrak akan sel.
DurusoySoylu, temiz aileden gelen kimse.
DurusuSakin akan saf ve berrak su.
DurutekinÖzü temiz olan hükümdar.
DurutürkTemiz, dürüst Türk.
DüşünselDüşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
DuyguKimi nesne, olay ya da kişilerin insanın iç dünyasında uyandırdığı izlenim, his.
DüzelEline ayağına düzgün kimse.
DüzeyBir kimsenin başkalarına göre değer ve yücelik derecesi.
Düzgün1. Düzenli, doğru. 2. Eksiksiz, kusursuz.
EbetSonu olmayan zaman, sonsuzluk.
Ece1. Başkan, ulu, ileri gelen. 2. Ak sakallı ihtiyar. 3. Arkadaş, dost.
Ecebayİleri gelen, saygın, zengin kimse.
EcebeySaygın, ileri gelen bey.
EcehanSaygın, özel kadın.
EcekanSaygın bir soydan gelen kimse.
Ecevit1. Çevik, çalışkan, açık fikirli. 2. Açıkgöz. 3. Sinirli.
Ecir1. Bir iş veya emek karşılığı verilen şey. 2. Sevap. 3. Aziz, sevgili.
Ede1. Ata, dede. 2. Büyük erkek kardeş. 3. Kendisine saygı gösterilen kimse.
Edgükanİyi soydan gelen kimse.
Edip1. Terbiyeli, saygılı, nazik kimse. 2. Edebiyatla uğraşan kimse.
EdizUlu, yüce, değerli kimse.
Efdal1. Çok erdemli, çok faziletli. 2. En iyi, üstün.
Efe1. Batı Anadolu köy yiğidi. 2. Ağabey.3. Kabadayı.
EfekanEfe soyundan gelen kimse.
Efendi1. Buyruğu yürüyen, sözü geçen kimse. 2. Görgülü, nazik, kibar kimse.
EfganIstırap ile haykırma, bağırıp çağırma.
EfgenDüşüren, yıkan, yıkıcı.
EfgendeYıkılmış, yıkık, düşürülmüş.
Efkâr1. Düşünceler. 2. Tasa, kaygı, kuruntu, üzüntü.
Efrasiyap1. İranlı olmayan yiğit.2. Ünlü Türk büyüğü Alp Er Tunga’ya İranlılarca verilen ad.
EfruzParlatan, tutuşturan.
Ege1. Bir çocuğu koruyan, işlerine bakan ve her hâlinden sorumlu olan kimse. 2. Yaşça büyük. 3. Sahip.
EgemenBuyruk ve hüküm sahibi, buyruğunu yürüten, bağımlı olmayan.
EgeselEgeyle ilgili olan.
EğilmezBaşkasının baskısını ve üstünlüğünü kabul etmeyen, baş eğmeyen
Eğrek1. Dede Korkut'ta Serek'in kardeşi. 2. Dinlenme yeri.
Ehlimenİnançlı, inanan kimse.
Ejder1. Büyük yılan. 2. Türlü biçimlerde tasarlanan korkunç biçimli masal canavarı. 3. Hiddetli, korkusuz, acımasız.
EjderhanHiddetli, korkusuz, acımasız kimse.
EkberEn büyük, çok büyük.
Eke1. Bilgili, deneyli, olgun, yetişkin. 2. Kurnaz, açıkgöz kimse. 3. Bilmiş çocuk. 4. Dâhi.
Ekemen1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
EkenToprakla uğraşan kimse.
EkenelToprakla uğraşan kimse.
EkenerToprakla uğraşan kimse.
Ekim1. Toprağa ürün ekme işi. 2. Yılın onuncu ayı.
Ekin1. Ekilmiş tahılın filiz vermiş biçimi, tarlada bitmiş tahıl. 2. Buğday. 3. Kültür.
EkinciEkin ekip biçmekle uğraşan kimse, çiftçi.
EkinerEkin ekip biçmekle uğraşan kimse, çiftçi.
EkmelEksiksiz, olgun, en uygun.
Ekrem1. Çok cömert, eli çok açık. 2. Çok onurlu.
ElbekEli güçlü olan kimse.
Elçi1. Bir devleti başka bir devlet katında temsil eden kimse. 2. Bir uzlaşma sağlamak için birinin yanına gönderilen kimse. 3. Peygamber.
ElçibeyBeyin elçiliğini yapan kimse.
Elçin1. Deste, tutam. 2. Daha çok yaz gecelerinde öten bir böcek türü, ağustos böceği. 3. Bulmaca, bilmece.
Eldem1. Yumuşak başlı, uyumlu.2. Cana yakın.
EldemirDemir gibi güçlü eli olan kimse.
ElginGarip, yabancı, gurbette yaşayan.
EliaçıkParasını ve malını esirgemeyen, cömert.
ElidemirEli güçlü olan kimse.
ElitaşEli taş gibi ağır ve güçlü olan kimse.
Elitezİşlerini acele ile yapan kimse.
EliüstünBaşkalarından üstün olan kimse.
EliuzBecerikli, mahir kimse.
ElöveÖvülen, beğenilen kişi.
ElöverÖvülen, beğenilen kişi.
Elvan1. Renkler, çeşitler. 2. Rengârenk.
ElverYardımcı ol anlamında kullanılan bir ad.
ElverdiYardım etti, yardımcı oldu anlamında kullanılan bir ad.
ElverenYardım eden, yardımcı olan.
EmanullahAllah’ın güvendiği kişi.
EmcetÇok şerefli, onurlu.
Emeç1. Hedef. 2. Yamaç. 3. Henüz memeden kesilmemiş buzağı. 4. Su ve kara yosunlarının kökü andıran tutunma organı.
Emek1. Uzun, yorucu ve özenli çalışma. 2. Bir işin yapılması için harcanan beden ve kafa gücü.
Emin1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Kuşkusu olmayan.
Emir1. Buyruk, komut. 2. Bir kavim, aşiret veya ülkenin başı. 3. Prens, şehzade.
Emrah1. Saz çalıp oynayan. 2. Erzurum'da doğmuş ünlü bir halk ozanı.
EmranKürkler, hayvan derileri.
Emre1. Âşık, tutkun. 2. Halk şairi. 3. Kardeş. 4. Arkadaş
Emsal1. Eşler, benzerler, yaşıtlar. 2. Örnek.
EnderÇok az, çok seyrek, az bulunan.
Eneç1. Sel yarıntısı. 2. Dağlarda kışın akıp, yazın kesilen kaynağın yatağı. 3. İki sırt arasındaki düz alan. 4. Ufak tepe. 5. Eğilim.
EnerEn yiğit, en kahraman kişi.
EnerenErenlerin en üstünü, değerlisi.
EnerginEn olgun, çok olgun kimse.
EnesSoylu Arap atı, küheylan.
Enfal1. Kur'an-ı Kerim'de bir surenin adı. 2. Düşmandan alınan mallar, ganimetler.
Engin1. Açık deniz. 2. Çok geniş. 3. İyi, güzel, temiz, sağlam.
Enginalpİyi, güzel, değerli, yiğit.
Enginayİyi, güzel, temiz, sağlam kimse.
Enginelİyi, güzel, temiz, sağlam kimse.
Enginerİyi, güzel, temiz, sağlam kimse.
Enginizİz bırakacak kadar değerli insan.
Enginsoyİyi, güzel, temiz, sağlam bir soydan gelen kimse.
EngintalayBüyük deniz, okyanus.
Engiz1. Derelerde sık ağaçlardan oluşan karanlık. 2. Ağaç filizi. 3. Çukur ve karanlık yer.
EnsarYardımcılar, koruyucular.
EnsariYardımcılardan olan kimse.
EnverNurlu, çok parlak, çok güzel.
Er1. Erkek. 2. Kahraman, yiğit. 3. Aşamasız asker.
ErakalınAlnı ak, dürüst erkek.
EralErken davran anlamında kullanılan bir ad.
EralkanVatanı uğrunda canını feda edebilecek yiğit.
EraltayYüce, yüksek değerli kimse.
ErandaçÜnlü, tanınmış kimse.
EranılYiğitliğinle anıl, tanın anlamında kullanılan bi ad.
EraslanAslan gibi güçlü erkek.
EratlıYiğit olarak tanınmış kimse.
ErayAyın hilal durumu, yeni ay.
Erbaşİhtiyaçları devletçe karşılanan onbaşı ve çavuş rütbesindeki asker.
ErbaşatSertlik, zorluk bakımından üstün olan kimse.
ErbaturKahraman, yiğit, cesur, bahadır kimse.
ErbaySaygın, zengin kimse.
ErbelginAçık yürekli erkek.
ErbenBen yiğit ve cesurum anlamında kullanılan bir ad.
ErbeyYiğit, cesur hükümdar, bey.
ErbilYürekli, cesur olarak kabullen anlamında kullanılan bir ad.
ErbilekGüçlü ve sağlam bilekleri olan kimse.
ErbilenYiğit ve yürekliyi tanıyan kimse.
ErbilirYiğt ve yürekli olanı tanıyan kimse.
ErboğaBoğa gibi güçlü erkek.
ErboyYiğit soydan gelen kimse.
ErcanYiğit, canlı, cesur kimse.
Erce1. Er gibi, ere yakışır biçimde.2. Erken, erken olarak.
ErçelikÇelik gibi güçlü erkek.
ErçetinSert, güçlü erkek.
ErçevikÇevik, hızlı erkek.
ErcihanCihanın tanıdığı erkek.
Erciyes1. Uzaktan parlayan.2. Kayseri’de bulunan dağın adı.
ErcümentOnurlu, şerefli, saygın kimse.
ErdemAhlakın övdüğü iyilikçilik, acıma, alçak gönüllülük, yiğitlik, doğruluk gibi niteliklerin genel adı, fazilet.
ErdemirDemir gibi güçlü erkek.
ErdemliErdemli olan, faziletli.
ErdenEl değmemiş, bakire.
ErdenalpTemiz, doğru yiğit.
ErdenerTemiz, dürüst kimse.
ErdenizDeniz gibi coşkulu kimse.
ErdeşirCesur, kahraman, aslan yürekli kimse.
Erdi1. Amacına ulaşan, erişen. 2. Olgun. 3. Ermiş, veli.
ErdibayOlgun, ermiş, saygın kimse.
ErdibekOlgun, ermiş, saygın bey.
ErdibeyOlgun, ermiş, saygın bey.
ErdilYürekli, cesur kimse.
ErdilekErin dileği, isteği.
Erdin1. "Amacına ulaştın, kavuştun" anlamında kullanılan bir ad.2. "Olgunlaştın" anlamında kullanılan bir ad.
Erdiner1. "Amacına ulaştın, kavuştun" anlamında kullanılan bir ad.2. "Olgunlaştın" anlamında kullanılan bir ad.
ErdoğYiğit ve cesur kimse.
Erdoğan1. Yiğit olarak doğan kimse.2. Erken doğan kimse.
ErdoğduYiğit olarak doğdu anlamında kullanılan bir ad.
ErdoğmuşDoğuştan yiğit olan kimse.
ErdölYiğit soydan gelen kimse.
ErdölekGüzel, iyi, akıllı kimse.
ErdönmezSözünden dönmeyen, doğru sözlü yiğit.
ErdurErkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
ErduranErkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
ErdurduErkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
ErdurmuşErkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
ErdursunErkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
ErduruSaf, temiz yürekli yiğit.
ErekGerçekleştirilmek için tasarlanan ve erişmek istenilen şey, amaç, gaye, hedef.
ErekenErkenden ekim yapan kimse.
EremBir işe gönüllü, istekli olma.
Eren1. Olağanüstü sezgileriyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimse. 2. Deneyimli, akıllı kimseler. 3. Dost. 4. Hayırlı çocuk.
ErenalpDeneyimli, akıllı kimse.
ErenayDeneyimli, akıllı kimse.
ErencanDeneyimli, akıllı kimse.
ErendemirDeneyimli, akıllı, güçlü kimse.
ErendizGezegenlerin en büyüğü ve güneşe yakınlık bakımından beşinisi, Jüpiter.
ErenelEli her şeye ulaşan kimse.
ErengüçDeneyimli, akıllı, güçlü kimse.
ErenkaraDeneyimli, akıllı, siyah tenli kimse.
Erenler1. Benliğinden sıyrılmış, öz varlığından geçmiş, kendini Allah'a adamış kimseler. 2. Gönül gözüyle birtakım gerçekleri gördüğüne inanılan kimseler. 3. Allah yolunda sırlara ermiş tarikat uluları. 4. Erkekler.
ErensoyErmişlerin soyundan gelen kimse.
ErensüAmacına ulaşmış asker.
ErentürkAmacına ulaşmış Türk.
ErenuluğAmacına ulaşmış yüce kimse.
ErerUlaşır, kavuşur, amaçlarına erer anlamında kullanılan bir ad.
ErgalipÜstün, yenen kimse.
ErgaziVatanı uğrunda savaırken gazi olmuş kimse.
Ergen1. Ergenlik çağında olan. 2. Henüz evlenmemiş.
ErgenekonDağın en yüksek noktası, doruğu.
ErgenerGenç, ergenlik çağında erkek.
Ergiİyi, güzel bir şeye erişme.
ErgilEr kişi, sözüne güvenilir kişi.
ErginOlgunlaşmış, yetişmiş kimse.
ErginalOlgunlaşmış, yetişmiş kimselerle arkadaşlık yap anlamında kullanılan bir ad.
ErginayOlgunlaşmış, yetişmiş kimse.
ErginbayOlgun ve saygıdeğer kimse.
ErgincanOlgun ruhlu kimse.
ErginelOlgunlaşmış, yetişmiş kimse.
ErginerOlgunlaşmış, yetişmiş kimse.
ErginsoyOlgun kişilerin soyundan gelen kimse.
ErgintuğOlgunlaşmış, yetişmiş kimse.
ErgökMavi gözlü, sarışın kimse.
ErgökmenMavi gözlü, sarışın kimse.
ErgönenYiğit olarak mutlu ol, refaha kavuş, rahat et, sevin anlamında kullanılan bir ad.
ErgönülGönül eri, iyi insan.
ErgörYiğit olarak benimse anlamında kullanılan bir ad.
ErgüleçGüler yüzlü erkek.
ErgülenHep gülen, güler yüzlü kimse.
ErgülerHep gülen, güler yüzlü kimse.
ErgümenAmacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Ergun1. Hızlı, çevik.2. İlhanlı padişahlarından birisinin adı.
ErgunalpHızlı, çevik yiğit.
ErgünayYumuşak, uysal kimse.
ErgunerHızlı, çevik erkek.
ErgüneşGüneş gibi ışık saçan, yararlı olan kimse.
ErgüneyGüneyde bulunan kimse.
ErgüvenKendine güveni olan kimse.
ErgüvençGüven duyulan kimse.
ErhunSavaşmayı, kan dökmeyi seven kimse.
Erik1. Erkli, güçlü, kuvvetli, yürekli. 2. Olgun.
ErikerBecerikli, yürekli adam.
Erim1. Bir şeyin erebileceği uzaklık. 2. İyi bir şeye işaret olan durum. 3. Sevgi. 4. Müjde.
ErimelAmacına ulaşmış kimse.
ErimerAmacına ulaşmış kimse.
ErimşahAmacına ulaşmış hükümdar.
ErinçDirlik, rahat, huzur.
ErincekÜşengeç, tembel kimse.
ErinçerHuzur veren kimse.
ErincikTembel, üşenen kimse.
EripekYumuşak huylu, uysal erkek.
ErişAmacına ulaş, isteğin olsun anlamında kullanılan bir ad.
ErişkinOlgun, gelişmiş, büyümesi sona ermiş kimse.
ErizYiğit bir soydan gelen kimse.
ErışıkAydın, aydınlık kimse.
Erk1. Bir işi yapabilme gücü, kudret. 2. İstediğini yaptırabilme gücü, nüfuz. 3. Naz. 4. Sevgi. 5. İçtenlik.
ErkalHer zaman yiğit kal anlamında kullanılan bir ad.
ErkanYiğit, erkek soydan gelen kimse.
ErkarslanArslan gibi güçlü, kuvvetli olan kimse.
ErkaşKaşları gür ve sık olan kimse.
ErkayaKaya gibi güçlü erkek.
Erke1. İş başarma gücü. 2. Nazlı, serbest büyütülmüş çocuk.
ErkelGüçlü, kudretli el sahibi olan kimse.
ErkerGüçlü, kudretli erkek.
ErkinHiçbir koşula bağlı olmayan, istediği gibi davranabilen, özgür.
ErkinelBağımsız davranan kimse.
ErkinerBağımsız, özgür insan.
ErkılıçKılıç gibi keskin, güçlü yiğit.
ErkıralÇalışkan, gayretli ol anlamında kullanılan bir ad.
ErkmanGüçlü, etkili, sözü geçer kimse.
ErkmenGüçlü, etkili, sözü geçer kimse.
ErkmenolGüçlü, etkili ol anlamında kullanılan bir ad.
ErkoçGüçlü, iri yarı erkek.
ErkoçakYiğit, güçlü kimse.
ErkolGüçlü ol anlamında kullanılan bir ad.
ErksalGüçlü, kuvvetli ol anlamında kullanılan bir ad.
ErksanGüçlü, etkili san, tanınmış ad.
ErksoyGüçlü soydan gelen kimse.
ErksunGücünü, kudretini göster anlamında kullanılan bir ad.
ErktinGüçlü kuvvetli bir ruh yapısı olan kimse.
ErkuntGüçlü, dayanıklı erkek.
ErkurtCesur ve yiğit kimse.
ErkuşGözü yükseklerde olan kimse.
ErkutKutlu, uğurlu erkek.
ErkutayUğurlu ayda doğan erkek.
ErkutluKutlu, uğurlu insan.
ErmanYiğit, kahraman, yürekli kimse.
Ermiş1. İsteğine erişmiş. 2. Olgunlaşmış. 3. Evliya, eren.
ErnurAYdınlık saçan, başkalarına yararlı olan kimse.
ErögeErkekler övsünler anlamında kullanılan bir ad.
EroğuzGüçlü, kuvvetli kimse.
ErokaySeçkin, beğenilen erkek.
ErolYiğit ol, doğru ol anlamında kullanılan bir ad.
EronatDürüst, güvenilir, iyi erkek.
ErözÖzü erkek, yiğit olan kimse.
ErşahanŞahin gibi güçlü yiğit.
ErsalYiğitliğinle tanın anlamında kullanılan bir ad.
ErsalmışErYiğitliğiyle tanınmış kimse.
ErsanYiğitliğiyle ad yapmış kimse.
ErşatESevinçli, mutlu erkek.
ErsavSözüne güvenilir kimse.
ErsavaşSavaşmayı seven kimse.
ErsayYiğit olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
ErseçYiğit seç anlamında kullanılan bir ad.
ErselYiğitlikle ilgili olan.
ErsenYiğitsin, erkeksin anlamında kullanılan bir ad.
ErşetDoğru yolda olan kimse.
Ersevİnsanları sev anlamında kullanılan bir ad.
Ersevenİnsanları seven kimse.
Erseverİnsanları seven kimse.
Ersevinİnsanları sevin anlamında kullanılan bir ad.
ErsezenKavrayışı güçlü erkek.
ErsezerKavrayışı güçlü erkek.
Ersin1. "Amacına ulaşsın, kavuşsun" anlamında kullanılan bir ad.2. "Sen yiğitsin, kahramansın" anlamında kullanılan bir ad.
ErsonSonuncu doğan erkek çocuk.
ErsoyYiğit soydan gelen kimse.
ErsözSözüne güvenilir, dürüst sözlü kimse.
ErsuYiğitlerin soyundan gelen kimse.
ErsunYiğitliğini göster anlamında kullanılan bir ad.
ErsunalYiğitliğini göster anlamında kullanılan bir ad.
ErtanTan vakti, sabahın ilk vakitleri.
ErtaşGüçlü, kuvvetli kimse.
ErtayGüçlü, kuvvetli kimse.
ErtaylanUzun boylu, yakışıklı erkek.
Erte1. Gelecek şafak, şafak sökme zamanı. 2. Yarın. 3. Herhangi bir işte ilk başarı.
ErtekTek olan, eşsiz yiğit.
ErtekeSözünün eri olan kimse.
ErtekinGüçlü, kuvvetli kimse.
Erten1. Sabah güneşinin doğduğu zaman. 2. Gün.
ErtepınarPınar gibi saf ve temiz olan.
ErtimPeçeneklerin üç asıl boyundan biri.
ErtinSağlam bir ruh yapısı olan kimse.
ErtingüOlağanüstü, görülmemiş.
ErtokGözü gönlü tok yiğit.
ErtopSağlam ve güçlü kimse.
ErtöreTöreleri olan yiğit.
ErtuğrulDürüst, doğru, yiğit kimse.
ErtünAkşam, gecenin başlangıcı.
ErtunçTunç gibi sağlam erkek.
ErtuncayTunç renginde olan, şişman kimse.
Ertunga1. Yiğit hakan. 2. Uygur yazıtlarında geçen Türk adlarından.
ErtüreTörelere bağlı kimse.
ErtutYiğit olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
ErtüzünYumuşak huylu sakin, soylu, asil kimse.
ErülgenYüce, yüksek, ulu kimse.
ErünÜnlü, tanınmış yiğit.
ErünalAdın duyulsun, tanın, ün kazan anlamında kullanılan bir ad.
EryalçınSert, güçlü, boyun eğmez yiğit
EryamanGüçlü becerikli yiğit.
EryavuzYürekli, korkusuz yiğit.
EryetişErken gel anlamında kullanılan bir ad.
EryiğitYiğit, korkusuz erkek.
EryıldızYıldız gibi parlak yiğit.
EryılmazYılmayan, cesur yiğit.
Erzan1. Uygun,layık, yerinde 2. Ucuz.
ErziDinin buyruklarını yerine getiren kimse, veli
EsatÇok mesut, çok mutlu.
EsedullahAllah´ın aslanı. (Hz. Ali´nin lakabı).
EsenSağlıklı, salim, rahat.
EsenbaySağlıklı, rahat kimse.
EsenboğaSağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
EsendağSağlıklı, salim, rahat kimse.
EsendalSağlıklı, salim, rahat kimse.
EsendemirSağlıklı, salim, rahat, güçlü kimse.
EsenelSağlıklı, salim, rahat kimse.
EsenerSağlıklı, rahat kimse.
EsenkalSağlıklı, salim, rahat olarak kal anlamında kullanılan bir ad.
EsenkulSağlıklı, salim, rahat kimse.
EsentürkGüçlü kuvvetli, sağlıklı Türk.
Eser1. Soğuk. 2. Sert esen rüzgâr. 3. Belirti, iz.4. Ar. Yapıt.
EsertaşSağlıklı, güçlü kimse.
EşfakÇok şefkatli, çok sevecen kimse.
Esin1. Esinti, rüzgâr, sabah rüzgârı. 2. Etkilenme, çağrışım veya içe doğma ile akla gelen yaratıcı duygu, ilham.
Eşit1. Niteliği, değeri, biçimi, görünüşü bir olan. 2. Aynı düzeyde olan.
Eskin1. Rüzgâr. 2. Fırtına. 3. Karla dolan ve düz yerden ayırt edilemeyen çukur.
EskinalpFırtına gibi yiğit.
Eslekl. Çalışkan, gayretli. 2. Yumuşak başlı, uysal.
Eşraf1. Şerefli, saygın kimseler. 2. Bir yerin zenginleri, sözü geçenler.
EşrefÇok onurlu, çok şerefli kimse.
Eti1. Baba. 2. Küçük kardeş.
EvcimenEvine, ailesine çok bağlı kimse.
EvhatTek, yegâne, biricik.
Evirgenİşini bilen, tedbirli kimse.
Evliya1. Erenler, ermişler. 2. Koruyanlar, himaye edenler. 3. Allah’a yakın olanlar.
Evran1. Çok uzun boylu insan. 2. Kasırga, hortum. 3. Evren.
Evren1. Gök varlıklarının tümü, kâinat. 2. Ejder, ejderha. 3. Boylu boslu, yakışıklı. 4. Kahraman, yiğit. 5. Zaman.
EvrenataEvrene nam salmış ata.
Evrensel1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
EvrimAğır ağır ve kendiliğinden oluşan değişim.
EvrimerAğır ağır ve kendiliğinden oluşan değişen kimse.
EylemBir durumu değiştirmek için gösterilen çaba.
EylülYılın dokuzuncu ayı.
Eymen1. Daha uğurlu, daha bereketli.2. Sağ tarafta olan.
Eyüp1. Çok ıstırap çeken kimse.2. Kuran’da adı geçen ve "sabırlı insan" örneği olarak gösterilen peygamber.
Eyyam1. Günler, gündüzler. 2. Zaman. 3. Sözü geçerlik, nüfuz.
EzelBaşlangıcı, öncesi olmayan geçmiş zaman, öncesizlik.
EzelhanBaşlangıcı, öncesi olmayan geçmiş zaman hükümdarı.
Fahim1. Büyük, ulu. 2. Onurlu, saygın. 3. Anlayışlı, akıllı.
Fahir1. Şanlı, şerefli, onurlu. 2. Övünen, iftihar eden. 3. Parlak, gösterişli, güzel.
FahrettinDinin övünç kaynağı.
Fahri1. Onurla ilgili, onursal. 2. Yalnız onur için verilen karşılıksız hizmet.
FaikManevi yönden üstün olan, yüksek, yüce.
Faiz1. Başarı kazanan. 2. Taşan, coşan.
Fakih1. Anlayışlı, zeki kimse. 2. Fıkıh bilgini.
Fakir1. Yoksul. 2. Zavallı, garip. 3. Derviş.
FakirullahTanrı’nın büyüklüğü karşısında âciz olan kimse.
Falih1. Başarılı ve mutlu kimse. 2. Toprağı süren, eken kimse.
Fani1. Ölümlü. 2. Geçici. 3. Yaşlı.
Farabi1. Farap adlı ilden olan kimse.2. 870-950 yılları arasında yaşamış büyük Türk İslâm düşünürünün adı.
Faris1. Atlı, süvari. 2. İyi ata binen. 3. Anlayışlı, sevgili.
Faruk1. Haklıyı haksızdan ayıran, adaletli. 2. Keskin. 3. Hz. Ömer’in lakabı.
FasihGüzel, düzgün ve açık konuşan, konuşma yeteneği olan kimse.
Fatih1. Fetheden, zafer kazanan. 2. Açan, kapılar açan. 3. Osmanlı Padişahı II. Mehmet'in lakabı.
FatinZeki, akıllı, anlayışlı, kavrayışlı kimse.
Faysal1. Keskin kılıç. 2. Hâkim. 3. Kesin hüküm, karar.
FazlıErdemli, üstün, iyiliksever.
FazlullahAllah’ın erdemi, üstünlüğü.
FecriTan vaktiyle, tan kızıllığıyla ilgili.
Fedai1. Yüksek bir ülkü uğrunda her türlü tehlikeyi göze alan kimse. 2. Bir kimseyi veya bir yeri koruyan, muhafız.
FehamettinDinin büyüklüğü, ululuğu.
FehimAnlayışlı, zeki, akıllı kimse.
FehimdarZekâ, anlayış, kavrayış sahibi kimse.
FehmiAnlayış, kavrayışla ilgili olan.
Felek1. Gökyüzü. 2. Dünya, âlem. 3. Talih, baht, şans.
FenniFene, bilime ilişkin, bilimle ilgili.
Fer1. Aydınlık, ışık.2. Güç, kuvvet.
FeragatHakkından vazgeçme, el çekme.
Ferah1. Ar. Gönül açıklığı, sevinç, sevinme. 2. Far. Açık, aydınlık.
FerahiBolluk, genişlik, ucuzluk.
FeramuşUnutma, akıldan çıkma.
FeramuzKale muhafızı, koruyucusu.
FerayAy ışığı, ayın parlaklığı.
FercanGüçlü, parlak, canlı kişiliği olan kimse.
FerdarGüce, saygınlığa sahip kimse.
Ferdi1. Tek olan şey. 2. Fertle ilgili, bireysel.
Fereç1. Zafer, utku. 2. Sevinç, teselli.
Ferhan1. Sevinçli, neşeli. 2. Memnun.
Ferhat1. Güçlüğü yenip bir yeri ele geçiren. 2. Sevinç, neşe.3. Ferhat ile Şirin efsanesindeki erkek kahramanın adı.
FerhattinDinin coşkusu, sevinci.
Ferhun1. Güçlü, şanlı soydan gelen kimse.2. Sevinçli.
Feridun1. Eşi olmayan, tek. 2. İran'da Pişdâdiyan sülâlesinin hükümdarı (M.Ö. 750).
FerihÇok mutlu, sevinçli.
FeritEşi benzeri olmayan, tek, eşsiz, üstün.
FeritkanEşi olmayan, soylu kandan gelen kimse.
FerizEkini alınmış tarla.
FerkanGüçlü, saygın bir soydan gelen kimse.
Ferman1. Buyruk, emir. 2. Tanrı buyruğu.
FermaniBuyrukla, fermanla ilgili olan.
Ferruh1. Uğurlu, kutlu. 2. Aydınlık yüzlü.
FersanDerisinden kürk yapılan bir kır sansarı.
FesihGeniş, açık, aydınlık.
FethiFethetme, alma ile ilgili olan.
Fetih1. Açma. 2. Alma, zaptetme.
Fettah1. Üstün gelmiş, zafer kazanmış. 2. Fetheden, açan. 3. Allah'ın adlarındandır.
FevziKurtuluş, zafer ve üstünlükle ilgili olan.
FevzullahAllah’ın üstünlüğü.
Feyiz1. Bolluk, bereket. 2. Suyun taşıp akması. 3. Bilim, bilgi.
FeymanAhlakta olgunluğu amaçlama, iyi ahlaka yönelme.
Feyyaz1. Bereket ve bolluk veren. 2. Allah.
Feyzan1. Bolluk, bereket. 2. Taşma, taşkın.
Feyzi1. Bollukla, bereketle ilgili. 2. Bilimle, bilgiyle ilgili.
FeyzullahAllah’ın bereketi.
FezahanYükselmeyi amaçlayan hükümdar.
FezaiUzayla ilgili, uzaya ait.
Fikret1. Düşünce, fikir. 2. Zihin, akıl. 3. Kuruntu.
FikriDüşünülerek oluşturulan, fikirle ilgili.
FilizerGenç, toy, delikanlı.
Firdevsi1. Cennete ait, cennetle ilgili. 2. İran’ın ünlü şairi, Şehname’nin yazarı.
Firuz1. Mutlu, sevinçli, uğurlu. 2. Bahtlı, talihli.
Fırat1. Asurca. Geniş akarsu. 2. Far. Geçit veren, üstünden geçmeye uygun. 3. Türkiye ve Suriye’nin doğu bölgelerini sulayan, Irak’ı aşan, Dicle ırmağıyla birleşerek Basra körfezine dökülen büyük nehir.
Furkan1. İyi ile kötü, doğru ile yanlış arasındaki farkı gösteren her şey. 2. Kur'an-ı Kerim.
Fütüvvet1. Mertlik, yiğitlik. 2. Soy temizliği. 3. Cömertlik.
Fuzuli1. BFaziletli, erdemli. 2. Boşboğaz, gereksiz işlerle uğraşan. 3. XVI. yy.'da yaşamış en büyük Divan Edebiyatı şairlerinden biri.
Gaffar1. Çok bağışlayıcı, bağışlayan. 2. Allah’ın sıfatlarındandır.
GafirBağışlayan, merhamet eden.
Gafur1. Bağışlayan, merhamet eden. 2. Allah’ın adlarındandır.
Gani1. Zengin, varlıklı. 2. Bol. 3. Allah adlarındandır.
Garip1. Yabancı. 2. Kimsesiz, zavallı. 3. Şaşılacak, tuhaf. 4. Dokunaklı, hüzün veren.
Gavsi1. Yardım, destekle ilgili. 2. Derine dalan kimse.
Gayret1. Çalışma, çabalama. 2. Koruma, esirgeme, kayırma duygusu.
GayurÇok çalışkan, gayretli.
Gazanfer1. İri aslan. 2. Yiğit, yürekli, kuvvetli adam.
Gazel1. Divan edebiyatında bir nazım biçimi. 2. Türk müziğinde belli bir kurala bağlı olmadan bir kişi tarafından sesle yapılan taksim. 3. Sonbaharda kuruyup dökülen ağaç yaprağı.
Gazi1. Düşmanla savaşan veya savaş yapmış kimse. 2. Savaştan sağ ve zafer kazanmış olarak dönen kimse.
Gedik1. Büyük çentik, yıkık yer. 2. Dağ geçidi. 3. Güçlük, güç durum. 4. Yüksek yer, tepe. 5. Ayrıcalık, verilmiş hak. 6. Görev, vazife.
GedikbaşAyrıcalıklı kimse.
GedikbayAYrıcalıklı kimse.
GediktaşAyrıcalıklı, güçlü kimse.
Gediz1. İçinde su birikmiş çukur. 2. Ege bölgesinde bir akarsu.
Genç1. Yaşı ilerlememiş olan. 2. Dinç, sağlıklı.
GençağaGenç, sağlıklı kimse.
GencalGenç birisiyle evlen anlamında kullanılan bir ad.
GencelGençleş, genç kal anlamında kullanılan bir ad.
GençkalDinç ve sağlıklı kal anlamında kullanılan bir ad.
GencoGenç sözcüğünden yapılmış bir ad.
GençsavYeni düşüncelere sahip kimse.
GençsoySağlıklı bir soydan gelen kimse.
GençsuGenç bir soydan gelen kimse.
GençtanSabahın ilk vakti.
Genez1. Kolay. 2. Yaraşır, uygun.
Gerçek1. Doğru, dürüst. 2. Temel, başlıca, asıl doğayı yansıtan.
Gerçeker1. Dürüst kimse. 2. Ermiş, veli. 3. Kılavuz, yol gösteren.
Gevheri1. Mücevherle ilgili. 2. Kuyumcu.
GezenayGezip dolaşan kimse.
GezginÇok gezen, çok gezi yapan kimse.
GirayEskiden Kırım hanlarının ve han ailesinden olan prenslerin kullandığı san.
GirayerHükümdar olan kimse.
GirginHerkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan.
GirginalpHerkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan yiğit.
GirginerHerkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan kimse.
GirginkoçHerkesle çok çabuk yakınlık kuran, her işe girişen, sokulgan kimse.
GizGizli tutulan şey, sır.
GizmenGiz saklayan kimse.
Gıyas1. Yardım. 2. Yardımcı kimse.
GıyasettinDinin yayılmasına yardımı dokunan kimse.
GıyasiYardımla ilgili, yardımcı.
Göcek1. Taze, güzel. 2. Bir karış boyunda büyümüş ekin. 3. Köşe, kenar, kıyı.
Göçer1. Yer, yurt edinmeyen, göç etmekten hoşlanan. 2. Göçebe.
GöçmenKendi ülkesinden ayrılarak yerleşmek için başka ülkeye giden kimse.
Göğem1. Yeşile çalar mor renk. 2. Bir çeşit yabani ekşi erik. 3. Yapraklanmış ekin.
Göğen1. Yeşillik. 2. Bir tür mantar.
GöğüşSarı saçlı, mavi gözlü kimse.
GökbaranGökten inen yağmur.
GökbayrakGökte dalgalanan bayrak.
Gökçe1. Güzel, gösterişli kimse. 2. Melek. 3. Mavi gözlü kimse.
GökçebalaGüzel, gösterişli, sevimli çocuk.
GökçebalanGüzel, gösterişli, sevimli çocuğun anlamında kullanılan bir ad
GökçebelGüzel, gösterişli, sevimli soydan geleen kimse.
GökçebeyGüzel, gösterişli, sevimli bey.
GökçeerGüzel, gösterişli, sevimli insan.
Gökçek1. Güzel, sevimli, hoş kimse. 2. Yiğit, cesur. 3. Taze, körpe.
GökçelGök rengini andıran, mavimsi.
GökcenGüzel, taze, dinç, sağlıklı.
GökçinMaviye çalan, mavimsi.
Gökçül1. Gökle ilgili, semavi. 2. Maviye çalan renk.
GökdemirMavi gözlü, güçlü kimse.
GökdenizÇakır gözlü kimse.
Gökdoğan1. Bir tür doğan. 2. Çakır gözlü.
GökgölSuları bulanık olmayan göl.
GökhanEski Türklerde gök Tanrısı.
GökmenSarışın, mavi gözlü kimse.
GökmenalpSarışın, mavi gözlü yiğit.
GökmenerSarışın, mavi gözlü kimse.
GökmeteMavi gözlü hükümdar.
GöknurParlak olan gökyüzü.
Göksavİleri görüşlü kimse.
GöksayDeğerli olduğunu kabul et anlamında kullanılan bir ad.
GökselGökle ilgili, semavi.
GöksenMavi gözlüsün anlamında kullanılan bir ad.
GökseninHer zaman yükselmeyi, ilerlemeyi amaçla anlamında kullanılan bir ad.
GöksevYükselmeyi yücelmeyi sev anlamında kullanılan bir ad.
GöksevenYükselmeyi, yücelmeyi seven kimse.
GökseverYükselmeyi, yücelmeyi seven kimse.
Gökşin1. Gökkuşağı, alkım. 2. Mavi renkli.
GöksoySoyu yüce olan kimse.
Göksu1. Gökten inen su.2. Türkiye'nin çeşitli yerlerinde bulunan akarsuların genel adı.
GöksunYüksel, yücel anlamında kullanılan bir ad.
GöktaşGezegenlerin arasında hareket eden, tümüyle gaz durumuna geçmeden yeryüzüne ulaşan katı cisim.
GöktöreTörelere bağlı kimse.
GöktuğSavaşmayı seven kimse.
GöktunaMavi suları olan Tuna.
GöktunçSağlam karakterli olan kimse.
Göktürkİslamlıktan önce Orta Asya da yaşamış bir Türk ulusu.
GökyayIşık saç anlamında kullanılan bir ad.
Gönç1. Zengin, varlıklı. 2. Şen, neşeli. 3. Yiğit, kuvvetli.
GöndemUyan, itaat eden, uysal.
Gönder1. Bayrak veya mızrağın sapı. 2. Kayık ve yelkenli gemilere yön vermeye yarayan, ucu madenî ağaç sopa.
Gönen1. "Mutlu ol, refaha kavuş, rahat et, sevin" anlamında kullanılan bir ad.2. "Yavrum, kuzum" anlamında sevgi belirten sözcük. 3. Bolluk, bereket.
GönençBolluk, rahatlık ve varlık içinde yaşama.
GönenerMutlu, rahat kimse.
GönüldeşAynı düşünceleri paylaşan, birbirini seven kimseler.
GöralGörüp al anlamında kullanılan bir ad.
GörbilGörüp bil anlamında kullanılan bir ad.
Görgü1. Bir toplum içinde uyulması gerekli saygı ve incelik kuralları. 2. Bir kimsenin anlayış, seziş ve bilgisini artıracak nitelikte etki yapan deneysel bilgi. 3. Göz tokluğu.
Görgüç1. Dürbün. 2. Pencere.
GörgünayGörgülü, bilgili kimse.
GörgüncanGörgülü, bilgili kimse.
Görk1. Güzellik, gösteriş. 2. İyi huy. 3. Süs, ziynet.
GörkelEline ayağına düzgün kimse.
Görkem1. Gösteriş, heybet. 2. İyi gelişmiş, gürbüz.
GörkemliGösterişli, göz alıcı kimse.
GörkmenYakışıklı, gösterişli kimse.
GörksevGüzeli, güzelliği sev anlamında kullanılan bir ad.
GövezGururlu, mağrur kimse.
GöymenGözleyen, dikkatle bakan kimse.
GözayGözleri parlayan kimse.
GözaydınSevinçli, mutlu bir olayı kutlama.
GözegirDikkat çek anlamında kullanılan bir ad.
Gözem1. İlgi çeken, sevimli, hoşa giden kimse. 2. Sulak yer. 3. Pınar.
GözütokAç gözlü olmayan kimse.
Güç1. Yorucu, emekle yapılan. 2. Zor, çetin. 3. Şiddet. 4. İş, meşguliyet. 5. Kuvvet.
Güçlü1. Gücü çok olan. 2. Etkili, önemli, nitelikli. 3. Şiddetli.
GüçmenGüçlü kuvvetli kimse.
GüçsalGücünü, kuvvetini göster anlamında kullanılan bir ad.
GüçsalanGücünü, kuvvetini gösteren kimse.
GüçsanGücüyle tanınan kimse.
GüçselGüçlü, kuvvetli kimse.
GüçyenerGüçlükleri yenen kimse.
GüçyeterGücü yeten kimse.
GüdekAmaçlanan sonuç, güdülen amaç.
Güder1. Yöneten, idare eden. 2. Düşüncelerini, ilkelerini gerçekleştirmeye çalışan.
GülbeyiGül gibi güzelin kocası.
GüleçHer zaman gülen, gülümseyen, güler yüzlü.
GüleçerHer zaman gülen, gülümseyen, güler yüzlü kimse.
GüleğenÇok gülen, neşeli.
GülenerGülen, gülümseyen kimse.
GülermanGüler yüzlü, güleç kimse.
GüleryüzYüzü hep gülen, neşeli.
GülhanGül gibi güzel kimse.
GülkanKırmızı renkli gül.
GülmenÇok gülen, her zaman gülen kimse.
GülşahinCesur ve kuvvetli olan.
GülsoyGül gibi saf ve temiz bir soydan gelen.
Gültanİnsanı şaşırtan nitelikte güzel olan.
GültaşGül, eğlen, coş anlamında kullanılan bir ad.
Güman1. İnanç. 2. Kanaat. 3. İstek, heves. 4. Neşe.
Gümeç1. Bal peteği. 2. Külde pişirilen ekmek.
GümüşParlak, beyaz renkli kolay işlenir, değerli bir maden.
GümüşkurtGümüş gibi değerli olan.
GümüştanTan vakti gibi temiz ve saf olan.
GümüştayTemiz ve dürüst olan.
GümüştekinDürüst, doğru ve değerli olan.
Gün1. Güneş. 2. Gündüz. 3. İyi yaşanmış zaman.
GünaçGün gibi doğ, aydınlat" anlamında kullanılan bir ad.
Günakİyi, hayırlı, mutlu gün.
GünalAydın ol, aydınlan anlamında kullanlıan bir ad.
GünalanAydınlanan, aydın olan.
GünalpGüneş gibi aydınlım ve ışık saçan yiğit.
GünaltanGüneş gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar.
GünaltayGüneş gibi yükseklerde, yüksek makamlarda ışık ve aydınlık saçan.
GünanIşığı ve aydınlığı her zaman hatırla anlamında kullanılan bir ad.
GünayGüney, güneş gören yer.
GünaydınSabahları söylenen esenleme sözü.
GünbayZenginlik içinde geçen gün.
GünbeyGüneş gibi ışık ve aydınlık saçan bey.
GünçağGüneş gibi ışık ve aydınlık saç anlamında kullanılan bir ad.
GündalGüneş gibi aydınlık ve ışık saçan genç.
GündemirSağlam ve kuvvetli ışık saçan.
GündenUysal, yumuşak, her şeyi kabul eden kimse.
GündenizDeniz gibi coşkun bir biçimde etrafına ışık ve aydınlık saçan
GünderGönder, yolla anlamında kullanılan bir ad.
GündoğanSabaha karşı doğan çocuklara verilen bir ad.
GündoğduSabaha karşı doğdu anlamında kullanılan bir ad.
GündoğmuşSabaha karşı doğan çocuklar için kullanılan bir ad.
Gündöndü1. Öğleden sonraki zaman. 2. Ayçiçeği.
GündüzGünün sabahtan akşama kadar süren aydınlık bölümü.
GündüzalpGündüz gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
GündüzbeyGündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
GündüzhanGündüz gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar.
GünelGüneş gibi aydınlık ve ışık saçan.
GüneralSabah erkenden al anlamında kullanılan bir ad.
GüneralpSabahın erkeninde kalkıp işe başlayan yiğit.
GüneraySabahın ilk vakitleri gibi parlak ve saf olan.
GünerenGüneş gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
GünerginBatmak üzere olan güneş.
GüneriGünün adamı, günün kişisi.
GünerkanYiğit soydan gelen aydın kimse.
GünermanYiğit soydan gelen aydın kimse.
GüneşGezegenlere ve yer yuvarlağına ışık ve ısı veren büyük gök cismi.
GüneşenGünü mutlu ve neşeli geçen.
GüneşhanGüneş gibi ışık ve aydınlık saçan hükümdar.
Güney1. Dört ana yönden biri, Kuzey kutbuna karşı olan. 2. Her zaman güneş alan yer.
Güngör“Mutluluk, neşe içinde yaşa” anlamında kullanılan bir ad.
GüngörbeyMutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
GüngördüHer zaman neşe, mutluluk ,çinde yaşadı anlamında kullanılan bir ad.
GüngörenMutluluk, neşe içinde yaşayan.
GüngörmüşMutlu, güzel hayat sürmüş.
GünhanGüneş gibi aydınlık ve ışık saçan hükümdar.
GünizGüneş gibi aydınlık bırakan ize sahip kimse.
GüniziGüneşin izini taşıyan kimse.
GünizliGüneşin izini taşıyan kimse.
GünkanGüneş gibi aydınlık bir soydan gelen kimse.
GünkayaGüneş gibi aydınlık ve parlak kimse.
GünkurtGünei gibi aydın ve parlaklık saçan kimse.
GünkutGünü kutlu ve mutlu geçen kimse.
GünkutanGününü neşeli ve mutlu geçiren.
GünkutluGünü kutlu ve mutlu olan.
GünmutluGünü neşeli ve mutlu olan.
GünnurGüneş gibi ışık ve aydınlkı saçan.
GünolGüneş gibi aydınlık ve ışık saç anlamında kullanılan bir ad.
GünsarGüneş gibi her tarafı çevrele, herkese yararın olsun anlamında kullanılan bir ad.
GünsavGüneş gibi herkese etki et anlamında kullanılan bir ad.
GünselGün ışığı, ışık seli.
GünşenGünü mutlu ve şen olan.
GünserGüneş gibi aydınlık, ışık saç anlamında kullanılan bir ad.
GünşırayGüneş gibi parlak yüzü olan kimse.
GüntekinGüneş gibi ışık ve aydınlık saçan kimse.
GüntöreTörelere bağlı kimse.
GüntürkGüneş gibi ışık ve aydınlık saçan Türk.
GüntürkünAydınlık ve ışık saçmak Türk'e yakışır anlamında kulanılan bir ad.
GünvarGün gibi parlak olan kimse.
GünverAydınlık ve ışık saç anlamında kullanılan bir ad.
GünyolIşıklı, aydınlık yol.
GünyüzGüneş gibi parlak yüz.
Gür1. Bol, fazla, güçlü olarak çıkan. 2. Ormanlık, çalılık. 3. Kesilmiş ağacın sürgünü.
GürakınFazlaca yapılan akın.
GüralFazlaca kırmızı olan.
GüranÇokça hatırla anlamında kullanılan nir ad.
GürardaKendisinden sonra gelenleri çok olan.
GürataAtası güçlü ve kuvvetli olan.
GürayEtrafa çokça ışık ve aydınlık saçan.
GürbaşGüçlü, kuvvetli kimse.
GürbaşkanGüçlü, kuvvetli başkan.
GürbayGüçlü ve kuvvetli zengin.
GürboğaGüçlü ve kuvvetli kimse.
GürbüzSağlam, güçlü ve iyi gelişmiş, iri.
GürcanCanlı, güçlü, kuvvetli kimse.
GürdalSoyu çok geniş olan kimse.
Gürgân1. Kurtlar.2. Aksak Timur´un lakabı.
GürhanBolluk içindeki güçlü han.
GürkanCanlı, kanlı kimse.
GürselSel gibi çağlayan, hareketli kimse.
GüvenKorku, çekinme ve kuşku duymadan inanma ve bağlanma duygusu, sevinç, mutluluk.
Güvenç1. Güvenme duygusu. 2. Sevinçli. 3. Dayanak, arka, yardım.
Hakan1. Türk, Moğol ve Tatar hanları için "hükümdarlar hükümdarı" anlamında kullanılan bir unvan.2. Osmanlı padişahlarına verilen unvan.
HakkıDoğrulukla, hakla ve adaletle ilgili.
HaktanAllah'tan gelen, Allah'ın verdiği.
HakverdiAllah’ın verdiği kimse.
HaldunSonsuz olan, ebedî olan.
Halef1. Birinden sonra gelip onun yerine geçen kimse, sonradan gelen. 2. Soy.
Halife1. Birinin yerine geçen kimse. 2. Hz. Muhammed'in vekili ve dünyadaki Müslümanların başı olan kimse.
HalilSadık, samimi, dost.
Halilullah1. Allah’ın sadık dostu. 2. Hz. İbrahim’e verilen san.
Halim1. Yumuşak huylu, sert olmayan. 2. Allah’ın adlarındandır.
Halis1. Karışık olmayan, saf, katışıksız. 2. İçten, samimi.
HalitSürekli, sonsuz, ebedî.
HalittinDinin sonsuzluğu, ölümsüzlüğü.
Halûkİyi ahlak sahibi, iyi huylu, geçimli kimse.
HamasetCesaret, kahramanlık, yiğitlik.
HamdiAllah’ı övmeyle, Allah’a şükretmekle ilgili.
HamdullahAllah’ın övgüsü.
Hami1. Koruyan, koruyucu, himaye eden. 2. Kayıran, kayırıcı.
Hamil1. Taşıyan, taşıyıcı. 2. Sahip olan. 3. Destek.
Hamit1. Övülmeye değer. 2. Allah'ın adlarındandır. 3. Hamdeden, şükreden.
Hamza1. Aslan, güçlü adam. 2. İslam tarihinde Hz. Muhammed'in amcası.
Han1. Eski Türklerde kağana bağlı veya kendi başına buyruk, ikinci derecede bir devlet başkanı. 2. Osmanlı Padişahlarının adlarının sonuna getirilen san.
HanalpYiğit, cesur hükümdar.
HanbekGüçlü, kuvvetli hükümdar.
HanedanPeygamber, hükümdar veya devlet büyüğü gibi bir kimseye dayanan soy, büyük aile.
HanefiHanefi mezhebinden olan kimse.
Hanif1. İslam dinine sımsıkı bağlı olan kimse. 2. İslamiyetten önce tek Tanrı'ya inanan.
HankanHan soyundan gelen kimse.
HansoyHan soyundan gelen kimse.
Harun1. Parlayan.2. Hz. Musa'nın küçük kardeşinin adı.
Hasan1. Güzel. 2. İyi ve hayırlı iş.
Hasbekİyi, dürüst, saf insan.
Hasbiİsteyerek ve karşılık beklemeksizin yapılan.
Haşim1. Kıran, ezen, parçalayan. 2. Ekmek doğrayan.
Hasip1. Değerli, saygın, soyu temiz kimse. 2. Muhasebeci.
Hasletİnsanın yaradılışındaki huyu, doğası.
Haşmet1. Büyüklük, görkem. 2. Kibarlık, nezaket. 3. Alçak gönüllülük.
HaşmettinDinin büyüklüğü, ihtişamı.
HaspolatKatışıksız, saf, çelik gibi kimse.
Hatem1. Mühür. 2. Cömert. 3. Son, en son, sonuncu.
Hatemî1. Mühürle ilgili olan. 2. Mühür yapan. 3. Cömertlik. 4. Sonuncu.
Hatif1. Sesi işitilip kendisi görülmeyen kimse. 2. Çağıran, seslenen. 3. Gaipten seslenir gibi haber veren melek.
Hatim1. Sona erdiren, bitiren. 2. Mühürleyen, mühürleyici. 3. Sonuncu.
Hatip1. Güzel, düzgün. 2. Bir topluluk karşısında etkili konuşan kimse. 3. Camide hutbe okuyan kimse.
HattatGüzel el yazıları yazan ve mesleği hattatlık olan kimse.
Haviİçine alan, kaplayan.
Hayalî1. Hayal niteliğinde veya hayal ürünü olan, düşsel, imgesel. 2. Karagöz oynatan kimse, karagözcü.
Hayati1. Yaşamla ilgili, yaşamsal. 2. Büyük önem taşıyan, önemli.
Haydar1. Aslan. 2. Cesur, yiğit kimse. 3. Hz.Ali’nin lakabı.
Hayırİyilik, karşılık beklemeden yapılan yardım.
Hayran1. Hayranlık duyan, hayrette kalan. 2. Son derece beğenen, tutkun.
HayraniHayranlık, şaşkınlık.
HayrettinDinin hayırlısı.
HayriHayır ve iyilikle ilgili, uğurlu ve kutlu.
HayrullahAllah’ın hayırlı kıldığı.
HazıkUsta, mahir, becerikli.
HazımSindiren, sindirici kimse.
Hazret1. Yüce kabul edilen kimselerin adlarının başına saygı, övme, yüceltme amacıyla getirilen unvan. 2. Adı söylenmeyen bir kimseden söz edilirken kullanılan bir söz.3. Genellikle erkekler arasında senli benli konuşmada kullanılan bir seslenme sözü.
HekimDoktor, tabip, bilge kişi, filozof.
HemdemBirlikte yaşayan, arkadaş.
HeperHer zaman yiğit, yürekli olan kimse.
HepyenerHer zaman üstün gelen, yenen kimse.
HepyükselHer zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel anlamında kullanılan bir ad.
Heybetİnsanlara korku ile birlikte saygı uyandıran görünüş, büyüklük, ululuk.
HeyecanDuygularda meydana gelen coşma, coşkunluk.
HezarfenÇok bilen, elinden çok iş gelen.
Hicret1. Bir ülkeden başka bir ülkeye göç etme. 2. Hz. Muhammed’in Mekke’den Medine’ye göç etmesi.
HiçsönmezHiç sönmeyen, her zaman ışık ve aydınlık saçan.
HiçyılmazHiç yılmayan, bıkmayan.
HidayettinDinin gösterdiği doğru yol.
Hikmet1. Bilgelik. 2. Neden, gizli neden. 3. Allah’ın insanlarca anlaşılamayan amacı. 4. Özlü söz, vecize.
HikmetullahAllah’ın hikmeti.
Hilkat1. Yaradılış, yaratılma. 2. Huy özelliği.
HilmiYumuşak huylu, nazik, ince kimse.
Himmet1. Gayret, emek, çaba. 2. Yüksek irade. 3. Yardım, kayırma. 4. Kutsal sayılan bir kişi tarafından yapılan etki.
Hisar1. Küçük kale. 2. Kuşatma, etrafını çevirme.
Hitam1. Son, nihayet. 2. Bitme, tükenme.
Hıfzı1. Saklama, koruma ile ilgili. 2. Ezberleme, akılda tutma.
HıfzırrahmanMerhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
HıfzullahMerhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
HıncalHıncını al anlamnda kullanılan bir ad.
HızırHalk inanışlarına göre ölümsüzlüğe kavuşmuş olduğuna inanılan ulu kimse.
HızlanHız kazan, hızını artır anlamında kullanılan bir ad.
HızlıerÇabuk, süratli kimse.
HoşgörAnlayışlı, görgülü ol anlamında kullanılan bir ad.
Hüccet1. Seçkin âlimlere verilen san. 2. Delil, kanıt.
Hudavendigâr1. Amir, hâkim. 2. Osmanlı Padişahı I. Murat’ın sanı.
Hudavent1. Allah, Tanrı. 2. Efendi, sahip. 3. Hükümdar.
HudaverdiTanrı verdi, bağışladı anlamında kullanılan bir ad.
HudayiAllah’ın yarattığı.
HükümdarPadişah, kral, hakan gibi taht sahibi devlet başkanı.
Hulagu1. Kula tüylü at. 2. İlhanlılar Devletinin kurucusu olan hükümdar.
Hulki1. Yaradılışla ilgili. 2. İyi yaradılışlı, iyi ahlaklı.
Hulûsi1. Saf halis, içi temiz. 2. İçten, candan.
Hümayun1. Kutlu, kutsal. 2. Padişaha özgü, hükümdarla ilgili.
Hüner1. Beceri, marifet. 2. Ustalık.
HünkârPadişah, sultan, hükümdar.
HürayHür-ay. Ay gibi özgür, ay kadar bağımsız.
HürbeyÖzgür, bağımsız bey.
HürcanÖzgür, bağımsız kimse.
HürdoğanHür, özgür olarak doğan.
HürkalÖzgür, bağımsız yaşa nalamında kullanılan bir ad.
HürkanÖzgürlüğü, bağımsızlığı seven, özgür soydan gelen.
HürolÖzgür, serbest ol anlamında kullanılan bir ad.
HürriyetÖzgürlük, bağımsızlık, serbestlik.
HürselCoşkuda özgür olan.
HürsevÖzgür, serbest olanı sev anlamında kullanılan bir ad.
HüryaşarÖzgür, serbest yaşayan.
Hüsam1. İyi bilenmiş, keskin kılıç. 2. Hüsamettin adının kısa söylenişi.
HüsamettinDinin keskin kılıcı.
HuzurBaş dinçliği, gönül rahatlığı, dirlik, erinç.
İbadetAllah’ın buyruklarını yerine getirme, tapınma.
İbadullahAllah'ın kulları, insanlar.
İbat1. Kullar, insanlar. 2. İbadet edenler.
İbik1. Köşe, kenar, uç. 2. Tavuk, kuş vb. hayvanların gagası.
İbrahimİnananların, halkların babası.
İçaçanİç açan, gönlü rahatlatan, beğenilen.
İçliKolay duygulanan, duygulu, hassas.
İçtenYürekten, candan, samimi.
İdi1. Güç, kuvvet.2. Sahip.
İdikutKutlu, saadetli, yüksek rütbeli.
Idıkut1. Eski Türklerde bir san. 2. Devlet yönetme gücü.
İdris1. Meyvesi hoş kokulu, kerestesi güzel bir kiraz türü. 2. Kur’an-ı Kerim’de adı geçen, ilk kez giysi dikip giydiği için terzilerin, ilk kez kalem kullandığı için yazarların piri sayılan İdris Peygamberin adı.
İffet1. Temizlik. 2. Namus.
İğdemirMarangozlukta ağaç delmek için kullanılan çelik araç.
İhlâs1. Temiz, doğru sevgi. 2. Gönülden gelen dostluk, içtenlik, bağlılık.
İhsan1. İyilik etme, iyilik. 2. Bağış, bağışlama. 3. Bağışlanan şey.
İhvan1. Sadık, candan dostlar. 2. Bir tarikata mensup kişiler.
İkbal1. Baht açıklığı. 2. Arzu, istek.
İklim1. Bir ülke veya bölgenin ortalama hava koşullarıyla beliren durumu. 2. Ülke, diyar. 3. Çevre, ortam.
İkram1. Saygı gösterme. 2. Ağırlama. 3. Bir şeyi armağan olarak verme.
İkrami1. İkram ile ilgili, saygı ve ağırlamayla ilgili. 2. İkramı seven.
İlYurt, ülke, devlet, halk.
İlalÜlke al, fethet anlamında kullanılan bir ad.
İlalanÜlke alan, ülke fetheden.
İlarslanÜlkenin en güçlü insanı.
İlaydınÜlkenini aydın ve mutlu kimsesi.
İlbarsÜlkenini en güçlü kimsesi.
İlbaşBir ülkenin başı, hükümdar.
İlbasanBir ülke üzerine yürüyen, o ülkeyi fetheden.
İlbeyMemleketin, ülkenin hükümdarı.
İlbilgeÜlkenin en bilge kişisi.
İlboğaÜlkenini en güçlü kimsesi.
İlbozanÜlkenin altını üstüne getiren kimse.
İlbozduÜlkenin altını üstüne getirdi anlamında kullanılan bir ad.
İlcanMemleketin sevimlisi.
İldemYaptığı işin kötü sonuç vermesinden üzülen, pişmanlık duyan kimse.
İldemerYaptığı işin kötü sonuç vermesinden üzülen, pişmanlık duyan kimse.
İldemirÜlkenin güçlü kimsesi.
İldeşAynı ülkeden olanların her biri.
Ildır1. Parıltı, parlayış. 2. Alacakaranlık. 3. Ege denizi kıyısında Karaburun Yarımadasının batısında arkeolojik nitelikte bir köy.
Ildız1. Yıldız. 2. Gündönümünden 10 gün önceki zaman.
İlerginÜlkenini olgun kimsesi.
İleri1. Benzerlerini geride bırakmış. 2. Henüz gelmemiş zaman, gelecek.
Ilgar1. Çok çabuk, hızlı. 2. Hücum, akın. 3. Verilen söz. 4. Havanın parlak, açık olması. 5. Öfke.
Ilgarlı1. Çabuk davranan, hızlı. 2. Sözünde duran. 3. Öfkeli.
Ilgaz1. Atın dört nala koşması. 2. Hücum, akın.
IlgazcanAkıncı, savaşçı kimse.
IlgazerAkıncı, savaşçı kimse.
İlgiİki şey arasındaki herhangi bir bağlılık, ilişki.
İlginçİlgi uyandıran, ilgi ve dikkat çeken.
Ilgı1. Soy sop. 2. Sürü. 3. Çoban. 4. Hısım, akraba.
Ilgım1. Serap, belli belirsiz görünme. 2. Gök erimi, ufuk.
Ilgın1. Akdeniz Bölgesinde yetişen bir ağaç veya ağaççık.2. Hafif esen rüzgâr. 3. Kavurucu sıcak. 4. Belli belirsiz, hafif. 5. Serap. 6. Hayal. 7. İnce.
İlham1. İçe, gönle doğma, esin. 2. İçe, gönle doğan şey. 3. Allah’ın Peygamberlerin yüreğine doğdurduğu Tanrısal âleme özgü duygu ve düşünceler.
İlhamiİçe, gönle doğan duygularla, düşüncelerle, esinle ilgili.
İlhan1. Hükümdar, imparator. 2. Eskiden Moğol İmparatorlarına verilen san.
İligEski Türklerde hükümdar.
İlim1. Bilme, biliş, bir şeyin doğrusunu bilme. 2. Bilim.
İlimdarBilim sahibi, bilgili kimse.
Ilıcak1. Sıcak su kaynayan yer. 2. Ilıkça. 3. Yoğurt yapmak için yeni mayalanmış süt.
İlkanÖncelikle an, hatırla anlamında kullanılan bir ad.
İlkayAyın hilal durumu, yeni ay.
İlke1. Temel düşünce, temel kanı. 2. Temel bilgi. 3. Davranış kuralı.
İlkehanKendine göre ilkeleri olan hükümdar.
İlkerİlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkiİlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkimİlk doğan çocuklara verilen adlardan biri.
İlkinİlk doğan çocuklara verilen adlardan biri.
İlkizİkiz doğan çocuklarda ikinci doğanın adı.
İlksoyİlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkünİlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkünsalİlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
İlkutÜlkenin kutlusu, mutlusu, uğurlusu.
İlkutayÜlkenin mutlusu olan kimse.
İlkutluÜlkenin kutlusu, saygın kimsesi.
İlmenBir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
İlparsÜlkenin en güçlü kimsesi.
İlsavaşÜlkenini savaşçı kimsesi.
İlsavunÜlkeni düşmanlardan koru, savun anlamında kullanılan bir ad.
İlsevÜlkeni sev anlamında kullanılan bir ad.
İlsuÜlkenin su gibi sar ve temiz insanı.
İltanÜlkenin beğenilen insanı.
İltaşÜlkenin sert, güçlü insanı.
İltayÜlkenin benzersiz insanı.
İltekinÜlkenin tek ve eşsiz insanı.
İltemizÜlkenin temiz ve dürüst insanı.
İlterYurdu koruyan, gözeten, yurtsever kimse.
İlterişDevleti, ülkeyi derleyip toplayan, birleştiren.
İltutmuşÜlkeyi idare altında yöneten kimse.
İltüzeÜlkeninin adaletini sağlayan kimse.
İltüzünÜlkenin yumuşak huylu, saygın kimsesi.
İlvan1. Gösteriş, çalım. 2. Süs.
İlyas1. Kutsal kitaplarda adı geçen, yağmurlara hükmeden İsrail Peygamberi. 2. Mersin ağacı.
İmam1. En önde bulunan, önder. 2. Namazda kendisine uyulan kimse. 3. Müslümanlıkta mezhep kuran kimse. 4. Halife olan kimse.
İmamettinDinin öncüsü, önderi.
İman1. İnanma, inanç. 2. İslam dinini kabul etme.
İmdat1. Tehlikede veya güç durumda olana yapılan yardım. 2. Yardım için gelen kuvvet.
İmerÇok zengin, varlıklı.
İmre1. Âşık, tutkun. 2. Kardeş. 3. Arkadaş.
İmrenGörülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği.
İnakGerçek dost, arkadaş, sırdaş.
İnalKendisine inanılan, güvenilen kimse.
İnalbeyKendisine inanılan, güvenilen bey.
İnalcıkKendisine inanılan, güvenilen kimse.
İnalkutKendisine inanılan, güvenilen kutlu kimse.
İnaltekinKendisine inanılan, güvenilen kimse.
İnanBir kimse veya şeyin doğruluğunu, büyüklüğünü ve gücünü sarsılmaz bir duygu ile benimseme, iman.
İnanç1. Bir düşünceye gönülden bağlılık. 2. Allah’a, bir dine inanma, iman. 3. Güven ve inanma duygusu.
İnançlıİnancı olan, imanlı.
İnanözÖzünde inanç olan, iman eden.
İnceDüşünce, duygu veya davranış bakımından, sevgi ve saygı uyandıran, nazik.
İncebayNazik, kibar kimse.
İncesuSu gibi saf ve temiz olan nazik kimse.
İnkılâp1. Bir durumdan başka bir duruma dönme, dönüşüm. 2. Devrim.
İnönüTürkiye Cumhuriyetinin ikinci Cumhurbaşkanı, Kurtuluş Savaşı kahramanı, kumandan ve devlet adamı İsmet Paşanın soyadı.
Ira1. Öz yapı, karakter. 2. Yüz, çehre, görünüş.
İrfan1. Bilme, anlama. 2. Kültür, ekin. 3. Tasavvufta evrenin sırlarını bilme gücü.
İrfaniİrfanla, bilgi ve kültürle ilgili.
İrfatYardım etme, bir şey verme.
IrmakÇoğunlukla denize dökülen, genişliği ve taşıdığı su niceliği bakımından en büyük akarsu, nehir.
İrşatDoğru yolu gösterme, uyarma.
İrtek1. Şafak vaktinde doğan. 2. Masal, efsane.
İsa1. Allah’ın yarlıgaması, mağfireti. 2. Dört büyük Peygamberden Hristiyanlığın kurucusu, doğumu Türkiye’de ve Batı’da takvim başlangıcı sayılan peygamber.
İşcanÇalışkan, becerikli, iş bilen.
İsfendiyarİran Mitolojisinde adı geçen hükümdarın adı.
İşgüdenİş yapan, çalışan.
İşgüderİş yapan, çalışan.
İshak1. Gülen. 2. Kutsal kitaplarda adı geçen İbrani peygamberi.
Işık1. Aydınlık, ziya. 2. Mutluluk, sevinç veya zekâdan doğan, yüzde ve gözlerde beliren parıltı. 3. Yol gösteren, aydınlatan, önderlik eden kimse.
IşıkalAydınlan anlamında kullanılan bir ad.
IşıkalpAydın, ileri görüşlü yiğit.
IşıkerAydın, ileri görüşlü kimse.
IşıkhanAydın, ileri görüşlü hükümdar.
IşıkkanAydın, ileri görüşlü bir soydan gelen kimse.
IşıklıIşığı olan, aydınlık.
IşıktaşAydın, ileri görüşlü kimse.
Işılak1. Parlak. 2. Göz. 3. Temiz. 4. Geniş yapraklarının bir yüzü parlak olan bir tür ot.
Işılar1. Parlayan, ışıldayan. 2. Neşeli, canlı, şen.
IşıltanSabahın ilk aydınlığı.
IşıltıParlaklık, aydınlık.
IşımanParlak, aydınlık yüzlü kimse.
IşınBir ışık kaynağından çıkarak her yöne yayılıp giden ışık demeti.
IşınbayAy gibi parlak yüzlü kimse.
IşınerYüzü ay gibi parlak kimse.
IşınhanYüzü ay gibi parlak hükümdar.
IşınkanYüzü ay gibi parlak bir soydan gelen kimse.
IşınsuSu gibi parlak ve saf olan.
IşıtanAydınlatan, ışık saçan.
İskender1. Padişah.2. M.Ö. 356-323 arasında yaşayan, Yunanistan, İran, Anadolu, Suriye ve Hindistan’ı ele geçirmiş olan büyük kumandan.
İskit1. Milattan önce Orta Asya’dan Güney Rusya’ya göç ederek burada imparatorluk kuran kavim. 2. Koşuda dördüncü gelen at.
İşkurBir iş edin anlamında kullanılan bir ad.
İslâm1. Hz. Muhammed´in yaydığı din, Müslümanlık. 2. Müslüman dininden olan kimse, Müslüman.
İsmail1. Tanrı'yı işiten.2. Kutsal kitaplarda adı geçen, İbrahim Peygamberin oğlu olan İbrani peygamberi.
İşmenİş yapmayı seven, çalışkan kimse.
İsmet1. Masumluk, günahsızlık, temizlik. 2. Haramdan çekinme, namus.
IsmıkSessiz, utangaç, az konuşan kimse.
İsrafilİslam inanışında dört melekten, kıyamet kopacağını üfleyeceği boru ile bildirecek olan melek.
İşsevenİş yapmayı seven kimse.
İşseverİş yapmayı seven kimse.
İstemihanGöktürk Devletinin kurucusu Bumin Kağan'ın kardeşi olan Türk hakanı.
İstikbal1. Gelecek zaman, gelecek.2. Karşılama.
İstiklâlBağımsızlık, özgürlük.
İsvanSacda pişen ekmeği çevirmeye yarayan araç.
ItriKokulu güzel koku ile ilgili.
İyicilİyilik etmeyi seven, iyiliksever.
İyidoğanDoğumu uğur getiren.
İyimser1. Her olayı umutla karşılayan ve her şeyin sonunu iyi gören. 2. İyiliksever kimse.
İyiolİyi ol, iyi davran anlamında kullanılan bir ad.
İyisanİyi adla anılan, iyi tanınan kimse.
İyisoyTemiz ve iyi tanınmış soydan gelen kimse.
İyiyürekBaşkaları için hep iyilik düşünen, iyiliksever kimse.
İzboğaGüçlü, kuvvetli bir iz bırakan kimse.
İzbudakSoyu iyi bir iz bırakmış olan kimse.
İzbudunTarihe geçen millet.
İzbulSoyunu, sopunu araştır anlamında kullanılan bir ad.
İzgü1. İyi, güzel.2. Akıllı, adaletli.
İzzet1. Değer, kıymet. 2. Yücelik, ululuk. 3. Güç, kuvvet. 4. Saygı, ikram.
İzzettinDinin değeri, gücü ve ululuğu.
Kabadayı1. İyi dövüşen, korkusuz, kendine özgü namus kurallarının dışına çıkmayan kimse. 2. Yürekli.
Kabil1. Kabul eden, kabul edici. 2. Hz. Âdem'in oğlu.
Kader1. Alın yazısı, yazgı. 2. Genellikle kaçınılmaz kötü talih.
Kadir1. Kuvvetli, güçlü, kudret sahibi. 2. Değer, onur, kıymet, şeref.3. Allah’ın adlarındandır.
KadrettinDinin kudreti, gücü.
KadriDeğer, kıymet, onurla ilgili.
KadrihanDeğerli, saygın hükümdar.
Kağan1. Hanların hanı, hükümdar. 2. Tarihte Çin ve Moğol hükümdarlarına verilen ad.
Kahir1. Üstün gelen, ezen, ezici. 2. Kahreden, zorlayan. 3. Yok eden.
Kahraman1. Yiğit, cesur. 2. Bir olayın, serüvenin başlıca kişisi. 3. Sessiz, yumuşak kimse.
Kaim1. Birinin yerine geçen. 2. Bir işte sebat eden, direnen. 3. Ayakta duran.
Kakınç1. Öfke, kızgınlık, sitem. 2. Vurma, vuruş. 3. Harekete geçiş, ayağa kalkış.
Kala1. Kale, hisar. 2. (T.) Atmaca.
KalenderGösterişsiz, sade yaşamaktan yana olan alçak gönüllü kimse.
Kalgay1. İzci kumandanı. 2. Tarihte Kırım veliahdına verilen san.
Kalkan1. Ok, kılıç vb.nden korunmak için savaşçıların kullandığı korunmalık.2. Koruyucu
Kalmuk1. Göz kapağı.2. Tüylü yün kumaş.3. Asya’da eski bir Moğol kabilesinin adı.
KamacıTop kaması yapan veya onaran kimse.
KamanDağların doruğuna yakın olan yerler.
KamanbaySaygın, değerli kimse.
Kamber1. Hz. Ali'nin sadık kölesi. 2. Bir eve çok gelen kimse.
Kamet1. Boy, boy bos, endam. 2. Camilerde namaza kalkmak için okunan iç ezan. 3. Ses, gürültü.
Kâmil1. Olgun, yetkin kimse. 2. Kültürlü, bilgili, bilgin. 3. Bütün, tam, eksiksiz.
Kamu1. Bütün, hep. 2. Halk.
KanağanÇabuk inanan, kanan.
Kanat1. Kuşlarda ve böceklerde uçmayı sağlayan organ. 2. Yan, taraf.
KanbayKanmış, doymuş, varlıklı kimse.
KandemirGüçlü soydan gelen kimse.
KanerSoyu yiğit olsn kimse.
Kani1. Kanaat eden, fazlasını istemeyen. 2. İnanmış, kanmış.
KanıkorAteşli, canlı yaradılışta olan kimse.
KanıtBir şeyin doğruluğu, gerçekliği konusunda kanı verici belge, delil.
KanpolatYiğit, kahraman kimse.
KansuSoyu su gibi saf ve temiz olan.
KansunKansın, inansın anlamında kullanılan bir ad.
KantürkTürk soyundan gelen.
Kanun1. Yasa. 2. Geçerli olan kural.
KanverCanlılık kat anlamında kullanılan bir ad.
Kapagan1. Çokça kapan, alan.2. 691-716 Yılları arasında hüküm sürmüş olan Göktürk kağanı.
Kapçak1. Kale kuşatmasında duvara çakılmış büyük çember. 2. Bayrak.
KaplanKedigillerden, enine siyah çizgili, koyu sarı postu olan çevik ve yırtıcı hayvan.
KaptanGemi yönetimiyle görevli en yüksek görevli.
Kara1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
KaraalpEsmer, kara yağız yiğit.
Karabaş1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabatak1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
KarabayEsmer, yağız kimse.
KarabetYakınlık, hısımlık, akrabalık.
KaraboğaGüçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörüİşini iyi bilen esmer kimse.
KarabudunEsmer milletten olan.
KarabuğdayTohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
KarabuğraDeve gibi boylu boslu olan kimse.
KarabulutKoyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaca1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karacabey1. Esmer bey.2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
KaracakurtYaşlı ve deneyimli esmer kimse.
KaraçayBir Türk kavminin adı.
KaraçelikKuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacı1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
KaradağBulutlarla kaplı dağ.
KarademirGüçlü, kuvvetli esmer kimse.
KaradenizTürkiye'nin kuzeyindeki büyük deniz.
KaradoğanEsmer olarak dünyaya gelen.
KaraerKara yağız, esmer yiğit.
Karagöz1. Kara gözlü kimse. 2. Şakacı, hoşsohbet kimse. 3. Halk tiyatrosunda Hacivat'ın muhatabı, oyun arkadaşı
KarahanTarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
KarakalpakOrta Asya'da yaşayan bir Türk boyu.
KarakanBir tür dağ ağacı.
KarakaşGür ve kara kaşları olan kimse.
KarakayaGüçlü, kuvvetli esmer kimse.
KarakoçDelikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakoca1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
KarakoyunUysal, ılımlı esmer kimse.
Karakucak1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
KarakurtDeneyimli esmer kimse.
KarakuşKartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaman1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
KaramukDağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karamürsel1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
KaramutKara baht, kötü şans.
Karan1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
KaranalpKara yağız, kahraman yiğit.
KaranbayKahraman, yürekli kimse.
KaraoğlanEsmer renkli çocok.
KaraörsKuvveti, güçlü kimse.
KaraparsGüçlü, kuvvetli esmer kimse.
KarasungurSoğukkanlı, sakin esmer kimse.
KarasüyekEski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
KaratanŞafak sökmeden önceki alaca karanlık.
KarataşSiyah taş, hacerülesvet.
KaratayAnadolu Selçuklu devlet adamı.
KarayağızKoyu esmer kimse.
KarayelKuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kardeş1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kargı1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kargın1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
KargınalpCoşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karık1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
KarlukTürk boylarından biri.
KarlukhanKarluk boyunun hanı.
KartalKartalgillerden, çok güçlü, iri, yırtıcı kuş.
KartekinKar gibi saf, temiz kimse.
KasalKibir, gurur, övünme.
KâşifBulan, keşfeden, bulucu.
Kasım1. Ayıran, bölen, taksim eden. 2. Kırıcı, ezici, ufaltıcı.
Kasırga1. Şiddetli fırtına. 2. Duyguların patlak verişi, büyük heyecan, coşku.
KaşkaŞakacı, neşeli kimse.
KâtipYazan, yazıcı, usta yazıcı.
Katı1. Çok, pek, fazla, yeğin. 2. Ağır. 3. Haşin, sert, kırıcı.
KatıhanSert, kırıcı hükümdar.
Kavas1. Oklu asker. 2. Ok yapan, okçu.
Kavruk1. Dertli, acı çeken. 2. Sevdalı, âşık.
KavurtHeybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman.
KavurtbeyHeybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman bey.
KavurthanHeybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman hükümdar.
KayaBüyük ve sert taş kütlesi.
KayaalpKaya gibi güçlü yiğit.
KayacanCanı kaya gibi güçlü olan.
KayaerKaya gibi güçlü kimse.
KayagünKaya gibi güçlü ve yakışıklı kimse.
KayagündüzKaya gibi güçlü ve yakışıklı kimse.
KayahanKaya gibi güçlü hükümdar.
Kayan1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
KayanselSel gibi taşan, coşan kimse.
KayatekinKaya gibi güçlü kimse.
KayatimurKaya ve demir gibi sert, güçlü kimse.
KayatürkKaya gibi sert Türk.
KaygısızEndişesiz, hiçbir şeye aldırış etmeyen.
Kayı1. Yağmur, sağanak, bora. 2. Sağlam, güçlü, sert.
KayıbaySağlam, güçlü, sert kimse.
Kayın1. Kayıngillerderı, kışın yaprak döken, güzel görünüşlü orman ağacı. 2. Kardeş, hısım, akraba.
Kayıt1. Araç, eşya. 2. Saban. 3. İş, güç. 4. Kış için ayrılan yiyecek.
KayıtmışGeri dönmüş, geri gelmiş, vazgeçmiş.
KaymazYılmayan, azimli, cesur.
Kaynak1. Bir suyun çıktığı yer. 2. Neşe, sevinç. 3. Eğlendirici, neşeli kimse.
KaynarkanCoşkulu, hareketli kimse.
KayraBüyük bir kimseden gelen iyilik, ihsan.
Kayraalpİyiliksever yiğit.
Kayrabayİyiliksever, saygın kimse.
Kayrahanİyiliksever hükümdar.
KayralKayrılan, himaye edilen kimse.
Kayran1. Orman içindeki ağaçsız alan. 2. Kayan yer. 3. İnce çakıllı, kumlu toprak.
Kayser1. Eski Roma ve Bizans İmparatorlarının sanı. 2. Hükümdar.
KayyumEzelî ve ebedî olan, değişmeyen.
Kazak1. Göçebe, akıncı. 2. Rusya'da yaşayan bir Türk kavmi. 3. Genç, taze. 4. İnatçı.
KazanOlumlu etkiler bırakan kimse.
KazanhanOlumlu etkiler bırakan hükümdar.
KâzımÖfkesini, hırsını yenebilen kimse.
Kebir1. Büyük, ulu. 2. Çocukluktan çıkmış genç. 3. Yaşça büyük, yaşlı.
KelâmiSöze ilişkin, sözle ilgili.
Keleş1. Güzel, yakışıklı kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır.
Keleşbay1. Güzel, yakışıklı kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır kimse.
Keleşhan1. Güzel, yakışıklı hükümdar.2. Yiğit, cesur, bahadır hükümdar.
Keleştimur1. Güzel, yakışıklı, güçlü kimse. 2. Yiğit, cesur, bahadır.
Kemal1. Bilgi ve erdem bakımından olgunluk, yetkinlik, erginlik, eksiksizlik.2. En yüksek değer.
KemalettinDinin olgunluğu, eksiksizliği ve değeri.
KemandarYay tutan, yay tutucu.
Kemter1. Daha aşağı, daha değersiz. 2. Tam olmayan, eksik.
Kenan1. Vaat edilmiş ülke.2. Cennet.3. Hazreti Yakup'un ülkesi, Filistin.
Kepez1. Yüksek dağ. 2. Mağara. 3. Gelin başlığı. 4. Kuşların başındaki uzun tüyler.
KeramettinDinin kerameti, doğaüstü gücü.
Kerem1. Soyluluk. 2. Cömertlik, el açıklığı, bağış.
KeremşahEli açık, cömert şah.
Kerim1. Cömert, eli açık. 2. Ulu, büyük.
KerimhanEli açık, cömert hükümdar.
KervanUzak yerlere yolcu ve ticaret eşyası taşıyan yük. hayvanı katar.
Kesek1. Bel, çapa veya sabanın topraktan kaldırdığı iri parça. 2. Çimen yapmak için üzerindeki otuyla birlikte çıkarılmış çayır parçası.
Keşfi1. Keşifle ilgili.2. Keşfeden.
Kesim1. İki taraf arasındaki kararlaştırılan şey. 2. Biçim, endam, boy bos. 3. Bölüm, parça. 4. Yeryüzündeki sel yarıntıları. 5. Ürün kaldırma mevsimi.
Keskin1. Etkili, sert. 2. Görevini iyi yapan. 3. Azgın.
KeskinayEtkili, görevini iyi yapan kimse.
KeskinelEtkili ve sert kişilikli kimse.
KeskinerEtkili ve sert kişilikli kimse.
Keven1. Kimi türlerinden kitre denilen zamk çıkarılan dikenli bir çalı. 2. Bir tür kahve.
KevnîVar olmayla, varlıkla ilgili.
Keyİran’da efsanevi Keyyaniler Hanedanı'nın padişahlarına verilen unvan.
Keyfiİsteğe bağlı olan, bir kurala bir düzene bağlı olmayan.
Kibar1. Davranış, düşünce, duygu bakımından ince, nazik olan. 2. Seçkin, değerli. 3. Zengin, soylu. 4. Büyükler, ulular.
KinaşBir iş üzerinde konuşma, danışma.
Kip1. Uygun, uyumlu, idareli. 2. Sağlam, dayanıklı. 3. Şık, zarif, biçimli. 4. Kullanışlı.
KipcanCanlı, dayanıklı, sağlam kimse.
KiperCanlı, dayanıklı, sağlam kimse.
KipkurtCanlı, dayanıklı, sağlam, deneyimli, yaşlı kimse.
Kiram1. Soylular. 2. Eli açıklar, cömertler.
KiramettinDinin uluları, soyluları.
Kirami1. Cömertlere, eli açıklara özgü. 2. Soylular, ulular, şereflilerle ilgili.
Kişi1. Kimse, insan. 2. Sahip. 3. Koca, eş.
KişihanHükümdar olan kimse.
KılavuzYol gösteren, rehber.
KılıçUzun, düz veya eğri, ucu sivri, bir veya her iki yüzü keskin, kın içinde bele takılan, çelikten silah.
KılıçalKılıç takın, kuşan anlamında kullanılan bir ad.
KılıçalpKılıç gibi keskin yiğit.
KılıçaslanKılıç gibi keskin, yürekli kimse.
KılıçbayKılıç gibi keskin kimse.
KılıçelEli kılıç gibi etkili olan kimse.
KılıçerKılıç gibi keskin kimse.
KılıçhanKılıç gibi keskin hükümdar.
KılınçDavranış, yaradılış, huy.
KımızKısrak sütünden yapılan bir içki.
KınBıçak, kılıç gibi kesici araçların kabı.
KınayÇok çalışan, etkin, faal.
KınaymanÇalışkan, etkin kimse.
KınaytürkÇok çalışan, etkin, faal Türk.
KınelÇok çalışan, etkin, faal kimse.
KınerÇok çalışan, etkin, faal kimse.
Kınık1. Kaynak, memba. 2. İstek, arzu, gayret. 3. Obur. 4. Oğuzların 24 boyundan biri.
KınıkaslanGayretli, çabalayan kimse.
KıpçakXI-XV. yüzyıllarda, Ural dağlarıyla Volga ırmağı arasında yaşamış bir Türk boyu.
KıraçBitek olmayan, verimsiz veya sulanmayan yer.
KıralpAk saçlı ve sakallı, yaşlı yiğit.
Kıran1. Çevre, kıyı, kenar. 2. Ufuk. 3. Tepe, yamaç, bayır.
KıranalpDüşmanı bozguna uğratan yiğit.
KıranerDüşmani bozguna uğratan kimse.
Kırat1. Elmas, zümrüt gibi değerli taşların tartısında kullanılan ölçü birimi. 2. Nitelik, değer.
KıratlıDeğerli, nitelikli.
Kıray1. Genç, delikanlı. 2. Ürün vermeyen arazi. 3. Eşkıya, yol kesen.
KırbayYaşlı, ak sakallı kimse.
KırboğaGüçlü, kuvetli yaşlı kimse.
KırbörüYaşlı, ak sakallı deneyimli kimse.
Kırca1. Dolu. 2. Ufak ve sert taneli kar. 3. Bora, rüzgârla karışık yağmur.
KırdarÖlçülü davranış, sakınganlık.
KırdarlıÖlçülü, sakıngan kimse.
Kırgız1. Gezici, gezgin. 2. Çoğunlukla Kırgızistan'da toplu durumda yaşayan, Türk soyundan gelen bir halk.
KırhanYaşlı, ak sakallı hükümdar.
KırmanSaçlarına ak düşmüş adam.
KırtaySaçlarona ak düşmüş kimse.
KırtekeSaçlarına ak düşmüş kimse.
KırtekinSaçlarına ak düşmüş kimse.
KısmetAllah’ın herkese uygun gördüğü yaşama durumu, nasip, kader.
KıvançerÖvünen, iftihar eden kimse.
KıvançlıKıvanç duyan, sevinçli.
Kıvılcım1. Yanmakta olan bir maddeden sıçrayan küçük ateş parçası. 2. Harekete geçiren etken.
KıyamKalkma, ayağa kalkma.
KıyanDağdan hızla inen sel.
Kıyas1. Tutma, denk sayma. 2. Karşılaştırma, oranlama.
Kızgın1. Çok ısınmış, ısıtılmış. 2. Kızmış olan, öfkeli.
KızgınbeyÖfkeli, kızmış bey.
KızgınokKızmış, öfkelenmiş kimse.
KızgınyiğitKızmış, öfkelenmiş yiğit kimse.
Kızık1. Öfkeli, sert, kırıcı. 2. İstek, heves, arzu.
Kızıl1. Parlak kırmızı renk. 2. Altın, para.
KızılaslanAltın gibi yüreği olan cesur kimse.
KızılateşÇok iyi yanan ateş.
KızılboğaGüçlü, kuvvetli kimse.
KızılbörüGüçlü, kuvvetli, deneyimli kimse.
KızıldemirGüçlü, kuvvetli kimse.
KızılelmaYeryüzündeki Türklerin birleşip kuracakları ideal ülke veya bütün Türklerin bir araya geleceği ülküsü.
KızılkurtDeneyimli, yaşlı kimse.
KızılparsGüçlü, kuvvetli kimse.
Koç1. Damızlık erkek koyun. 2. Sağlıklı, gürbüz genç erkek. 3. Kahraman.
Koca1. Yaşlı, ihtiyar. 2. Büyük, ulu, yüce.
KocabaşYaşlı, saygın kimse.
KocabeyYaşlı, ihtiyar bey.
KocademirGüçlü kuvvetli ihtiyar kimse.
KocagözGözleri büyük kimse.
Koçak1. Cömert, eli açık. 2. Yiğit, kahraman. 3. Becerikli.
KoçakalpCömert, kahraman yiğit.
KoçakaslanCömert, kahraman yiğit.
KoçakerCömert, kahraman kimse.
Koçaş1. Kılavuz, rehber. 2. Yağmur bulutu.
KocatürkBüyük, saygın Türk.
KocaünMeşhur, ünlü kimse.
KoçboğaGüçlü, kuvvetli kimse.
KoçbörüGüçlü, kuvvetli kimse.
KoçerSağlıklı, yürekli kimse.
KöçeriGöç sırasında doğan çocuk.
KoçhanGüçlü, kuvvetli hükümdar.
KoçkanYiğit, yürekli soydan gelen.
Koçkar1. Dövüş için yetiştirilmiş iri boynuzlu koç. 2. Yaban koyunu.
KoçsoyGüçlü ve kuvvetli bir soydan gelen kimse.
KoçtuğGüçlü kuvvetli savaşçı kimse.
KoçtürkGüçlü, kuvvetli Türk.
Koçu1. Gelin arabası. 2. Çukur oyuk yer, hendek.
KoçubeyKoçu arabasını kullanan kişi.
KoçyiğitYürekli, cesur, kahraman kimse.
Kök1. Dar ve derin dere. 2. Gürbüz, sağlıklı. 3. Gök. 4. Asıl, kök, köken
Köken1. Bir şeyin çıktığı dayandığı temel, biçim, neden veya yer. 2. Kavun, karpuz, kabak gibi bitkilerin toprak üstünde yayılan dalları. 3. Soy, asıl, ata.
KökerKöklü soydan gelen kimse.
Köklü1. Soylu, görgülü. 2. Varlıklı, kuvvetli.
KöksalKökünü derinlemesine sal, soyun genişlesin anlamında kullanılan bir ad.
Kökşin1. Gök renginde. 2. Yaşlı, koca.
KöksoyTanınmış, ünlü soydan gelen kimse.
KöksuAslı, soyu su gibi temiz ve saf olan.
KöksürSoyun genişlesin anlamında kullanılan bir ad.
KöktaşAynı soydan gelenlerden her biri.
KöktaySoylu bir aileden gelen kimse.
Kökten1. Köklü, yüzeyde kalmayan, derine inen. 2. Soylu.
KöktürkTarihteki ilk Türk devleti.
KolatYardım et, yardımcı ol anlamında kullanılan bir ad.
Kolçak1. Yiğit, mert, yürekli, koçak. 2. Kola geçirilen kolluk.
KoldanKurala uygun, normal.
Koldaş1. Bir işi birlikte yapan kimseler, ortak. 2. Yardımcı, arkadaş.
KomutanBir asker topluluğunun başı, kumandan.
Konak1. Konuk, misafir. 2. Konuk olunan yer.
KongurSarı ile siyah karışımı bir renk, koyu kumral, kestane rengi.
KöniDürüst, doğru, samimi, içten.
Konur1. Açık san, boz, bozla sarı arası renk. 2. Yanık kırmızı, yağızımsı al. 3. Kimseyi beğenmeyen, gururlu, kibirli. 4. Kahraman, yiğit. 5. Süslü, çalımlı, şık, kurumlu. 6. İnatçı, aksi.
KonuralpGururlu, kibirli yiğit kimse.
KonurataGururlu, kibirli kimse.
KonurayGururlu, kibirli kimse.
KonurbeyKahraman, yiğit bey.
KonurözKahraman, yiğit kimse.
Kopan1. Zafer kazanan. 2. Ortaya çıkan, harekete geçen.
KoparalKopar ve al anlamında kullanılan bir ad.
Kopuz1. Boğaz, dar yer. 2. Ozanların çaldığı eski bir telli Türk sazı.
Kor1. İyice yanarak ateş durumuna gelmiş kömür veya odun parçası. 2. Kırmızı. 3. Sıra, dizi, altın dizisi. 4. Dere.
Kora1. Eski. 2. Anahtar. 3. Karda açılan ince yol. 4. Olgunlaşmamış üzüm, koruk.
KoralpAteşli, canlı, hareketli yiğit.
KoraltanAteşli, canlı, hareketli hükümdar.
KoramazKimseyi beğenmeyen, mağrur kimse.
KoraslanAteşli, canlı, hareketli yiğit kimse.
KorayAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorcanAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorelAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorerAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorgünAteşli, canlı, hareketli kimse.
KorhanAteşli, canlı, güçlü hükümdar.
KorkanKor gibi ateşli, dinamik, hareketli soydan gelen kimse.
KorkmazHiçbir şeyden korkmayan, yılmayan, cesur.
Korkut1. Büyük dolu tanesi. 2. Cin, şeytan gibi hayalî yaratıklar. 3. Korkusuz, yavuz, heybetli.
KorkutalpKorkusuz, yavuz, heybetli yiğit.
KorkutataKorkusuz, yavuz, heybetli ata.
KormanKor gibi ateşli, canlı, hareketli kimse.
KöroğluÜnlü Türk halk öyküsünün kahramanı.
KortakGüzel, gösterişli, endamlı.
KortanAteşli, canlı, hareketli kimse.
KortaşAteşli, canlı, hareketli kimse.
KortayAteşli, canlı, hareketli kimse.
KoryakOdun veya kömürü kor duruma gelinceye kadar yak anlamında kullanılan bir ad.
KoryayAteşli, canlı, hareketli kimse.
KoryiğitAteşli, canlı, hareketli kimse.
KoryürekAteş gibi sıcak yüreği olan.
KoşalKoş ve al anlamında kullanılan bir ad.
Köse1. Bıyığı sakalı çıkmayan erkek. 2. Cılız, bodur. 3. Yeni evlenmiş erkek, güvey.
Köşek1. Deve yavrusu. 2. Torun.
KoşukhanBir arada olan hükümdarlar.
KoşuktekinBir araya gelmiş hükümdarlar.
KotuzhanGururlu, kibirli hükümdar.
Koyak1. Vadi, dere. 2. Dağlar ve kayalıklar üzerindeki doğal çukurlar. 3. Dağ üzerinde otu bol olan, bitek, çukur yer.
Koygun1. Etkili, hüzünlü, dokunaklı. 2. Akdoğan.
KoytakRüzgâr almayan çukur yer.
Köz1. Kor, ateş koru, kızıl ateş parçası. 2. İçinde küçük küçük kor parçalan bulunan kül.
Kozak1. Kozalak. 2. Ham meyve. 3. Güneş görmeyen, gölgede kalan yer.
KözcanSamimi, içten kimse.
KubatKaba, şişman, biçimsiz.
KubilayÜnlü bir hükümdar.
KudayberdiTanrı lutfetti, bağışladı" anlamında kullanılan mir ad.
Kuddus1. Temiz, pak. 2. Tanrı adlarındandır. 3. Kutsal, kutlu.
KuddusiKutsal niteliklere ulaşmış olan kimse.
Kudret1. Güç, kuvvet. 2. Allah'ın gücü. 3. Varlık, zenginlik. 4. Allah yapısı. 5. Yetenek
KudretullahTanrı’nın gücü.
Kürşat1. Yiğit, alp.2. Göktürk prenslerinden birinin adı.
Kutay1. Kutlu, uğurlu ay. 2. İpek, ipekli kumaş.
KutluUğurlu, kutsal, mutlu.
Kuzey1. Sağını doğuya, solunu batıya veren kimsenin tam karşısına düşen yön, dört ana yönden biri, şimal, güney karşıtı. 2. Bulunduğu noktaya göre kuzeyde kalan yer.
Lâçin1. Yiğit adam. 2. Kartal. 3. Şahin. 4. Atmaca.
Lâhik1. Yetişen, ulaşan. 2. Eklenen.
LâhutTanrı âlemi, ilahi âlem.
Lala1. Çocuğun eğitim ve öğretimiyle görevli kimse. 2. Köle.3. Padişahların sadrazamlara hitap ederken kullandıkları san.
LâmiParıldayan, parlak, parıltılı.
Lâtif1. Hoş, narin, şirin. 2. Yumuşak, nazik. 3. Tanrı adlarındandır
LâyıkUygun, değer, yakışır.
LebipAkıllı, zeki, uyanık.
LedünTanrı huzuru, Tanrı katı.
Levent1. Boylu boslu yakışıklı kimse.2. Osmanlı donanmasında ve kıyılarda görev yapan asker sınıfı. 3. Yiğit denizci.
Lut1. Ürdün ve İsrail arasındaki büyük bir gölün adı. 2. Hz. İbrahim'in yeğeni olan peygamberin adı.
Lütfi1. İyilik ve güzellikle ilgili. 2. İhsan, bağışla ilgili.
MacitŞan ve şeref sahibi kimse.
Mağrur1. Gururlu. 2. Kendine çok fazla güvenen.
MahbupSevilen, sevilmiş, sevgili.
Mahfuz1. Korunmuş, gözetilmiş. 2. Gizlenmiş, saklanmış.
MahirHünerli, becerikli, elinden iş gelen kimse.
Mahmur1. Sarhoşluğun verdiği sersemlik. 2. Uyku basmış göz, baygın göz.
MahmutÖvülmüş, övülmeye değer.
Mahra1. Değerli kimse. 2. Elverişli uygun şey.
MahsunGüçlendirilmiş, güçlü.
Mahsut1. Hasat edilmiş, ekini biçilmiş. 2. Biçilmiş ekin.
MahyaRamazan gecelerinde, camilerde iki minare arasına gerilen ipler üzerine kandil veya elektrik ampulleriyle yazılan yazı veya yapılan resim.
Mail1. Hevesli, istekli. 2. Eğik, eğri.
Makal1. Söz, lakırtı. 2. Söyleme, söyleyiş.
Makbul1. Kabul olunmuş, alınmış. 2. Beğenilen, hoş karşılanan.
MaksumTaksim edilmiş, ayrılmış, bölünmüş.
Maksur1. Kısaltılmış. 2. Alıkonulmuş. 3. Bir şeye ayrılmış.
MaksutUlaşılması istenilen şey, istek, emel.
MakulAkla uygun iş gören, anlayışlı, mantıklı.
MalikBir şeye sahip, bir şeyi olan.
MalkoçKale muhafızı, koruyucu.
MalkoçoğluKale koruyucusunun oğlu.
MançerAşısız kiraz ağacı ve meyvesi.
MançuKuzeydoğu Çin´de yaşayan Moğol asıllı halktan olan.
MançuhanMançuların hükümsarı.
MangaOn kişilik askerî birlik.
Mangalay1. Alın. 2. Binici, süvari.
MansurTanrı’nın yardımıyla galip, üstün gelmiş.
Manzur1. Görünen, görülmüş. 2. Beğenilen.
Maruf1. Herkesçe bilinen, tanınmış, belli. 2. Ünlü.
Maşallah1. "Tanrının istediği gibi" anlamında kullanılan bir ad. 2. "Tanrı nazardan saklasın" anlamında kullanılan bir ad.3. Hayret ve memnunluk anlatan söz.
MaşukSevilen, sevilmiş kimse.
Masum1. Günahsız, suçsuz. 2. Küçük çocuk. 3. Temiz, saf.
Matlupİstenilen, aranılan, talep edilen şey.
MatukAzat olunmuş, özgürlüğü bağışlanmış.
Mazhar1. Bir şeyin göründüğü çıktığı yer. 2. Şereflenme, onurlanma.
Mazlum1. Sessiz, sakin, yumuşak kimse. 2. Zulüm görmüş.
Mebruk1. Kutlanacak kimse, tebriğe layık kimse.2. Kutlu.
MebrurHayırlı, beğenilmiş, makbul.
Mebusl. Gönderilmiş, yollanmış. 2. Milletvekili.
MecdiBüyüklük, ululuk, şan ve şerefle ilgili.
MecdutTalihi açık, mutlu, şanslı kimse.
Mecit1. Büyük, ulu. 2. Şan ve şeref sahibi. 3. Tanrının adlarındandır.
MecittinDinin ululuğu, büyüklüğü.
Mecnun1. Çılgın, deli, divane. 2. Çılgınca seven, tutkun.
MedayinŞehirler, kentler.
Medeni1. Uygar. 2. Şehirli, şehir halkından olan. 3. Terbiyeli, görgülü, kibar, ince.
Mefhar1. Övünme. 2. Övünmeyi gerektiren şey.
Meftun1. Gönül vermiş, tutkun. 2. Hayran olmuş, şaşırmış.
Mehcur1. Bırakılmış, unutulmuş. 2. Uzaklaşmış, ayrılmış.
MehdiDoğru yolu bulan, hidayete eren.
Mehip1. Heybetli, azametli. 2. Aslan.
MehmetçikTürk ulusunun sevgi duygusuyla Türk askerine verdiği ad.
Mekin1. Vakarlı, temkinli, güç sahibi kimse. 2. Oturan, yerleşen.
Mekki1. Mekkeli. 2. Mekke'yle ilgili.
Melenİşlenmemiş, kıraç toprak.
MelihGüzel, şirin, sevimli.
Melik1. Hükümdar, hakan. 2. Tanrı adlarındandır.
Melûl1. Usanmış, bıkmış. 2. Hüzünlü, mahzun.
MemikMehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimi.
MemişMehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimlerinden biri.
Memnun1. Sevimli, sevinçli. 2. Razı olan, kabul eden.
MemoMehmet adının halk dilinde bozulmuş biçimi.
MemunKorkusuz, tehlikesiz, sağlam.
Menaf1. Dağın sivri tepesi. 2. Arap tarihinde Kureyş kabilesini oluşturan boylardan biri.
MenderesBir akarsu yatağının az eğimli koyak tabanlarında ve ova düzlüklerinde çizdiği S harfine benzeyen kıvrım.
MengüÖlümsüz, sonsuz, ebedîleştirilmiş.
MengübertiTanrı verdi anlamında kullanılan bir ad.
MengücekErzincan, Kemah, Divriği ve Şebinkarahisar´ı içine alan bölgeyi fethederek XIII. yy.´ın ilk yarısına kadar elinde tutan Türk sülalesi.
MengüerAdı ölümsüzleşmiş kimse.
MengütayAdı ölümsüzleşmiş kimse.
MengütekinAdı ölümsüzleşmiş hükümdar.
Mennan1. Çok ihsan eden, veren. 2. Tanrının adlarındandır.
MensupBir kimseyle, bir şeyle ilgisi veya bağıntısı bulunan.
Mensur1. Saçılmış, dağılmış. 2. Ölçüsüz, uyaksız, manzum olmayan söz.
Menzur1. Adanmış, söz verilmiş. 2. Adak olarak belirtilmiş.
MerdanErkekler, yiğitler, mertler.
Merdi1. Mertlik, erlik. 2. Cesaret, yüreklilik. 3. İnsanlık.
MergupSevilen, beğenilen, aranılan.
Merih1. Ateş rengi.2. Güneş sistemini oluşturan dokuz gezegenden biri.
Mersin1. Yaprakları yaz kış yeşil kalan, beyaz çiçekli bir ağaç. 2. Akdeniz bölgesinde bir şehir.
Mert1. Erkek. 2. Özü sözü doğru olan.
MertelÖzü sözü doğru kimse.
MertkalHer zaman sözünün eri ol anlamında kullanılan bir ad.
MertkanMert soydan gelen kimse.
MertkolÖzü, sözü doğru, güvenilir kimse.
MertolSözünün eri ol, verdiğin sözü tut anlamında kullanılan bir ad.
MerttürkSözünün eri Türk.
Merzuk1. Mutlu. 2. Rızkı verilmiş.
Mescur1. Taşkın su, deniz. 2. Alevli ateş.
MeşhurÜnlü, şöhretli, tanınmış.
Mesih1. Meshedilmiş, kutsanmış.2. Başka bir biçime girmiş, şekli bozulmuş.3. Hz, İsa´nın lakabı.
Meşkûr1. Beğenilmiş, övülmüş. 2. Teşekkür edilmeye değer olan.
MeşruYasaya, dine uygun olan.
Mestan1. Savruk kimse. 2. Sarhoşlar.
Mestur1. Örtülü, kapalı, gizli. 2. Namuslu.
MesutMutlu, sevinçli, bahtiyar.
MeteBüyük Türk-Hun İmparatoru. (M.Ö. 209-174)
MetehanHükümdar olan Mete.
MetinSağlam, dayanıklı, güçlü.
MetinerSağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
MetinkayaSağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
Mevcut1. Var olan, bulunan. 2. Hazır olan, hazır bulunan.
Mevlâna1. "Efendimiz" anlamında kullanılan bir ad. 2. Hazret anlamında bir san.
Mevlit1. Doğma, dünyaya gelme. 2. Doğulan zaman. 3. Hz. Muhammet´in doğumunu, yaşamını anlatan manzum yapıt.
Mevlût1. Yeni doğmuş bebek. 2. Doğulan zaman veya yer.
Mevzun1. Biçimli, yakışıklı.2. Güzel.
MeymunUğurlu, bereketli, kutlu.
MezitZiyadeleşmiş, artmış, büyümüş.
Mezun1. İzinli, izin almış. 2. Bir okuldan diploma almış.
Mihrican1.Sonbahar. 2.İranlılarda bir bayram.
MikâilDört büyük melekten rızkları bölüştürmekle görevli olanı.
Miraç1. Yükselme, çıkma. 2. Hz. Muhammet'in göğe yükselmesi.
Mirat1. Ayna. 2. Ünlü bir tür lale.
MircanGerçek dost olan değerli kimse.
MirkelâmGüzel, nazik konuşan kimse.
Mirza1. İranlılara özgü "beyzade" anlamında bir soyluluk sanı. 2. Bir yıldızın adı.
MocanSoğukkanlı, güçlü, dayanıklı.
MorayYüzü mor renkli olan.
MuallimÖğreten, öğretmen, hoca.
MuammerÖmür süren, yaşayan, yaşamış.
Muazzam1. Kocaman, çok büyük. 2. Ulu. 3. Güçlü, önemli.
Mübarek1. Bereketli. 2. Uğurlu, hayırlı, kutlu.
Mübin1. İyiyi ve kötüyü ayıran. 2. Açık, besbelli.
MücahitDin uğruna savaşan, uğraşan, savaşçı.
MücahittinDinin düşmanlarıyla savaşan, din mücahidi.
MücapDuası kabul edilen kimse.
Mucip1. Gerektiren, lâzım kılan. 2. Neden, sebep.
MucitYeni bir buluş ortaya koyan, icat eden kimse.
MüderrisMedresede ders veren.
Müdrik1. İdrak eden, anlayan, aklı eren. 2. Eren, erişen. 3. Yetişmiş, olgun.
MüesserEtkilenmiş, kendisine bir şey tesir etmiş olan.
Müeyyet1. Güçlendirilmiş, sağlam. 2. Yardım gören.
MüferrihFerahlık veren, iç açan.
Müfit1. Anlatan, ifade eden, anlamlı. 2. Yararlı, faydalı.
Müftü1. Fetva veren. 2. İl ve ilçelerde din işlerine bakan kimse.
Muhammet1. Övülmüş. 2. Hz. Muhammed'in adlarından biri.
Muharrem1. Haram kılınmış. 2. Ay takviminin birinci ayı, aşure ayı.
MuhibbiSevgi duyan, dost.
MuhipSeven, sevgi besleyen, dost.
MuhittinDini canlandıran, dini ihya eden.
Muhlis1. Katkısız, halis. 2. İçten, samimi, dost canlısı.
Muhsinİyilikte, bağışta bulunan, ihsan eden.
Muhtar1. Seçilmiş, seçkin. 2. Davranışlarında özgür olan, dilediğini yapan. 3. Köy ya da mahalle işlerine bakmak için halkın seçtiği kimse.
MuhteremSaygıdeğer, saygın.
MuhteşemGösterişli, görkemli.
MühürdarBir daire veya bakanlığın resmî mührünü kullanma yetkisi olan kimse.
MuhyiDirilten, canlandıran, yaşam veren.
MuinYardım eden, yardımcı.
MüjdatMüjdeler, sevinçli haberler.
Mukaddem1. Sunulan, takdim edilen. 2. Önde olan, önde giden. 3. Değerli, üstün.
MukadderBeğenilen, değeri bilinmiş, takdir olunmuş.
MükerremSaygıdeğer, sayılan, aziz.
MukimOturan, ikamet eden.
Mükrimİkram eden, ağırlayan, konuksever.
MükriminAğırlayanlar, konukseverler, ikram edenler.
MuktedirGücü yeten, güçlü, iktidarlı.
Mülâyim1. Uygun. 2. Yumuşak huylu, sakin kimse.
Mülâzım1. Ayrılmayan, tutunup kalan. 2. Bir işe girmek için bir süre parasız gidip gelen.
Mülhimİlham veren, içe doğduran, esinlendiren.
Mümin1. Tanımış, iman etmiş. 2. İslam dinine inanmış, Müslüman.
Müminhanİnanmış, inançlı hükümdar.
Mümtaz1. Ayrı tutulmuş, üstün tutulmuş. 2. Seçkin.
Munar1. Pınar, çeşme. 2. Yalnız, kimsesiz. 3. Serap.
MünasipUygun, yerinde, yaraşır, yakışır.
MünciKurtarıcı, kurtaran, önder.
Münim1. Nimet veren, yedirip içiren Allah. 2. Velinimet.
Münip1. Tanrı´ya yönelen. 2. Güzel yağan, yararlı yağmur. 3. Bahar.
MünirNurlandıran, ışık veren, parlak.
Munis1. Cana yakın, sevimli. 2. Alışılan, alışılmış.
Murat1. İstek, dilek, arzu. 2. Amaç.
Murathanİsteğini elde etmiş hükümdar.
MürenIrmak, nehir, akarsu.
Mürit1. Buyuran, emreden. 2. Bir tarikat şeyhine bağlı kimse.
Mürsel1. Gönderilmiş, yollanmış. 2. Peygamber.
Mürşit1. Doğru yolu gösteren, kılavuz. 2. Müritlerine tasavvufu öğreten, sırları ve gerçekleri gösteren tarikat şeyhi.
Murtaza1. Kendisinden razı olunmuş. 2. Hz. Ali´nin lakabı.
Musa1. Musevi dininin kurucusu, İsrail peygamberi ve kanun koyucusu. 2. Bir vasiyeti yerine getirmekle görevli kimse.
MusaddıkOnaylayan, tasdik eden.
Musafatİçten ve gerçek dostluk.
MüşahitGören, bakan, izleyen.
MüşerrefŞereflendirilmiş, şerefli, onurlu.
Müşfik1. Sevecen, şefkatli.2. Acıyan.
Müşir1. Haber veren, bildiren. 2. Emir ve işaret eden.
Muslihİyileştiren, düzelten, ıslah eden.
MuslihiddinDini iyileştiren, düzelten, ıslah eden.
Müslimİslam dininde olan, Müslüman.
Mustafa1. Seçilmiş, seçkin. 2. Hz. Muhammed'in adlarından.
MüştakÖzleyen, göreceği gelen, can atan.
Müstakim1. Doğru, düz.2. Temiz, namuslu, doğru.
MüstecapDileği kabul edilmiş kimse.
MuştuMüjde, sevindirici haber.
Mutahhar1. Temizlenmiş, temiz. 2. Kutlu, kutsal, mübarek.
Muti1. Boyun eğen, itaat eden. 2. Bağlı, sadık. 3. Rahat.
MutluMutluluğa ermiş olan, mesut.
MutluerMutluluğa ermiş kimse.
MutlugünMutlu günde doğmuş kimse.
MutlukanMutlu soydan gelen kimse.
MutlutekinMutlu hükümdar.
MutverMutluluk ver anlamında kullanılan bir ad.
Muvaffak1. Başarmış olan, başarılı. 2. Tanrının yardımını görmüş.
MuvahhitAllah’ın birliğine inanan.
Muvakkar1. Ağırbaşlı, vakarlı. 2. Ağırlanmış, saygı gösterilmiş.
MuzafferZafer kazanmış, üstün.
MüzahirYardım eden, yardımcı.
Nabi1. Haberci, haber veren. 2. Yerden çıkıp fışkıran, kaynayan, akan. 3. Yüksek, yüce.
Naci1. Kurtulan, selamete kavuşan. 2. Cehennemden kurtulmuş, cennetlik.
NacilSoyu sopu temiz olan kimse..
Nadi1. Haykıran, çağıran. 2. Meclis, toplantı.
NadimPişmanlık duyan, pişman.
Nafi1. Yararlı, kârlı. 2. Tanrı adlarındandır.3. Yok eden, ortadan kaldıran, süren.
Nafiz1. Delip geçen. 2. İçe işleyen, giren. 3. Etkili, sözü geçen.
Nahit1. Zühre, Venüs gezegeni. 2. Ar. Ergenliğe erişmiş
NailMuradına eren, kazanmış, ele geçirmiş.
Naim1. Bolluk, varlık içinde yaşayış. 2. Cennetin bir bölümü.
Naip1. Birinin yerine geçen. 2. Kadı. 3. Nöbet bekleyen.
Naki1. Temiz, pak. 2. Çok ince, çok güzel, arif.
Nakip1. Bir kavim veya kabilenin başkanı. 2. Bir tekkede, şeyhin yardımcısı olan en eski derviş veya dede
NamalAdın duyulsun, ün kazan anlamında kullanılan bir ad.
NamiÜnlü, namlı, şöhretli.
NamıkYazıcı, yazar, kâtip.
NarterCesur, yürekli kimse.
Nasİnsanlar, halk, herkes.
Nasip1. Pay, hisse. 2. Allah’ın kısmet ettiği şey.
Nasir1. Yayan, saçan. 2. Nesir yazan.
NaşitŞiir okuyan, şiir söyleyen, şiir yazan.
Nasıf1. Bir şeyi iki eşit parçaya bölen. 2. Ekmek.
NasırYardımcı, yardım eden.
NasrettinDine yardımı dokunan kimse, yardımcı.
NasriTanrı yardımıyla, üstünlük ve ülke almakla ilgili.
NasrullahAllah'ın yardımı.
Nasuh1. Öğütçü, öğüt veren. 2. Temiz, saf.
NasuhiBozulmaz biçimde tövbe eden.
Natık1. Söyleyen, konuşan. 2. Düşünen. 3. Bildiren, bildirici.
NatukGüzel, düzgün konuşan, söz söyleyen.
Natuvan1. Zayıf, güçsüz. 2. Beceriksiz.
Nayman1. Sekiz. 2. Batı Moğolistan'da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk.
Nazar1. Bakma, göz atma. 2. Düşünme. 3. Göz değme. 4. İtibar, saygı.
Nazım1. Düzenleyen, tanzim eden. 2. Manzum yazan.
Nazır1. Bakan, gören.2. Bakan, vekil.
Nazmi1. Nazımla, sözle, şiirle ilgili. 2. Sıralı, tertipli.
NebahattinDinin şanı ve şerefi.
Nebi1. Haberci. 2. Peygamber.
NebihNamlı, ünlü, şerefli.
Nebil1. Yüksek nitelikli ve onurlu. 2. Akıllı, anlayışlı. 3. Bilgili ve erdemli.
NecabetSoy temizliği, soyluluk.
NecabettinDinin soyluluğu.
Neccar1. Dülger. 2. Marangoz.
NecdetKahramanlık, yiğitlik, kuvvetli ve gözü pek olma.
Necmettin1. Dinin yıldızı. 2. Erkek adı.
NecmiYıldızlarla ilgili, yıldızlara ait.
Nedim1. Sohbet arkadaşı. 2. Güzel öykü anlatan, tatlı konuşan.
NedretAzlık, seyreklik, az bulunma.
Nefer1. Bir adam, tek kişi. 2. Er, asker.
NefisHerkes tarafından beğenilen, çok güzel.
Nehip1. Dehşet, korku. 2. Yağmacı, çapulcu.
NehriNehirle ilgili olan.
Nejat1. Soy, nesil. 2. Doğa, yaradılış, yapı.
Nemutluİyi bir olay, mutlu bir durum karşısında söylenen bir söz.
NermiYumuşaklık, gevşeklik.
NeşatSevinç, keyif, neşe, şenlik.
NeşetMeydana gelme, oluşma.
NesilAynı çağda yaşayan ve hemen hemen aynı yaşta bulunan kimselerin tümü, kuşak.
Nesim1. Yumuşak esinti, yel. 2. Yumuşak huylu.
NeşitSevinçli, neşeli, şenlikli.
NevcivanGenç, yeni yetişen.
Nevfel1. Deniz. 2. Leyla ile Mecnun hikâyesindeki Mecnun'un adı.
Nevitİyi, sevinçli haber, müjde.
NevresYeni yetişen, genç, körpe.
NevrettinDinin ışığı, aydınlığı.
Nevruz1. Yeni gün. 2. Eski İran takvimine göre yeni yılın ve baharın başlangıç günü. 3. Güneşin Koç burcuna girdiği gün.
NevzatYeni doğmuş, yeni doğan çocuk.
Neyyiri1. Nurlu, parlak. 2. Işıklı cisim. 3. Güneş
NezahattinDinin temizliği.
Nezih1. Temiz, lekesiz, masum. 2. Rahat ve huzur veren.3. Güzel, kibar.
Nezir1. Kendini Tanrı'ya ve ibadete adayan. 2. Bir dilekte bulunan, adak adayan.
NihatDoğa, huy, yaradılış.
NimetullahTanrının verdiği nimet.
NişanbayÜnlü, meşhur, tanınmış kimse.
NisaniNisan ayında doğan.
Niyaz1. Yalvarma, yakarma. 2. İstek, arzu. 3. Dua.
NiyaziYalvaran, niyaz eden.
Nizam1. Kural.2. Düzen, tertip, sıra. 3. Kanun.
NizamettinDinin nizamı, düzeni.
Nogay1. Köpek.2. Kafkasya'da yaşayan bir Türk kavmi.
Noyan1. Başkomutan. 2. Bey.
Nuh1. Ağlama.2. İnanışa göre, üçüncü peygamber olup tufanda bütün canlılardan birer çift alarak bir gemide kurtulmuştur.
NuhcanNuh Peygamber gibi uzun ömürlü olması istenilen.
NuhkanNuh Peygamber soyundan olan.
Numan1. Kan. 2. Gelincik.
Nur1. Aydınlık, ışık, parıltı. 2. Tanrısal bir güç tarafından gönderildiğine inanılan parlaklık. 3. Kur´an-ı Kerim.
NuralAydınlık, ışık al anlamında kullanılan bir ad.
NuralpParlak, ışıklı, aydınlık yiğit.
Nurani1. Işıklı, ışık saçan. 2. Saygı uyandıran, nurlu.
NuratayNurlu, ışık saçan tanınmış kimse.
NurayAyın parlaklığı, ay ışığı.
NuraydınAydınlık, ışık, parlaklık.
NurbakiSürekli aydınlık, nurlu, parlak olan.
NurbayNurlu, aydınlık kimse.
NurcanNurlu, ışıklı, aydın kimse.
NurcihanDünyayı aydınlatan nur, âlemin, dünyanın ışığı.
NurdağAydınlığı dağlara vuran.
NurdalAydınlık, parlak bir soydan gelen.
NurdanIşıktan oluşmuş, nurlu, ışıklı, parlak.
NurdoğanNurlu, parlak biri biçimde doğan.
NurelNurlu, ışık saçan kimse.
NurerNurlu, aydınlık, ışık saçan kimse.
NurersinSana nur, aydınlık, ışık ulaşsın anlamında kullanılan bir ad.
NurettinDinin ışığı, nuru.
NurhanIşık saçan hükümdar.
NurihakTanrının ışığı, nuru.
NurkanTemiz, aydınlık soydan gelen kimse.
NurkutIşıklı, aydınlık, kutlu, uğurlu kimse.
NurolAydınlık ol, ışık saç anlamında kullanılan bir ad.
NurözÖzü, içi aydınlık, nurlu olan.
NurşahAydınlık, parak şah.
NursalIşık saç, çevreni aydınlat anlamında kullanılan bir ad.
NursanAydınlık, temiz adı olan.
NurselIşık seli, aydınlık seli.
NurtaçNurlu, ışıklı taç giymiş olan.
NurtekinNurlu, aydınlık hükümdar.
NurtopÇok güzel, ışıktan bir top kadar güzel olan.
NurverIşık, aydınlık ver anlamında kullanılan bir ad.
NurzatNurlu, aydınlık kişi.
Nusret1. Yardım. 2. Allah’ın yardımı. 3. Üstünlük, başarı.
NusrettinDinin üstünlüğü.
Nüzhet1. Eğlence, neşe. 2. Ferahlık, sevinç.
Oba1. Çadırlarda yaşayan göçebe ailelerin meydana getirdiği topluluk. 2. Genellikle bölmeli göçebe çadırı.
ObenO, benim anlamında kullanılan bir ad.
Ocak1. Ateş yakmaya yarayan, pişirme, ısıtma, ısınma gibi amaçlarla kullanılan yer. 2. Ev, aile, soy.
ÖcalYapılan kötülüğün acısını çıkar, öcünü al anlamında kullanılan bir ad.
OcanO, cana yakın dosttur anlamında kullanılan bir ad.
OderAteş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
OdkanCanlı, coşkulu kimse.
OdkanlıCanlı, coşkulu, ateşli kimse.
OdmanAteş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
Ödül1. Bir başarı karşılığında verilen armağan, mükâfat. 2. Bir iyiliğe karşılık olarak verilen armağan.
OdyakAteşli ve coşkulu ol anlamında kullanılan bir ad.
OdyakarAteş gibi can yakan kimse.
Oflaz1. İyi, güzel, eksiksiz, tam. 2. Gürbüz, yakışıklı, güzel giyinen. 3. Becerikli. 4. Eflatun rengi. 5. İşe yarar.
Oflazerİyi, güzel, eksiksiz, becerikli kimse.
Ogan1. Tanrı. 2. Güçlü, kuvvetli.
OgansoyGüçlü soydan gelen kimse.
OğanverdiAllah bağışladı anlamında kullanılan bir ad.
Öge1. Çok akıllı. 2. Yaşlı kimse. 3. Bir ulusun büyüğü, ileri geleni. 4. Hekim. 5. Ün, şöhret.
ÖgerAkıllı, bilgili kimse.
Öget1. Beğenilen, aranılan, övülen.2. İyi, güzel.
ÖgetürkAkıllı, bilgili Türk.
Oğul1. Erkek evlat. 2. Yavru. 3. Kovandan çıkan arı topluluğu.
Oğulbalı1. Çok güzel, eksiksiz. 2. Erkek çocuktan olan. 3. Beyaz ve iyi bal.
Oğulbaşİlk doğan erkek çocuk.
OğulbayZenginlik getiren çocuk.
OğulcanÇok sevgili çocuk.
OğultanSabahleyin doğan çocuk.
OğultekinBiricik, benzersiz çocuk.
OgünAnımsanan, belirli bir günde doğan kimse.
Oğur1. Uğur. 2. Samimi, içten dost. 3. Bir şey yapabilmek için ele geçen zaman veya elverişli durum.
OğuralpUğurlu, mutlu yiğit.
Oguş1. Oymak. 2. Hısım, akraba. 3. Bereket.
ÖğütBir kimseye yapması veya yapmaması gereken şeyler için söylenen söz.
ÖğütalÖğüt dinle anlamında kullanılan bir ad.
Oğuz1. Sağlam, gürbüz, güçlü delikanlı. 2. Temiz kalpli dost, iyi arkadaş. 3. Kır adamı, köylü. 4. Saf, deneyimsiz kimse. 5. Türklerin en büyük boylarından birinin ve bu boydan olan kimselerin adı.
OğuzalpGerçekten dost olan yiğit.
OğuzataGerçek dost olan ata.
OğuzbalaGüçlü, kuvvetli çocuk.
OğuzerGüçlü, kuvvetlü kimse.
OğuzhanGüçlü, kuvvetli hükümdar.
OğuzkanGüçlü, kuvvetli soydan gelen kimse.
OğuzmanGüçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse.
OğuztanGüçlü kuvvetli, iyi yürekli kimse.
OğuztüzünYumuşak huylu, güçlü kuvvetli kimse.
ÖkAkıl, hatır, zekâ, zihin.
OkakınOklarla yapılan saldırı.
OkalOkunu al, savaşa hazırlan anlamında kullanılan bir ad.
OkandanTanrı'dan gelen, Tanrı'nın verdiği.
OkarBaşında ok biçiminde bir tel demeti bulunan balıkçıl, telli balıkçıl.
OkatOkat anlamında kullanılan bir ad.
OkatanOk atan, ok fırlatan.
OkatarOk atan, ok fırlatan.
OkatayTanınmış ok atıcısı.
Okay1. Satürn gezegeni. 2. Beğenme.
OkboğaGüçlü, kuvvetli ok atıcısı.
OkcanCanlı, hareketli, canı tez.
Okçun1. Uzak, öte.2. Uzakta bulunan.
OkdağDağlarda gezen okçu.
OkdemirGüçlü, kuvvetli kimse.
ÖkeerAkıllı, bilgili kimse.
ÖkelikAkıllılık, bilgelik.
OkerHızlı, canlı, hareketli kimse.
OkerginHareketli, canlı olgun kimse.
OkgüçOk gibi güçlü ve hızlı kimse.
OkgüçlüOk gibi çevik, hızlı ve güçlü olan kimse.
OkhanHareketli, güçlü hükümdar.
OkkanHareketli ve güçlü soydan gelen kimse.
Okman1. Ok gibi hızlı, güçlü kimse. 2. Okçu.
ÖkmenAkıllı, zeki, bilgili kimse.
ÖkmenerAkıllı, bilgili kimse.
Okşak1. Benzeyiş. 2. Benzeyen, andıran.
OksalOk at anlamında kullanılan bir ad.
OksaldıOk attı, fırlattı" anlamında kullanılan bir ad.
OksalmışOk atmış, ok fırlatmış kimse.
OksarOkunu hazırla anlamında kullanılan bir ad.
OksayOkları hazırla anlamında kullanılan bir ad.
OksevOku sev anlamında kullanılan bir ad..
OksuOk gibi güçlü ve su gibi temiz olan.
OktaşOk gibi hızlı, taş gibi sağlam olan kimse.
OktayOk gibi güçlü olan eşsiz kimse.
ÖkteAkıllı, zeki, anlayışlı, bilgili.
Öktem1. Güçlü. 2. Onurlu.
Öktemer1. Güçlü kimse.2. Onurlu kimse.
Ökten1. Akıllı, bilgili.2. Kahraman, cesur.
Öktener1. Akıllı, bilgili kimse.2. Kahraman, cesur kimse.
OktunçOk gibi hareketli, tunç gibi sağlam olan kimse.
OktüreOk gibi hareketli dürüst kimse.
OktüremişOk gibi hareketli ve hızlı olan kimse.
OktürkGüçlü, hareketli Türk.
OkumuşÖğrenim görmüş, bilgili.
OkurOkumayı seven, okuyan kimse.
Okuş1. Zekâ, akıl, anlayışlılık. 2. Çağrı, davet.
OkuşluZeki, akıllı, anlayışlı.
Okuyan1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
OkverOkuyuver, oku anlamında kullanılan bir ad.
OkverdiOkudu, okuyuverdi anlamında kullanılan bir ad.
OkyalazHareketli ve hararetli kimse.
OkyanusAna karaları birbirinden ayıran büyük deniz.
OkyarHareketli, canlı dost.
OkyayOk gibi hızlı yay gibi sert olan..
Olca1. Ganimet. 2. Kadın esir. 3. Bolluk, bereket.
OlcabayGanimet alan kimse.
OlcanGerçek dost ol anlamında kullanılan bir ad.
Olcay1. Baht, talih, şans. 2. Bahtlı, talihli.
OlcayhanÇanslı, bahtlı hükümdar.
OlcaytoBahtlı, şanslı, talihli.
OlcaytürkŞanslı, talihli Türk.
ÖlçümÖlçülerek elde edilen sonuç.
Olçun1. Eli işe yatkın, becerikli, usta. 2. Kendini olduğundan üstün gösteren. 3. Hekimlik taslayan kimse.
OldaçŞişman, büyümeye ve gelişmeye elverişli olan.
OldağYücel, yüksel anlamında kullanılan bir ad.
Ölen1. Çiçek açmış çayır. 2. Şarkı. 3. Sulak arazi. 4. Nemli, yaş.
OlgaçOlgun, yetişkin, iyi gelişmiş.
OlgunBilgi, görgü ve hoşgörüsü gelişmiş kimse.
OlgunerYetişmiş, iyi gelişmiş kimse.
OlgunsoyOlgun, yetişmiş bir soydan gelen kimse.
Olgunsuİnsana ölümsüzlük verdiğine inanılan hayat suyu.
OlkıvançKıvanç duyacağın işler yap anlamında kullanılan bir ad.
OlpakHer zaman temiz, dürüst bir insan ol anlamında kullanılan bir ad.
OlsanAdın duyulsun, ünlü ol anlamında kullanılan bir ad.
Oluk1. Olgun, olgunlaşmış. 2. Irmak. 3. Çay ve dereden küçük akarsu.
OluşOluşma, meydana gelme, varlık kazanma.
Omaca1. Bel kemiği. 2. Topuk kemiği.
Omay1. Seçkin, seçilmiş. 2. Özet, öz.
Ömer1. Yaşama, yaşayış, hayat, canlılık. 2. İkinci halife.
OmurOmurgayı oluşturan kemiklerin ortak adı.
ÖmüralUzun ömürlü ol anlamında kullanılan bir ad.
ÖnadAdı önde gelen, tanınan.
ÖnalÜstün gel, başta ol anlamında kullanılan bir ad.
ÖnalanÖnce davranan, üstün gelen, başta olan.
Onan1. Daha iyi bir duruma giren, mutlu olan. 2. Hastalıktan, dertten kurtulan.
Onar1. Daha iyi bir duruma giren, mutlu olan. 2. Hastalıktan, dertten kurtulan.
Onaran1. Düzelten, yararlı bir duruma getiren. 2. İyileştiren, tedavi eden. 3. Başaran, bitiren.
Onat1. İyi, güzel, düzgün. 2. İyi yaradılışlı. 3. Doğru, dürüst, nitelikli. 4. Kolay.5. Uygun, münasip, yakışır.6. İyi ahlâklı.
Onatkanİyi, dürüst, temiz bir soydan gelen.
Onatkutİyi yaradılışlı, kutlu kimse.
Onatsüİyi, güzel, dürüst asker.
OnayUygun bulma, onaylama.
Önaydınİlerisi, önü aydınlık olan.
Öncel1. Birine göre kendinden önce yerini tutmuş olan kimse. 2. Bizden önce yaşamış olanlar.
Öncü1. Kılavuz, rehber. 2. Önder. 3. Yeni bir görüş ve akım başlatan kimse.
Önder1. Bir topluluğa başkanlık eden kimse. 2. Önde giden, yol gösteren, kılavuz.
ÖnderolÖnderlik yap anlamında kullanılan bir ad.
ÖndeşYol gösteren, rehber, kılavuz.
Öndünç1. Haberci. 2. Başta olan.
ÖnemliÖnemi olan, değerli.
ÖneriÖne sürülen görüş, düşünce, teklif.
Öneş1. Rehber, kılavuz. 2. İnat.
ÖneyÖnde olan, önde gelen, üstün.
Öngörİleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davran anlamında kullanılan bir ad.
Öngörenİleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davranan.
Öngü1. İlk, önce, önceki. 2. Direnme, inat.
Öngülİlk çocuğa verilen bir ad.
Ongun1. Eksiksiz, tam. 2. Verimli, bol. 3. Kutlu, uğurlu, beğenilen kimse. 4. Kurtulmuş, onmuş. 5. Gelişmiş, gürbüz. 6. Bayındır.
OngunalpKutlu, uğurlu, beğenilen yiğit.
OngunerKutlu, uğurlu, beğenilen kimse.
OngunsuKutlu, uğurlu, beğenilen soydan gelen kimse.
Öngüt1. Saklanarak yanaşma, izinden yürüme. 2. Hücum etmek için elverişli yer.
ÖnizDaha önce iz bırakmış olan, ünlü.
ÖnkalÖnde ol, ileride ol anlamında kullanılan bir ad.
ÖnolBaşta gel, önde ol anlamında kullanılan bir ad.
ÖnsalÖnde ol, ileride ol anlamında kullanılan bir ad.
ÖnsavBaşta gelen düşünce.
ÖnselHiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
ÖnsoyTanınan, önde gelen soydan olan kimse.
ÖntaşGüçlü, lider olan kimse.
OnukerSevilen, sevgili insan, saygıdeğer.
OnuktanSevgili, aziz kimse.
OnuktekinSevilen, sayılan benzersiz insan.
Onulİyileş, iyi ol, sağlıklı ol anlamında kullanılan bir ad.
Onultanİyileştiren, düzelten, sağlığına kavuşturan.
Onur1. İnsanın kendine karşı duyduğu saygı. 2. Başkalarının gösterdiği saygının dayandığı değer, şeref.
OnuradOnuruyla tanınmış kimse.
OnuralŞan ve şeref kazan anlamında kullanılan bir ad.
OnuralpOnuruyla tanınmış yiğit.
OnurkanOnurlu bir soydan gelen kimse.
OnurluOnurlu, şerefli kimse.
OnursalSaygı için verilen veya övünç için kabul edilen, fahri (başkanlık, üyelik, profesörlük vb. unvan).
OnursanOnuruyla tanınmış, şerefli kimse.
OnursevOnurlu olmayı sev anlamında kulanılan bir ad.
OnursevenOnurlu olmayı seven.
OnursoyOnurlu soydan gelen.
OnursuOnurlu bir soydan gelen.
OpakCin, peri gibi doğaüstü yaratık.
Orak1. Ekin biçme zamanı, hasat. 2. Ekin biçme aracı.
OralKaleyi, şehri ele geçir, zaptet anlamında kullanılan bir ad.
OralmışKale, şehir almış, zaptetmiş.
Oran1. Ölçü, nispet, derece. 2. Tahmin. 3. Ölçülü, hesaplı. 4. Anlayış. 5. Abartma, abartı. 6. Özel işaret, nişan.
Oranlı1. Oranı olan, ölçülü. 2. Anlayışlı, akılcı. 3. Ilımlı.
Oray1. Ateş gibi kızıl renkli ay. 2. Şehirli, şehirde yaşayan.
OrcanKale veya şehirde bulunanların yakın dostu.
OrcanerKalede veya şehirde bulunanların yakın dostu.
Ören1. Eski yapı veya kent kalıntısı. 2. Şehir, kent. 3. Köy. 4. Bitek ova. 5. Ormanlık yer
ÖrenelEliyle bir şeyler ören kimse.
ÖrfiTörenlerle, âdetlerle ilgili.
Örgen1. Organ. 2. İnce halat, urgan.
OrgunalpGizlenmiş, saklanmış yiğit.
OrguntayGizlenmiş, saklanmış kimse.
OrhanŞehrin yöneticisi, hâkimi.
OrhunOrta Asya Türklerinin kullandığı en eski yazı.
OrkuşAteş kırmızısı renkli bir kuş.
OrkutKutlu, uğurlu şehir.
OrkutayKutlu, uğurlu şehir.
OrmanAğaçlarla örtülü geniş alan.
Örnek1. Benzeri yapılacak olan, benzetilmek istenen şey. 2. Durumu ve niteliği benimsenmeye değer kimse.
ÖrsÜzerinde maden dövülen, çelik yüzeyli demir kütle.
ÖrsayYüce olarak kabul et anlamında kullanılan bir ad.
ÖrselSel gibi çağlayan değerli kimse.
ÖrskanSağlam bir soydan gelen kimse.
Ortaç1. Tepe. 2. Mirasçı. 3. Veliaht.
OrtakBirlikte iş yapan, ortaklaşa yararlarla birbirlerine bağlı kimselerden her biri.
OrtanAteş renginde kızıl tan.
ÖrtaşKuvvetli, güçlü olan değerli kişi.
ÖrtayDeğerli, saygın kişi.
OrtunçAteş renginde tunç.
Oruç1. Tanrı'ya ibadet amacıyla yeme, içme vb. şeylerden belli bir süre veya biçimlerde kendini alıkoyma.2. Çok sevilen veya istenen şeylerden uzak durma.
Oruk1. Aile, oymak. 2. Göçmen olarak gelip bir yere yerleşen. 3. Yol, çare, imkân.
Orum1. Gurur. 2. Geniş orman, çalılık.
Orun1. Özel yer. 2. Önemli bir görevlinin çalıştığı yer, makam. 3. Gizli, habersiz. 4. Huy, yaradılış.
ÖründüSeçkin, seçilmiş, beğenilen.
Osman1. Bir tür kuş veya ejderha.2. Hz. Muhammet'in damadı, üçüncü halife. 3. Osmanlı İmparatorluğu'nun kurucusu ve ilk hükümdarı.
OtağBüyük ve süslü çadır.
Otakçı1. Otağ yapan veya satan kimse. 2. Orduda otağ kuran er.
Otamışİyileştiren, sağaltan.
Otaran1. Hayvanlar otlatan çoban. 2. Beğenen, isteyen.
ÖtnüYalvarma, dileme, isteme, rica.
Otuk1. Çakmak. 2. Çakmak taşı.
Ötüken1. Oğuz Destanı'nda Tiyenşan dağlarıyla Orhun havzası arasında bulunduğu belirtilen, ormanlık, kutsal bölge. 2. Moğ. Yer ilahesi.
ÖtünYalvarma, dileme, isteme.
Öveçİki üç yaşındaki erkek koyun.
ÖvgüBirini veya bir şeyi övmek için söylenen söz veya yazılan yazı.
ÖvülBaşarılarınla, iyi niteliklerinle kendini beğendir, övgü kazan anlamında kullanılan bir ad.
ÖvünBaşarılarınla, iyi niteliklerinle kendini yücelt anlamında kullanılan bir ad.
ÖvünalÖvünerek al anlamında kullanılan bir ad.
ÖvünçÖvünmeye yol açan, övünülecek şey.
Oy1. Düşünce, görüş. 2. Bir sorunla ilgili düşünceyi işaret, söz veya yazıyla belirtme.
OyalDüşüncesine başvur anlamında kullanılan bir ad.
OyalpGörüş, düşünce sahibi yiğit.
OybozanGörüşe, düşünceye karşı çıkan.
OyhanGörüş, düşünce sahibi hükümdar.
OykutKutlu, mutlu düşünceye sahip olan.
Oymak1. Birçok boydan oluşan, göçebe veya yerleşik topluluk, aşiret. 2. İzcilikte küçük birlik. 3. Semt, mahalle. 4. Arazinin alçak, çukur yeri. 5. Hısım, akraba.
OymanGörüş, düşünce sahibi kimse.
ÖymenEvcimen, evine bağlı kimse.
Oytun1. Kutsal, mübarek. 2. Beğenilen, güzel yer. 3. Alçak yer, ova.
ÖzakÖzü temiz, doğru kimse.
ÖzakanKatıksız, saf bir biçimde akan.
Özakınİçten gelerek yapılan akın.
Özakıncıİçten gelerek akın yapan kmse.
ÖzaktuğBaşıa beyaz tuğ takmış kimse.
ÖzalÖzünü al, gerçeğini al anlamında kullanılan bir ad.
ÖzalpÖzünde yiğit olan kimse.
ÖzalpmanÖzünde yiğit olan kimse.
ÖzalpsanYiğitliğiyle tanınan kimse.
ÖzaltanGerçek hükümdar olan kimse.
ÖzaltayÖzünde yükseklik, yücelik olan kimse.
ÖzaltınÖzü altın gibi değerli olan kimse.
ÖzaltuğKırmızı tuğ takınmış olan kimse.
Ozan1. Şiir yazan, şair. 2. Halk şairi. 3. Şakacı, güzel ve tatlı konuşan.
OzanalpŞakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen yiğit.
OzanayŞakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen kimse.
OzanerŞakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen kimse.
OzansoyŞakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen bir soydan gelen.
OzansüŞakacı, tatlı dilli, şiir söyleyen asker.
ÖzardaSonradan gelen kimse.
ÖzarıArı gibi çalışkan kimse.
ÖzarkınÖzü yavaş, sakin olan kimse.
ÖzaslanAslan gibi güçlü, soylu kimse.
ÖzataGerçekten ataya yaraşır olan kimse.
ÖzatayÖzü herkesçe tanınan kimse.
ÖzayÖzü ay gibi temiz, parlak, aydınlık olan kimse.
ÖzaydınÖzü temiz, aydınlık kimse.
ÖzayhanÖzünde hükümdarlık olan kimse.
ÖzbağGerçek dost olan kimse.
ÖzbalBalın özü gibi tatlı olan kimse.
ÖzbaşGerçek önder, kılavuz.
ÖzbatuGerçekten üstün gelen, yenen.
ÖzbayGerçekten zengin olan kimse.
ÖzbaydarGerçekten zengin olan kimse.
Özbek1. Güçlü, cesur, korkusuz kimse. 2. Orta Asya’da yaşayan bir Türk boyu ve bu boydan gelen kimse.
ÖzbekkanÖzbek soyundan gelen kimse.
ÖzbenGerçekten ben anlamında kullanılan bir ad.
ÖzbeyGerçekten bey olan kimse.
ÖzbilÖzünü bil, aslını tanı anlamında kullanılan bir ad.
ÖzbilekBileği güçlü olan kimse.
ÖzbilenÖzünü bilen, kendisini tanıyan kimse.
ÖzbilgeGerçekten bilgili olan kimse.
ÖzbilginGerçekten bilgin olan kimse.
ÖzbilirKendini bilen kimse.
ÖzbirÖzü, sözü bir olan kimse.
ÖzboğaGerçekten güçlü, kuvvetli olan kimse.
ÖzçamÖzü çam gibi doğru olan kimse.
ÖzcanGerçekten dost olan kimse.
ÖzcebeSavaşa hazır olan kimse.
ÖzçelikÖzü çelik gibi sert ve güçlü olan kimse.
ÖzçevikCanlı, çevik, hareketli kimse.
ÖzçınÖzü doğru, saf, temiz kimse.
ÖzçınarÖzü çınar ağacı gibi doğru ve dürüst olan kimse.
ÖzdağÖzü dağ gibi yüce olan kimse.
ÖzdalÖzü dal gibi nazik ve zarif oaln kimse.
ÖzdamarÖzünde inatçılık olan kimse.
ÖzdeğerÖzü değerli olan kimse.
Özdek1. Temel, esas, kök. 2. İç, öz, çekirdek. 3. Madde.
ÖzdemirÖzü demir gibi güçlü olan kimse.
Özden1. Soyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse. 2. Özle, öz varlıkla, gerçekle ilgili. 3. Suların geçtiği yer, su geçidi. 4. Özsu.
ÖzdenerSoyca temiz, köleliği olmayan özgür kimse.
ÖzdeşHer türlü nitelik bakımından eşit olan, benzer olan.
ÖzdilekCandan dilenen dilek.
ÖzdilmaçGüvenilir çevirmen.
ÖzdinçÖzü canlı olan kimse.
ÖzdinçerÖzü canlı olan kişi.
ÖzdoğalGerçekten doğal olan.
ÖzdoğduÖz kardeş olarak dünyaya geldi anlamında kullanılan bir ad.
ÖzdoğruÖzü temiz, dürüst, doğru olan kimse.
ÖzdorukÖzü yüce olan kimse.
ÖzduranÖzü sakin olan kimse.
ÖzdurduÖzü sakinleşti anlamında kullanılan bir ad.
ÖzduruÖzü temiz ve dürüst olan kimse.
ÖzdurulÖzü sakinleşsin anlamında kullanılan bir ad.
ÖzdurumÖzü sakin, durulmuş kimse.
Özek1. Güç. 2. Çalışkan. 3. Küçük dere. 4. Ağacın, bitkinin içi, özü. 5. Bitki filizi. 6. Bir şeyin ortası. 7. Sel yarıntısı.
ÖzekanCanlı, hareketli kimse.
Özel1. Yalnız bir kişiye, bir şeye ait veya ilişkin olan. 2. Devlete değil, kişiye ait olan. 3. Her zaman görülenden, olağandan farklı, dikkate değer.
Özen1. Bir işin elden geldiğince iyi olması için gösterilen çaba. 2. İçerlek, en içeride olan. 3. İlk söz. 4. Birbirine yakın iki dağın arasındaki uzaklık, ara. 5. Dere, ırmak.
Özenç1. İstek. 2. Gıpta, imrenme.
ÖzenderEnder bulunan yaradılışta olan, değerli.
ÖzenginÖzü sağlam, dürüst olan kimse.
ÖzercanYiğit, doğru kimse
ÖzerdemBütün erdemleri özünde toplayan kimse.
ÖzerdimÖzüne, gerçeğine erdim, ulaştım anlamında kullanılan bir ad.
ÖzerdinçÖzünden canlı, dinç olan erkek.
ÖzerekAsıl amaç, ulaşılmak istenen şey.
ÖzerhanGrçekten yiğit olan hükümdar.
ÖzerinçGerçek huzura kavuşmuş kimse.
ÖzerkKendi kendini idare edebilen kimse.
ÖzerkinGerçek özgür kimse.
ÖzerkmenÖzünden güçlü olan kimse.
ÖzermanGerçekten yiğit, kahraman, yürekli kimse.
ÖzerolGerçek yiğit ol anlamında kullanılan bir ad..
ÖzertanGerçekten erdemli olan kimse.
ÖzertemGerçekten erdemli olan kimse.
OzganÖne geçen, kazanan, başarılı.
Özge1. Başka. 2. Yabancı. 3. İyi, güzel. 4. Şakacı. 5. Cana yakın, sıcakkanlı.6. Yürekli, gözü pek.
Özgebayİyi, güzel, yürekli erkek.
ÖzgeciKişisel yarar gözetmeden başkasına yararlı olmaya çalışan kimse.
Özgeerİyi, güzel, cana yakın erkek.
ÖzgenÖzü geniş, rahat, sakin kimse.
ÖzgenalpÖzü geniş, rahat, sakin yiğit.
ÖzgenayÖzü geniş, rahat, sakin kimse.
ÖzgenerÖzü geniş, rahat, sakin kimse.
Özgerİyi, güzel,cana yakın kimse.
Özgü1. Kutsal. 2. Özellikle birine veya bir şeye ait olan.
ÖzgüçÖzü güçlü, kuvvetli kimse.
ÖzgüleçGüler yüzlü, içten gülen kimse.
Özgün1. Nitelikleri bakımından benzerlerinden ayrı ve üstün olan. 2. Yalnız kendine özgü bir nitelik taşıyan.
ÖzgünayKendisine has nitelikleri olan güzel.
ÖzgünerKendine özgü nitelikleri olan kimse.
ÖzgüneşÖzü güneş gibi parlak ve aydınlık olan kimse.
Özgür1. Kendi kendine hareket etme, davranma, karar verme gücü olan. 2. Tutuklu olmayan, hür. 3. Başkasının kölesi olmayan. 4. Bağımsız.
ÖzgürcanÖzgürlüğe düşkün kimse.
ÖzgürelBağımlı olmayan, özgür davranan kimse.
ÖzgüvenKendine güvenen kimse.
ÖzhakanHükümdar soyundan gelen kimse.
ÖzhanHükümdar soyundan gelen kimse.
ÖzilGerçekten o memleketten olan kimse.
ÖzilterYurdun gerçek koruyucusu, savunucusu olan kimse.
ÖzinalGerçek arkadaş, dostolan kimse.
ÖzinanGerçekten inançlı olan kimse.
ÖzkalÖzün değişmesin, hep böyle kal anlamında kullanılan bir ad.
ÖzkanTemiz ve asil soydan gelen kimse.
ÖzkarÖzü kar gibi temiz olan kimse.
ÖzkayaÖzü kaya gibi güçlü olan kimse.
Özkayraİçten gelen bağış, iyilik.
Özke1. Sağlam, sağlıklı. 2. Temiz yürekli.
ÖzkentGerçekten şehirli olan kimse.
ÖzkerSağlam, temiz yürekli kimse.
ÖzkermanSağlam, temiz yürekli kimse.
ÖzkınÖzü kın gibi korucucu, saklayıcı olan.
ÖzkınalÖzü kın gibi koruyucu olan kimse.
ÖzkınayÖzü kın gibi koruyucu olan kimse.
ÖzkoçGerçekten koç gibi kuvvetli ve güçlü kimse.
ÖzkökÖzü sağlam olan kimse.
ÖzkulaGerçekten kula renginde olan.
ÖzkutGerçek kut, mutluluk.
ÖzkutalGerçek mutluluk senin olsun anlamında kullanılan bir ad.
ÖzkutayÖzü uğurlu ve ay gibi parlak olan kimse.
ÖzkutluÖzü kutlu, uğurlu olan kimse.
ÖzkutsalÖzüne mutluluk saç anlamında kullanılan bir ad.
Özlek1. Toprağın özü, verimli yeri. 2. Zaman. 3. Doğaüstü güç.
ÖzlenÖzlenecek kadar sevilen kişi ol anlamında kullanılan bir ad.
ÖzlerÖzlem duyan, kavuşmak isteyen kimse.
Özlü1. Özü, benliği olan. 2. İçten, gerçek.
ÖzmenÖzü sağlam, iyi kişilikli kimse.
ÖzmertGerçekten mert olan kimse.
ÖzmutÖzünde mutlu olan kimse.
ÖznurÖzü ışıklı, aydınlık kimse.
ÖzöğeBir şeyin aslı, özü.
ÖzoğuzGerçekten yiğit olan kimse.
ÖzokÖzü ok gibi güçlü olan kimse.
ÖzoktayOk gibi güçlü olan eşsiz kimse.
ÖzolÖzün değişmesin, olduğun gibi görün anlamında kullanılan bir ad.
ÖzpalaGerçekten yiğit kimse.
ÖzpolatÖzü çelik gibi sağlam olan kimse.
ÖzşahinÖzü şahin gibi güçlü olan kimse.
ÖzsanlıAdı duyulmuş, ünlü.
ÖzselÖzle ilgili, öze ilişkin.
ÖzşenÖzü hep neşeli olan kimse.
ÖzsoyTemiz, iyi, köklü soydan gelen kimse.
ÖzsözlüSözünden dönmeyen, sözünü tutan kimse.
ÖzsuBitki ve hayvan dokularında bulunan sulara verilen ad.
ÖzsüerGerçekten asker olan kimse.
ÖzsunKendini göster anlamında kullanılan bir ad.
ÖzsungurGerçekten soğukkanlı, sakin kimse
Özsütİyi süt emmiş, soylu, temiz kimse.
ÖztanırKendini tanıyan, bilen kimse.
ÖztarhanAyrıcalıklı, saygın bir kişiliğe sahipolan kimse.
ÖztaşÖzü taş gibi sağlam olan kimse.
ÖztayÖzü genç olan kimse.
Öztaylanİnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
ÖztinelRuhsal yönden sağlıklı erkek.
ÖztinerRuhsal yönden sağlıklı erkek.
ÖztokluGönlü doymuş kimse.
ÖztunçÖzü tunç gibi güçlü olan kimse.
ÖztürkKatıksız, saf Türk.
ÖzüakÖzü tertemiz olan kişi.
ÖzüdoğruÖzü doğru olan kimse.
ÖzümKardeş gibi tutulup sevilen kimse.
Özün1. Hakkıyla kazanılmış ün. 2. Şan.
ÖzüpekRuhen güçlü olan kimse.
ÖzütokGönlü doymuş kimse.
ÖzverÖzveride bulun anlamında kullanılan bir ad.
ÖzverdiÖzveride bulundu" anlamında kullanılan bir ad.
ÖzverenÖzveride bulunan, fedakâr kimse.
ÖzveriBir amaç veya kişi için kendi yararlarından vazgeçme, fedakârlık.
ÖzvermişÖzverili davranan, fekakâr.
ÖzyayÖzü yay gibi sert olan kimse.
Pak1. Temiz, arı. 2. Saf, katışıksız. 3. Kutsal, mübarek.
PakalınDürüst, doğru, iyi tanınmış kimse.
Pakbaz1. İçten bağlı, vefalı. 2. Aziz.
Pakelİyi işler yapan, doğru kimse.
PakerTemiz, dürüst, iyi kimse.
PakkanTemiz soydan gelen kimse.
PakmanTemiz, dürüst, soylu kimse.
PaksanTemiz, doğru, namuslu tanınmış kimse.
PamirOrta Asya’da Tacikistan, Çin, Sincan Uygur Özerk sınırında bulunan lalenin ana vatanı olan ve Himalaya Dağlarının kuzey silsilelerini teşki eden sıra dağların adı.
Polat1. Çelik. 2. Güç, kuvvet.
Poyraz1. Kuzeydoğudan esen soğuk rüzgâr. 2. Kuzey yönü.
Rabbani1. Tanrı´yla ilgili, Tanrısal. 2. Kendini olanca gücüyle Tanrı’ya veren.
RabihYararlı, kazançlı, kârlı.
Raci1. Yalvaran, rica eden. 2. Umutlu, umut veren.
Rafi1. Kaldıran, yükselten, yücelten. 2. Tanrı´nın adlarından biri.
RafihRahat ve huzurlu yaşayan.
Ragıpİstekli, isteyen, rağbet eden.
Rahi1. Rahat, huzurlu, dingin. 2. Far. Yolcu.
Rahim1. Esirgeyen, acıyan, koruyan, merhametli. 2. Tanrı´nın adlarından.
Rahman1. Ayrım gözetmeksizin tüm canlılara merhamet eden, koruyan. 2. Tanrı’nın adlarından.
RahmaniTanrı’ya özgü, Tanrı’dan gelen, kutsal.
RahmetAcıma, esirgeme, koruma.
RahmetiKoruyan, esirgeyen.
RahmetullahTanrı’nın esirgemesi, koruması.
RahmiAcıyan, merhamet eden.
RahşanParlak, parıltılı, ışıklı.
RaifAcıması olan, merhametli.
Rakip1. Herhangi bir alanda üstünlük sağlamaya çalışanlardan her biri. 2. Koruyucu. 3. "Görüp gözeten" anlamında Tanrının adlarından biri.
Ramazan1. Arabi ayların dokuzuncusu, oruç tutulan ay. 2. Bu ayda doğanlara verilen ad.
RamiOk, mermi vb. atan, kimse.
Ramis1. Kumda saklı. 2. Gerçekleri saklayan.
Ramiz1. Akıllı, zeki. 2. İşaretlerle, simgelerle gösteren.
Rasih1. Köklü, kök salan 2. Bilgisi çok geniş olan.
RasimResim yapan, çizgi çizen kimse.
RasinSağlam, dayanıklı, güçlü.
RaşitAkıllı, doğru yola giden.
RatipSıraya koyan, tertipleyen.
Rauf1. Esirgeyen, acıyan, çok merhametli. 2. Tanrı adlarından.
RayıhanHan bayrağı, han sancağı.
RazıBoyun eğen, kabul eden, rıza gösteren.
Rebii1. Baharla ilgili. 2. Baharda doğan kimse.
Reca1. Umut, umma. 2. İstek dilek.
Recaiİsteyen, rica eden, yalvaran.
Recep1. Gösterişli, heybetli. 2. Arabi ayların yedincisi ve kutsal sayılan üç aylardan birincisi.
RefetAcıma, esirgeme, merhamet etme.
Refettinİslâm dininin vermiş olduğu acıma, esirgeme duygusu.
RefhanVarlık içinde yaşayan kimse.
RefiğBolluk ve rahat içinde geçinen kimse.
RefihBolluk ve rahat içinde yaşayan kimse.
RefiiYüksek, yüce, saygın kimse.
Refik1. Arkadaş, yoldaş. 2. Koca, eş. 3. Yardımcı.
Regaip1. Çok istek gören, beğenilen. 2. Armağanlar. 3. İstekler, arzular.
RehayeddinDinin kurtarıcısı, dini kurtaran.
RehberYol gösterici, kılavuz.
Rekin1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Remziİşaretle, simgeyle ilgili, simgeli, simgesel.
RenanÇok ses çıkaran, çınlayan, inleyip duran.
ReşatDoğru yolda yürüme, Hak yolunda ilerleme.
ResetLayık, değer, yakışır.
ReşididdinDinin olgunu, dürüst olanı, dini bütün.
ReşikUzun boylu ve yakışıklı erkek.
Reşit1. Doğru yolu tutan. 2. İyi hareket eden, akıllı. 3. Ergin.
Resmî1. Devletle ilgili olan. 2. Törenle yapılan. 3. Çok ciddi.
Resul1. Elçi. 2. Peygamber.
ResulhanHükümdarın elçisi.
Revan1. Yürüyen, giden, akan. 2. Ruh, can.
Reviş1. Biçim, tarz, üslup. 2. Tutum, davranış, yol.3. Gidiş, yürüyüş.
ReyyanSuya kanmış, suya doymuş.
Rezin1. Vakarlı, temkinli, ağır, ağırbaşlı. 2. Sağlam.
RezzakAbdürrezzak adının kısaltılmış biçimi.
Rical1. Erkekler. 2. Devlet büyükleri.
RifatYükseklik, yücelik, büyüklük.
Rikap1. Büyük, saygın bir kimsenin huzuru, önü. 2. Binilecek yer, üzengi.
RisalettinDinin elçisi, peygamber.
Rıdvan1. Razı olma, hoşnutluk, memnuniyet. 2. Cennetin kapıcısı olan büyük melek.
RıfkıYumuşak huylu, yavaş, ağır kimse.
RızaHoşnutluk, memnuniyet.
RızkullahAllah'ın rızkı, Allah'ın verdiği nimet.
Ruat1. Bulut, gök gürültüsü. 2. Konuşkan. 3. Tehdit eden.
Rüçhan1. Üstünlük, üstün olma. 2. Üstün tutma.
Ruhani1. Ruhla ilgili. 2. Gözle görülmeyen. 3. Din adamı.
RuhiRuhsal, ruhla ilgili.
RuhşanYüce, üstün, şanlı ruh.
RüknettinDinin temel direği.
Rüknü1. Bir şeyin en sağlam yanı. 2. Saygın, güçlü, önemli kimse.
Rüstem1. Yiğit, kahraman. 2. İran'ın efsanevi ünlü pehlivanı ve savaşçısı.
Rüştü1. Doğru yolda olan kimse. 2. Akıllı, ergin.
Rüsuhi1. Sağlam, güçlü. 2. Becerikli, yetenekli.
Rüzgâr1. Zaman, devir. 2. Dünya. 3. Yel.
Saadettin1. Dinin mutluluğu.2. Dini uğurlu, kutlu kılan.
SabahGündüzün ilk saatleri, günün başlangıcı.
SabahattinDinin güzelliği.
ŞabanArabi ayların sekizincisi, ramazandan önce gelen ay.
Sabar1. Döven, vuran. 2. Bir Türk boyu.
Sabit1. Değişmeyen, kımıldamayan. 2. Kanıtlanmış, anlaşılmış.
Sabur1. Çok sabırlı. 2. Tanrı adlarındandır.
SacitSecde eden, alnını yere koyan.
Sadak1. Ok koymaya yarayan meşin torba. 2. Sabah yeli.
SadakatDostluk, içten bağlılık, doğruluk, vefalılık.
SadirSadır olan, ortaya çıkan.
Sadıkİçten bağlı, doğru, gerçek dost.
SadrettinDinin başı, önderi.
SadriGöğüsle ilgili, göğse ait.
SadullahTanrının kutlu, talihli kıldığı kimse.
SadunMübarek, kutlu, uğurlu.
ŞafakGüneş doğmadan az önce beliren aydınlık.
SaferTemiz yürekli, dürüst kimse.
SaffetSaflık, temizlik, arılık.
SafiyüddinDini temiz, dini pak olan kimse.
SağanHızlı uçan, uzun dar kanatlı küçük kuş.
SağanakŞiddetli ve kısa süreli yağmur.
SağanalpHerkese yararlı olan yiğit.
Sağbudunİyi, temiz, sıcakkanlı halk.
Sağdıç1. Düğünde gelin veya güveye kılavuzluk eden kimse. 2. Dost, arkadaş.
Sağın1. Serap. 2. Yanlışı, eksiği olmayan.
SağınçEmel, istek, amaç, düşünce.
Sağlam1. Sağlıklı. 2. Güvenilirlik. 3. Gerçek, inanılır.
Sağlamer1. Sağlıklı kimse.2. Güvenilir kimse.
SağlarSağ ve sağlıklı olanlar.
Sağlık1. Hasta olmama durumu, esenlik. 2. Güvenilir, inanılır olma durumu.
Sağman1. Sağlıklı kimse. 2. Eksiksiz, kusursuz, güvenilir kimse.
SahabiHz. Muhammed'i görmüş, birlikte bulunmuş kimse.
Şahap1. Kıvılcım. 2. Akan yıldız. 3. Cesur, yürekli kimse.
ŞahatGüçlü, güzel cins at, atların şahı.
Şahbaz1. Bir cins iri ve beyaz doğan. 2. Yiğit, cesur, kahraman kimse. 3. Atılgan, becerikli kimse.
ŞahbeyÜstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
ŞahdarDallı, budaklı ağaç.
ŞahinOldukça büyük boylu, yırtıcı kuş.
ŞahinalpŞahin gibi güçlü, yiğit, cesur kimse.
ŞahinbayŞahin gibi güçlü, yiğit kimse.
ŞahinbeyŞahin gibi güçlü, yiğit kimse.
ŞahinerŞahin gibi güçlü, yiğit kimse.
ŞahinhanŞahin gibi güçlü, yiğit hükümdar.
ŞahinkanYiğit soydan gelen, güçlü, kahraman kimse.
ŞahinterÇok yiğit, kahraman, şahin gibi kimse.
Sahip1. İye, sahip. 2. Koruyan gözeten. 3. Bir iş yapmış olan. 4. Herhangi bir niteliği olan.
Sahir1. Geceleri uyumayan, uykusuz.2. Büyücü
ŞahittinDinlerin şahı, dinlerin en iyisi.
ŞahlanŞaha kalk coş, kükre parla, ışılda" anlamlarında kullanılan bir ad.
ŞahruhYüce ruhlu, görkemli, üstün kişilikli kimse.
Şahsüvarİyi ata binen, yiğit kimse.
ŞahzadeŞah oğlu, hükümdar çocuğu.
Şaikİstekli, hevesli kimse.
Saip1. Yanlışlık yapmayan, yanlışsız, doğru. 2. Amaca, hedefe uygun. 3. Amaca ulaşan.
SairSeyreden, hareket eden, yürüyen.
Sait1. Kutlu, uğurlu. 2. İbadet etmiş, Tanrıya karşı görevini yapmış kimse.
SakBilgili, akıllı, zeki, uyanık.
Saka1. Evlere çeşmeden su taşıyan kimse. 2. Serçegillerden, başında ve boynunda kırmızı, sarı tüyler bulunan, güzel öttüğü için kafeste beslenen küçük bir kuş.
Şakar1. Şen, neşeli, şakrak. 2. Yiğit, cesur.
Saki1. Su veren, su dağıtan. 2. Kadehle içki sunan.
Sakin1. Durgun, dingin. 2. Sessiz, kendi hâlinde.
ŞakirŞükreden, durumundan memnun olan kimse.
Sakınİhtiyatlı, temkinli ol, kendini koru anlamında kullanılan bir ad.
Sakıp1. Parlak, ışıklı. 2. Delen, delik açan.
Sakman1. Uyanık, akıllı kimse. 2. Sessiz, sakin kimse.
Sal1. Bir tür ilkel ırmak veya deniz taşıtı. 2. Boy. 3. Yel, rüzgâr. 4. Büyük sarp kaya. 5. Kıyı, kenar.
SalaSırayla ekimde, köyce ekime ayrılan yer.
Salâh1. Düzelme, iyileşme, iyilik. 2. Barış. 3. Dine olan bağlılık.
Salâhiİyilikle, barışla ilgili.
Salan1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak.
SalârBaşkumandan, başbuğ, önder.
SaldamCiddilik, ağırbaşlılık.
SalgurSaldıran, saldırgan.
Salih1. Elverişli, iyi, uygun, yakışır. 2. Yetkisi, hakkı olan. 3. Dinin buyruklarına uygun harekette bulunan.
Salim1. Sağ, salim, sağlıklı. 2. Eksiksiz, kusursuz. 3. Korkusuz, emin.
Salık1. Haber, bilgi. 2. Tavsiye.
SalıkbeyTavsiye edilen bey.
Salkın1. Güneşsiz, serin. 2. Soğuk rüzgâr.
SalmanBaşıboş, serbest, özgür.
Saltan1. Tek, yalnız. 2. Temiz, saf. 3. Yalnız başına giden.
SaltıGezgin, yolculuk eden.
Saltık1. Kendi başına var olan, bağımsız, koşulsuz, mutlak. 2. Salıverilmiş, bırakılmış, azat edilmiş, özgür.
Salur1. Kılıç. 2. Oğuzların Üçok boyuna bağlı bir Türk kabilesi.
SalurbayEli kılıç tutan bey.
Sâmân1. Zenginlik. 2. Rahat, dinçlik. 3. Düzen.
Samet1. Çok yüksek, ulu. 2. Kimseye ve hiçbir şeye muhtaç olmayan anlamında Tanrı adı.
Şamilİçine alan, kapsayan.
SamimÖz, asıl, iç, gönül.
Samimiİçten, candan, gönülden.
SamirMeyve veren, meyveli.
SamurDeğerli kürkü olan bir sansar türü.
San1. Dilek, istek, arzu. 2. Şöhret, ün. 3. Nişan, alamet, iz.
Sanak1. Kısa zaman, az süre. 2. Fikirsiz, düşüncesiz.
SanalAdın duyulsun, ün kazan anlamında kullanılan bir ad.
SanalpÜnlü, meşhur yiğit.
Sanat1. Bir duygunun, tasarının, güzelliğin anlatımında kullanılan yöntemlerin tümü veya bu anlatım sonucunda ortaya çıkan üstün yaratıcılık. 2. Ustalık, hüner, beceri. 3. Yetenek.
SanayAy gibi güzel, ayı anımsatacak kadar güzel.
SanbayÜnlü, tanınmış, ün yapmış kimse.
SanberkGücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
SancaktarSancak taşıyan veya muhafaza eden kimse.
Sancar1. Kısa kama. 2. Saplayan, batıran, yenen.
SancarhanYenen, üstün gelen hükümdar.
SanerÜnlü, tanınmış kimse.
Sani1. Yapan, işleyen, meydana getiren. 2. Yaradan. 3. İkinci.4. Tanrı adlarındandır.
SanihZihin ve düşüncede oluşup çıkan, fikre doğan.
SanlıÜnlü, tanınmış kimse.
ŞanlıbayTanınmış, ünlü kimse.
Şansalİyi niteliklerinle ün kazan, şanın yayılsın anlamında kullanılan bir ad.
SanverÜnlendir, meşhur et, tanıt anlamında kullanılan bir ad.
SarSevindiren, sevinç veren.
SaraçKoşum ve eyer takımları yapan, satan, işleyen veya süsleyen kimse.
SaralÇevresini kuşat anlamında kullanılan bir söz.
Saran1. Kuşatan, çeviren. 2. Hasis, cimri.
ŞarbayKentli, şehirli kimse.
Sargan1. Çorak yerlerde biten bir ot. 2. Bir tür balık.
Sargın1. Candan, içten, yürekten. 2. Çekici, cazibeli. 3. Kapalı, puslu hava. 4. İstekli, hevesli.
SargınalYürekten, candan al anlamında kullanılan bir ad.
Sargutİhsan, bağış, ödül.
Sarıca1. Sarıyı andıran, sarıya yakın. 2. Yaban arısı.
SarıkayaGüçlü, kuvvetli sarışın kimse.
SarıtaşGüçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Sarp1. Çetin, sert, şiddetli. 2. Dik, çıkılması ve geçilmesi güç.
SarphanGüçlü, kuvvetli hükümdar.
SarpkanSert, güçlü soydan gelen.
SarpkınGüçlü, kuvvetli kimse.
SarpkoçGüçlü, kuvvetli kimse.
SartTicaretle uğraşan, tüccar.
SartıkAzat olunmuş, salıverilmiş, özgür.
SarvanDeve süren, deveci.
SatıUzun ömürlü olması için doğumundan önce ermişlere adanan çocuk.
SatıbeyKendisini adamış bey.
SatılmışUzun ömürlü olması için doğumundan önce ermişlere adanan çocuk.
SatvetEzici kuvvet, zorluluk.
Sav1. Söz, haber, dedikodu. 2. İleri sürülerek savunulan düşünce. 3. Sağlam. 4. Şöhret, ün.
Savacı1. Haberci. 2. Müjde getiren. 3. Peygamber.
Savak1. Geçimsiz, aksi, ters kimse.2. Aptal, şaşkın. 3. Silah kabı. 4. Arklardaki küçük bentler.
Savaş1. Silahlı çatışma. 2. Uğraşma, kavga, mücadele.
Savaşkanİyi savaşan kimse.
SavatGümüş üstüne yapılan çizgiler, süsler.
SaverSağlam, zinde, güçlü erkek.
SavgatHediye, armağan, bahşiş, ihsan.
SavletŞiddetli saldırı, hücum.
SavniKoruma, gözetme ile ilgili.
Savran1. Deveci, devecibaşı. 2. Altın benzeri. 3. Merdiven.
SavtunçSözünde duran kimse.
SavturSağlıklı kal, hoşça kal anlamında kullanılan bir ad.
Savun1. "Karşı koy, kendini koru, müdafaa et" anlamında kullanılan bir ad. 2. Şölen, ziyafet.
Say1. Düz, tabaka biçiminde, ince yassı taş. 2. İri, büyük kaya. 3. Arkadaş 4. Su kaynağı. 5. Elçi.
Saya1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır.3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
SayanSayar, saygılı, hürmet eden.
SaybaySayılan, hürmet edilen bey.
Saydam1. İçinden ışığın geçmesine ve arkasındaki şeylerin görülmesine engel olmayan nesne. 2. Parlak, ışıklı.
SaygıDeğeri, üstünlüğü, yaşlılığı dolayısıyla bir kimseye karşı dikkatli özenli, ölçülü davranmaya neden olan sevgi duygusu.
SaygılıSaygı duyan, saygı gösteren.
SaygınSaygı gören, sayılan, hatırlı.
SayhanSayılan, değer verilen hükümdar.
SayılSaygı gör, sözün dinlensin değerin artsın anlamında kullanılan bir ad.
SayılbayDeğerli, saygın kimse.
SayılganSayılan, saygı duyulan kimse.
SayımSaygı gösteren, değer veren.
Sayın1. Kendisine saygı gösterilen, seçkin, değerli. 2. Saygı belirtisi olarak konuşma ve yazışmalarda kişi adlarının önüne getirilen san.
SayınberkSaygıdeğer güçlü, kuvvetli kimse.
SayınbeyDeğerli, saygın bey.
SayınerDeğerli, saygı duyulan kimse.
SaykalHer zaman değer ver, saygı göster anlamında kullanılan bir ad.
SaykutUğurlu, kutlu, saygıdeğer kimse.
SaylamSayılan, seçkin kimse.
Saylav1. Seçim, seçme. 2. Seçilmiş. 3. Milletvekili.
SayluDeğerli, saygıdeğer kimse.
SaymanHesap işleriyle uğraşan kimse.
SayraçÖten, cıvıldayan, şakıyan.
SayrakÖten, cıvıldayan, şakıyan.
Sayvan1. Gölge yapan siper, şemsiye. 2. Üzüm kurutmak için yapılan çardak.
Sazak1. Kuvvetli ve soğuk esen yel. 2. Soğuk yelle birlikte yağan hafif kar. 3. Bataklık, sazlık. 4. Küçük pınar, kaynak.
Sebat1. Yerinde durma, kımıldamama. 2. Sözünden, kararından vazgeçmeme.
Sebati1. Sebatlık, sözünde, kararında durma. 2. Sebatlı, sözünde duran.
Sebil1. Yol, büyük cadde. 2. Su dağıtılan yer. 3. Hayır için parasız dağıtılan su.
Sebük1. Hafif, yeğni. 2. Çabuk, hızlı. 3. Ağırbaşlı olmayan. 4. Sevgili, aziz.
SebükalpHızlı, atak yiğit.
SebüktekinHızlı, atak hükümdar.
ŞecaatYiğitlik, yüreklilik. kahramanlık.
Seçenİyiyi kötüden, güzeli çirkinden ayıran kimse.
SeçkinBenzerleri arasında niteliklerinin yüksekliğiyle göze çarpan, üstün, seçilen.
SeçkinerÜstün, seçilmiş, beğenilen kimse.
SeçmeerSeçilmiş, üstün kişi.
SeçmenSeçme işini yapan, seçen.
Sedat1. Doğruluk, hatasızlık. 2. Doğru ve haklı şey.
ŞefaattinDinin, Allah ile kul arasındaki aracılığı, dinin şefaati.
Sefer1. Yolculuk. 2. Savaş.
Seferî1. Yolcu olan. 2. Savaş durumu.
ŞefikŞefkatli, acıması olan, esirgeyici.
ŞefkatSevecenlik, acıma ve sevgi duygusu.
SeğmenBayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Şehadet1. Tanıklık, şahitlik. 2. Bir şeyin doğruluğuna inanma. 3. Yüce bir ülkü uğrunda ölme, şehitlik. 4. İşaret, iz.
Şehadettin1. Dinin tanıklığı. 2. Dinin belirtisi, işareti.
ŞehâlemEvrenin hükümdarı.
Şehamet1. Mutluluk.2. Basiret, geleceği görme.
SehharBüyü gibi bir kuvvetle çeken, büyüleyici.
Sehi1. Düz, doğru. 2. Fidan gibi boy.
ŞehimAkıllı ve kurnaz yiğit.
ŞehinşahŞahların şahı, en büyük hükümdar.
ŞehleventLeventlerin şahı, boylu boslu, canlı, yakışıklı erkek.
ŞehmuzHükümdar soyundan gelen.
SehranGeceleri uyanık duran.
ŞekipSabırlı, dayanıklı, tahammüllü.
SelâhattinDinine bağlı kimse.
Selâhi1. Barış, rahatlık. 2. Sonu iyi ve hayırlı çıkma. 3. Esenleme.
Selâm1. Barış, rahatlık. 2. Sonu iyi ve hayırlı çıkma.
SelâmettinDinin kurtuluşu.
Selâmiİyilik, barış ve rahatlıkla ilgili.
SelâmullahTanrı’nın selamı.
Selcen1. Hareketli, coşkulu kimse. 2. İyi huylu ve maharetli.
SelçukGüzel konuşma yeteneği olan, uz dilli.
SelçukerGüzel konuşan kimse.
SelçukkanGüzel konuşanların soyundan gelen kimse..
Selek1. Eli açık, cömert. 2. Düzensiz, savruk.
SelekmanCömert, eli açık kimse.
Selen1. Müjde.2. Varlık, bolluk.
SelerSel gibi coşkun, taşkın kimse.
SelgüçSel gibi güçlü kimse.
SelhanSel gibi coşkun, taşkın hükümdar.
SelimSağlam, kusursuz, doğru.
SelışıkIşık seli, aydınlık.
SelkanSel gibi coşkulu soydan gelen kimse.
SelmanBarış içinde bulunma, huzur, erinç.
SelmiBarışla ilgili, barışçıl.
SelokSel gibi güçlü, ok gibi hızlı olan.
SelvihanSelvi gibi uzun boylu olan hükümdar.
SemahatCömertlik, el açıklığı, iyilikseverlik.
Şemail1. Huylar, davranışlar, alışkılar. 2. Bir kimsenin dış görünüşünün özellikleri.
Semavi1. Gökle ilgili, göksel. 2. Tanrı'dan gelen, ilahî.
ŞemdinDinin mumu, aydınlığı.
Semender1. İran mitolojisine göre ateşten yaratılan ve ateşle yaşayan hayvan. 2. Uzun gövdeli dört bacaklı, kuyruklu kertenkeleye benzeyen bir hayvan.
Şemi1. Mumla, ışıkla ilgili, ışıklı. 2. Mum yapan veya satan kimse.
ŞemimGüzel kokan, güzel kokulu.
Semir1. Arkadaş. 2. Nitelikli. 3. Yamaç, dağ silsilesi.
ŞemsettinDinin güneşi, dinin insanlara verdiği aydınlık.
ŞemsiGüneşle ilgili, güneşe özgü.
SemuhÇok cömert, eli açık.
Senai1. Övgü ile ilgili. 2. Işık, şimşek parıltısı ile ilgili.
ŞenalMutlu, sevinçli ol anlamında kullanılan bir ad.
ŞenalpNeşeli, canlı yiğit.
ŞenaltanNeşeli, sevinçli hükümdar.
ŞenayCanlı, neşeli kimse.
ŞenbaySevinçli, mutlu, varlıklı kimse.
SencanSen can kadar sevilensin anlamında kullanılan bir ad.
Sencer1. Kale, istihkâm. 2. Büyük Selçuklu hükümdarı.
ŞendoğanSevinçli, neşeli olarak dünyaya gelen.
ŞendurNeşeli kal, mutlu kal, mutluluğun kalıcı olsun anlamında kullanılan bir ad.
ŞenelŞen ve mutlu ol" anlamında kullanılan bir ad.
SenerSen ersin, yiğit ve güçlüsün anlamında kullanılan bir ad..
ŞengeldiGüler yüzle, sevinçle geldi anlamında kullanılan bir ad.
Şengilİyi yürekli, hoşsohbet kimse.
ŞengülGüler yüzlü, hoşsohbet kimse.
ŞengünNeşe ve mutluluk dolu gün.
ŞenizMutlu, sevinçli bir iz bırakan kimse.
ŞenkalHer zaman neşeli kal anlamında kullanılan bir ad.
ŞenlenNeşelen, mutlu ol anlamında kullanılan bir ad.
ŞenlikSevinçli, coşkulu, mutlu olma durumu.
SenolHer zaman değişmeden kal anlamında kullanılan bir ad.
ŞensalNeşeni, sevincini çevrene de yay, herkes şenlensin anlamında kullanılan bir ad.
ŞensenNeşeli ve mutlu bir insansın anlamında kullanılan bir ad.
ŞensoyNeşeli soydan gelen kimse.
ŞentürkNeşeli, canlı, mutlu Türk.
ŞenyaşarYaşamı neşeli, mutlu geçen kimse.
ŞenyurtNeşeli, mutlu insanların yurdu.
Serad1. Adı başta olan.2. Ünlü, meşhur.
Şerafet1. Şerefli olma. 2. Soydanlık, asalet. 3. Hz. Muhammed´in soyundan gelme.
ŞerafettinDinlerin en şereflisi, en büyüğü.
Serazat1. Serbest, özgür. 2. Rahat, dertsiz.
SerbayÖnder, lider, başta gelen.
SerbülentBaşı yüksek, yüce.
Serdalİleri gelen, önemli kişi.
SerdarAskerin başı, kumandan, komutan.
SerdarhanKomutan olan hükümdar.
SerdengeçtiFedai, akıncı yiğit.
SerdinçBaşı dinç, sakin, rahat, huzurlu.
ŞerefBüyüklük, ululuk, üstünlük.
ŞerefhanBüyük, ulu, üstün hükümdar.
Seren1. Seren, yayan, döşeyen.2. Yelkenli gemilerde üzerine dört köşe yelken açmak ve işaret kaldırmak için direğe yatay olarak bağlanan gönder.
SerenerSeren, yayan, döşeyen kimse.
Sergen1. Raf. 2. Vitrin. 3. Tepelerdeki düzlük yerler. 4. Yorgun, perişan.
SerhanBaş kağan, baş hükümdar.
SerhasSeçkin insanların önde geleni.
Serhenk1. Çavuş. 2. Türk müziğinde çok eski birleşik makam.
SerhunAsil bir soydan gelen.
Şerif1. Şerefli, kutsal. 2. Soylu, temiz. 3. Hz. Hasan’ın soyundan gelenlere verilen unvan.
Serim1. Serme işi. 2. Sabırlı. 3. Genellikle öykülerde başlangıç bölümüne verilen ad.
Serin1. Hafifçe soğuk. 2. Hoşgörülü, sabırlı.
SerkanAsil bir soydan gelen kimse.
SerkutMutlu, talihli, kutlu insan.
SermetSürekli ve sonsuz olma.
SerolÖnder ol, baş ol anlamında kullanılan bir ad.
SertaçBaş tacı, çok sevilen, sayılan kimse.
Sertapİnatçı, direngen, asi.
SertelKatı, sert, acımasız kimse.
SerterKatı, sert, acımasız kimse.
SertuğPadişahların ve vezirlerin başlarına taktıkları başlıkların ön tarafında bulunan tüy veya püskül biçimindeki süs.
ServerBaş, başkan, reis, ulu.
Servi1. Akdeniz bölgesinde çok yetişen, yapraklarını dökmeyen, ince, uzun bir ağaç.2. Uzun boylu.
ŞeşenGüzel konuşan, hatip.
Settar1. Örten. 2. Ayıplan örten, bağışlayan anlamında Tanrı adı.
SevanSeverek hatırla anlamında kullanılan bir ad.
SevayGüzel sev anlamında kullanılan bir ad.
SevcanGönülden sev anlamında kullanılan bir ad.
SevenSevgi duyan, sevgi dolu kimse, tutkun, âşık.
SevenerSevgi duyan kimse.
SevgenSeven, sevgi dolu olan.
SevgideğerSevilen, değer verilen kimse.
SevgünAydınlığı, ışık saçmayı sev anlamında kullanılan bir ad.
SeviğSevgide üstün tutulan kimse.
Sevik1. Dost, arkadaş. 2. Unutkan, saf kimse.
SevinSevinç duy, hep neşeli ve sevinçli ol anlamında kullanılan bir ad.
Sevinçİstenilen şeye ulaşmaktan doğan büyük coşku, hoşnutluk duygusu.
SevindikOğlan çocuğu doğduunda konulan bir ad.
SevkalHer zaman sev anlamında kullanılan bir ad.
SevkanSevmeye doy anlamında kullanılan bir ad.
ŞevkiŞevkli, neşeli, istekli.
SevüktekinÇok sevilen, tek tutulan kimse.
Seydaİleri gelen, seçkin.
SeydiEfendiye yaraşır nitelikte olan kimse.
SeyfettinDinin kılıcı, dinin askeri.
Seyfi1. Kılıçla ilgili, askerliğe ait. 2. Kılıç biçiminde. 3. Asker zümresi.
SeyfullahAllah'ın kılıcı, askeri.
Seyit1. Bir topluluğun ileri gelen kişisi. 2. Hz. Muhammed´in soyundan olan kimse.
Seyithanİleri gelen hükümdar.
SeyranGezme, bakıp seyretme.
Şeyyat1. Kendini çok yoran, kendini helak eden. 2. Yüze gülücü, iki yüzlü.
SezaiUygun, yaraşır, münasip.
SezekDuygulu, hassas, anlayışlı.
SezenDuyan, hisseden, anlayan, sezgili.
SezerDuygulu, hisli, anlayışlı.
SezgenSezgili, hisseden, duyan.
SezgiSezme, anlama yeteneği, seziş.
SezginSezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
SezginaySezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
SezginbaşSezme yeteneği olan, duygulu, anlayışlı.
SeziSezme yeteneği, sezgi.
SezimSezme yeteneği, sezgi.
SezinSezme, duyma, anlama.
SezişSezme işi, sezme yeteneği.
SezmenSezen, anlayan kimse.
ŞideParlak, ışıklı, güneş.
SimaviYüz, çehre, beniz ile ilgili.