02/08/2021 de benim minik bebeğim 41+0 da sezaryenle gelmeyi tercih etti. Hayatım boyunca ameliyat olmamış ve deli gibi korkan ben, metanetli bir şekilde doğuma gittim. Şimdi dönüp bakınca “Annelik buymuş demek ki” diyorum. Bebeğine kavuşmak olunca işin ucunda güle oynaya gidebiliyormuşsun ameliyata. Neyse odamıza geçtik, yatışımız yapıldı. Ağlamak istiyorum korkudan ama sağ olsun sevdiklerim yanımda hep kafamı dağıttılar. Ben tabi hazırlıksız olduğum için bir şeyler yemiştim. Biraz vakit geçmesini beklediler.

Birkaç saat sonra ameliyathaneye indirdiler. Anestezi uzmanı belden iğnemi yaptı. Bir irkilme oluyor ister istemez ama inanın hiç acıtmıyor. “Ya uyuşmazsam?” diye sordum hemşireye. “Ayaklarını oynat istersen” dedi. “Oynamıyor, bu ayaklar kimin ya?” dedim. Ameliyata başlandı acı hissi asla yok ama çekiştirmeleri hissediyormuşsunuz gerçekten. Biraz hava verdiler rahatladım. 5-10 dk. sonra bebeğim yanımdaydı.

Nasıl ağlıyor, beni zorla doğurttular diye. Ama nasıl güzel bir his gerçekten tarifi yok. İşte sadece orda ağladım, o da mutluluktan. Babası hiç ağlamaz gibi duruyordu ama o da ağlamış bebeğini görünce, kuşlar söyledi. Yarım saat içinde ben de odama çıkmıştım artık. Benim gibi sezaryenden korkanlar için böyle ayrıntılı yazıyorum. Korkmayın. Gerçekten uyuşukluğunuz geçince yürütüyorlar ve yürüdükçe iyileşiyorsunuz. Sadece oturup kalkarken zorlanıyorsunuz o kadar. Zaten ağrınız oldukça ağrı kesici veriyorlar.

Hastane çantama aklınıza gelecek her şeyi koymuştum. Çoğunu kullanmadım. Kullandığım şeyleri yazayım size de fikir olur. Alt üst pijama takımının üstünü altımda hasta bezi varken kullandım, gecelik kullandım. Çorap koyun, terlik koyun, pompanızı alın yanınıza, hoşaf yapın götürün, çöp poşeti alın kirliler için. Yok sutyenmiş, külotmuş, atletmiş hırkaymış… Hiç lazım olmadı olduğu gibi geri getirdim eve.

Bebeğimi ilk gün emziremedim şırıngayla mama verdiler. Çok üzüldüm, yetersiz hissettim ama pes etmedim. Hastanede kaldığım iki gece boyunca şerbetler içtim, bol bol su içtim. Bol bol pompayla süt sağmaya çalıştım. Ve eve geçtikten bir gün sonra, sütüm geldi.
Biz babasıyla gülme krizlerine giriyoruz, her gece 2 saatte bir uyanmaktan sinirlerimiz bozuldu. Ama kokusunu içimize çektik mi hiçbir şey kalmıyor. “Uyumasak da olur” diyoruz. Babasıyla onu izledikçe kendimizden geçiyoruz. Evlat kokusu nasıl güzel bir nimetmiş.

Çiğdem Urhan