Benim sabırsız meleğim geldi…

Bir gece bebeğim tekmelemeyi arttırdı ve dedim bu kız gelecek galiba. O gün kontrolüm vardı. Son haftalara doğru daha sık gitmeye başlamıştık. Erken doğum riskim vardı. Sabah kalktık kahvaltımızı yapıp, hazırlanıp evden görümcem ile çıktık. Son zamanlarda hep hastaneye eşim çalıştığı için görümcemle birlikte gidiyorduk. Minibüsü beklerken bir akrabamızı gördüm, sonra görümcem “Kendini göster tanır bizi de götürür, İnegöl’e kadar” dedi, bende gösterdim. Amcam bizi de aldı arabasına ve götürdü İnegöl’e kadar. Oradan taksiye binip hastaneye gittik.

Nst’ye girdim. Prensesimin kalp atışları yavaşlamış, doktorum “Korkulacak bir şey yok. Yemek ye ve bir daha Nst’ye gir.” Dedi. Girdim, yine kalp atışları yavaştı. Kendim de hissettim, doktorun yanına gittik. Ultrasonla baktı bebeğime ve doktorum “Bu bebeği artık doğurtalım” dedi. Beni bir anda korku ve heyecan sardı. Sonra doktoruma gülerek “Ne zaman doğurtacağız” dedim. “Hemen” dedi. Ben şok oldum. “Eşini ara haber ver.” Dedi ve işlemleri başlattılar.

Hemen görümcem eşimi aradı ve söyledi. Görümcem “Annemleri arayalım” dedi ama ben kimseyi aratmadım “Bekleyelim.” Dedim. O ara işlemleri hallettik, odaya çıktık. Üzerimi değiştirdim ve sedyeye yatırılıp ameliyathaneye gitmeye başladık.

Çok heyecanlıydım, aklım durmuştu, nasıl hissedeceğimi bilemedim. Bir anda korku, panik, heyecan hepsi bir arada geldi. Aklım hep bebeğimdeydi. Sağlıkla doğması için dua ettim hep. Ameliyata girdik spinal anestezi olmak istedim. İğnem oldu, belden aşağısı uyuştu ve ameliyat başladı. Çok heyecanlıydım ama fazla panik yapmadım. Bebeğim çok kısa süre içinde doğdu bile. “Anne oldun tebrikler” dedi hemşireler.

Bebeğimi yanağıma koydular. O an bir kokladım, bir öptüm. Dünyada bu kadar güzel kokan bir şey daha yoktur. Mis gibi koktu yavrum. O ilk anki kokusu hala burnumun ucunda. Bebeğimi sarıp, çıkarttılar üzerini giydirmek için. Ben de bebeğimden 15 dakika sonra çıkmışımdır. Eşim kızımızın eşyalarını yetiştirdi. Allahtan doğum çantamız erken doğum riski olduğu için hazırdı. Benim de dikişlerim atıldı. Ameliyattan çıkınca kimse yoktu kapıda bekleyen. Çok ani olduğu için kimse gelemedi, zaten pandemiden dolayı alım da yoktu. Ama çok üzüldüm kimseyi göremeyince. Görümcem bebekle birlikte odaya çıkmış, eşim de onunla kızımızın eşyalarını götürmüş. Yavrum doğduğu andan itibaren bütün acılarım bitti, gitti. Hiçbir şey kalmadı. Sadece onu düşündüm. Odaya gittiğimde bebeğim yanımdaydı ve sağ salim ona kavuştum. Duygularım hislerim daha da arttı. Duygulandım ve ağladım. Çok mutluydum. Böyle bir duydu yok.

Annelik bambaşka bir şeymiş. Allah herkese nasip etsin. Bu arada kızımın adı ELİSA. Bunları yazarken o anları tekrar yaşadım. Benim en güzel hikayem sensin meleğim benim. Seni çok seviyorum.

Selime Efe