05/05/2021 tarihinde, 36+2’de kızımı kucağıma aldım. Gelelim bizim erkenci kuşumun nasıl erken geldiğine. Ben 30. haftadan beri tansiyon yüksekliği problemi yaşıyordum. Doktorum sürekli sabah, öğle, akşam tansiyonumu ölçmem gerektiği konusunda uyarıda bulunuyordu. Son zamanlarda her hafta kontrole gidiyordum. En son 3 Mayıs Pazartesi günü kontrole gittik ve doktorum “12 Mayıs’ta biz bu fındığı alalım. Bekletmemizin anlamı yok, senin için tehlikeli olmaya başlıyor.” dedi ve ben de “Tamam” dedim.

Salı günü son kez çantamı kontrol edip eksik var mı diye baktım. Her şey tamamdı. Tam artık yatmaya hazırlanıyordum ki, tansiyonumu ölçmek aklıma geldi. Saat 11.00’di. Tansiyonu ölçtüm 13/9 çıktı, hafif bir baş ağrısı vardı ama aşırı değildi. Annem hemen limon sıktı içirdi ve bir saat sonra tekrar kontrol edelim dedi. Dediğini yaptım, saat 12’de tekrar ölçünce bu sefer 14/9 gördük ve eşimle duramadık, acile gittik. İdrar tahlili istediler, protein kaçağı falan tespit etmediler ama tansiyonu da bir türlü düşüremediler. Acil doktoru kararı bana bıraktı. “Yatışını vermem gerekiyor, takipte olmalısın, bebek iyi ama sen sıkıntılısın.” dedi. Sabah 4’e kadar takip edildim, acilde düşmeyince yatışı kabul ettim.

Pandemi sebebiyle ne annemi ne de eşimi yanıma kabul etmediler. Sabahı öyle böyle zor ettik. 5 Mayıs sabahı 9’da doktorum geldi ve dedi ki “Merve açık olacağım tansiyonunu düşüremiyoruz ve her geçen gün tehlikeye giriyorsun. Bu bebeği almamız lazım”. Sardı mı beni bir telaş. “Ama hocam yanımda kimse yok ne annem ne de eşim.” dedim. “Tamam, seni hazırlamaya eşinle annen gelir.” dedi.

Beni apar topar aldılar ameliyata. Anestezi doktoru “Sabah kahvaltı yaptığın için seni Spinal yapacağız” dedi. Oğlumdan da tecrübe ettiğim için hemen kabul ettim. Her şey göz açıp kapayıncaya kadar oldu. İğne vuruldu ki bu kısmı altını çizerek söylüyorum, gerçekten hiçbir şekilde acı hissetmedim sadece bacağıma elektrik çarpmış gibi saniyelik bir şey hissettim. Sonra sıcaklama geldi bir anda ve uyuşmuştum.

“Artık başlıyoruz” dediler. Ben tabi sesli şekilde dua okumaya başladım. Dilimde sürekli dualar vardı. Hiçbir şey hissetmiyordum, dokunuşlar ve sallantı dışında. Sonrasında göğüs kafesimde bir baskı hissettim. Doktorun “İşte bu kadar gel bakalım” dediğini duydum ve o an birden göğüs kafesim rahatladı ve mucize sesi duydum. Yavrumun ağladığını duyunca hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Hemen sıcacık tenini yanağıma koydular. Bebeğim işte o an sustu.

Saat 11’de ameliyata girdim. 11:15’de erkenci kuşumu 2.800 gram 47 cm olarak dünyaya getirdim. Bu kadar detaylı anlattım çünkü bende sizler gibi merakla okuyordum her doğum hikayesini. Şimdi nasıl olduğumuza gelirsek, ben Spinal olmasına rağmen hiçbir bas ağrısı, bel ağrısı falan yaşamadım. Ağrılarım var tabii ama dayanamayacak kadar değil. Kızım biraz solunum sıkıntısı yaşadığı için kuvözde kalması gerekiyor dediler. Olsun beklenen şey güzelse, beklemeye her zaman değer. Ben sıramı savdım, darısı hayırlısı ile sizlere olsun.

Merve Taşkın