2 gün süren yalancı sancılardan sonra, 26 Ağustos saat 04:00 civarı keskin bir sancıyla uyandım. 30 saniye kadar sürdü ve 10 dakikada bir bu şekilde sancılanmaya başladım. Ama hala yalancı sancı gözüyle bakıyorum, sancılara…

Neyse uyutmadı tabi, kalktım evde biraz yürüdüm, eğildim, kalktım, hurma falan yedim. Saat 05:00 gibi sancılarım 5 dakika arayla gelmeye başladı. Artık gelecek dedim. Sancımı evde çekmek istedim ve biraz daha bekledim. Saat 07:00 da artık sancılar 3 dakikaya düştü ve hemen eşimi uyandırdım, hastaneye gittik.

Muayene oldum sadece 1 cm açıklık vardı ve bebek kanalda değildi. Doktor, ‘suni sancı gerekebilir sancın çok yetersiz’ dedi ve yatışımı verdi. Saat 09:00’a kadar normal, dayanılacak sancılar çektim. Bu muymuş doğum sancısı dedim.

Açıklığım 2 cm’ye çıkmıştı, anca lavman yaptılar ve sonra beni doğumhaneye alıp, suyumu patlattılar. Olanlar ondan sonra oldu zaten

Sancılar birden zirveye ulaştı ve artık keskin keskin giriyordu. Bu yüzden suni sancıya gerek kalmadı ve dayanılamayacak gibi olunca sıcak bir duşa girdim. Tam yarım saat boyunca duşta kaldım, resmen su kaynar gibiydi ama ben hissetmiyordum. Sonra duştayken birden ıkınma isteği gelmeye başladı. Hemen eşime ben ıkınmak istiyorum dedim.

Duştan çıktım, ebeyi çağırdık. Ebe beni muayene etti ve ‘9 cm açıklık var, baya hızlı ilerledi açılman’ dedi. Saat 11:00 olmuştu. Ikınman geldikçe ıkın dedi. Dakikada bir geliyordu zaten ıkınma, her gelmesinde ıkındım ve daha yataktayken eşim, oğlumun kafasını görmüş

Koştur koştur ebeleri çağırmaya gitti. Az daha eşim doğurtuyordu beni

Apar topar doğumhaneye aldılar, oraya kadar ıkınma diyorlar ama istemsiz gelen bir şey yani; 11 buçukta doğumhaneye girdim. Doktor hemen geldi, kuvvetli ıkın dedi ve bir ıkındım, iki ıkındım benimki 11:34’te fırladı

Tabi bu esnada kesi de atılmış bana ama ben hissetmedim. Hemen yavrumu göğsüme verdiler, o an kuş gibi hafifledim ve her şeyi unuttum. Sanki dünyaları kucağıma verdiler, ağlamaya başladım. İnsan inanamıyor çok güzel bir mucize… Hala hatırladıkça duygulanıyorum. Daha sonra bebeğimi alıp, dikişlerimi atmaya başladılar. Biraz canım yandı bu esnada ama olsun. Odaya geçip bebeğimi bana getirdiklerinde, emzirdiğim an her şey geçti. O gün akşam da taburcu olduk. Çok şükür şimdi 1 haftalık olduk bile. Rabbim hepinize kolay doğumlar nasip etsin, çok çektirmesin inşallah…

Kübra Öz