Sonunda benim de bir doğum hikayem var. 3 gün önce normal doğum yaparak bebeğimi kucağıma aldım. Öncelikle millettin abarttığı kadar zor bir şey değil. Gerçekten her şey senin elinde.

Pazartesi günü uykudan uyandım ve bir anda bacaklarımın arasından suların aktığını fark ettim. Başta idrar zannettim; ama sonra damla damla akmaya devam edince hastaneye gittim. Nst’de 0 sancı ve 1 cm açılma vardı. Doktorum gelen sıvının bebeğin suyu olmadığını söyledi. Fakat ben ısrarla idrar olmadığını söyledim.

Hastaneye gittikten 15 dakika sonra, anlık kramp şeklinde sancılar başladı ve makatımda bir ağırlık hissettim. Doğumun başladığını anlayınca, müşahede odamda doğum egzersizleri yapmaya başladım. Sonra sonra alttan muayene yapıldı ve 6 cm açılma olmuştu. Hiç kendimi korkutmadım, odama geçip egzersiz yapmaya devam ettim.

2 saatlik bir sancıdan sonra doğum odasına alındım ve ebe suyumu patlattı. Orada pilates topu verildi ve egzersizlere devam ettim. Her sancı gelince eğilip ıkınmaya başladım ve açılmam yeterli seviyeye gelince, doğum sedyesine alındım. Bir yandan da doğum sancısı bu muymuş diye içimden geçiriyordum. Sancı her geldiğinde ben ıkınıyordum ve ebe karnıma bastırıyordu. Doktor rahmime iğne yaptı ve 15 dakika sonunda bebeğim Muhammet Ebubekir dünyaya 3,5 kilo ağırlığında geldi. Ve sonrasında 3 dikiş atıldı. Lokal anestezi oldugu için dikişleri hiç hissetmedim bile. Ve şunu da ekleyeyim, rahmin iç kısmı dar olduğu için doktor kesmek zorunda kaldı.

Eğer o da olmasaydı sıfır dikiş olurdu; fakat buna rağmen gerçekten duyduğum doğum hikayeleriyle hiçbir alakası olmayan bir doğum gerçekleştirdim. Her şey den önce kendinize güvenin ve inanın… Normal doğum yapıp sıfır dikişle çıkacağım diye kendinize hedef belirleyin. Kötü hikayelere kulak kapatın. İnanmak başarmanın yarısıdır. Ben inandım ve başardım. Benim öyle kötü anlatacak bir doğum hikayem yok. Her şey çok güzeldi. Rabbim hepinizi bir sancıda kurtarsın inşallah, sağlıkla kalın…

Sümeyye Tuncay