“Evlat her derde deva, her yaraya şifaymış”

Çok şükür 2 gün önce yavrumuza kavuştuk, darısı isteyen herkesin başına. En son muayenemde 40. haftamdaydım ve doktor muayene etti. Bebek baş baskısı yapıyor 2-3 güne gelir, bugün kanaman olabilir normaldir, nişanın veya suyun gelirse gelirsin dedi. Hastaneden çıktık aradan günler geçti ne gelen var ne giden, kanama bile yok. Ben de artık isyanlara başlamıştım açıkçası. Çünkü şiddetli ağrılarım gelip gidiyordu Nst’de sancılarım çıkıyordu ama bebe yoktu. En son 20 Haziran saat 21:00 suları artık dayanamadım ve babamdan beni acile götürmesini istedim. Doktorumu da aradım Nst çekilsin duruma göre geleceğim dedi. (Bu arada doğum yaklaştığı için ben merkezde annemlerin yanındaydım). Eşimi aradım durumu anlattım, haber ver ona göre geleyim dedi ama dayanamamış çıkmış zaten. Biz hastaneye gittik, Nst çekildi 5 dakikada bir sancı geliyordu. Doktor geldi açıklık 1cm idi. Ama ters giden bir şeyler vardı çünkü bebeğin başına kordon dolanmıştı ve çıkamıyordu. Acil sezaryen doğuma alıyoruz dedi, ondan sonrasını zaten pek hatırlamıyorum. Yani o kadar ani gelişti ki… Babam hastane çantasını almaya gitti, annem yanımda ve eşim yoldaydı. Eşimi görsem falan diyorum ama hemşireler anestezi uzmanı geldi diyorlar. Ameliyata girmeden 1-2 dakika önce eşim arıyor geldim ben diye, ama maalesef onu almadılar içeri. Doktorla konuştuk ama yine de mümkün olmadı.

Hazırlanıp hemen ameliyathaneye geçtim, bu arada dua ediyordum, anestezi uzmanı geldi iğnemi yaptı ve o arada doktor beni sakinleştiriyordu. Allah bin kere razı olsun ondan, beni doğumun başından sonuna kadar çok iyi motive etti. Doğumun ikisinden de korktuğum için en son doktora “ben yapamayacağım” dediğimde “Büşra ağzından da olsa çıkacak bu çocuk” dedi. Her neyse ameliyat başladı, aradan 15-20 dakika geçti, sanırım tam hatırlamıyorum, bebeğimin o güzel ağlama sesini duydum.

Sonrası malum zaten hazırlayıp yanıma getirdiler ve sanırım dünyanın en mutlu insanı bendim. O anı anlatamam gerçekten. Yukarı çıktık, zaten eşim ve ailelerimiz de gelmişlerdi. Şu an nasılım diye sorarsanız, iyiyim çok iyiyim… Çünkü gerçekten şuna inanın yavrunuzu kucağınıza verdiklerinde hepsi ama hepsi geçecek…

Doğumun nasıl şekillendiği önemli değil. Son ana kadar belli olmuyor işte benim durumum gibi… Ben hep hayırlısı diye dua ettim, böylesi hayırlıymış. Ağrılarım yok mu oldu, ama geçiyor. Geçecek biliyorum ve yerini tatlı mı tatlı evladıma bırakacak. Darısı hepinizin başına.

Büşra Nur Şahin