Merhabalar bayanlar!

Artık ben de bu uygulamayı hamile olarak kullanmayacağım çünkü küçük mucizem karnımda değil, yanımda. Gelelim doğum hikayeme…

Ben sezaryen ile doğum yaptım. Ahhh bunları yazmak bile mucize inanın.

Normalde benim doğum yapacağım tarih 30 Ağustostu; ama ben 29’unda doğum yaptım. Temizlik yapacağım gün, 29 Ağustos sabahı, telefonumun çalmasına uyandım. Baktım ki arayan doktorum. Bana, “Tatlım benim nöbetim değişti, eğer kahvaltı yapmadıysan gel, seni doğuma alayım.” dedi. Ben, şaşkın bir şekilde doktoruma anca, ‘bugün mü yani?’ diyebildim. Bir an da o kadar büyük bir duygu seline kapıldım ki; korku, heyecan, üzüntü. Aynanın karşısına geçtim, son kez göbeğimin resmini çektim ve sona geldik diye ağladım.

Neyse ben hemen eşimi aradım ve eşim gelene kadar boy abdestimi aldım. Eşim geldi, annemi de aldık ve hastane yolunu tuttuk. Hastaneye gider gitmez hemen Nst’ye bağlandım ve sonra yukarı çıktım. Sonda takıldı, kan alındı, damar yolu açıldı, ameliyat ekibinin toplanmasını ve kan sonuçlarımın çıkmasını bekledim.

Yarım saat sonra hemşire geldi, her şey hazırdı. Dakikalar sonra yavruma kavuşacaktım ve çok heyecanlıydım. Ameliyathaneye girdikten sonra anestezi uzmanı belimden spinal uyguladı ve hemen masaya uzandım. Sonra ne mi oldu? Hiçbir şey hatırlamıyorum. Çünkü bana kısa süreli uyku hali vermişler, ben uyandığımda ameliyatım bitmek üzereydi.

Bebeğimi sordum, gayet sağlıklı dediler. Ameliyat ne zaman biter dedim, şimdi bitti dediler ve ameliyathaneden beni çıkarıp, yoğun bakımda müşahede altına aldılar. Orada ne mi yaşadım? Hemşire geldi, uyuşukluğum geçtikten sonra şiddetli bir şekilde karnıma bastırdı. Ama bende nefes kalmadı, aklım başımdan gitti.

Sonra bebeğimi yanıma getirdiler ve ben onu ilk kez gördüğümde, bütün acılarım dindi. Sonrasında odama çıkarıldım ve hemşire geldi. Tekrar karnıma bastırmak isterken elinden tuttum ve reddettim. O acıyı bir kez daha yaşayamazdım. Ağrı kesici iğne ile rahatladım, uyuşukluğum iyice geçince pijamalarımı giyindim ve bol bol yürüdüm. Yürüdükçe rahatladım.

Şimdi evimizdeyiz. Ben, yaşlı nineler gibi yürüsem de, ağrılarım devam ediyor. Minik mucizem yanımda. Sizlere de hayırlı doğumlar diliyorum. Bol bol uyuyun kızlar, çok arayacaksınız, benden söylemesi…

Ayşe Erşen