Normal doğum istiyordum, her gün yürüyüş ve squat yapıyordum; ama ne yazık ki doktorum, normal doğuma uygun olmadığımı ve suyumun biraz azaldığını söyledi. “İstersen 1 hafta daha bekleyelim?” dedi. “Peki” dedim, bekledim.

Ve o Pazartesi günü, gece 12:00’dan sonra bir şey yememiştim ve kahvaltı da yapmamıştım. Belki doğuma alırlar diye hastaneye gittiğimde, suyumun azaldığını ve eğer bir şey yemediysem doğuma alabileceklerini söylediler. Eşimle birlikte o heyecanla kabul ettik. İmzalar atıldı, odama çıkarıldım ve damar yolu açıldı. Beni hemen ameliyathaneye aldılar. Özel hastanede doğum yapmak gibisi yok. Doktorların hepsi benimle ilgilendi ve her şeyi çok iyi anlattılar.

Sırtıma bir iğne yaptılar minnacık acıdı. Sonra ayaklarıma bir sıcaklık geldi, uzandım ve önümü kapattılar. Doktorum geldi, benimle güzelce konuştu.

Müzik açtılar, fotoğraf ve video çektiler. Yapılan müdahaleleri hiç hissetmedim, sadece baskı yaptıklarını hissettim. Ama sonra midem bulandı ve kustum.

Ve… bebeğimi çıkarıp, yukarıdan gösterdiler. Çok ağlıyordu, ben de ağladım. Bu benim mi, inanamıyorum dedim. Senin dediler… Mükemmeldi… Sonrasında turp gibiydim

Bebeğimin adını sordular, ‘Eylül’ dedim. Eylül’de doğacaktı ama; kısmet 24 Ağustos’muş… Bebeğimin adını çok beğendiler. Bebeğim 3 kilo 400 gram doğdu, sonrasında 2 kilo 400 grama düştü. Doktor normal olduğunu ve hep ödem olduğunu söyledi. Ben titredim ve doktorum, ‘korkma normaldir’ dedi. Odama çıktık ve herkes bebeğimle bizi bekliyordu. Bebeğim çok acıkmıştı, ağzını açıp duruyordu. Göğsümün ucu yoktu, vermeye çalıştım ama olmuyordu; hemşire yardım etti. Göğüs kremi almamıştım ve sürmediğim için ilk başta yara oldu. Siz kremi doğum yapar yapmaz sürün. Ben sürmedim, mahvoldu göğsüm.

Sütüm yok, sezaryen diye korkmayın. 2, 3 güne süt geliyor. Doktor süt yapan bir ilaç verdi, inanılmaz süt yapıyordu ve bir içtim, göğsüm süt doldu.

Sonrasında 1 gün hastanede kaldım ve uyuşukluğum hemen geçmedi. Geçince yürüyüş yaptım, ilk kalkışta zordu ama yürüdükçe iyi oluyordum. Yürüyüş çok önemli!

Sonra eve geldik, lohusalık başladı. Stres yapıyordum. Eş desteği çok önemli. Geceleri uyanıp 2 saatte 1 emzirmek çok zordu. Gerek sarılık olmasın diye, gerek bebek için ne olursa olsun emzirin. Yoksa sarılık çok kötü, ben sık sık emzirdim. Bebeğim uyusa da uyandırdım ve emzirdim. Şimdi 3 kiloya döndü çok şükür. Hamileyken bol bol uyuyun, bebek doğduktan sonra uyumak diye bir şey olmuyor kızlar. Şimdi 8. günüm ve uykusuzluğa alıştım.

Bebeğimi çok seviyorum, ona alışmaya başladım. 9 ay taşıdım ve aynı babası… Hepinize sağlıklı, iyi doğumlar…

Fatma Timutaş