“Bu dünyada olduğun için teşekkürler; baştan ona bakıp da senin, içinde bulunabileceğini düşünemezdim…” Franz Kafka / Milena’ya Mektuplar

Merhaba Elika.. Merhaba kızımın güzel teyzeleri. Merhaba doğum serüvenimin her anında yanımda olan güzel kadınlar. Ben artık kendimi Milena’nın annesi olarak tanımlıyorum. 32 yıllık hayatımın en meşakkatli, en endişeli, en tecrübesiz ve en güzel 250 gününü geçirdim. Milena tüp bebek yöntemi ile rahmime düştü. Takip eden annelerin bildiği üzere tüp bebek transferinin 10. gününde bazı gebelerde çok nadir görülen over torsiyonu tanısı ile ameliyat oldum. Bu süreçte tanıştım Elika ile ve sizlerle. Sonrası sürekli yatarak bol iğneli ve ilaçlı günlerdi. Ama siz Elika anneleri, aklıma ne zaman ne takılsa burada yanı başımda idiniz. Gece giren bir krampı bile sizlere sordum. Sizlerin tecrübeleriniz inanın bazen doktorumdan bile daha etkiliydi. Eğer gebelik anksiyetesi geçirmediysem bu siz Elika anneleri sayesinde. Bu süreçte elbette bildiğim tecrübe ettiğim her şeyi soran ve merak eden siz sevgili annelerle paylaşmaktan geri kalmadım. Sizler bir uygulamanın ucundaki insanlar değil adeta yan komşum, uzaktaki kuzenim, iş yerinden bir arkadaşım gibiydiniz.

Milena içimde büyürken torsiyon ameliyatından dolayı hep riskli gebelik kategorisinde yer aldım. Ameliyat dikişleri ve yapılan gözlemler sonucunda doktorum normal doğum önermeyince, sezaryen doğum için sözleştik. Milena 1 hafta önden giden bir bebekti. Ayrıca dikişler de gerilince 37+1 olduğum gün yani 27 Mayıs günü sezaryen için hastaneye gittim. Malum hepimiz pandemi gebeleriyiz. Odayı elimden geldiğince süsledim ve bebeğimi heyecanla beklediğim o saniyelerin tadını çıkardım. Karnımda son saatleri olduğu için o essiz tecrübenin tadına vardım. Sevdim sevdim… Hepinize dua ettim. Ve ameliyat önlüğümü giyerek kızıma doğru yolculuğa başladım. Spinal anestezi yapmayı uygun gördüler. İtiraz etmedim. İğne yapılırken emin olun çok da acı hissetmedim. İğne yapılmadan önce gebeliğin de etkisi ile biraz ağladım. (Tamam biraz değil baya baya ağlamaya başladım. Çünkü bebeğime kavuşacaktım ama aynı zamanda ondan ayrılıyor gibi bir hisse kapıldım.) Doktorum içeride beni ağlarken görünce baya güldü. Ve sonra da bomba gibiyim, sen de öyle ol dedi. Sakinleştirdi ve başlayalım dedi. Hem sohbet edip hem de gönlümün en güzel misafirini koynuma vermek için işe koyuldu. Her şey yolunda gidiyordu. Hiçbir sorun yoktu. Birkaç dakika sonra “Geldi geldi Milena geldi” dedi ve o mucizevi ilk çığlık. Kızım uğruna tekmeler attığı dünyaya hoş gelmişti. Gözümün nuru artık gözümün önünde idi. Ten teması yaptırıp giydirmek için onu başka yere aldılar. Sonra tekrar getirdiler. Biraz daha cennet kokusu çektim içime. Biraz daha sevgi ve çokça heyecan… Bebeği babasına teslim edip benim de işlemlerimi tamamladılar. Ardından odama geçtim. Ve aile olmanın tadını çıkardım. Sevgili Elika anneleri… Hastanede 1 gece yattım ama sizler bana o kadar güzel bir hastane çantası ve anne bebek çantası hazırladınız ki, ihtiyaç duyduğum her şey yanımda idi. Hatta annem bile onca tecrübesine rağmen şaşıp kaldı. Her şeyi ne kadar ince düşünmüşsün dedi. Oysa ben değil sizler düşündünüz canlarım. Sizler hazırladınız beni doğuma. Şimdi küçük kızımla ilgilenme vakti. Hepinize teşekkür ederim. Bizi buluşturan bu güzel platforma hepimiz minnettarız.

“Ve Sevgili Milena… Kalbimin içerisinde sen varken her şeye katlanabilirim…” Kafka

Şafak Uçucu