19 Ağustos akşamı saat 12’de hafif sancım vardı; ama abartılacak cinsten değil. Daha sonra gece saat 2:45’de bir karın ağrısı, bel ağrısı, kalça ağrısı ve vajinama doğru ağrı girdi. Ayaklarım titremeye başladı ve ben galiba doğuracağım dedim; ama günüme daha olduğu için yalancı sancı olabilir diyoruz. Kız kardeşime, “galiba ben doğuruyorum” dedim. Bunun üzerine annemi kaldırdı ve o an benim aşırı şekilde midem bulandı ve kustum. Hatta Elika’da sordum; mide bulantısı doğum başlangıcı mıdır diye. Herkes hastaneye git demişti, çok sağolsunlar.

Hastaneye giderken takside daha fazla sancım arttı ve beni Acil bölümünden içeriye aldılar. Ultrasona girdim ve çatı muayenesi oldum. 3 cm açıklık olduğu ve bebeğin suyunun iyi olduğu söylendi. Haftasına bakıldığında 8 ay 10 günlük olduğum söylendi, Nst’ye bağlandım, sancılar düzenli çıktı. İşte o sırada tansiyonum çok yüksekmiş ve direkt beni doğum başladığı için doğumhaneye aldılar. Benim 20 Ağustos, akşama 5’e kadar tansiyonum düşmedi.

Masada kalma riskim olduğu için sezaryen planlanan doğumu, normal doğum olarak yaptım. Aslında tansiyon hastası değilim ama neden böyle oldu bilmiyorum.

20 Ağustos, akşam 5 gibi kızımı dünyaya getirdim.

Deneyimimi paylaşmak gerekirse: Çatı muayenesi korkulacak bir şey değil. Ancak şöyle de bir gerçeklik var, normal doğumda sancı çok çekiyorsunuz, ki ben suni sancı da almak zorunda kaldım.

Ek olarak o kadar sancım varken gelen geçenin sürekli çatı muayenesi yapması, can acıtmaya başladığı için sinirimden bağırdım. En sonunda ise doğumhaneye alabiliriz, 10 cm açıklık oldu dediler ve kızımı 2 saniye sonra kucağıma verdiler.

Solunum sıkıntımız çıktı, 11 gün kuvözde kaldı kızım. 5 gün de ben hastanede kaldım. Tansiyonum nedeni ile çok kan kaybettim; ancak her şeye değer. Rabbim sağlıkla almayı nasip etsin hepinize inşallah. Şimdi beraber uyuyoruz kızımla, koyun koyuna. Darısı size…

Emin olun korkulacak hiçbir şey yok. Her şey onu gördüğünüz an bitiyor.

O benim ilk ve son aşkım…

Nazlı Bakan