Bu yazıyı yazarken miniğim ile birlikte dünyada geçirdiğimiz 6.gün. 1 Temmuz gece yarısı hamileliğimin 38+ birinci günü saat üçte bir karın ağrısı ile uyandım. Son bir aydır her yarım saatte bir uyanan biri olarak, uykumun bölünmesine çoktan alışmıştım. Sonra sabah saat beş gibi tuvalete gittiğimde, çok hafif bir kanamam olduğunu gördüm ve doktorumu bilgilendirmek için mesaj attım. Yarım saat kadar sonra sümüksü bir şey geldiğini görünce kendimi duşa attım. Her aşamayı doktoruma yazdım. Saat yedi gibi günlük pedime sızıntı şeklinde suyum gelmeye başladı.
Saat sekiz gibi artık on dakikada bir kasıklarımda bir şeyler olduğunu fark ettim ve eşimi uyandırdım. Sekizi yirmi geçe hastanedeydik. Direk Nst’ye bağlandım ve muayene edildim. 3cm açıklık ile yatışım yapıldı.
Her şey yolunda giderse normal doğum yapmaya karar vermiştik zaten. Ancak hiçbir zaman illa normal olacak diye diretmedim. Bebeğim nasıl gelmek istiyorsa öyle gelecekti. Saat dokuz buçukta kontrol için doğumhaneye alındım ve açıklığımın sekiz cm olduğunu gören ebe şok oldu. Bu kadar çabuk nasıl olur diye şaşırmıştı aslında. Doktorum ise o anlarda yoldaydı. Yetişememe ihtimaline karşı hastanenin diğer kadın doğumcusuna haber verildi ancak şükür ki kendi doktorum yetişti.
Saat on biri on üç geçe ise artık benim içinde bebeğim içinde bambaşka bir hayat başladı. Bulantı, kusma, koku hassasiyeti olmadan geçirdiğim bu hamilelik serüvenimde 37. haftaya kadar aktif bir şekilde çalıştım. Toplamda 14 kilo aldım ve bebeğime sağlıkla kavuştum. Kızım Deva artık hayatımızda…

Esra Çelik